Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

η κυρια Ρια δε μενει πια εδω.

Η πολυκατοικια είχε  ημιυπόγειο διαμέρισμα  ,
απέναντι από το πάρκο...
Tο ημιυπόγειο διαμερισμα  κλειστό εδώ και χρονια,
 6-7 σκαλάκια να κατεβείς,.. 
κλασσικό κτίριο της δεκαετιας του εξηντ

Εκει έφτιαξε το αυτοσχέδιο σπίτι της η κύρια ....
χμ δε ξερω πως την λένε
Εγώ την έλεγα κύρια  Ρια ( από το υστερία, για να κανω λιγη πλακα 
παντα δινω τετοια ονοματα σε ανθρωπους που συμπαθω)
Άστεγη , ρακένδυτη με 3 σακουλες  σκουπιδιων  μπλε για  περιουσία
και με πολλά νευρα
Εγκαταστάθηκε εκεί   , και έβριζε  δυνατά κάθε περαστικό
Πως  να μην εχι νευρα, νορμαλ το βρισκω
ετσι πως εγινε η ζωη της
η ζωη ολως μας δηλαδη...
Οι περαστικοί ήταν άλλοτε περίεργοι , άλλοτε αδιάφοροι
Άλλοτε ήθελαν να της πάνε ένα  πιάτο φαί
Έβριζε δυνατά , τους φόβιζε όλους...

Ύστερα  ηρεμούσε έπαιρνε το φαγάκι και το έτρωγε
Άρχισα να περνώ κάθε μέρα από κει
Την ιδία ώρα πάντα... 
Της άφησα  ένα  πάπλωμα αρχικά
Άρχισε τα  γνωστα μπινελικια
Εγώ της μιλαγα ατάραχος σα να μου συμπεριφέρεται κανονικά
Την επόμενη φορά της πήγα  ρούχα και κάλτσες
 Φωνές , νευρα και κατι  φράσεις που δεν είχαν λογική
".. σας καταλαβαινω απολυτα της ελεγα 
και εχετε δικιο ..."
Αλλά το βλεμα της πάντα βαθύ διαπεραστικό
Λες και επικοινωνούσε με μια άλλη διάσταση
Λες και ήταν κάποιος  εκπτωτος άγγελος 
Λες κι ειχε  μείνει παγιδευμένη για κάποιο λόγο
Μέσα στη δική μας και σε μια άλλη διάσταση
Άρχισα να πηγαίνω  συχνά φαγητό, γλυκάκια
Κάνα καφέ σε ποτηρακι χαρτινο
 Τα βραδια που εβρεχε περναγα από κει να δω πως είναι χωρις να της μιλαω
Ειχε βαλει  κατι ναυλον τραπεζομαντιλα γυρω γυρω από την εισοδο
του ημιυπογειου διαμερισματος , να μη μπαινει η βροχη
Ευρυματικη σκεφτικα η κυρια Ρια
Μετα από καιρο η κυρια Ρια δεν εβριζε πια
Την εβρισκα να με περιμενει από μακρια να της παω κατι, φαγητο
Παντα με υφος καχυποπτο και διαπεραστικο χαμενο συναμα  βλεμμα 
Δε ξερω  τι σκεφτοταν...
Αλλα παντα περιμενε να φυγω και μετα ετρωγε σα παιδακι  το φαγητο
Ησυχη ...
Μια μερα τη ρωτησα πως  σας λενε
Και αρχιζε να βριζει δυνατα , ξανα παλι
Καλα καλα εμενα με λενε Νικο της ειπα
Και  σταματησε , παγωσε  και γυρισε πλατη
Εφυγα και την παρακολουθησα, αρχισε να τρωει αργα
ησυχη.
δεν θελει και πολλα 
δε θελει κανενα να εισβαλει στο χωρο της
Ποιος ξερει τι ζωη ειχε, ποιοι την προδωσαν
πως εμεινε μονη
Περασε καιρος κανα  δυο χρονια
Κάθε μερα ιδια ωρα
Πριν κανα μηνα εκανα  παλι την προσπαθεια
Καθως αφηνα το πακετο με το φαγητο και λιγα πορτοκαλια
Πως σας λενε? 
Ειπα χωρις να τη κοιταω στα ματια
Εμενα νικο...
Δε μιλησε , δεν φωναξε δεν  εβρισε
Κανω να φυγω δυο τρια βηματα
Κι ακουω μια ηρεμη φωνη
Βουλα, ειπε, βουλα.
Γυρναω και την βλεπω να  τρωει ηρεμα
Μου ειχε πει τα ονομα της, 
η τελοσπαντω κατι σημαινει αυτο το ονομα
ενας κρικος απ αυτο που ζουσε και απ το παρελθον της
Κατι ειχε αλλαξει
Τετοια χαρα που ειχα....
Ειχαμε φτιαξει μια φιλια , μια ιδιοτυπη  φιλια
Ηξερε κάθε μερα ότι καποιος "εξωγηινος" από την άλλη διασταση
Ότι την νοιαζοταν σταθερα
Και την κοιταζε παντα καταματα
Η κυρια Βουλα λοιπον…
Πηγα χτες ε, ψιλοβρεχε
Ειδα τις αυτοσχεδια πλαστικα τραπεζομαντηλα  να ανεμιζουν
Κατι δε πηγαινε καλα
Δεν ήταν εκει
Χτυπαω το κουδουνι του ισογειου
Βγαινει ενας παππους
Τον ηξερα αυτόν  τον παππου
Ειχαμε αντακαλει κανα δυο κουβεντες
Την προσεχε κι αυτος με το τροπο του
Από το μικροσκοπικο μπαλκονακι του  υπερυψωμενου ισογειου
Τον ρωταω
 Η κυρια που ήταν εδώ?
Πεθανε παιδι μου
Χτες βραδυ την  πηρανε
Πεθανε….?
Ναι  την βρηκαμε το πρωι
Εγκεφαλικο μηπως? Αναρωτηθηκε…
Τελικά  την ξερατε?
 Με ρωτησε?
Όχι
Όχι δεν την ηξερα, ψελισα
Δεν ειχε και συγγενεις ..
ειπε ο παππους
Ειχε σκεφτηκα εγω
Εμενα



27 σχόλια:

  1. Αχ! Νίκο, αυτές οι ζωές, που έρχονται και φεύγουν τόσο άδικα... ποιος ξέρει αν μιλούσε πόσα θα είχε να μας πει... ας ελπίσουμε τουλάχιστο εκεί που θα πάει, να βρει γαλήνη...
    Λυπάμαι που έχασες μια φίλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ ησύχασε η γυναικούλα! Πόσο δύσκολη έχει γίνει η ζωή ρε γαμώτο! Πόσο δύσκολη! Να είσαι καλά Άσωτε και να της ανάβεις κανά κεράκι για καλό παράδεισο.
    Αυτό που έχω καταλάβει το τελευταίο καιρό είναι πως πρέπει να είμαστε καλόβολοι άνθρωποι για να μη μας γυρίσουν οι δικοί μας την πλάτη τους στα δύσκολα. (Μια σκέψη πάνω σε αυτά που βλέπω κι εγώ τριγύρω μου) γιατί δεν είναι μόνο η κρίση που μπορεί να μας πετάξει μια μέρα στο δρόμο.

    Θα πιω ένα καφεδάκι στην υγειά σου, με συγκίνησες! κλαψ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να'σαι καλά ,τουλάχιστον στο τέλος της ζωής της ήξερε ότι υπήρχε κάποιος που θα ρωτούσε γι'αυτήν.Δεν είναι λίγο να ξέρεις ότι κάποιος σε νοιάζεται...Καλό Παράδεισο να έχει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ας αναπαυτεί η ψυχούλα της... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. με συγκινησες πολυ ο θεος ας αναπαυσει την ψυχουλα της μου θυμησες καποια βιβλια που διαβαζω για δια χριστω σαλο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τελικά η κυρία Βούλα κατάφερε και άφησε το αποτύπωμα της κάπου,και όχι όπου και όπου,αλλά στην καρδιά σου Νίκο,και αυτό είναι το πιο συγκλονιστικό.
    Να είσαι καλά και να την σκέφτεσαι που και που.
    Αυτό θα ήθελε και εκείνη νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εννοειται οτι θα τη σκεφτομαι
      αγαπη χωρις ανταλαγμα
      μαλλον ειχα ανταλαγμα
      αλλα οχι απ αυτη
      μεσα μου
      ενιωσα καλλιτερος ανθρωπος

      Διαγραφή
  7. Μακάρι τώρα πια η κυρία Ρία να είναι κάπου καλύτερα!
    Να είσαι καλά...της πρόσφερες πολλά περισσότερα από φαγητό, πάπλωμα και άλλα υλικά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστω
      την ιστορια την εγραψα οχι για να δειξω τι εκανα
      αλλα τι πρεπει να κανουμε ολοι μας

      Διαγραφή
  8. Έκλαψα...πραγματικά με συγκίνσησες πολύ!!! Τόσο καλόψυχος!!Να είσαι καλά...και η κυρία Ρία να αναπαυθεί.
    Βένια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. βενια ευχαριστω
      δεν ειμαι καλοψυχος
      ισως και να μαι κακος μερικες φορες οπως ολοι μας
      ανθρωπος ειμαι

      Διαγραφή
  9. συγκινηθηκα παρα πολυ φιλε μου!
    να εισαι καλα! να σε εχει ο Θεος καλα!
    μπραβο για οσα προσφερες και θα συνεχισεις σε αλλους ανθρωπους να προσφερεις!
    να εχεις μια ομορφη μερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πόνος ρε πούστη μου. Γιατί, μερικά πράγματα απλώς είναι ΕΤΣΙ. Η ζωή είναι αυτή που είναι, το ίδιο και ο θάνατος. Και μεις, απλώς περαστικοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. για να μη ειμαστε απλα περαστικοι λοιπον πρεπει ισως να γραψουμε κατι ομορφο στις ψυχες των αλλων και στη δικη μας

      Διαγραφή
  11. Καλο παραδεισο να έχει η καημενουλα. Κριμα :( Μπραβο σου Νικο που παρεμεινες ανθρωπος σε μια εποχη απανθρωπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είχες δεν είχες, μας έστειλες αδιάβαστους. Έκφραση είναι αυτό, γιατί τελικά...αδιάβαστη πήγε η κυριούλα Ρέα/Βούλα... Πόσο κρίμα. Ακόμα και οι ευχές-προσευχές είναι για τους "έχοντες και κατέχοντες"... Είδα ότι πήγες στο "τελευταίο σπίρτο". Πήγα κι εγώ προχθές, σήμερα το έχω κάνει ανάρτηση, άμα θες έλα να το δεις. Καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τέτοια κείμενα τα χαίρομαι αφάνταστα. Και περισσότερο ακόμα, συγκινητικά, τη συμπεριφορά σου...
    Ξενούδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτο ακριβως...που διάβασα εδώ Ασωτε.. εννοώ οταν λεω οτι πραγματι υπαρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ -ΑΓΓΕΛΟΙ στην ζωή και σιγουρα θα τους συναντήσουμε εκει που δεν τους περιμενουμε... νιώθουμε τοσο ομορφα οταν οι ανθρωποι γίνονται πιο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ..!!!!να σε έχει ο Θεός καλα Ασωτε..!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Της πρόσφερες ανθρώπινες στιγμές, κάτι που θα έπρεπε όλοι να κάνουμε καθημερινά..
    Να είσαι καλά, γερός δυνατός και να σκορπάς με τον τρόπο σου αξίες που σπανίζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Άσωτέ μου , πόσο με συγκίνησες!! Και το κείμενο άψογα γραμμένο ...σαν από λογοτέχνη!! Μπράβο σου !! Αν οι Άσωτοι είναι τόσο ψυχούλες?? οι άλλοι πως πρέπει να είναι??μπράβο σου αγόρι μου!! Υπερήφανη πολύ θα πρέπει να είναι η μανούλα σου για σένα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή