Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες...


Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολὺ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικὸν
στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς
καὶ μετὰ πληθυντικὸς
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καὶ ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.

Ἡ νύχτα,
Ὄνομα οὐσιαστικόν,
Γένους θηλυκοῦ,
Ἑνικὸς ἀριθμός.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
Οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Κική Δημουλά, Πληθυντικός αριθμός

Το εχω βρει σε πολλα μπλογκς απλα σημερα το αφιερωνω σε μενα για πολλους λογους ενας απ αυτους εισαι και συ
δε ξερω αν πρεπει να περιμενω κατι..
μαλλον δε θα περιμενω τιποτα απλα θα χαιρομαι τις στιγμες μαζι, και μετα εσυ θα γυρνας εκει " που δεν εχετε τελειωσει ακομη, που ειναι μπλεγμενη η κατασταση που σιγουρα δε θα χωρισεις συντομα "
γιατι δυσκολα κανεις χωριζει  και ρισκαρει να προχωρισει.
 

7 σχόλια:

  1. Καταλαβα...Κουραγιο φιλε μου...Ποσα τετοια εχω περασει...Και τελικα καταλαβα...Οτι ειναι καλυτερα να προχωρας μακρια απο τετοιες καταστασεις...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εισαι και πιο μεγαλος θα υπακουσω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με την καμία αυτές οι καταστάσεις. Βέβαια ξέρω πολύ καλά ότι όσα και να πούμε, αν είναι να πέσουμε σε αυτά...θα το κάνουμε! Απλά μια συμβουλή από ένα μικρότερο...αν δεις ότι σε χαλάει...φύγε...μέχρι εκεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευγε
    Welcome to the group
    Και μη τολμήσεις να σε παρει παρακάτω

    Ως εδω ε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. στον ερωτα δεν υπακους παρα μονο στο βλεμα του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εχω περάσει κι εγώ, όπως και όλοι μας, από παρόμοιες καταστάσεις. Όσοι μ αγαπούσαν μου έλεγαν να "πάω γι άλλα"...να "πάω παρακάτω"...
    Και γιατί να παει κάποιος παρακάτω? και ποιο θα είναι αυτό το "παρακάτω"? Και ετοιμολογικά να πάρουμε την λέξη, έχει μέσα και αυτό το καταραμένο το "κάτω". Γιατί να μη μένουμε, για την ώρα, σε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα. Που έστω και για 2-3 ώρες την ημέρα χρωματίζει την ζωή μας? Που λαμβάνουμε ένα μνμ στο κινητό και χαμογελάμε μέχρι τ' αφτιά?
    Γιατί να μη μπορούμε να απολαύσουμε αυτό που έχουμε και να πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα τι θα γίνει αύριο ή σε ένα μήνα. Η ευτυχία, σε όσο μικρές δόσεις κι αν μας δίνεται είναι πολύτιμη. Η ΖΩΗ είναι συλλογή από στιγμές και κοίτα να μαζέψεις όσο το δυνατόν περισσότερες από αυτές. Και οι "στιγμές" δεν χρειάζεται να είναι όλες μέσα στη τρελή χαρά...δεν υπάρχει νόημα σε αυτό. Προτιμώ να έχω ζήσει κάτι που να με κάνει να μελαγχολώ γιατί δεν προχώρησε όπως θα επιθυμούσα ή όπως φανταζόμουνα, παρά να έχω περάσει ένα ακόμα κενό συναισθηματικά διαστημα.
    Έχω αγαπήσει κι έχω αγαπηθεί στη ζωή μου και ίσως σύντομα να είμαι στην φάση να το ξανακάνω.
    Το δύσκολο, θεωρώ, ότι δεν είναι να βρούμε κάποιον να μας αγαπήσει. Δυσκολότερο είναι να βρούμε κάποιον που μπορούμε ΕΜΕΙΣ να αγαπήσουμε.
    Κανένας δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι δεν θα πληγωθείς και τσακιστείς αλλά κανένας δεν μπορεί να προκαταβάλει ότι δεν θα έχει αίσιο τέλος η όλη κατάσταση.
    Θα ήταν άδικο και επιπόλαιο να δώσω συμβουλές γιατί ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος δεν μπορεί να γνωρίζει όλες τις παραμέτρους της κάθε περίπτωσης. Ότι έχουμε ζήσει είναι απλά "κάτι παρόμοιο" οπότε δεν υπάρχει συνταγή για να ακολουθήσεις κατά γράμμα για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο...
    Οπότε θα μιλήσω μόνο για το πως θα λειτουργούσα εγώ.
    Αν περνούσα καλά και για όσο θα ένιωθα ότι δεν προσβάλεται η αξιοπρέπειά μου, θα το συνέχιζα.
    Κι επειδή είμαι και σκορπιουδάκι και καραεγωίσταρος θα παρείχα μόνο όσα μπορούσε να μου παρέχει ο άλλος και δε θα επέτρεπα να διεκδικήσει κάτι το οποίο δεν είναι σε θέση να μου προσφέρει. Θα άφηνα να κάνει το επόμενο βήμα κι αν γούσταρα ίσως ακολουθούσα...αλλιώς θα άλλαζα λωρίδα και θα προσπερνούσα πατώντας άγρια το γκάζι μου (προαιρετικά στο ραδιο μπορεί να παίζει το "i will survive" ).
    Επίσης, αν τα βήματά του θύμιζαν ταινία Αγγελόπουλου (και μάλιστα γνωστού αποδημιτικού πτηνού...) και άρχιζαν να κλείνουν τα μάτια μου από νύστα και βαρεμάρα, θα έριχνα έναν υπνάκο για να στρώσει η επιδερμίδα και να βγω το βράδυ με τους φίλους μου για σουλάτσο!
    Σήμερα το πρωί, κάποιος μου είπε ότι το μεγαλύτερο ελάττωμά του είναι ότι είναι πολύ συναισθηματικός. Ήταν αστείο γιατί αυτόν τον άνθρωπο τον ξεχώρησα και τον λάτρεψα τόσο γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Γιατί κάθε φορά που μου μιλούσε για τις δυσκολίες που είχε περάσει και τον έβλεπα να δακρύζει απέναντί μου, εγώ ήθελα να τον σφίξω στην αγκαλιά μου.

    Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή