παιχνιδια με λεξεις & ενα μπραβο.

ενα μεγαλο ευχαριστω+ μπραβο
 στο blog

http://mytripssonblog.blogspot.gr 
& www.texnisstories.blogspot.com οπου και "γεννηθηκε"

για την γλυκεια ιδέα που ειχε 

"παίζοντας με τις λέξεις"

Πάντα αυτά τα  δημιουργικα παιχνίδια με ενθουσιάζουν,

 Δυστυχως δεν ειχα χρονο να τις διαβασω ολες 

  και δεν ψηφισα

-αυτό το καιρό τρέχω -

 απολογούμαι  λοιπον που δεν ψήφισα καν

τους συμπαίκτες μου 

και δηλώνω οτι ενθουσιάστηκα με παρά  πολλές ιστορίες

ένα μεγάλο μπράβο κι απο μένα σε ολα τα παιδια

 η δικια μου μικρη ιστορια γραφτηκε πολυ γρηγορα 

ετσι για το καλο , για την συμμετοχη

2. Ένα χελιδόνι τον Αύγουστο

Είχε φτάσει 33 βαθμούς, ντάλα μεσημέρι.

Η άσφαλτος έκαιγε κι εγώ ξυπόλητος,

έτρεχα να φτάσω στο σπίτι της θείας Νίνας.

Από τη φωνή της κατάλαβα ότι τα νέα ήταν άσχημα.

Όσο μπορεί να καταλάβει ένα 15χρονο παιδί.

Καθώς έφτανα στην κατηφόρα που ήταν το σπίτι της,

είδα ένα χελιδόνι.

Απόρησα.

Τι θέλει το χελιδόνι Αύγουστο μήνα στο νησί;Με ακολουθούσε μέχρι την πόρτα της  θειας.

Άρη παιδί μου, α!

Έφυγε ο μπαμπάς

και με σφιχταγκάλιασε.

Με λυγμούς!

Ένιωσα ζάλη, λιποθύμησα.

Ένας ουρανός κόκκινος σαν ηλιοβασίλεμα.

Και το χελιδόνι..

«…Ένα νερό, το παιδί, το παιδί ...»

Συνήρθα  μπερδεμένος,

όλη η οικογένεια ήταν από πάνω μου.

Τους έβλεπα ανάποδα.

Και πιο ψηλά στον ουρανό,

Το χελιδόνι!

15 χρόνια μετά…

Κοιτάω τη φωτογραφία μας.

Εκείνο το γλέντι της καθαρής δευτέρας.

Μου χαμογελάς κι εγώ κοιτώ το φακό.

Θέλω να κλάψω τώρα!

Αλλά όχι, δε θα το κάνω.

Θα κρατήσω την υπόσχεση που σου έδωσα

μετά το κλικ της φωτογραφίας…

«Να χαμογελάς  μικρό ..»,

μου είχες πει.

Χαμογέλαω πατέρα!

μπορεις να ακουσεις το τραγουδι αυτο
διαβαζοντας την ιστορια

Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/2013/04/1-9.html#ixzz2Rlni1vPh

"spring rolls" my world

Κι ενώ η άνοιξη μπαίνει με θράσος μέσα στα κύτταρα μου ,

ανήμπορος να γράψω οτιδήποτε, να εκφράσω λύπη και χαρα

απλά βγάζω φωτογραφίες, στιγμές δίκες μου ,

 συννεφιές και λιακάδες

α και λουλούδια που φυτρώνουν σε πέτρες ελληνικές.

Μια φορά σ ένα τραγικό γυμναστήριο όπου πήγαινα, 

ενας  γιατρός μου ειχε πει, οτι η κατάθλιψη κάνει κύκλους και επανέρχεται.

Δε ξερω αν ισχύει η απλά μου το ειπε γιατι ήθελε να κάνει εντύπωση

Καθε τέτοια εποχή, παθαίνω ένα συναίσθημα

 που έρχεται ξανα και ξανα

πάντα άνοιξη

Όχι δεν ειναι κατάθλιψη,

 ειναι ένα μεταφυσικό-δε-ξερω-και-εγώ-τι

ποιος είμαι , που πάω , τι θα γίνει αν γεράσω και δεν εχω παιδια,

που δε θα εχω δηλαδη

που πανε οι φιλίες οταν πεθαινουν,

καλα για τις αγαπες ξερω ,

και κατι  τέτοια μικρό-αστικά που λέει 

και η φίλη μου η κολλητή.

και μετά βάζω το ιντερνετικο ράδιο πάντα, 

γιατί τ αλλά όλο κατι

χαζά λένε και παίζουν

και βάζω και ένα τζιν με τόνικ

-πάντα το τζιν&τονικ με λεμονι

απο τη λεμόνια δίπλα, δυο ελιοδεντρα  πιο κάτω-

 και χάνομαι στη ξαστεριά, 

και ξερεις εδω η ξαστερια ειναι υπερπαραγωγη ετσι?

δεν εχει τα φωτα της πολης να της κανουν κογξες.

Άμα με χάσεις ένα απ αυτά τα βράδια 

που πάνε να φέρουν το καλοκαίρι

δε θα φταίω εγώ , μικρή τρελή μου αγάπη

θα φταίνε οι ξαστεριές, τα ήσυχα ανοιξιάτικα αεράκια

και κάνα τραγούδι

αποψε μου κολησε αυτο το τραγουδι απο την Lana , α ολα κι ολα.
και μολις αγορασα απο  itunes  νεο Κβητα
αντήχηση

δεν εχω τιποτα να πω-(στ)

οταν δεν χω τιποτα να γραψω
κατι βραδια σαν αυτο δηλαδή
βαζω παντα την Μοσχολιού
να "παιζει" τη δικια της playlist
αρχίζει παντα με αυτο το τραγούδι
ετσι χωρίς λόγο & σκοπό

Στίχοι & μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού, «ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΑ ΧΕΙΛΗ», 1981, όπου η Κυρία Μοσχολιού εμπιστεύθηκε ένα ολόκληρο δίσκο σε έναν άγνωστο τότε συνθέτη-στιχουργό, τον Σταμάτη Κραουνάκη.
Εδώ είναι δεύτερη εκτέλεση, a capella, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του Κώστα Κωτούλα, δίσκος «ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΥΜΝΟ», 1992.

Πως έφυγες, απ' τη ζωή μου έτσι
Και ούτε κλαίω ούτε καν σε συζητώ
Σ' έχω απορρίψει και απ' την μνήμη μου σε έχω σβήσει για πάντα
Και ότι αγάπησα από σένα τώρα το πετώ

Μόνο που τα βράδια, σαν τον τρελό
Μες στα μπαρ κυκλοφορώ και απορώ
Το πρόσωπο σου δεν μπορώ να θυμηθώ και θέλω
Όλα αυτά τα βράδια, να σ' αγαπήσω πάλι απ' την αρχή μωρό μου
Μα, δεν έχω άλλη αντοχή

Πως έγινε και δεν μ' ενδιαφέρει
Σε ποιες αγάπες την αγάπη σου ξοφλάς
Σ' έχω διαγράψει κι άλλη πορεία έχω χαράξει καρδιά μου
Και ότι τράβηξα από σένα τώρα το τραβάς.

πως γινεται να μην αγαπας τους μπλογκερς (παρτ του)

εισαι κουρασμένος, 
γυρνας σπίτι και  δε θες να πεις κουβέντα,
θες απλα να βάλεις 
την αγαπημένη σου  playlist  να παίξει
που όρεξη να γράψεις...
Αυτός ο Απρίλης , 
είναι θρασύς και απαιτητικός.
Κάθε μέρα του 
σε βάζει σε σκέψεις πως θα είναι η ζωη μετά
Δε θελω να σκέφτομαι αρνητικά 
αλλα η κούραση δε βοηθά και πολύ.
Κοιτώ την αλληλογραφία και τσουπ
ενα δεματάκι απο την αλλη ακρη της Ευρώπης
Εφυγε  ,
 ηρθε Αθηνα, δε παραδοθηκε ποτε...
γιατί μια χοντρή υπάλληλος του ταχυδρομείου
 με μεγάλα φρύδια  και ασχημη αναπνοή 
ειχε διάφορα θέματα  να λυσει 
και δεν εγινε ποτε μπλογκερ  για να ψυχοθεραπευτει
Επιστράφηκε ξανασταλθηκε αυτη τη φορά σε αλλο προορισμό και  τσουπ, 
απόψε μου κανει παρεακι καλό...
Ε γίνεται  να μην γλυκάνει  η διάθεση 
με τον μασκωτιτσο της  τζίντζερ.
Πως γίνεται να μην αγαπάς αυτούς τους Bloggers?
γιαυτο και εχω αφιέρωση για την τζιντζερ ενα τραγούδι που σ αυτη την σπανια εκδοχη 
αγαπώ ιδιαίτερα

καθε τρελλο παιδι

στην προηγούμενη ανάρτηση είχα μια γλυκιά επίθεση αγάπης

απο όλους σας και σας αφήνω ένα ευχαριστώ τεράστιο εδω 

δε προλάβαινα να απαντώ σε σχόλια και όλο έσκαγα χαμογελά

ήρθαν και e-μελια  και μηνύματα στο φαtso βιβλίο

μ έχετε κατά σκλαβώσει που λένε και στον πλανήτη μου

σας αφιερώνω  αυτό eδω το τραγούδι

Φωνή: Έλλη Πασπαλά
From The Album: Μάνος Χατζιδάκις-Κ.Βήτα Transformations
(C) 2003 Sirius Music Greece

περασανε κιόλας  10 χρονια απο αυτό τοτε που βγήκε αυτό το  cd?

και καλό σ/κ

ξέρεις εσύ τώρα βόλτες, ήλιος, κάνα παγωτάκι

κάνα ωραίο καλοκαιρινό ποτάκι στους πεζόδρομους

με τα ωραία μπαράκια, παρεακι με φιλαράκια

και φιλια με γλωσσα τα ζευγαράκια

κάτω απο τον ανοιξιάτικο βραδινό ουρανο
ξερεις καπου κει εξω 
ειναι και το δικο σου τυχερο αστερι

 

http://instagram.com/p/YAtjL7uJVs/

 ε και μην χασεις με τιποτα λαυρεντη Μαχαιριτσα @ spirtowebradio.com
Ο ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ,καλεσμένος στην εκπομπή
Spirtokoyto_On Air και στη Βιβή Μιχαήλ
,αυτή τη Δευτέρα,στις 9 το βράδυ...

αλλαγες (εχω τα ψυχολογικα μου παλι αποψε) revisited2013

οι νύχτες στο νησί κυλoυν  πολύ γρήγορα

και έρχονται τα πρωινά, τόσο  φωτεινά 

αλλά τόσο αβέβαια..

 έχει έρθει μια εποχή αλλαγών

 και τρέχω να την προλάβω

έπιασα τον εαυτό μου να φοβάται τις αλλαγές

"...τι έγινε?

είχες συνηθίσει τόσο καιρό  έτσι?.."

άσε ... 

εχω "τα ψυχο-λογικά μου" απόψε

τι φταις κι εσύ...

 η εποχή αλλάζει

οι άνθρωποι αλλάζουν

η κρίση της εποχής η

η εποχή της κρίσης (?)

αλλάζει ζωές και συνθήκες..

φιλοι φεύγουν για τα ξένα

κι εγώ φεύγω απο φίλους

που ειναι "ξένοι" πια

και τα μεγάλα φωτεινά καλοκαιριά

που ελπίζαμε και ευχόμασταν

υπάρχουν μονό σε παλιές 

φωτογραφίες απο χαρτί.

στο τέλος  αυτής της εποχής

τίποτα δε θα ναι πια ίδιο...

τίποτα δεν ειναι δεδομένο

Σκέπτομαι πως μεγαλώνω

ειναι άθλιος ο χρόνος

σκεπτομαι τα γηρατειά

τις αρρώστιες

τις απώλειες αγαπημένων ανθρώπων

αυτό με τσακίζει πιο πολύ

δε θελω να σε χάσω ρε 

θέλω να το παλέψεις

θελω να βγουμε νικητές

τοσα εχουμε νικήσει

δε θελω καν να σκεφτομαι

τη ζωη  χωρίς εσένα

κι ας προσπαθείς

να μου το θυμίζεις καθε τοσο

με το γνωστο άχαρο τροπο

την αδικία απο το νέο φασισμό που ζούμε

στο 'πα 

τις φταις κι εσύ

εχω απόψε τα ψυχολογικά μου

σημερα που έβρεχε έξω

μου χε κολάσει αυτό 

το κλασικό τραγούδι

με την αξεπέραστη 

Μαρία Φαραντούρη

τον Μικρούτσικο απο σενα τον εμαθα

αλλα που να το θυμασαι

βαλς για ενα φιλί

 εγω  δεν ερωτευομαι συχνα τραγουδια
μα οποτε το παθαινω
θελω να το μοιραζομαι με σας
απο τη νεα δουλεια της Ελεωνορας Ζουγανελη
βαλε  αλκοολ
κλεισε τα πολλα φωτα
και ανοιξε το παραθυρο
να κανει επισκεψη 
η βραδυνη  γλυκεια ανοιξη
και "κρατα  ενος λεπτου σιγη
στα φιλια που μας "σκοτωσαν"



                                       

Στίχοι: Sunny Μπαλτζή

Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης

Δίσκος: Μετακόμιση Τώρα_2013

Μού αρέσουν οι βρεγμένοι δρόμοι,

τα φώτα της πόλης

τα σκοτεινά αρώματα

οι παλιές σκάλες των σπιτιών

οι αιώνιοι έρωτες

τα λαμπερά βλέμματα

οι ασπρόμαυρες ταινίες

Τα φθαρμένα βελούδα

τα μισά μου κραγιόν

οι χαμένες βαλίτσες

σε ομίχλες σταθμών

Σα μια αφήσα ρετρό

με φιλούσες κι εγώ

είχα κλείσει τα μάτια

Και χάθηκα σ' αυτό

Το παθιασμένο φιλί,

ξεπλένει τώρα η βροχή

Δε με νοιάζει αν φοβήθηκες, μετάνιωσες ή είχες πιει

Σε μιαν άλλη εποχή

θα ήταν η αρχή

Στα φιλιά που σκοτώνουν, ενός λεπτού σιγή

Έκλαψα γυρνώντας

όλα αλλάζαν σκληρά

με ματωμένα ξυράφια ο αέρας χτυπά

κάνει κρύο, όλα τελειώσαν πια

Τώρα μισώ...

Τα φθαρμένα βελούδα

τα μισά μου κραγιόν

τις σκισμένες σελίδες

και το φως των κεριών

Τις θλιμμένες κοπέλες

με τσιγάρο ή ποτό

που μια μόνεες χορεύουν

ένα βαλς για δυο

Μα να θέλεις να με σώσεις

να έρθεις να μ' αποτελειώσεις

Φίλησέ με ποθώ να πεθάνω

γλύτωσέ με από αυτό τον χορό