υπαρχει αγαπη κει εξω?

Υπαρχει Αγάπη εκει εξω?
χωρίς συστολές
ατέρμονη
αθωα, 
πιστή, 
δε - μπορω - να - ζησω - χωρις- εσενα
 αγαπη?

Η  απλα κάηκε προσάναμα
παρέα με τα ψεύτικα προφιλ 
στο ιντερνετ και στη ζωή?
Ενα μεσημέρι κυριακής
πίστεψα οτι υπάρχεις
ρε αγάπη
και  περασα χιλια κοκκινα φανάρια
στην  χιονισμένη εθνική
για να ρθω να σε γνωρίσω 
και  ηθελα  να  φωτίσεις
καθε σκοτάδι
καθε φόβο
καθε παληο συνηθεια
που ειναι κρυμμένη
στο  δικο μου "μαυρο κουτί"
 που μετα τη συντριβη
θα δειξει  οτι
μεσα του
ναι υπήρξε αυτη η αγάπη
εφταιγε ο πιλότος, θα πουν 
η εφταιγε η ξαφνική
απρόσμενη  φονική καταιγίδα
αλλ.α αυτη η αγάπη υπήρξε
και εζησε στα κορμια τους
και στις καρδιές τους

 nothing really matters
παρα μονο  η  αγαπη 
στο λεω γω


https://www.youtube.com/watch?v=VV4k5xzKwK0

μεσάνυχτα στο κεντρο της πολης, χιονι..

Κάποιες βραδιές είναι διαφορετικές

Αρκεί ενας στρατός από χιονονιφάδες

 χαρούμενες μεθυσμένες

Να σε πάρουν από το χέρι 

και να σε σύρουν στο τρελό χορό τους

Μεσάνυχτα και κατι

Κάποιες θα λιώσουν,

 οι πιο δυνατές θ αντισταθούν,

θα πάρουν δύναμη από το αλύπητο παγερό κρύο και

θα παρατείνουν τη ζωή τους για καμία μέρα ακόμη

στα καπό των αυτοκίνητων, στις σκεπή της εκκλησιάς

στα δέντρα που τις υπομένουν

Γύρισα σπίτι και σε σκεφτόμουν

Ένα τέτοιο βραδυ του φλεβαρη του  2002

Μας την έκανες έτσι ξαφνικά

Ούτε συ  ο ίδιος δε το περίμενες

Μοναχά εγώ είχα  δει στα μάτια σου

 Τρεις μέρες πριν, ένα σκοτάδι

Και βιάστηκα κείνο το μεσημέρι να στα πω όλα

Πόσο  αδελφό μου σ ένιωθα πόσο  αγαπούσα

Πόσο συγγνώμη ήθελα να σου ζητήσω για τις νεανικές μου ανώριμες

Στιγμές

Ανοίχτηκαν κανάλια και ειπώθηκαν πολλά

Και οι νιφάδες έξω  αργά κι ευγενικά

 σα χτες το βραδυ

Κι εσύ δε Σταματουσες

Και να κι άλλο κρασί ..

Στο τέλος γίναμε ντιρλα

και  είδα στα μάτια σου χαρα 
γλυκεια

Σα μηλόπιτα

Που να το ξέραμε

 ότι 4 μέρες μετά

 Αναπάντητες κλήσεις στο κινητό σου

τις κοιταζα και δεν ηξερα πως να απαντήσω

Πώς να πεις μέσα από μια ψυχρή συσκευή

Κατι τόσο  μεγάλο

Πιο μεγάλο κι από το χρόνο

Κάθε τέτοια μέρα θα σου γράφω

 μεσα απο

εκατομμύρια   χρυσές οπτικές ίνες

Κάτω από το μπετό της πολης

Θα στέλνω αυτό το γράμμα στο

Ατέλειωτο συμπαν

Κάπου κει θα σαι

Το ξερω ρε  φιλε

 Δε Θα ζωγραφίζεις πορτραίτα παλιών ερωτών

Δε θα παραπονιέσαι ότι πάχυνες πάλι

Ούτε θα ψήνεις κοτόπουλο ρολό

Κυριακή μεσημέρι

θα με κοιτάς αυτό  το χαμόγελο

με την υποψία μελαγχολίας

και δε θα σου λείπω

αλλά εσύ θα μου λείπεις πάντα

Αγάπη

Η μόνη ανωμαλία είναι η ανικανότητα να ερωτευθείς.
Anais Nin,1903-1977,Γαλλίδα συγγραφέας

βαλτο να παιζει δυνατά
https://www.youtube.com/watch?v=G0Kep5563e4

θα περπατήσεις μια μερα πανω στην ηρεμη θάλασσα
σαν τον μεγάλο θεό τους
και θα φτάσεις στο κήπο με το απάτητο σιωπηλό χιονι
και η ζωή σου θα παίζει στά σύννεφα
τις πιό όμορφες στιγμές της
ενα μωρό γεννιέται , 
ψιχαλιζει δάκρυα χαράς
ενα παιδί κάνει τα πρώτα του βήματα
δυό γονεις του κρατούν σφιχ΄τα το χέρι
το πρώτο φιλί  του, γευση απο μέλι
ανάσες σ ενα δωμάτιο
 θολώνουν το ραγισμένο τζαμι
σ ενα δώμα με θέα  τις γκρίζες στιγμές των αλλων
αγκαλία σφιχτά, ταξιδέψατε  σε ολους τους πλανήτες
 κι οι λέξεις που είπατε
λέξεις   φτιαγμένες για μένα και αυτόν
κανεις δε θα τις καταλάβει ποτέ
και τα σύννεφα συνεχιζουν να παίζουν 
σε μικρές οθόνες στιγμες
και συ νιώθεις  ρίγη απο ρεύμα
να διαπερνούν  το σώμα
τι κρατάς?
 να σωθεί για πάντα...
στο καθαρό διαμαντι που εχει το όνομα σου
μόνο  αγάπη 
σαν ποτάμι ηρεμο
σαν καταρρακτης δυνατός
σαν βροχή που ξεπλένει το θαμπό συννεφο της ερήμου
https://www.youtube.com/watch?v=kY2WM89VwGs




 

νησιά του χειμώνα

επιστροφές 

"καταστροφές"

επιστρεφω στο νησί του  σιωπηλού χειμώνα

και του φωτεινού καλοκαιριού

χιονιάδες και αέρηδες 

και χιονονιφάδες

και σκουφί πλεχτο 

απο τον προηγούμενο αιωνα

και πρωινος ελληνικός καφες

 στο γκαζακι καμωμένος

και τυροπιτα αχνιστή φτιαγμένη 

με αγάπη

και  οι αναμνήσεις ρε φιλε

πλανα 

μεσα στις χιονονιφάδες

που λιώνουν γρηγορα

και σου υπενθυμίζουν

να ζησεις το τώρα

θες να ηρεμήσεις

και ερχονται και στηνουν  τρελλο χορό

τα νησια τον χειμώνα

ειναι σα πλοία 

σε  φουρτουνα

απο μακρια ,
 χρυσα μικρα φωτάκια 

σε γκρι μολυβενια σύννεφα

και συ παντα περιμενεις
 ενα  απ αυτα

στον οριζοντα φωτάκια

και εχει  συχνα απαγορευτικό ρε φιλε

πολλα μποφωρ παλι αποψε

σπανε τα κύματα 

ολα τα όνειρα 

και παλι απο την αρχη

και  υστερα

το πέλαγο ησυχάζει

και προβάλει 

το πλοιο της γραμμης

σα φωτακι απο μακρια

μετα πολλα μικρα φωτάκια 

το  συνοδεύουν χαρούμενα δελφίνια

που τραγουδούν το τραγούδι της γοργόνας

                                                     ακουγεται ο ηχος της αγκυρας

ενα μεγάφωνο  αναγγέλει...

το φεγγαρι του φλεβαρη

η Αθηνα τη νύχτα ειναι πάντα πιο όμορφη

εχει αυτήν την ηρεμία

τη γλυκεία κούραση στα μάτια των περαστικών

οποια  και μέρα να έζησαν

 σε λίγο ο μορφέας θα τους πάρει αγκαλιά

για λίγες στιγμές ηρεμίας, 

και ίσως ένα όνειρο 

τους δώσει ένα φιλί τρυφερό στο μάγουλο.

η Αθηνα  , ειναι όμορφη  καβάλα στο βεσπακι

με το σκουφί που σου δάνεισε να μη κρυώνουν τ αυτιά 

και να μετράς καθε λακκούβα των αθηναϊκών δρόμων

κόκκινο  φαναρι

πράσινο πρασινο 

κορνάρισμα απο τον  ανυπομονο οδηγό πίσω 

όταν είσαι είκοσι  ολα ειναι γοητευτικά, 

 η γοητεία της αγνοίας

όταν είσαι τριάντα κατι υποψιάζεσαι 

αλλά δε σε νοιάζει και πολύ

στα σαράντα ξεχνάς παλιές  κουραστικες συνήθειες 

ο χρονος γινεται αντιπαλοs

 τοτε  αγαπάς τον εαυτό σου 

και ξέρεις πια να λες ευχαριστώ

για τις μικρές ηρεμίες που σου χαιδευουν το μαλλι

για τις ζεστές αγκαλιές που σε ηρεμουν

για ένα χαμόγελο  γεματο αληθεια

για ενα ποτηρι κρασι που μοιραστηκες με το φιλο.