ένα τζιτζικι ξεχάστηκε

Ο ηλιος το παλεύει στην άκρη της θαλασσας σε λίγο θα έχει κρυφτεί μεσα της 

 και εκατομμύρια αστερίες  θα χορεύουν στις φλόγες του δίχως να καίγονται

Έχει ήδη βραδιάσει ,
 αλλά το  τζιτζίκι  στο κορμό της γέρικης ελιάς 
 ξεχασμένο από φίλους κ αγάπες τραγουδάει

στον ίδιο πάντα ρυθμό, κάτι μονότονο.

Δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι  νύχτωσε,
 τ αλλα τζιτζίκια έπαψαν, όλοι φύγαν

εκτος απ ένα ζευγάρι εφηβων 
που αγαπιέται με παθος και κάθε λεπτό για πάντα.

Ποσο το αγάπησα αυτό το τζιτζίκι 
που μοναχό  του τραγουδα το μονότονο 
- τζι -τζι - δυο τζι μαζι…τραγουδάκι 
και κει που τελιωνει, 

νομίζεις, πάλι από την αρχή.

Και μετά μια ξαφνική  μπορεί να το πνίξει

και κανείς να μη ξέρει τι απέγινε αυτό το τζιτζίκι

τούτο το καλοκαίρι δε θέλει να μου κάνει καμία χαρη

αλλα το καταλαβαίνω κι αυτό

επέστρεψα  γιατί ήθελα κάτι να γράψω

να σας πω την μαύρη μου αλήθεια

δεν έχω διαβάσει τίποτα εδώ και 2 μήνες
δεν είχα χρόνο, δεν ήθελα
τα ήσυχα μου βραδια 
δε τα μοιράστηκα μαζι σας

το μπλογκ αυτό συνέχισε μονο του

τη τροχιά του

και απόψε απλά χώθηκα μεσα στο πιλοτήριο

να γράψω  "και καλά" για το τζιτζίκι
και καθώς το έγραφα
άκουγα αυτό
https://www.youtube.com/watch?v=cnqtJNeCjxE
και σκέφθηκα
καλα ποτε πήγε Αύγουστος του 2014?