we love imam baildi

"Cookbook" - Track 03 "Akrogialies dilina".
Music - Lyrics: Vasilis Tsitsanis, Imam Baildi version.
Giannis Diskos (sax), Periklis Aliopis (tmp, flgh), Giannis Arvanitakis (tmb), Serefeim Yannakopoulos (dr), Giorgos Boudis (b). 

Οι Imam Baildi έχουν χαρακτηριστεί περισσότερο ως ένα ιδιαίτερο project παρά…συγκρότημα. Κι αυτό οφείλεται στο αποτέλεσμα των πειραματισμών του Ορέστη και του Λύσανδρου Φαληρέα, πάνω σε παλιούς και καινούργιους ήχους. Οι ίδιοι κατατάσσουν το εαυτό τους στην electronica σκηνή με στοιχεία folk, χωρίς τα κομμάτια να έχουν ψηφιακό ήχο, όπως συνηθίζεται σε αυτό το είδος αλλά τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούν να ακούγονται κανονικά.

flaneur... μες τη βροχη...

μ αρεσει που βρεχει,

η αθηνα με την βροχη  ετσι βρεγμενη και γυαλιστερη

ειναι αξιαγαπητη.

Αγορασα    νεο  cd
Γιωργη Χριστοδουλου  

και οι μουσικες του πανε απολυτα με τηην βροχη εξω,

εχουν μια γλυκεια 

μελαγχολια  

αλλα και αυτο το κατι που σου φτιαχνει τη διαθεση  και σε ηρεμει τελικα 

*Flâneur= Personne qui flâne (Αυτός που περιδιαβαίνει) *Flâner= Se promener sans hâte, au hasard, en s’abandonnant à l’impression et au spectacle du moment (Περπατάω χωρίς βιασύνη, τυχαία, αφημένος στην εντύπωση και το θέαμα της στιγμής)(αξιζει να το παρεις και ειναι και σε καλη τιμη...)

Αλλα αξιζει να τον δεις και να τον  χαρεις κιολας

όλες τις Πέμπτες του Μαρτίου (3,10,17,24 και 31).Μαζί με τον Alfred,τον Claude και το Γρηγόρη

φυσικά και με ελεύθερη είσοδο στο Γιασεμι στην πλακα

αγαπαμε Γιωργη 

Παντως εγω  φανατικα θα παω  και   Gazarte  να ακουσω Ξαρχακο και Παλαμιδα Γιαννη στον "Μεγαλο ερωτικο" του Μανου Χατζιδακη

μπορειτε να δειτε το συμβαινει κει στο 

http://entertainment.in.gr/html/ent/229/ent.94229.asp

 κι επειδη αγαπαμε Γιαννη Παλαμιδα κι επειδη σημερα βρεχει  

αφιερωμενο το κατωθι βιντεο σε μουσικη Κβητα

υ.γ το συγκεκριμενο τραγουδι ενωνει τους δυο καλλιτεχνες γιωργη και παλαμιδα αφου κι ο γιωργης το χει τραγουδησει σε μια ταινια μικρου μηκους " ενα τραγουδι για τον χειμωνα)
 

παρε το φοβο και τρεχα...

"...μην αφήνεις τον φόβο που τρέφεται από σένα  να ναι χορτάτος..."

                                      πηγη εικονας http://www.in2life.gr/wellbeing/health/articles/191099/article.aspx

το δα γραμμένο σ ένα τοίχο στα Εξάρχεια, 

καλά αυτή η περιοχή 

ειναι ανοιχτό πανεπιστήμιο δε το συζητω ..

Ο φόβος που μας τρέφει και τρέφεται από μας

φοβίες και ανασφάλειες

Μεγάλωσα  και οι φοβίες που μου κάνουν παρέα ειναι αστείες

δέκα χρόνια πριν θα έριχνα πολύ γέλιο

αν ήξερα οτι θα τις είχα

πως γίνεται αυτό ε??

όσο μεγαλώνεις δεν είσαι τόσο θαρραλέος

ενας φίλος που έχει παιδιά

μου λέγε  :

όταν κάνεις παιδια

είσαι πιο θαρραλέος

δεν έχεις άλλη επιλογή

πρέπει να σαι για τα παιδια σου

Αλλά  αυτές τις φοβίες μου

δε μπορώ να τις κοιτάξω  καθαρά, 

σα να χω μυωπία μεγάλη και δε βρισκω τα γυαλια.

Αν πχ μπορείς να κοιτάξεις το βραδυ

βιντεοσκοπημένη τη μερα που περασε

αν μπορείς να δεις τον εαυτό σου 

,τι έκανες τι είπες, τι δεν έκανες , 

είμαι σίγουρος θα γελάσεις η θα εκνευριστείς που έχασες τόσο χρόνο γιατί μια φοβία σε απασχόλησε.

Και σίγουρα οι δικες μας φοβίες ειναι  αστείες για κάποιους άλλους όπως και των άλλων σ εμάς

Έχω μια φίλη που φοβάται να καταπιεί χάπια...,

ποιες ειναι οι δικες σου?

έλα δωσε μου θάρρος 

να  ξέρω οτι δεν είμαι μονος  :)

και θα σου πω και τις δικες μου.

εδω 

που δε μας ξέρει κάνεις

μυστικά & ησυχα

δε θα το μάθει κάνεις άλλος

τοπ 3 λοιπον

φοβιες & αγχη

1. φοβια με αρρωστιες σοβαρες

(εχω χασει πατερα & κολητο απο αρρωστια)

2.φοβια στη κατηφορα οταν οδηγω μηχανη

(εχω φαει ταμουτρα μου πολλακις)

3. φοβια οτι θα μεινω μονος μια κυριακη 

κουφο ε!! αλλα μου τη σπαει να μαι μονος κυριακη

μελαγχολω μονος τις κυριακες)

εννοειται οτι μπορεις να γελασεις οσο θες 

μαυτα που εγραψα

αλλα εγω ποτε δε θα γελασω με την φοβια 

καποιου

θα τον-την παρω αγκαλια 

γιατι ξερω πως ειναι δυσκολο

πως μια φοβια μπορει να σου "γαμησει" τη ζωη

δεν εχω τιποτα να πω-στ! part σιξ

είχα να τ ακούσω από το καλοκαίρι αυτό το τραγούδι

και το άκουσα Σάββατο βραδάκι σ εκείνο το μπαράκι 

με τις έξυπνες αμεριμνες φάτσες  στα Εξάρχεια, 

το ζευγαρακι που με  παθος φιλιοταν μπροστα μας

(...μετα με φιλησες απαλα στο λαιμο και εκνευριστικα

γιατι ειμαι μεγαλος κομπλεξικος...)

αυτο το τραγουδι

μου θύμισε το καλοκαίρι , και μελαγχόλησα ...

συνήθως οι αναμνήσεις του καλοκαιριού σου φέρνουν ζεστές εικόνες, 

γεύση από αλμυρα στα χείλη με φραπέ μαζί,

και νοσταλγία.

εμένα αυτό το τραγούδι δε μου φέρε νοσταλγία αλλά μελαγχολία

και σήμερα το απογευματάκι το ψάξα και  το βρήκα

λεω ψιλοβρεχει που ψιλοβρεχει ας "καταστραφω εντελως" 

μετα την μιση μηλοπιτα που "τσακισαμε"

το βαλα να "παίζει"

κι άρχισα να χορεύω στο ξυπόλητος στο ξύλινο πάτωμα,

σήμερα μου φέρε χαρα

και το κανα  "πω-στ"

ειναι σκοτεινός εκεί έξω ο πλανήτης 

μακάρι ο καθένας να χει το αστέρι του...

να δει μεσα στο σκοταδι

οτι σημαινει αστερι  

για τον καθενα

  το αφιερωνω σε σενα

αλλα και στον κολητο μου

που του αρεσει

και το ψαχνε βραδιατικο

κυριακη του ασωτου...

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης 
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

....Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω 

άλλα είναι εκείνα που αγαπώ γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα. 

Στ' αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ' ομολογώ. 

Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά,

πάντα πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.

unplugged...

Και ξαφνικά μόλις είχε σκοτεινιάσει και το χα πάρει απόφαση να μείνω  σπίτι 

αλλά λύσαγα  για βόλτα έξω,

κόπηκε το ρεύμα

(τελικα το συμπαν καμια φορα μας ακουει? )

Σκοταδι  όλο το τετράγωνο,

έβλεπα τα φωτα της απέναντι πολυκατοικίας

κάποιος κλείστηκε στο ασανσέρ...

φωνές

οι άνθρωποι των πoλεων δεν αντέχουν το σκοτάδι

Δέσμες φωτός από φακούς παίζων στους διάδρομους, ελληνικά αλβανικά πακιστανικά,  

multi ethnic αναστάτωση.

Τα αφήσαμε όλα όπως ήταν στο σπίτι και βγήκαμε έξω στης δρόμους της Αθηνας

Με τις φόρμες

περπατήσαμε  μακριά..

"...Μα που πας ?..."λέει η ξαδέρφη μου , μέσα στη νύχτα ,

"...μην  πατε απο ομονοια.,"

το πολύ να βρεθώ με κάνα μαχαίρι στη πλάτη 

λέω γελώντας, 

μην ανησυχείς θα βγω  μετά στα κανάλια να μίλαω για την εμπειρία μου  στο απροσπέλαστο γκέτο  της πολης

αλλά θα θέλω να τιμωρηθεί ο καθένας, όλοι να τιμωρηθούν , είμαι ανώριμος γω ... σαυτα!

Φτάσαμε μέχρι ακρόπολη, αλλη πολη , αλλη ενεργια αλλες εικονες, αλλες σκεψεις.

Ήταν μια ήσυχη βράδια με λίγα σύννεφα

ένα φεγγάρι γεμάτο που έπαιζε  μ αυτά, 

ο ήχος της πόλης, 

ποδηλάτες ,

μικρά παιδάκια που ζητιάνευαν, 

μια κανονική βράδια στο κέντρο της πόλης

αστεγοι ειχαν ηδη ξαπλωσει στα χαρτινα καταφυγια τους.

Ήταν μια όμορφη βόλτα για μας 

απ αυτές που οταν δεν τις προγραμματίζεις ειναι πιο όμορφη ακόμη...

γυρίσαμε κατάκοποι

Ξυπόλητος στο ξύλινο πάτωμα του σπιτιού, 

νιώθω τα πόδια μου πιασμένα αλλά γλυκά κουρασμένα

*•.¸❤ Για σένα,

*•.¸❤ Για σένα,
Έχω φυλάξει τις πιο κρυφές μου σκέψεις...
Της αυγής τη δροσοσταλίδα ..
Και του γλυκοχαράματος τους ψιθύρους....
Για σένα έχω κρατήσει
Τις λέξεις που έχω πιότερο αγαπήσει...Για σένα ..Για μάς.. *•.¸❤

Έχε τα μάτια σου κλειστά και εγώ θα σε κρατώ σφιχτά
Θα είμαι εγώ η βόλτα σου κι η κλειδωμένη πόρτα σου

Μη φοβηθείς ούτε στιγμή κι αν σε τρομάζουν οι καιροί
Θα είμαι εγώ το θάρρος σου στις θάλασσες ο φάρος σου

Ένα θέλω μόνο το πρόσωπό σου για καθρέφτη μου
μέσα του να πιάνω να σταματώ τον κλέφτη μου
Τον χαμένο χρόνο να φυλακίζω μες τα μάτια σου
έλα μη μου σπάσεις και ζω με τα κομμάτια σου

Εσύ κανέναν μην ακούς κι εγώ σε δρόμους μυστικούς
θα είμαι πάντα ο ήχος σου και ο πιο γλυκός ο στίχος σου

Έχε τα μάτια σου κλειστά και εγώ θα σε κρατώ σφιχτά
θα είμαι η κάθε σκέψη σου και η πιο ωραία λέξη σου



Στίχοι: Αλιφραγκή Κοραλία
Μουσική: Κουρουπάκης Νίκος
Ερμηνευτές: Κουρουπάκης Νίκος, Τρίφωνο

αφιερωμένο.

garfield in love

ξερω σνομπαρεις τη γιορτη
"και καλα"

 του αγιου βαλεντινου

θα βγουν στις τηλεορασεις και στα ραδιοφωνα οι κουλτουριαρηδες να λενε 

"..μα ειναι ξενος αγιος .."και μπλα μπλα"

εγω τα παω καλα και με τους ξενους αγιους,

βγαζουν λεφτα οι τα καταστηματα με δωρακια , με γλυκα και με λουλουδια?

ε και?

ας  βγαλουν ,

εδω βγαζουν τρελλα λεφτα οι ψυχαναλητες

που σε βαζουν σε ενα καναπε και δε μιλανε με αυστηρο υφος

μεχρι να μιλησεις ,

πεις δε πεις, να το πενηντα-ευρω !

( tip   :πεστα στο κολητο σου σου ερχεται και πιο φτηνα
γραψτα εδω

θα πεσει πολυ γελιο ,γιατι μηπως σε ξερω?)

ειναι ωραιο ν αγαπας και να κανει δωρακια 

απο  ενα αρκουδακι, ενα λουλουδι ,

μια μηλοπιτα ολοκληρη απο το Πετεκ (*)

ενα σεξυ βρακακι αμε!
τετοια προβλεψιμα, καλα ειναι

  απενοχοποιησου,

εχει πλακα!!

δε λεω,

να τα κανεις και  καθε μερα και οποτε νιωθεις

αλλα δεν ειναι κακο να υπαρχει και μια μερα ετσι οπως υπαρχουν οι υπολοιπες για προσχημα.

Καποτε ημουν εναντιον

Τωρα που μεγαλωσα και-αστοδιαλο-χαλασα 

με αρεσει και αυτο

αφιερωνω τα κατωθι βιντεοτεμαχια σε ολους τους ερωτευμενους

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
από το δίσκο "Σκουριασμένα Χείλη" (1981)

αλλα και επισης

Η μουσική της ταινίας είναι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, 
με στίχους του Γιάννη Μαύρου και της Ελένης Ράντου. Ερμηνεύει  Ο Γιωργος Μαργαριτης

                                         και ενα τριτο
αγαπημενος γιωργης Χριστοδουλου διασκευαζει γιαγια της ποπ

(*)πετεκ  τελειο μικρο ζαχαροπλαστειο στην βικτωρια απο τη δεκαετια του 60 , φτιαχνει κατι γλυκα,,,,,

επιχειρηση γιουροβιζιον

Κι αφού γράψαμε για την κρίση,

την μελαγχολία μας την εθνική, 

τους μετανάστες,

την βρώμια της πόλης,

την ομοφοβια

 την κατάντια της τηλεορασης,

τις απεργίες, 

τις απεργίες ξανά και ξανά

ενα βασικο καυτο θεμα εμεινε

   να ασχοληθούμε να προβληματιστούμε, να αγχωθούμε , 

πιο σημαντικό από το αν θα γίνει πτώχευση της χωρας, 

(φυσικά βιώνουμε καθε μέρα μια διαρκή πτώχευση) 

σε μια διαρκής μη- δημοκρατία, 

(δειτε και κανα βιντεο τι συμβαινει στη Κερατεα καθε βραδυ  δημοκρατικα παντα

& δε το παιρνουμε χαμπαρι.

Και για να μη το σοβαρέψω εντελώς 

πάρτε μια γεύση από τα τραγούδια που πλακώνονται μεταξύ τους ,

ποιο να πάει στον διαγωνισμό, 

και να μας εκπροσωπήσει επάξια και εθνικά υπερήφανα

in  Χfactor we trust δηλαδή, έχουμε και λέμε

Τα 6 υποψήφια τραγούδια της Ελλάδας για την Eurovision 2011
 

1)Κόκκινα Χαλιά - Come with mε

ένα  γκρουπακι  wanna be  onirama

με έξυπνες φaτσουλες  που θα  τους έχουμε ξεχάσει σε κάνα 2 χρόνια,
πολυ ειπα ε?

αδιάφορο τραγούδι 

2) Βαλαντω  Τρύφωνος - The time is now

μια κοπελια από τη Κύπρο ,
που την ντύνουν σαν να ειναι 35αρα ,

δεν έχει καν σκηνική παρουσία,

σωστή φωνή μη αναγνωρίσιμη φωνή με τραγούδι σε υφος hit -titanic
κερδισε ενα διαγωνισμο  τραγουδιου
γιατι οι κυπριοι ψηφιζουν παντα τους κυπριους

3)Τριημητόνιο - Χαμογέλα(Smile)

δεύτερο γκρουπάκι με έξυπνες φατσουλες, 

αυτό το  Xfactor  έχει καταστρέψει πολλά παιδάκια
πουλώντας το  american dream,
τραγουδι αντιγραφή από πολλά χιτακια, συμπαθές όμως
το μισουν οι φαν εδω του διαγωνισμου θελουν εμπνευση
ξερεις σα τη μπαλαντα της γιαγιας τη ποπ αννας βισση
τετοια εμπνευση βρε σου λεει

4) Αντιγόνη Ψύχραιμη- It's all Greek to me

Φωνάρα με ωραια χροιά, αδιάφορο dance 

5)Λουκάς Γιόκας ft Stereo Mike - Watch my dance

 Σεξυ τυπος με σεξυ ραπερ παντρευει το ραπ και το ζεμπεκικο, 

μου θυμιζει μητροπανο το ζεμπεκικο( περασε και δεν ακουμπησε) 

πεστε με σχιζοφρενη εμενα αυτο με αρεσει 

γιατι ετσι...

ειμαι  folklor ασωτος εγω

6)Νίκκη Πόντε- I don't wanna dance

Καλομοιρα σε καλυτερη εκδοχη, δηλαδη τραγουδαει οχι απο τη μυτη αλλα απο το λαιμο κανονικα
ωραια κουκλιτσα που δε μιλαει και πολλα ελληνικα
και την θελουν πολυ απο παντου απο το  eurovivision  fun club,
Antenna μεριά γιαυτο και την εβγαλαν πιο νωρις απο το   X factor, το οποιο
δεν ειναι και καθολου στημενο ετσι εε
εμενα μου ειναι αδιαφορη

Γενικα μεσα σαυτο το χαμο που ζουμε , δεν ειναι αυτο το θεμα μας,το ξερω

εξω θα το φαμε το γιουχαϊσμα

γιατι κει εξω στην ευρωπη τεμπεληδες μας ανεβαζουν, απατεωνακια μας κατεβαζουν

και μην πειτε οτι το κοινο του θεσμου ειναι διαφορετικο και γκεη,

ισχυει κι αυτο αλλα ειδικα στις σκανδιναβιες και γερμανιες το  εχουν σαν γιορτη,

δινουν μεγαλη σημασια και βγαζουν  πολλα λεφτα απ αυτο.

Ειναι και λιγο πια σα δημοσιες σχεσεις για το τουρισμο μιας χωρας

Αν με ρωτησεις τι θα θελα να στειλω στην  eurovision

δωσαμε τα φωτα, αλλα μειναμε στο σκοταδι...κρατσα κρουτσες

υγ ξαναβλεπω το βιντεο με τα γεγονοτα της Κερατεας και ντραπηκα που γραφω για τη  eurovision, αλλα μηπως αυτο που συμβαινει εκει δε συμβαινει καθε μερα με αλλο τροπο στο σπιτι του καθενος , στη γειτονια του?

αντε μωρε ας ασχοληθουμε με τη γιουροβιζιον να γελασει το χειλακι μας

στην οδο τσιμι-σκιστε

διάβασα αυτό στο διαδίκτυο και το βρίσκω τόσο σημερινό

και μπράβο στον Αντώνη Κανακη,

κάνεις στρεητ καθαρόαιμος, δεν εναντια των γκέι, 

αυτοί που βρίζουν χλευάζουν και ειναι ομοφοβικοι πρέπει να το ψάξουν  μέσα τους ,

πάντα υπάρχει λόγος που το κάνουν.

Πάντως τις τελευταίες μέρες γέλαω πολύ ,

λέω σε ποια χωρα ζω ρε παιδί μου...

από την μια ο Σεργουλοπουλος   μιλά ανοιχτα

για την προσωπική του ζωή,

από την άλλη ο απίστευτος δήμαρχος Θεσσαλονίκης ,Μπουταρης, τον οποιο, στανταρ συμπαθω..

δίνει μια συνεντευξη ποταμό και μιλά για τους γκέι φίλους του και για τους  γκέι γάμους στο  screw mag, το οποιο με εκπλησει με την αισθητικη του, δε το ξερα το περιοδικο.

κάτι αλλάζει  αυτή τη χωρα?

η απλά ειναι  pollitically correct   να μιλάς υπέρ των γκέι

τους αγαπαμε (αρκεί να μην  ειναι ο γιος μου)

 η φωτογραφια ειναι απο το  SCREW

by  απιστευτος George Striftaris

το ετερον ημισυ

Kάτι συμβαίνει με το ελληνικό σινεμά, 

ενώ έχει καλές ιδέες για σενάριο

ενώ έχει καλούς ηθοποιούς, καλή μουσική, 

πάντα σε καθε ταινία νέα ελληνική  κάτι λείπει, 

κάπου βαριέσαι λίγο γελάς ,και στο τέλος λες  δεν την έβλεπα και σε DVD?

Γιατι να πληρωσω 9 ευρω? 

(Σ αυτο το σημειο τα σινεμα πρεπει να σκεφτουν να μειωσουν λιγο τις τιμες

το θεωρω ακριβο το σινεμα και παντα να στηριζουμε τα συνοικιακα σινεμα'αλλιως θα πεθανουν κι αυτα)

Είπα να δω χθες την ταινία το  Έτερον Ήμισυ, 

γιατί η νέα μου μεγάλη συμπάθια ειναι η Κατερίνα Παπουτσάκη,

την είχα δει στους "Πειρατές" και ειλικρινά δεν την  χόρταινα.

Θηλυκό πανέμορφο με ταλεντο και τσαχπινια,και αξιοπρεπή φωνή οταν τραγουδα.

Σ αυτή τη ταινία κλέβει τη παράσταση,

ειναι ενα λαικο ζουμερο κοριτσι, που ειναι μονιμως ζηλαρια με ενα τρελλο τροπο που βγαζει γελιο, , ειναι μαναβισα στη λαικη  & αλλα τελικα ξερει πολυ καλα τι γινεται μεσα της, 

οπως ολοι οι απλοι ανθρωποι που δε σπουδασαν και πολυ στη ζωη τους, 

δεν πηραν τα πτυχια ...

και ζουν μια απλη ευτυχισμενη ζωη.

Απο την αλλη το αλλο ζευγαρι της ταινιας

Βλαδιμηρος Κυριακιδης κ Δαφνη Λαμπρογιαννη, 

οι επιστημονες ψυχαναλητες εχουν λιγο χαθει αναμεσα στην ψυχοθεραπεια που εξασκουν σαν επαγγελμα.

 Η  Κατερινα εχει σίγουρα αστέρι και αν και έκανε το τραγικό λάθος να παίξει σε κείνη την ανεκδιήγητη παράγωγη με θέμα την ζωή της Άλικης ,

πιστεύω δεν "κάηκε" καθόλου.

Μαρεσει, 

δεν υπαρχουν πολλες σημερα με τη λαμψη της που να παιζει εμπορικο σινεμα 

ταυτοχρονα σε παρασταση του Σαρτρ 

και να παιζει -τραγουδα στους  "Πειρατες" που παει περιοδεια στην Ελλαδα.

Νομίζω οτι το μονο που αξίζει στην ταινία ειναι αυτή και ο  Βλαδίμηρος Κυριακιδης

Σκεφτόμουνα οτι αν την ιδέα του σεναρίου που σχολιάζει τις σχέσεις των ζευγαριών σήμερα, ψυχαναλυτές ,με τις ξυλινες ατακες που λενε  "νιωθω οτι πρεπει ..."

ζήλιες ,παιδια καταπιεσμενα κτλ, το χε στα χερια του ο Αλμοντοβαρ , θα κατουριόσουν από τα γέλια σ όλη τη διάρκεια της ταινίας και θα ταν και σινεμα δε θα ταν μια ταινια που θυμιζει παραγωγη τηλερορασης.

The girl who loved the rain.

                             new entry on my music block

A song from Marietta's Fafouti Debut Album "Try a little romance" by Inner Ear Records

(more @ mariettafafouti.com | inner-ear.gr). 

Producer: Ottomo | Photo by antonisphotography.com |

Artwork by madebydb.com | Μαριέττα Φαφούτη

The girl who loved the rain

There was a girl who loved the rain
She was alone but never scared
Everyone thought that she was lost
But no one tried to give her hope

And when I saw her I felt calm
She was the one I saw that night
When I was crying full of pain
She took my tears and made them rain

There was a girl who loved the rain
She had a calm and peaceful face
Nobody knew what was her name
Everyone used to call her "rain"

And when I saw her I felt tears
She was the one who knew my dreams
She took my hand and then she waited
When she breathed out, it started raining

And it was one night that she just left and
It was raining everyday
I tried to reach her but she wasn't there

And when I saw her I felt light
She was the one who changed my life
When I was crying full of pain
She took my tears and made them rain

And when I saw her I felt tears
She was the one who knew my dreams
When I was crying full of pain
She took my tears and made them rain

There was a girl who loved the rain
I never saw her since that day
But every time I hear the rain
I know she is there and feels the same

5-2-2011 must save the day

"....καλοσυνάτα τραγουδά εναντία αστό ρεύμα

ξένοι άνεμοι εξασθενούν

άραγε τραγουδώ ψηλά η πιο κάτω

από τον ακαθόριστο αντίπαλο μου

αγωνιά που ευνοεί τους δυνατούς......"

Σε γνώρισα σ εκείνο το μαγαζάκι στα Εξάρχεια διπλα από το DADA  κλαμπ

χάθηκα στο βλέμμα σου και στην αθωότητα που εξεπεμπες

η κάρδια μου χτυπάτε σα τρελή

μου μίλαγε η τραγουδίστρια  που λάτρευα να ακούω  στα κρυφά

ο  "κουλτουριαρης "

γιατί ήμουν και φοβερός κομπλεξακιας , 

πάνω στη βιβλιοθήκη, ξερεις, Χατζιδάκις Καραινδρου και  Cure

κρυφά στο γουόκμαν Αλεξια και  "Νερομπογιές"

Σου λέω

"..θέλω να τραγουδήσεις κι αλλά πιο σημαντικα

εισαι φωναρα .."

μέσα από την δική μου αφελια

και μου χαμογελασες

όλα θα γίνουν το σωστό χρόνο Νικο

και γιναν τελικά!

οκ τις εμμονές μου τις ξέρετε,

ΚΒήτα και Αλεξια

οι δικοί μου ήρωες για πολύ προσωπικούς λόγους

και σήμερα έχει γενέθλια η Αλεξια

και θέλω να της ευχηθώ δημόσια 

πάλι  

Χρόνια καλά γεμάτα έμπνευση και θετική ενεργεία, 

να συνεχίσει να μεταδίδει την αγάπη που έχει μέσα της.

Γιατί το ταλέντο αυτής της γυναίκας δεν ειναι η μοναδική αναγνωρίσιμη φωνή της

αλλά αυτό που μεταδίδει όταν μιλάς μαζί της,

οταν τραγουδα

Βirds have to fly, Αλεξια

Και συ πρέπει να συνεχίσεις αυτό που σου λέει η ψυχή σου,

να τραγουδάς, να ζωγραφίζεις, να γραφεις ,να συνθέτεις τραγούδια 

για έκπτωτους αγγέλους, 

για έρωτες που πήγαν στον παράδεισο 

για την πατρίδα που ζει ακόμη τη δικια της κόλαση.., 

για τις πόλεις που λάτρεψες,

για τις ώρες που πέρασαν και σε βρήκαν την σωστή στιγμή,

για τα αστερια τα ηλεκτρικά

I wish you love

happy birthday 

γλυκο κοριτσι

το ταξιδι της Μαλβινας στη γη...

σήμερα έχεις τα γενέθλια σου,

και δε μου πάει να γράψω σε χρόνο παρελθόν, 

γιατί είσαι παντού  LIVE,  

Μαλβινα  Live!

Αν το βρείτε το τεύχος της οδού Πανος , έχει αυτό το φοβερό αφιέρωμα του
Πέτρου Μπιρμπιλη.

Το έχω διαβάσει πολλές φόρες και καθε φορά δακρύζω.

θέλω να σου αφιερώσω το τραγούδι αυτό των Στερεό νόβα

ταξίδι στη γη

και να σου πω ευχαριστώ για το δικό σου ταξίδι στη γη, 

 ειπες τοσα πολλά μέσα από τις λέξεις σου, 

το χαμόγελο σου...

το αλύπητα και απόλυτα γεμάτο θάρρος .

 Καθε φορά που ερωτεύομαι

διαβάζω ξανά και ξανά τα βιβλία σου.

και καθε φορά χαμογελαω

γιατί πάντα ήξερες πιο πολλά από μας ,

ίσως γι αυτό έφυγες και γρήγορα από τον πλανήτη αυτό..

thε street I live (revisited)-συνεβη σημερα-

Στο δρόμο που μένω έχουν νεύρα, πολλά νεύρα!

 Μέσα αυτό το γενικό χαμό των απεργιών  

και της ατελιωτης  σύγχυσης, 

άνθρωποι λυπημένοι στους δρόμους,

άνθρωποι εκνευρισμένοι,

φαρμακεία κλειστά, 

χαμός στους δρόμους, 

 παρακατω  στο χαρτη η Αίγυπτος φλεγεται , 

κι αυτήν την φωτιά την βλέπω να πλησιάζει και προς τα δω,

δεν έχω διάθεση να γράψω τίποτα  σήμερα.

βρήκα πολύ ωραία την κίνηση της  Άννας Βαγενά, 

σε μια στιγμή που οι υπόλοιποι καλλιτέχνες μιλανε μονο για τα realities  

που τους πηρανε την θέση τους 

σε κάποιο μέτριο σήριαλ,

αυτή έχει λόγο και τα λέει έξω από τα δόντια πολύ ευγενικά.

Εγώ λοιπόν παίρνω το διαστημόπλοιο μου και τα βράδια 
πάω βόλτα στα ηλεκτρικά μου αστερια, παρέα με το μωρό μου, 

όχι δε θα μου πάρουν αυτά που αξίζω,

δε θα μου χαλάσετε την διάθεση εσείς, 

δε θα με τρελάνετε εσείς

θα σας τρελάνουμε εμείς

                                                               καλό μηνα

συνέβη σήμερα (2/2//2011) και χει πλάκα , 

(έχει πλάκα? )

λοιπόν έξω από το κτίριο των παρανομων μεταναστών

κει στην 3ης Σεπτεμβρίου & ηπείρου έχει πάντα ένα μπατσικό  προφανώς να μην γίνει κάνα ντου απο ακροδεξια στοιχεια

, να "φυλαει" τους παράνομους μετανάστες του κτιρίου

Αποφάσισα λοιπόν πριν πάω γυμναστήριο σήμερα το πρωί,

να πάω λίγο πιο κάτω σε μια τράπεζα να κάνω τις δουλειες μου.

Φεύγοντας από την τράπεζα και ένα φορούσα φόρμα αθλητική σκούφο και γυαλιά ,

σκουφακι γιατι εκανε και ψοφοκρυο

με το σάκο μου  στον ωμο μου

ζήτησαν να μου κάνουν έλεγχο στοιχειων,εκει στην γωνία.

Ευτυχως ειχα ταυτοτητα μαζι μου

Στην αρχή εκνευρίστηκα, 11 η ώρα το πρωί???

Τους λέω sorry  (ithela na fano kai agglomathis)

μ όλο το σεβασμό, 

(siga to sevasmo eiha kati nevra )

φυλάτε 300 παράνομους μετανάστες και κάνετε έλεγχο για εξακρίβωση στοιχείων σ ένα Έλληνα νόμιμο πολίτη της χωρας αυτής?

-ακομη δε μπορω να καταλαβω τι ειχαν στο μυαλο τους-

Δε θέλω να φάνω Ψωνάρα αλλά νομίζω οτι είχα ντυθεί ευπρεπώς, για γυμναστήριο, τι τους έκανε ανατύπωση το σκουφί? το  diesel?

 Ίσως επειδή στην γειτονια έχει μονo πακιστανούς  πια ? 

να τους έκανα εντύπωση , 2 μετρα παλικαρι?

(καλα ντε 180 κυριε αστυνομε να!!! φυλαω σταυρο)

που  πάει αυτός την  Bodytalk  την φόρμα, σκεφθηκαν?

ευχαριστουμε κυριε μου ειπαν , καλημερα!

(re a-i-stadiala-eipa mesa mu me kanate rezili sti gitonia 

tha nomizoun ta pakistana oti poulao koka)

α δε μπορω να πω ευγενικα τα παλικαρια!

αυτα τα ελληνικα σουρεαλιστικα 

οχι θα το γραψω το βιβλιο εγω

οι περιπετειες ενος ελληνα στο κεντρο της πολης