ανω τελεια

πηγη εικονας ΚΒΗΤΑ

καπου εδω νιωθω οτι κλεινει ενας κυκλος,

τι αλλο να πω δε ξερω

θα ερχομαι στους πλανητες σας να σχολιαζω 

αλλα δεν εχω να πω πραμα απο τον δικο μου

ειναι ενα καλοκαιρι -μη καλοκαιρι 

ακομη και τα βραδια στο νησι ειναι φθινοπωρο

Ο κοσμος σε αμηχανια

πτωχευση?

αγανακτηση?

να τα βγαλω τα λεφτα απο τη τραπεζα να τα κρυψω  καπου?

κριση?

ηθικη κριση σιγουρα

με κουρασε αυτη η χωρα

ευτυχως δεν εγινε ποτε η πατριδα μου

Πατριδα μου το απεραντο γαλαζιο, ο ηλιος, η αγαπη, τα γελια που στειλαμε στο συμπαν και τα δακρυα, και τα λογια αυτα που νιωσαμε και οι σιωπες και τα βλεματα και οι ανασες και ο ιδρωτας, κι σεις που φυγατε νωρις και συ που μενεις μεχρι αργα  να κοιμηθω ηρεμος. (πρου)

πατριδα μου και τα ονειρα που ειδα μα δεν εζησα.

Alexia - Raices volantes (Flying roots),
Music and procuction by Alexia Vassiliou,
Lyrics by Vicky Valanos and Alexia Vassiliou,
Translation - editing: Renia Mitatou,
Edited and corrected by Jaime Svart,
Arrangement and acoustic guitar by Vassilis Stergiou,
Album: Re-bE (Performance Street © 2010).
Photos by Alexandros Isaias, Constantinos Isaias and Alexia Vassiliou.

αγανακτισμενος με τη ΔΕΗ ( η μονη που κανει διακοπες φετο)

Είχα πάρει απόφαση να μην γράφω και πολλά το καλοκαίρι,

είχα πάρει απόφαση να μην γράφω αρνητικά ποστ ,

αλλά ρε παιδί Έλεος και ουστ

Δηλαδή μέσα στο καλοκαίρι οι ΔΕΗ να καταφεύγει σε απεργίες 

γιατί αγανάκτησε ???

Ε όχι

να καταλάβω τον δημόσιο υπάλληλο,

τον ιδιωτικό υπάλληλο, τον συνταξιούχο, τον μικρό επιχειρηματία , τον άνεργο, 

που τους έχει γεμίσει πανταχόθεν 

αλλά και τους Δεητικές που έπαιρναν παχυλούς μισθούς και είχαν και έκπτωση στο ρεύμα?

Και να σου πω και κάτι άλλο

Άντε πες τους καταλαβαίνω, γιατί πρέπει να κόβουν το ρεύμα σε όλη την Ελλάδα που δεν φταίει και σε τίποτα και δε το κόβουν  Στην Βουλή, στα υπουργεία στις Βηλαράς των Πολίτικων?

Γιατί έτσι κι άλλως  οταν κάνουν απεργία και μπλακ άουτ, 

χεστηκε η φοράδα στ αλώνι για τους Βουλευτές

Εγώ πάντως αν πουληθεί η ΔΕΗ θα χαρώ 

και μην ακούσω οτι θα έχουμε ακριβότερο ρεύμα και αηδίες 

γιατί   έχουμε ήδη πανάκριβο ρεύμα

Δεν ειναι οτι με πτοεί οτι δεν έχω κλιματιστικό για 2 ώρες ,

ούτως η άλλως εγώ τα σιχαίνομαι αλλά ,

ο τουρίστας σ αυτή τη χωρα που ειναι η τελευταία ελπίδα της να σωθεί τι φταίει?

Ο μικροεπιχειρηματίας με το ταβερνάκι ? τα ενοικιαζόμενα? 

εχει να φαει το ελληνακι και το αλλοδαπακι λιωμενο παγωτο 

και κοτοπουλο  με σαλμονελα απο ψυγειο χωρις ψυξη 

που θα παει συννεφο

Γιατί την τελική αυτούς χτυπάνε ,  τις μικρες επιχηρησεις

οι μεγαλοεπιχειρησεις έχουν  γεννήτριες δεν ιδρώνει το αυτί τους 
Eννοειται οτι εχοθν να εγκλωβιστουν
σε ασανσερ πολυς κοσμος

οκ εκανα το πολιτικο-να-το κανει ο θεος- σχολιο

και παω να φαω φρουι ζελε

τσιν τσιν γλυκο κραssiii

τουριστικο ποστ

αγαπημενε μπλογκερ

ειναι καλοκαιρι

βαριεμαι να γραφω  αλλα δε βαριεμαι να σε διαβαζω

Η ζωη ειναι δυσκολη  το ζειτε κι εσεις

Τα βραδια στο νησι ειναι ησυχα εδω, ξερω πως σε κανω ρακος τωρα αλλα ειμαι  μολις 10 μετρα μακρια απο το κυμα .

Τα κουνουπια εχουν αρχισει τις πτησεις μεσα στο δωματιο  , ειναι τα νεα κουνουπια δε μασανε με το αντικουνουπικο.

oποτε βλέπω αυτο το τρεηλερ συγκινουμαι και χαιρομαι

εχω ζησει τα γυρισματα απο πολυ κοντα σα κομπαρσος ( δεν ειμαι ηθοποιος απλα ετυχε)

θυμαμαι ετρεχε ο     Pierce Brosnanβ στο λιμανι να προφτασει το καικι και σε καποια φαση χτυπαει ασχημα το γονατο

σταματα το γυρισμα , καλουν το γιατρο , αυτος πονουσε πολυ

και του λεει ενας κομπαρσος διπλα του

"....Ωστε και o James Bond  πονα.."

Χαμογελασε τελικα και συνεχιστικε το γυρισμα μετα απο μια ωρα

παρε μια γευση απο αγαπημενο ΜΑΜΑ ΜΙΑ

και ΣΚΙΑΘΟ

Amy wine-house

Δεν ειναι πολυ κριμα αυτη η ιδιαιτερη φωνη να ναι τοσο αυτοκαταστροφικη με τον εαυτο της?

πολυ κριμα

μια μοναδικη φωνη..

λιγο πριν τη καταρευση της

 

 

μα υπαρχουν λεφτα, (σσσς ειναι μυστικο)

λοιπον  ειναι καλοκαιρι και εχω την λυση 

εισαι φρικαρισμενος με την κριση?

δεν εχεις λεφτα?

Απολυθηκες? 

σου καναν μειωση 

στα φαγε ο γκομενος?

αγανακτησες στο συνταγμα?

4 ευρω πηγε ο φρεντο?

μπηκες στα sites  των ξενοδοχειων 

και δεν βλεπεις προσφορες της προκοπης?

Παιρνεις τηλεφωνα και οι ξενοδοχοι

σου σπανε τα νευρα?

υπαρχουν λεφτα βρε

να εκτυπωσα το πρωτο μου νομισμα 

ευρω του ασωτου αστροναυτη

εγω θα σωσω την χωρα αυτη

και μην το πεις πουθενα

κανε και συ το ιδιο
 προς το παρων 

σσσς ειναι μυστικο !!!

σου χω και αφιερωση ενα τραγουδι ασχετο αλλα νεο

 επιτελους ο Κραουνακης ξαναγραψε αληθινα τραγουδια

και ο Μητροπανος τα τραγουδισε συγκινητικα

το νευρικο μωρο- revisited 2011 (η επιστροφη του ασωτου)

Αυτος ο θυμομενος μπομπιρας ειναι εγω

Ήταν 17 του ιουνη,

η μανa μου είχε κι αυτή νεύρα 

γιατί πριν καν με γεννήσει περάσαμε μαζι ιλαρά

και οι γιατροί της είχαν πει

το παιδί θα βγει τρελό

και είχαν δίκιο τελικά κατά ένα  τρόπο

βγήκα τρελό + εξωγήινο

αλλά αυτό το ξέρουμε πια μονό εμείς έτσι? 

ειναι το μικρό μας μυστικό...

έτσι λοιπόν όταν γεννήθηκα η μανα μου μ  έταξε στον 

άγιο Γεράσιμο γιατί είχε δει όνειρο

και μάλιστα όνειρο μεταφυσικό που είχε σχέση με την νονά μου.

πριν την γνωρισει, που να σου εξηγω τωρα

ξέρεις τώρα τις ελληνίδες μανες 

ειναι από μονες τους υπερπαραγωγή

ηρωιδες

και μανάδες 

και με κληρονομικό χάρισμα 

και νοσοκόμες

και γιατροί μαζι

τα πάντα όλα

νευριασμένος από τοτε που φορούσα τα κοντά παντελονάκια

και έκλεβα την Μερεντα και την έτρωγα όλη, δε το συζητω

τον περασμένο αιώνα αυτά...

μεγάλωσα  πια

νευριασμένος και τώρα

κάτι γκρι τρίχες στο κεφάλι που το ξυρίζω πεζοναυτικά και δεν φαίνονται ακόμη κάτι η βαρεμάρα κάποιες  φόρες, κάτι που δεν παθαίνω έκπληξη με τίποτα

γιατί σας τα λέω αυτά ε

σημερα έχω γενέθλια και καθε που έχω,

θες λίγο το καλοκαίρι που μου χει κλέψει οτι αγάπησα πολύ μέχρι τώρα

θες λίγο τα βράδια τα μοναχικά κάνω και γω  τον απολογισμό μου .

δε θυμάμαι πόσο έγινα αλήθεια, 

και μάλλον δείχνω μικρότερος από τους συμμαθητές μου που παντρεύτηκαν 

από τα 30 μέχρι τα 40 είχα ένα άγχος πως θα ναι αυτή η δεκαετία του "φόβου" 

δεν με νοιάζει πόσο έγινα

το θέμα ειναι πως έγινα και έγινα με πολύ σκάψιμο μέσα μου,

πολύ κόπο και πολύ τρόπο

εγώ στο καθρέπτη βλέπω ένα τύπο που μεγάλωσε, 

ένα κομμάτι του χάθηκε μέσα στους δρόμους και στις  " νύχτες",

ένα κομμάτι του έμεινε το ίδιο όπως ήταν 14 χρόνο και ένα άλλο σάλταρε για να επιζήσει

καθε χρόνο τέτοια μέρα κλαίω για λιγοπολύ 

για δικούς μου λόγους...

Σημερα εκλαψα λιγο γιατί η μανα μου μεγαλη πια,

   με κοιταξε και στα ματια της εβλεπα το μπομπιρα που ημουν,

Αγάπη μου , παιδακ μου  (μαμα κοτζαμ μεσηλικας σε λιγο  θα μαι)

μου είπε να σαι καλά αυτό  θέλω

 Νιώθω  μια αμηχανία με τα γενέθλια,

δεν ήξερα αν πρέπει να χαρώ η να λυπηθώ που άλλος ενας χρόνος με μεγαλώνει

θυμάμαι μια φορά σ ένα παρακμιακό μπαρ μια τύπισσα με κόκκινα μαλλιά  με πλησίασε και μου ζήτησε να μου πει το χέρι

της έδωσα την παλάμη και ανάμεσα σε καπνούς και  Στρειτ βότκες  μεταξύ άλλων μου είπε οτι στα μέσα της ζωής μου θα ασχοληθώ με το γράψιμο και αλλά σουρεαλιστικά.

Αν εννοουσε το μπλογκινγκ, την γλύτωσε η λογοτεχνία  έχε. ..μεταξύ μας νομίζω οτι εννοούσε οτι στα μέσα της ζωής μου θα γράψω κανονικά πολύ κόσμο .

λοιπόν έχω γενέθλια

άντε ευχηθείτε

μισό να κάνω και γη μια ευχή και να σβήνω το κεράκι σε σχήμα αστεριού

και να βάλω να παίξει αυτό το αξεπέραστο κομμάτι του βήτα με τον τεράστιο Γιάννη παλαμίδα

και να το αφιερωσω το μωρο μου

κλειστον λογω διακοπης

κλειστον 

για λιγες μερες 

ετσι να "ξελαμπικαρουμε" λιγο.

λεω να κανω ταξιδια στο συμπαν

ειναι που μαι και  αστροναυτης  part time

"ενεκα η κριση"

θα σχολιαζω ομως τους αγαπημενους μου μπλογκερς

αφιερωμενο

μια αγαπημενη ιδιαιτερη φωνη 

μαρινα σκιαδαρεση σε ενα τραγουδι τοθ Τουρνα

ευτυχια ειν αυτο (παραθαλασιο ποστ)

"Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια.Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν. Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις." Θανάσης Βέγγος

τα ειπε ολα , τι να γραψω, ?
αφιερωνω αυτο το παραθαλασσιο ποστ σ αυτον που μου στειλε το email  μαυτα τα απλα και τοσο σοφα λογια του Θ. Βεγγου 

σε περιμενω αντε ελα...~! 

μαλβινα...εσυ γλιτωσες

“Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς.
Και χόρτασα.
Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη.
Κυρίως αγάπη.
Στο μέτωπο αγγίγματα-φιλιά. Και πλάι στα χείλη.
Εγώ, που μέχρι πέρυσι,
αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως,
ούρλιαζα “πίσω μου σ έχω σατανά”.
Εγώ χόρτασα.
Ένα χειμώνα αγάπη.
Μια άνοιξη ελπίδα.
Κι ένα καλοκαίρι προοπτική.
Ολόκληρο προοπτικές.
Εγώ, η ξεγραμμένη.
Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω
και να συμμορφωθώ
και να αγαπήσω
και να αγγίξω
και να ανταποδώσω
και τα πάντα.
Εγώ.
Όχι πια ορφανή.
Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη.
Και “ωραία”, όπως με ήθελα.
Με μακριά μαλλιά.
Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη.” 

Η Μαλβίνα Κάραλη (πραγματικό όνομα Μαρία-Ελένη Σακκά), 3 Φεβρουαρίου 1952 - 7 Ιουνίου 2002) ήταν ελληνίδα συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και τηλεοπτική παρουσιάστρια. Γεννήθηκε στον Πειραιά και καταγόταν από τα Ψαρά της Χίου και τη Θράκη

 γραφει το wikipedia 

αλλα εγω ξερω πως  δε μπορεις να περιγραψεις τη Μαλβινα  με λεξεις...

ισως να μπορεις να την "φωτογραφισεις" με μια μουσικη  του Χατζιδακη αλλα δε μπορω αυτη τη στιγμη να νιωσω πιο της παει πιο πολυ..

και δε ξερω αν ειμαι ικανος κιολας, ειμαι απλα ενας απο τους  "μαθητες" της ισως απο τους πιο κακους 

αλλα σιγουρα μεγαλος θαυμαστης.

η φεγγαρολουσμενη στο παραδεισο

Όταν "πνίγομαι"  παίρνω τη μηχανή και πάω τη βόλτα μου και κάπου κει στο μέσο της διαδρομής ρίχνω κι ένα κλάμα από την ένταση που νιώθω, μειώνω ταχύτητα γιατί θολώνω και βγάζω φλας.

Δε με βλέπει κάνεις μέσα από το κράνος και τα rayban

Λες και το μυαλό έχει προγραμματιστεί έτσι για να αποσυμπιέσει οταν ρίξει το κλάμα του.

Εκεί πάνω στη μηχανή το δάκρυ κυλαει πιο γρήγορα, 

και με γαργαλαει στο μάγουλο.

Δε ξέρω πως  γίνεται αλλά μετά νιώθω ανακούφιση.

Τις τελευταίες μέρες σκεφτομαι μια φίλη που έφυγε πρόσφατα κι αναπάντεχα ,

και μου χει γίνει κάτι σαν εμμονή

μόλις αγχώνομαι 

σκεφτομαι εκείνη

και την ξαφνική της αναχώρηση 

"από κάρδια έπιανε".... αγχος!

Δεν εχω ξεχασει ποτε τη λεξη μας :

"φεγγαρολουσμενη" 

που ειχα βαλει σε μια εκθεση μου

στην εκτη δημοτικου

και με θαυμασες ,που ειπες

και γιναμε φιλοι

γιατι πριν ειμασταν ορκισμενοι αντιπαλοι χεχε

μαλιστα στα νηπια ,

το θυμαμαι καλα

σ ειχα πιασει απο τη κοτσιδα

και σ εριξα σε  ενα χωνακι

λιωμενο παγωτο.

αύριο λείπεις 40 μέρες από τα παιδάκια σου, 

την μανα σου,

τον άντρα σου , 

από μας ολους τους αλλους.

Όταν πέρναω από το νεκροταφείο απέξω και δυστυχώς πέρναω καθε μέρα

για να πάω στο σπίτι, 

 λέω ένα γεια και όλο σκεφτομαι να φερω  μια γλάστρα με βασιλικό που λάτρευες

στο τάφο της

αλλα σιχαινομαι τα νεκροταφεια   κι ολο τ αναβαλω

 Εχω να μπω απο τοτε που πεθανε ο πατερας 

εικοσι χρονια πανε

Συγγνώμη γλυκό κορίτσι μια μέρα θα το ξεπεράσω κι αυτό...

Έχω μια λίστα με πράγματα που πρέπει να ξεπεράσω...

νεοι μειναμε νεοι...

δυο τραγουδια που μου φτιαχουν το κεφι 

ερχεται ενα υπεροχο Σ/Κ

περνα υπεροχα

ειναι καλοκαιρι..
και  ξερεις κατι
δεν εχω τιποτα να γραψω
σας διαβαζω και μου φτανει

καλο μηνα

 καλο μηνα 

μ αφιερωση
ενα αγαπημενο ποιημα γλυκο
σα το καλοκαιρι που ηρθε
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μαρία Βουμβάκη
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Βουμβάκη


Έπεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω
Άφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μες την άμμο
Πέρασαν όλες οι κοπέλες
με τα μαγιό και τις ομπρέλες
Ύστερα πέρασαν οι φίλοι
κανείς δε βρήκε το κοχύλι
Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
που να ν αγάπη για να πάω
Έφαγε η θάλασσα το βράχο
κι έμεινε το νησί μονάχο