ευχή ασωτου για το 2012 -σε βίντεο (συλλεκτικό)

χαμογελα ρε , δε  μασάμε
κι αν έρχονται θύελλες
 εμείς ξέρουμε 
να χορεύουμε στη βροχή

υ.γ   υπεροχη ευχή από τον εβιλ,
 την οποια τροποποίησα λίγο

αντίο παληo-έντεκα ( των ευχαριστιών ***κέρδισα το Coulitzer)

 ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλους  εσάς που ψηφισαστε την ιστορία μου στο μπλογκ της Coulas,  "το τραύμα των Χριστουγέννων".

Η Coula  είναι από τις λίγες μπλογκερ που ξέρω που έχει συλλάβει την έννοια αυτού του αλiσβερισιου που γίνεται εδώ μεσα και το χει πάει μπροστά.

Την ευχαριστω που την έχω γνωρίσει όπως και όλους εσάς που σας γραφω σχόλια καθημερινά. 
Επίσης  θέλω να ευχαριστήσω τον μπαμπά τη μαμα, την γιαγιά μου την  ουρανια, τη σκυλίτσα μου τη ηρα, το θεο, τον αγιο Γεράσιμο, τα ξωτικά του δασους , την τρανς ηρωίδα της ιστορίας , και την κυρια Μαρία που φτιάχνει καταπληκτικά μελομακάρονα 
αφιέρωση λοιπόν

Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι
Με ταχύτητες μεγάλες
Μοναχά η γη αλλάζει.


και πάμε στο κανονικό  ποστ-να-το-κάμει-ο-θεος
part I
Αγαπημένα τραγούδια 
Δεν είναι απαραίτητα τραγούδια που κυκλοφόρησαν μέσα στη χρονιά αλλα τραγούδια που παίξανε κατά τη χρονια αυτή  στο i-pod  μου  πιο πολύ, και το καταχαρηκαν.
Και εγώ πιο πολύ.
Ετσι αποχαιρετώ  εγώ αυτή τη χρονια, με τραγούδια
Δε γκρινιάζω γι αυτά που έχασα  φέτος γιατί ήταν μονο ευρω και γω τα ευρω τα χω χεσμένα.
Δε γκρινιάζω για τίποτα πια γιατί γύρω μου βλέπω ανθρώπους που δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν δουλεια, δεν έχουν όνειρα, δεν έχουν ελπιδες άλλες.
part II
2011 λοιπον,Νέα Υόρκη, δουλεια,χαρες, αγαπη, δύσκολα αντίο σε φιλιες που πεθαναν, αλλα τις κρατάμε σ ένα κουτί μεσα μας, σα το μαυρο κουτί του αεροπλανου.
Κωνσταντινούπολη,μικρες δικαιώσεις, ξεκούραση, "ψυχοθεραπείες", 
νέοι δρόμοι, νέοι φίλοι, δυσκολίες, δόσιμο σε ανθρώπους  δικούς μου που το είχαν ανάγκη, μια δυο ρυτίδες πιο βαθείες..
νιώθω λίγο πιο κουρασμένος αλλα πιο ώριμος.!.


θα μου πεις μπορει μια χρονια να σε ωριμάσει?
Νομίζω και μια στιγμή αληθινη και μονο, μπορεί.
Eυχαριστώ για όσα έχω


έτσι τελιωνω  αυτόν τον χρόνο.
Eρχεται ένας νέος , οπου ο κόσμος δεν θα είναι σε τίποτα ίδιος ξανά
αντίο παληε κοσμε  αντίο παληο έντεκα.







αφιερώνω στο νέο χρόνο που έρχεται το κάτωθι βιδεοτεμαχιο




και μια αφιέρωση στην αγαπη μου που κλείνουμε 2 χρονια
 τέτοιες μέρες...
(έλα μη βάλεις τα κλάματα  χ-αααα-οοοο!!

ο αη βασιλης ζει (αυτός μας οδηγεί)

 καλα Χριστούγεννα 
και μη μου λες ότι δεν πιστεύεις πια στον αη Βασιλη, 
αστές αυτές τις και-καλα- άνετες-μοντερνιες-εγώ-μεγάλωσα-πια
ο αη βασιλης υπάρχει ,
εισαι εσύ ο ίδιος, 
είμαι  εγώ ο ίδιος, 
στο χέρι σου είναι να γινεις...
"Διαβασε " στα ματια των δικών σου τι επιθυμούν και κάνε το δώρο σου..
μεσα στη "ελληνική" μιζέρια των ημερων μας , το οφείλουμε  σε μας αυτό.


ε το πιασα το μυνημα των Χριστουγέννων?


το χω ? τοχω?


hohohhoho!!!

(και να σκεφτείς ότι δνε έχω πάρει ποτε καμια ουσία )

σιγά μην γλυτωνες αλεξια

καρα χριστουγεννιάτικη

hohoho!!!!

an accidental blogger (part II)

Τις τελευταίες μέρες emails πανε και έρχονται  με μπλογκερς που αγάπησα και  μπλογκεςρς που "μίσησα" αλλα τελικά "αγάπησα" μετά γιατί τους κατάλαβα και με καταλάβανε η μπλογκερς που λατρεύουν να με μισούν  χα!

Κανοντας την αυτοκριτική μου, θα έλεγα ότι άρχισα να γραφω έτσι για πλακα ,

 μετά συνέχισα με τα "αντίο" μου σαυτους που έχασα  και φύγαν ξαφνικά 

 και ακόμη τα λέω αραιά και που, 

μετά έγραφα για ότι με απασχολούσε η για μουσικές που ανακάλυπτα.

Εχω και γω τις εμμονες μου, αλεξια παλαμιδας αρλετα δήμου,κβητα  , αφού τα ξέρεις τώρα..

Υπηρξα  εκνευριστικά μελό, υπήρξα αστείος,καλος,κακος υπερβολικός, κουραστικός, αλλα υπήρξα εγώ.

Αντιμετώπισα αυτό το μπλογκ σαν τον ημερολόγιο μου και εσύ με σχολίαζες όταν είχες όρεξη όταν σου κάνε κλικ.

Γνωρισα υπέροχα παιδιά που γραφουν με την ψυχή τους, για την ψυχή τους, γνώρισα και ψωνάρες, κάνα 2 δηλαδή, επηρεαστικα, ζήλεψα την γραφή άλλων, θαύμασα, γέλασα, έκλαψα, με βρίσανε, πικράθηκα αλλα  προχώρησα.

Δεν κρατάω καμια κακια, γιατί αυτό το μπλογκ είναι μονο ένα μερος της προσωπικότητας του καθενός μας έτσι? 

Τωρα γιατί τα γραφω όλα αυτά? μακάρι να ξερα και γω γιατί τα γραφω.., έτσι μου ρθε και τα γραφω.

Ισως τα γραφω γιατί τελικά το μπλογκ αυτό μου χει γινει μια γλυκεία  αγαπη... 

και θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ ακόμη και σαυτους που μ έχουν απορρίψει η  "μπαίνουν" μονο για να μου την πουν...

Μαλιστα ένας απ αυτούς  που συχνά έβριζε και του έσβηνα τα σχόλια γνωριστήκαμε και ρίξαμε πολύ γέλιο και γελάμε συχνά , γίναμε λίγο φίλοι, καταλάβαμε ο ένας τον άλλον.

Δεν μ αρεσει ποτε να κρατάω εμπάθειες, μ αρεσει ν αλλάζω να προχωρώ να  μην σβήνω εύκολα κανένα.

Ποιος είμαι γω δηλαδή? είμαι εγώ τέλειος?  

Εδω στου δρόμου σχεδόν τα μισά έμαθα ότι  η αγαπη είναι  το πιο σημαντικό πράμα.

Σας ευχαριστώ και συνεχίζουμε

Eμπαθείς είναι μονο οι βλάκες έτσι?

σας έχω και αφιέρωση χριστουγεννιάτικο

αποφάσισα τελικά ότι είναι Χριστούγεννα και θα μπω στο κλίμα, κι αυτό είναι απειλή χοχοχο!

το κλειστο δωμάτιο

[ Χριστούγεννα (σύνθετη λέξη της δημοτικής Χριστού + γέννα) δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού και κατ' επέκταση το σύνολο των εορτών από της Γεννήσεως μέχρι των Θεοφανίων ("Γιορτές των Χριστουγέννων").
 Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.]


Τα Χριστούγεννα έρχονται κάθε χρόνο, το ξέρεις έτσι?

Χριστούγεννα
γλυκα και δώρα και φωτάκια στο δέντρο...
και Αη βασιλης και  στιγμές διπλα από το τζάκι, μαμα μπαμπάς, γιαγιά παππους και μυρουδιά γλυκών,και χιόνι και εκπλήξεις και ματς μουτς.

Λοιπόν θα στο χαλάσω τώρα γιατί τίποτα από αυτά δεν έχω ζήσει...

Το σπίτι μας ζούσε πάντα μικρές ελληνικές τραγωδίες , και η μανα μου φορούσε πάντα μαύρα  γιατί τη μια πέθαινε η γιαγιά την άλλη ο παππους, την παρα-άλλη θεια , ξάδερφος ,και μετά ο πατέρας,μας έφυγε τελευταίος αλλα δεν έκλεισε την πορτα...

Στο ο σπίτι το καινούργιο  που το έχτισε ο πατέρας μου, και μετά εφυγε, 

το σαλόνι  δεν έχει ακούσει ευχές και κάλαντα και τραγούδια, μονο ένα θρήνο και μετά κλείστηκε το δωμάτιο.

Δεν υπερβάλω αυτό το σαλόνι είναι ένα μεγάλο καινουργιο δωμάτιο με όλα τα επιπλα και είναι κλειστο χρονια τώρα.
Και κάποιες φορές θέλω να το κλειδώσω  κιόλας να μην μπω ξανά μεσα αλλα δε γίνεται.

"...Μη βάζεις τη μουσική δυνατά , έχουμε πένθος,.." τα λογια της μανας, στο μικρο νησι, που ειδικά τον χειμώνα ήταν  άδειο και ο καθένας ασχολούνταν με τον καθένα.

Οποτε για κάποιο λόγο η εφηβεία μου από την αρχή της ,δεν έζησε Χριστούγεννα, δεν ένιωσε Χριστούγεννα  

Σου μαυρίζω τη ψυχή ε?
 ε καλα μην κανεις έτσι γύρω μας υπάρχουν τόσα δράματα καθημερινά.

Οποτε όπως καταλαβαινεις δεν έχω μάθει τι είναι να γιορτάζεις, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με πιάνει ένα άγχος,  ότι πρέπει να χαρώ , να γιορτάζω, ένα  χριστο που γεννιέται κάνει τα κόλπα του, τον σταυρώνουν , ξανακάνει τα κόλπα του αναστενεται και μας αγαπα...

Χμ τώρα τελευταία πρέπει να το χει ρίξει πολύ στη κοινωνική δικτύωση ο Jesus γιατί δεν αγαπα όλο το κόσμο, δε βλέπεις τι γίνεται.., δεν έχει χρόνο για άλλο πόνο.

Και γω ξέρεις, θέλω ρε γαμωτι να γιορτάσω να χαρώ και με καλούν και πάω, κάνω την προσπάθεια μου να φανώ νορμαλ μεσα στο κλίμα της γιορτής
αλλα θα σας πω την αμαρτία μου , μεσα στη τρελλη χαρα της γιορτής, και ενώ είναι όλοι μ ένα χαμόγελο και γω μαζι-και καλα-
μεσα μου , υπάρχουν στιγμές που δε διασκεδάζω, χάνομαι σε μικρά  κενά ανεμπόδιστης θλίψης.

Δε το καταλαβαίνει κανεις αλλα εγώ χάνομαι... 

Και αυτό δεν το χω πει σε κανένα , μονο σε σένα που με διαβάζεις.




Ζωή τηγανουρια στο τραγούδι.

3-πειραγμένα-και μαρεσουν

Αγαπώ ιδιαίτερα τα "πειραγμένα" τραγούδια

Τραγούδια & μουσικές που μπορούν να τα ακούσουμε και "αλλιώς" σήμερα

(pH)2 remix-άρουν  απίστευτη  Τζενη  Βανου 

κανελιδου από  τους  (ph)2  σε μελαγχολικό remix

Tareq  "πειράζει"  Χατζηδάκη

K.A.B.Λ.Λα ( χαμογελα-βοηθα-αγαπα)

Τα χριστουγεννα δε θα ρθουν φετος σ αυτη τη πολη...
Περπατας στους δρομους και τιποτα δε σου θυμιζει οτι σε  2 βδομαδες εχουμε χριστουγεννα.
Μονο καποια μεγαλομαγαζα εχουν στολιστει με φωτα και κατι σου ψιθυριζουν.
Μελαγχολια πανω απο την πολη, μαγαζατορες  στις εισοδους των μικρων μαγαζιων χαμογελάνε ψευτικα, στο ματι τους πιανεις την αγωνια για την επομενη μερα.
Οι υπαλληλοι ειναι ακομη σκυθρωποι, με τις μειωσεις μισθων που εχουν υποστει στα σιγουρα η καθε ειδους πιεσεις.
Δυσκολος καιρος.
Και αυτος ο χειμωνας αργει, ποτε θα ριξει καμια βροχη να ξεπλυθει λιγο ο δρομος, να μυρισει το βραδυ βροχενια, να γυαλισει ο δρομος αποτα νυχτερινα φωτα..?
Παληοτερα μεχρι πριν 4-5 χρονια υπηρχε ενας τυπος καπου στην αρχη της Σταδιου, χωρις ποδια, καθε γιορτες πηγαινε εκει στο ποστο του και εκανε επαιτεια, πηγαινα και εγω και οτι ψιλο ειχα μαζεψει απο ρεστα της χρονιας, πενταλεπτα και λοιπα, του τα εδινα.
Φετος συνειδητοποιησα οτι αφενος δεν ειχανε μεινε ψιλα αλλα και που να πρωτο δωσεις, ειναι τοσοι οι άστεγοι  Έλληνες και μη,σε καθε τετραγωνο του κεντρου...
Σκεφτομουνα οτι αν ημουν 60-70 ΧΡΟΝΩΝ αυτήν τη περιοδο , σαυτη τη χωρα  σαυτη τη πολη, σαυτο το κεντρο, σαυτη τη πολη, σ αυτή τη χωρα, θα ημουν απολυτα δυστυχισμένος
Απο την άλλη Σήμερα προσπαθώ , με το χιουμορ να τα δω αλλιως ολα, χιουμορ και αγαπη, νομιζω οτι ολοι πρεπει να βοηθησουμε οπου μπορουμε οχι μονο τωρα στις γιορτες.
Θα μου πεις δε σου περισσευει και τιποτα, τι να δωσεις , αλλα πιστευω οτι αν θες θα βρεις κατι να δωσεις να βοηθησεις καπου.
 Γελασα πολυ με το σκετς του  Καλυβατση στην εκπομπη Βραδυ με τον  Κωστοπουλο, ως γιαγια ιδρυτρια του ΠΕΟΣ που θα πει Πατριωτικη Επαναστατικη Οργανωση Συνταξιουχων
δες το βιντεο θα γελασεις πολυ

Μετα απ αυτο ειχα την ιδεα να ιδρυσω την  Κίνημα    ανακατάληψης  Βικτωρίας  λόγω Λαθρομεταναστών    
Να βγαίνουμε τα βραδια οι Έλληνες,  αυτή η μικρή μειονότητα που έμεινε στο κεντρο κοντα σε Βικτωρία, Αγιο Παντελεήμονα και λοιπές  περιοχές κοντα, να χορεύουμε όλοι στη πλατεια, να κάνουμε πικ νικ και να δίνουμε ο ένας στον άλλον τα ρούχα που δε χρειαζόμαστε, να φτιάχνουμε πίτες και γλυκα και να τα τρώμε.
Να τους τρελάνουμε τους λαθραίους , να πανε όλοι στο Κολωνάκι και στο Γκάζι , να φρουμάξει η αδερφούλα με το Πραντα παραμάσχαλα,
Να διώξουμε τα φασιστάκια και τους δήθεν αριστερουληδες .
Ούτως η άλλως κανεις από δαύτους κατάλαβε το πρόβλημα, μένουν σε  ωραίες γειτονιες και έχουν άποψη για όλα.


Να πάω καλα Χριστούγεννα? άντε να πω

 α και σαυτους που σίγουρα θα βρίσουν πάλι, χιούμορ παιδιά χιούμορ  you know...

θυμάμαι τότε που χορεύαμε όλοι...

Το έκανε ποστ  ο κολλητός και  μου άρεσε πολύ

θυμήθηκα τότε που βγαίναμε στα  "κλειστά κλαμπ της συμφοράς " 

αλλα για ένα περίεργο λόγο δεν  "νιώθαμε ανασφαλείς  σε κάθε κατάχρηση επιρρεπείς " (*)

αφιερωμένο στους  35αρηδες-plus &  καλο Σ/Κ

(*) δανεισμένος στίχος από παζλ στον αέρα των Στερεο Νόβα

λίγο-μετά-τα-μεσάνυχτα-ποστ

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αποψινή βραδια 
στον Παύλο τον λουστράκο 
και τον μπάρμαν για την φιλοξενία 
  και σε σας που εισασταν μαζι μας

αφιερωμένο 


 H Άλκηστις Πρωτοψάλτη και η Ευανθία Ρεμπούτσικα ενώνονται απλά και ολοκληρωμένα σε μια κορυφαία συναισθηματική στιγμή.

που πας καλε μου λουστράκο!(άσωτος ... "στον αέρα")

Πετάει ο άσωτος?

πετάει πετάει !!!
μάλιστα   τεταρτη  στις 9   είναι  "στον αέρα"
Ο  Παύλος  "παίζει" τα αγαπημένα  του  τραγούδια 
(όχι δεν συμμετέχει η Αλεξία χοχο!)


συντονιστείτε θα χούμε κι αφιερώσεις...


http://press-block.com/radio

ΥΓ.

ευχαριστώ για τις ευχές σας ειλικρινά με σγκινησατε

σας αφιερώνω αγαπημένο νέο τραγούδι από Ελένη Δήμου

τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή?( έκτακτο & αποκλειστικό)

έρχεται αυτό το ποστ ν αποκαταστήσει την απολυτη αλήθεια γύρω από την σύλληψη του Νάκη Καβαλά.
Ο Νάκης μόλις είχε τελιωσει από ένα μίνι μποτοξ που έκανε και έπληττε παραφορα, έπληττε ακόμη και στα γυρισματα του πολύ επιτυχημένου προγράμματος " το κλουβί με τις τρελλες" στο καναλι  Κεραία.
Ήθελε να κάνει μια νέα αρχή στην ζωη του, στην πολύ πετυχημενη ζωη του, ήθελε να μηδενίσει, να κάνει μια πχιοτικη στροφη.
Κοίταξε με αποφασιστικότητα στον   καθρέπτη του, έβαλε  λίγο κραγιόν ακόμη, πέρασε λίγο διαφανη μασκαρα  .
Πρέπει να κάνω αυτό το τηλεφώνημα τώρα όμως , η τώρα η ποτε.

έραψε κάτι απλό λιτό για τα βραδια του χειμώνα στο μπουντρούμι

Πακιιιιιι? φώναξε στον πακιστανό βοηθό του, πως καλούμε το 100 από το κινητό?
Ο πακι  έλειπε είχε διαλειμα 4 ωρών και είχε πεταχτεί μέχρι τη Βικτωρία να δει την οικογένεια .
Κάλεσε το εκατό από χρυσο σταθερό του τηλέφωνο, δωρο από την συγχωρεμένη Νάγια , πριγκηπισα του μυθικού Ζαιρ.
Στην άλλη γραμμή ακούστηκε η βαθεια αρρενωπή φωνή
Εκατό παρακαλω πως μπορώ να σας βοηθήσω?
Χρωστάω κάποια χρήματα στο δημόσιο, καλέστε κάμερες,  θα αυτό-συληφθω.
Επιτελους φτωχός .. σκέφθηκε και έριξε την ασημένια μπέρτα του, πάνω του,
 πηρε τις λεοπαρδαλέ  χειροπέδες-γουνάκι ,
και άνοιξε την πορτα, αυτό το χειμωνιάτικο βραδυ...
Καθώς ο άγερας ούρλιαζε το τραγούδι της νύχτας
 Ο Νακης Καβαλας ατένιζε το δικό του μελλον με περίσσεια αισιοδοξία
Επιτελους θα γινω κοινός θνητός...
θα βάλω και εγώ ένα λιθαράκι να σωθεί αυτή τη χωρα.
Το περιπολικό πλησίασε, "ψηλά τα χερια..."
" ένα τσάι με ρούμι στο μπουντρούμι " παρακαλώ ψέλλισε καθώς το νιο φεγγάρι τον κοίταζε από ψηλά ατρόμητο έτοιμο να τον φέρει αντιμέτωπο με την κάθε σκληρή αλήθεια της ζωης. (σικ)

τραγούδια από τον παραδεισο

Το κορίτσι από τον παραδεισο μας στέλνει τραγούδια, τα τελευταία της

Οι κληρονόμοι θα τα κονομήσουν , οι εκπομπές θα κάνουν αφιερώματα ξανά, 
τα ραδιόφωνα θα τα βάλουν στις playlist τους

Και ζήσαν όλοι καλα και μεις καλύτερα,
εκτος απ αυτή που δεν ζει πια.

Δεν ζει πια στον κόσμο μας 
γιατί κει πάνω στον άλλο πλανήτη κάνει ντουέτα με την Nina Simone

"...Από τι πέθανες..." την ρωτα η Amy 

H Nina  καπνίζοντας το τσιγάρο της απαντα  " από καρκίνο του πνεύμονα, εσύ?"

".....Εγώ πέθανα από ερωτα, αγαπούσα λάθος άντρες και έπνιγα τον πόνο μου σε ουσίες κι οινοπνεύματα..."