οτι κατσει.

μόνος πάλι

πάλη με τη μοναξιά..

ισοπαλία

τώρα ξερω  πόσο δυνατός είμαι

μ εκπαίδευσες καλά στο παρελθόν

 ημίφως και οθόνες

τα σκοτάδια όντος σου

τα σκοτάδια μέσα στην υγρασία 

και στον καπνούς των αμήχανων τσιγάρων

μια αξέχαστη υγρασία

 στην οθόνη να παίζει

έργα  χωρίς αγάπη

στα ποσa μετρa

ο επόμενος υποψήφιος 

 τι ψάχνεις φιλε?

"γνωριμία και οτι κάτσει"

ένα " οτι

τεράστιο και αστείο .."

"οτι ...

κάτσει..."

τόσο κοντά τόσο  εύκολα

πλήκτρα και σύμβολα

τελειες χαμογελακια

αριθμοι και ποθοι του δευτερολεπτου

 μοναξιά στο παρονομαστή

6 χρονια άσωτος γιος

κι όμως αδέρφια έγινα 6 χρονών ο άσωτος γιος
αυτό που ο χρόνος τρέχει σα ποταμι σε πλαγιά
χωρίς σταματημό και χωρίς γυρισμό
δε μπορώ να το ξεπεράσω όσο κι αν  γίνω

 ναι Θυμάμαι πως άρχισα να γραφω σαυτο εδώ το σπίτι
έτσι για πλάκα
τελικά αυτό που με έχει διδάξει η πουτάνα η ζωή
είναι ότι τα καλύτερα αρχίζουν έτσι για πλακα.

6 χρονια λοιπόν γεμάτα από λέξεις θαυμαστικά, ερωτηματικά, κόμματα, τελειες
σχόλια κι αλλα σχόλια, αγάπες, μερικά μίση που ξεχαστηκαν
γιατί  αδέρφια μου
κάτι άλλο που έχω μάθει πια
είναι ότι κανένα  μίσος δεν είναι σημαντικό
μονο οι αγάπες είναι, και είναι όλες σημαντικές.

6 χρονια ε?
πως περασαν?
καλα και ποιος δεν έχει περάσει από δω,
κάποια περίοδο ήταν κάτι τυπάκια που με βρίζαν συνέχεια 2-3
με τον ένα γίναμε φιλαράκια απίστευτα
οι άλλοι χαθηκαν
καλα τρελλος χαμός με τα σχόλια τότε
εκπομπές στο ράδιο, βρισίματα στα τσατ
μεγαλεία  χάχα
πολλοί μπογκερς έβγαλαν βιβλιαράκια
τα έχω αγορασει ολα
γνώρισα "παιδιά" που αξίζουν, αληθινοι ποιητες του σημερα, ο καθενας στο  δικο του διαστημοπλοιο 
κι  ολοι μας σ αυτο το πλανητη που λεγεται  blogs

ψιχαλες του οκτωβρη

η εβδομάδα άρχισε με βροχούλα

 και πτήσεις πρωινές χαράματα 

με συναντήσεις φίλων έτσι για μια αγκαλιά  και

βόλτες στη πατησιών βραδάκι

οκτάωρης, βραδινό αεράκι και πράσινα φύλλα στα δέντρα

του δρόμου που αγαπώ

επιστροφές

η Αθήνα το φθινόπωρο εχει κατι απο σινεμά 

επιδρομη σε βιβλιοπωλειο

πως λατρευω τους βιβλιοπωλες

ειναι τοσο ευγενικοι παντα

σου προτείνω να διαβάσεις 

τελλος  φιλης

αποσιωποιητικη ηλικια

ενας απλός  υπάλληλος βιντεοκλάμπ

πετάξει με φτερά αόρατα 

πάνω απο πόλεις και ακρογιαλιές

κύματα και νησιά 

και στάσεις τρόλεϊ στην Αλεξάνδρας

μια γυναίκα και ενας άνδρας

"μοναξιά  

κ η ψυχή που επιμένει να πονά

που μόλις πιεις το πρώτο ποτηράκι

το δικό της πανηγύρι ξεκινά.."

μια σταγόνα μελαγχολία , μια σταλαματιά ξεχασμένου πόνου
…. πόσο μοιάζουν οι εμιγκρέδες και πόσο ξένος είμαι τελικά

και αλλα ...

θα τα διαβάσεις στις ευγενικές τρυφερές αράδες ενός 

μικρού βιβλίου με μεγάλη κάρδια

μια κάρδια ραγισμένη αλλά που επιμένει να πονά

γιατί κι ο πόνος, ζωή είναι.