ευχή ασωτου για το 2012 -σε βίντεο (συλλεκτικό)

χαμογελα ρε , δε  μασάμε
κι αν έρχονται θύελλες
 εμείς ξέρουμε 
να χορεύουμε στη βροχή

υ.γ   υπεροχη ευχή από τον εβιλ,
 την οποια τροποποίησα λίγο

αντίο παληo-έντεκα ( των ευχαριστιών ***κέρδισα το Coulitzer)

 ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλους  εσάς που ψηφισαστε την ιστορία μου στο μπλογκ της Coulas,  "το τραύμα των Χριστουγέννων".

Η Coula  είναι από τις λίγες μπλογκερ που ξέρω που έχει συλλάβει την έννοια αυτού του αλiσβερισιου που γίνεται εδώ μεσα και το χει πάει μπροστά.

Την ευχαριστω που την έχω γνωρίσει όπως και όλους εσάς που σας γραφω σχόλια καθημερινά. 
Επίσης  θέλω να ευχαριστήσω τον μπαμπά τη μαμα, την γιαγιά μου την  ουρανια, τη σκυλίτσα μου τη ηρα, το θεο, τον αγιο Γεράσιμο, τα ξωτικά του δασους , την τρανς ηρωίδα της ιστορίας , και την κυρια Μαρία που φτιάχνει καταπληκτικά μελομακάρονα 
αφιέρωση λοιπόν

Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι
Με ταχύτητες μεγάλες
Μοναχά η γη αλλάζει.


και πάμε στο κανονικό  ποστ-να-το-κάμει-ο-θεος
part I
Αγαπημένα τραγούδια 
Δεν είναι απαραίτητα τραγούδια που κυκλοφόρησαν μέσα στη χρονιά αλλα τραγούδια που παίξανε κατά τη χρονια αυτή  στο i-pod  μου  πιο πολύ, και το καταχαρηκαν.
Και εγώ πιο πολύ.
Ετσι αποχαιρετώ  εγώ αυτή τη χρονια, με τραγούδια
Δε γκρινιάζω γι αυτά που έχασα  φέτος γιατί ήταν μονο ευρω και γω τα ευρω τα χω χεσμένα.
Δε γκρινιάζω για τίποτα πια γιατί γύρω μου βλέπω ανθρώπους που δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν δουλεια, δεν έχουν όνειρα, δεν έχουν ελπιδες άλλες.
part II
2011 λοιπον,Νέα Υόρκη, δουλεια,χαρες, αγαπη, δύσκολα αντίο σε φιλιες που πεθαναν, αλλα τις κρατάμε σ ένα κουτί μεσα μας, σα το μαυρο κουτί του αεροπλανου.
Κωνσταντινούπολη,μικρες δικαιώσεις, ξεκούραση, "ψυχοθεραπείες", 
νέοι δρόμοι, νέοι φίλοι, δυσκολίες, δόσιμο σε ανθρώπους  δικούς μου που το είχαν ανάγκη, μια δυο ρυτίδες πιο βαθείες..
νιώθω λίγο πιο κουρασμένος αλλα πιο ώριμος.!.


θα μου πεις μπορει μια χρονια να σε ωριμάσει?
Νομίζω και μια στιγμή αληθινη και μονο, μπορεί.
Eυχαριστώ για όσα έχω


έτσι τελιωνω  αυτόν τον χρόνο.
Eρχεται ένας νέος , οπου ο κόσμος δεν θα είναι σε τίποτα ίδιος ξανά
αντίο παληε κοσμε  αντίο παληο έντεκα.







αφιερώνω στο νέο χρόνο που έρχεται το κάτωθι βιδεοτεμαχιο




και μια αφιέρωση στην αγαπη μου που κλείνουμε 2 χρονια
 τέτοιες μέρες...
(έλα μη βάλεις τα κλάματα  χ-αααα-οοοο!!

ο αη βασιλης ζει (αυτός μας οδηγεί)

 καλα Χριστούγεννα 
και μη μου λες ότι δεν πιστεύεις πια στον αη Βασιλη, 
αστές αυτές τις και-καλα- άνετες-μοντερνιες-εγώ-μεγάλωσα-πια
ο αη βασιλης υπάρχει ,
εισαι εσύ ο ίδιος, 
είμαι  εγώ ο ίδιος, 
στο χέρι σου είναι να γινεις...
"Διαβασε " στα ματια των δικών σου τι επιθυμούν και κάνε το δώρο σου..
μεσα στη "ελληνική" μιζέρια των ημερων μας , το οφείλουμε  σε μας αυτό.


ε το πιασα το μυνημα των Χριστουγέννων?


το χω ? τοχω?


hohohhoho!!!

(και να σκεφτείς ότι δνε έχω πάρει ποτε καμια ουσία )

σιγά μην γλυτωνες αλεξια

καρα χριστουγεννιάτικη

hohoho!!!!

an accidental blogger (part II)

Τις τελευταίες μέρες emails πανε και έρχονται  με μπλογκερς που αγάπησα και  μπλογκεςρς που "μίσησα" αλλα τελικά "αγάπησα" μετά γιατί τους κατάλαβα και με καταλάβανε η μπλογκερς που λατρεύουν να με μισούν  χα!

Κανοντας την αυτοκριτική μου, θα έλεγα ότι άρχισα να γραφω έτσι για πλακα ,

 μετά συνέχισα με τα "αντίο" μου σαυτους που έχασα  και φύγαν ξαφνικά 

 και ακόμη τα λέω αραιά και που, 

μετά έγραφα για ότι με απασχολούσε η για μουσικές που ανακάλυπτα.

Εχω και γω τις εμμονες μου, αλεξια παλαμιδας αρλετα δήμου,κβητα  , αφού τα ξέρεις τώρα..

Υπηρξα  εκνευριστικά μελό, υπήρξα αστείος,καλος,κακος υπερβολικός, κουραστικός, αλλα υπήρξα εγώ.

Αντιμετώπισα αυτό το μπλογκ σαν τον ημερολόγιο μου και εσύ με σχολίαζες όταν είχες όρεξη όταν σου κάνε κλικ.

Γνωρισα υπέροχα παιδιά που γραφουν με την ψυχή τους, για την ψυχή τους, γνώρισα και ψωνάρες, κάνα 2 δηλαδή, επηρεαστικα, ζήλεψα την γραφή άλλων, θαύμασα, γέλασα, έκλαψα, με βρίσανε, πικράθηκα αλλα  προχώρησα.

Δεν κρατάω καμια κακια, γιατί αυτό το μπλογκ είναι μονο ένα μερος της προσωπικότητας του καθενός μας έτσι? 

Τωρα γιατί τα γραφω όλα αυτά? μακάρι να ξερα και γω γιατί τα γραφω.., έτσι μου ρθε και τα γραφω.

Ισως τα γραφω γιατί τελικά το μπλογκ αυτό μου χει γινει μια γλυκεία  αγαπη... 

και θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ ακόμη και σαυτους που μ έχουν απορρίψει η  "μπαίνουν" μονο για να μου την πουν...

Μαλιστα ένας απ αυτούς  που συχνά έβριζε και του έσβηνα τα σχόλια γνωριστήκαμε και ρίξαμε πολύ γέλιο και γελάμε συχνά , γίναμε λίγο φίλοι, καταλάβαμε ο ένας τον άλλον.

Δεν μ αρεσει ποτε να κρατάω εμπάθειες, μ αρεσει ν αλλάζω να προχωρώ να  μην σβήνω εύκολα κανένα.

Ποιος είμαι γω δηλαδή? είμαι εγώ τέλειος?  

Εδω στου δρόμου σχεδόν τα μισά έμαθα ότι  η αγαπη είναι  το πιο σημαντικό πράμα.

Σας ευχαριστώ και συνεχίζουμε

Eμπαθείς είναι μονο οι βλάκες έτσι?

σας έχω και αφιέρωση χριστουγεννιάτικο

αποφάσισα τελικά ότι είναι Χριστούγεννα και θα μπω στο κλίμα, κι αυτό είναι απειλή χοχοχο!

το κλειστο δωμάτιο

[ Χριστούγεννα (σύνθετη λέξη της δημοτικής Χριστού + γέννα) δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού και κατ' επέκταση το σύνολο των εορτών από της Γεννήσεως μέχρι των Θεοφανίων ("Γιορτές των Χριστουγέννων").
 Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.]


Τα Χριστούγεννα έρχονται κάθε χρόνο, το ξέρεις έτσι?

Χριστούγεννα
γλυκα και δώρα και φωτάκια στο δέντρο...
και Αη βασιλης και  στιγμές διπλα από το τζάκι, μαμα μπαμπάς, γιαγιά παππους και μυρουδιά γλυκών,και χιόνι και εκπλήξεις και ματς μουτς.

Λοιπόν θα στο χαλάσω τώρα γιατί τίποτα από αυτά δεν έχω ζήσει...

Το σπίτι μας ζούσε πάντα μικρές ελληνικές τραγωδίες , και η μανα μου φορούσε πάντα μαύρα  γιατί τη μια πέθαινε η γιαγιά την άλλη ο παππους, την παρα-άλλη θεια , ξάδερφος ,και μετά ο πατέρας,μας έφυγε τελευταίος αλλα δεν έκλεισε την πορτα...

Στο ο σπίτι το καινούργιο  που το έχτισε ο πατέρας μου, και μετά εφυγε, 

το σαλόνι  δεν έχει ακούσει ευχές και κάλαντα και τραγούδια, μονο ένα θρήνο και μετά κλείστηκε το δωμάτιο.

Δεν υπερβάλω αυτό το σαλόνι είναι ένα μεγάλο καινουργιο δωμάτιο με όλα τα επιπλα και είναι κλειστο χρονια τώρα.
Και κάποιες φορές θέλω να το κλειδώσω  κιόλας να μην μπω ξανά μεσα αλλα δε γίνεται.

"...Μη βάζεις τη μουσική δυνατά , έχουμε πένθος,.." τα λογια της μανας, στο μικρο νησι, που ειδικά τον χειμώνα ήταν  άδειο και ο καθένας ασχολούνταν με τον καθένα.

Οποτε για κάποιο λόγο η εφηβεία μου από την αρχή της ,δεν έζησε Χριστούγεννα, δεν ένιωσε Χριστούγεννα  

Σου μαυρίζω τη ψυχή ε?
 ε καλα μην κανεις έτσι γύρω μας υπάρχουν τόσα δράματα καθημερινά.

Οποτε όπως καταλαβαινεις δεν έχω μάθει τι είναι να γιορτάζεις, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με πιάνει ένα άγχος,  ότι πρέπει να χαρώ , να γιορτάζω, ένα  χριστο που γεννιέται κάνει τα κόλπα του, τον σταυρώνουν , ξανακάνει τα κόλπα του αναστενεται και μας αγαπα...

Χμ τώρα τελευταία πρέπει να το χει ρίξει πολύ στη κοινωνική δικτύωση ο Jesus γιατί δεν αγαπα όλο το κόσμο, δε βλέπεις τι γίνεται.., δεν έχει χρόνο για άλλο πόνο.

Και γω ξέρεις, θέλω ρε γαμωτι να γιορτάσω να χαρώ και με καλούν και πάω, κάνω την προσπάθεια μου να φανώ νορμαλ μεσα στο κλίμα της γιορτής
αλλα θα σας πω την αμαρτία μου , μεσα στη τρελλη χαρα της γιορτής, και ενώ είναι όλοι μ ένα χαμόγελο και γω μαζι-και καλα-
μεσα μου , υπάρχουν στιγμές που δε διασκεδάζω, χάνομαι σε μικρά  κενά ανεμπόδιστης θλίψης.

Δε το καταλαβαίνει κανεις αλλα εγώ χάνομαι... 

Και αυτό δεν το χω πει σε κανένα , μονο σε σένα που με διαβάζεις.




Ζωή τηγανουρια στο τραγούδι.

3-πειραγμένα-και μαρεσουν

Αγαπώ ιδιαίτερα τα "πειραγμένα" τραγούδια

Τραγούδια & μουσικές που μπορούν να τα ακούσουμε και "αλλιώς" σήμερα

(pH)2 remix-άρουν  απίστευτη  Τζενη  Βανου 

κανελιδου από  τους  (ph)2  σε μελαγχολικό remix

Tareq  "πειράζει"  Χατζηδάκη

K.A.B.Λ.Λα ( χαμογελα-βοηθα-αγαπα)

Τα χριστουγεννα δε θα ρθουν φετος σ αυτη τη πολη...
Περπατας στους δρομους και τιποτα δε σου θυμιζει οτι σε  2 βδομαδες εχουμε χριστουγεννα.
Μονο καποια μεγαλομαγαζα εχουν στολιστει με φωτα και κατι σου ψιθυριζουν.
Μελαγχολια πανω απο την πολη, μαγαζατορες  στις εισοδους των μικρων μαγαζιων χαμογελάνε ψευτικα, στο ματι τους πιανεις την αγωνια για την επομενη μερα.
Οι υπαλληλοι ειναι ακομη σκυθρωποι, με τις μειωσεις μισθων που εχουν υποστει στα σιγουρα η καθε ειδους πιεσεις.
Δυσκολος καιρος.
Και αυτος ο χειμωνας αργει, ποτε θα ριξει καμια βροχη να ξεπλυθει λιγο ο δρομος, να μυρισει το βραδυ βροχενια, να γυαλισει ο δρομος αποτα νυχτερινα φωτα..?
Παληοτερα μεχρι πριν 4-5 χρονια υπηρχε ενας τυπος καπου στην αρχη της Σταδιου, χωρις ποδια, καθε γιορτες πηγαινε εκει στο ποστο του και εκανε επαιτεια, πηγαινα και εγω και οτι ψιλο ειχα μαζεψει απο ρεστα της χρονιας, πενταλεπτα και λοιπα, του τα εδινα.
Φετος συνειδητοποιησα οτι αφενος δεν ειχανε μεινε ψιλα αλλα και που να πρωτο δωσεις, ειναι τοσοι οι άστεγοι  Έλληνες και μη,σε καθε τετραγωνο του κεντρου...
Σκεφτομουνα οτι αν ημουν 60-70 ΧΡΟΝΩΝ αυτήν τη περιοδο , σαυτη τη χωρα  σαυτη τη πολη, σαυτο το κεντρο, σαυτη τη πολη, σ αυτή τη χωρα, θα ημουν απολυτα δυστυχισμένος
Απο την άλλη Σήμερα προσπαθώ , με το χιουμορ να τα δω αλλιως ολα, χιουμορ και αγαπη, νομιζω οτι ολοι πρεπει να βοηθησουμε οπου μπορουμε οχι μονο τωρα στις γιορτες.
Θα μου πεις δε σου περισσευει και τιποτα, τι να δωσεις , αλλα πιστευω οτι αν θες θα βρεις κατι να δωσεις να βοηθησεις καπου.
 Γελασα πολυ με το σκετς του  Καλυβατση στην εκπομπη Βραδυ με τον  Κωστοπουλο, ως γιαγια ιδρυτρια του ΠΕΟΣ που θα πει Πατριωτικη Επαναστατικη Οργανωση Συνταξιουχων
δες το βιντεο θα γελασεις πολυ

Μετα απ αυτο ειχα την ιδεα να ιδρυσω την  Κίνημα    ανακατάληψης  Βικτωρίας  λόγω Λαθρομεταναστών    
Να βγαίνουμε τα βραδια οι Έλληνες,  αυτή η μικρή μειονότητα που έμεινε στο κεντρο κοντα σε Βικτωρία, Αγιο Παντελεήμονα και λοιπές  περιοχές κοντα, να χορεύουμε όλοι στη πλατεια, να κάνουμε πικ νικ και να δίνουμε ο ένας στον άλλον τα ρούχα που δε χρειαζόμαστε, να φτιάχνουμε πίτες και γλυκα και να τα τρώμε.
Να τους τρελάνουμε τους λαθραίους , να πανε όλοι στο Κολωνάκι και στο Γκάζι , να φρουμάξει η αδερφούλα με το Πραντα παραμάσχαλα,
Να διώξουμε τα φασιστάκια και τους δήθεν αριστερουληδες .
Ούτως η άλλως κανεις από δαύτους κατάλαβε το πρόβλημα, μένουν σε  ωραίες γειτονιες και έχουν άποψη για όλα.


Να πάω καλα Χριστούγεννα? άντε να πω

 α και σαυτους που σίγουρα θα βρίσουν πάλι, χιούμορ παιδιά χιούμορ  you know...

θυμάμαι τότε που χορεύαμε όλοι...

Το έκανε ποστ  ο κολλητός και  μου άρεσε πολύ

θυμήθηκα τότε που βγαίναμε στα  "κλειστά κλαμπ της συμφοράς " 

αλλα για ένα περίεργο λόγο δεν  "νιώθαμε ανασφαλείς  σε κάθε κατάχρηση επιρρεπείς " (*)

αφιερωμένο στους  35αρηδες-plus &  καλο Σ/Κ

(*) δανεισμένος στίχος από παζλ στον αέρα των Στερεο Νόβα

λίγο-μετά-τα-μεσάνυχτα-ποστ

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αποψινή βραδια 
στον Παύλο τον λουστράκο 
και τον μπάρμαν για την φιλοξενία 
  και σε σας που εισασταν μαζι μας

αφιερωμένο 


 H Άλκηστις Πρωτοψάλτη και η Ευανθία Ρεμπούτσικα ενώνονται απλά και ολοκληρωμένα σε μια κορυφαία συναισθηματική στιγμή.

που πας καλε μου λουστράκο!(άσωτος ... "στον αέρα")

Πετάει ο άσωτος?

πετάει πετάει !!!
μάλιστα   τεταρτη  στις 9   είναι  "στον αέρα"
Ο  Παύλος  "παίζει" τα αγαπημένα  του  τραγούδια 
(όχι δεν συμμετέχει η Αλεξία χοχο!)


συντονιστείτε θα χούμε κι αφιερώσεις...


http://press-block.com/radio

ΥΓ.

ευχαριστώ για τις ευχές σας ειλικρινά με σγκινησατε

σας αφιερώνω αγαπημένο νέο τραγούδι από Ελένη Δήμου

τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή?( έκτακτο & αποκλειστικό)

έρχεται αυτό το ποστ ν αποκαταστήσει την απολυτη αλήθεια γύρω από την σύλληψη του Νάκη Καβαλά.
Ο Νάκης μόλις είχε τελιωσει από ένα μίνι μποτοξ που έκανε και έπληττε παραφορα, έπληττε ακόμη και στα γυρισματα του πολύ επιτυχημένου προγράμματος " το κλουβί με τις τρελλες" στο καναλι  Κεραία.
Ήθελε να κάνει μια νέα αρχή στην ζωη του, στην πολύ πετυχημενη ζωη του, ήθελε να μηδενίσει, να κάνει μια πχιοτικη στροφη.
Κοίταξε με αποφασιστικότητα στον   καθρέπτη του, έβαλε  λίγο κραγιόν ακόμη, πέρασε λίγο διαφανη μασκαρα  .
Πρέπει να κάνω αυτό το τηλεφώνημα τώρα όμως , η τώρα η ποτε.

έραψε κάτι απλό λιτό για τα βραδια του χειμώνα στο μπουντρούμι

Πακιιιιιι? φώναξε στον πακιστανό βοηθό του, πως καλούμε το 100 από το κινητό?
Ο πακι  έλειπε είχε διαλειμα 4 ωρών και είχε πεταχτεί μέχρι τη Βικτωρία να δει την οικογένεια .
Κάλεσε το εκατό από χρυσο σταθερό του τηλέφωνο, δωρο από την συγχωρεμένη Νάγια , πριγκηπισα του μυθικού Ζαιρ.
Στην άλλη γραμμή ακούστηκε η βαθεια αρρενωπή φωνή
Εκατό παρακαλω πως μπορώ να σας βοηθήσω?
Χρωστάω κάποια χρήματα στο δημόσιο, καλέστε κάμερες,  θα αυτό-συληφθω.
Επιτελους φτωχός .. σκέφθηκε και έριξε την ασημένια μπέρτα του, πάνω του,
 πηρε τις λεοπαρδαλέ  χειροπέδες-γουνάκι ,
και άνοιξε την πορτα, αυτό το χειμωνιάτικο βραδυ...
Καθώς ο άγερας ούρλιαζε το τραγούδι της νύχτας
 Ο Νακης Καβαλας ατένιζε το δικό του μελλον με περίσσεια αισιοδοξία
Επιτελους θα γινω κοινός θνητός...
θα βάλω και εγώ ένα λιθαράκι να σωθεί αυτή τη χωρα.
Το περιπολικό πλησίασε, "ψηλά τα χερια..."
" ένα τσάι με ρούμι στο μπουντρούμι " παρακαλώ ψέλλισε καθώς το νιο φεγγάρι τον κοίταζε από ψηλά ατρόμητο έτοιμο να τον φέρει αντιμέτωπο με την κάθε σκληρή αλήθεια της ζωης. (σικ)

τραγούδια από τον παραδεισο

Το κορίτσι από τον παραδεισο μας στέλνει τραγούδια, τα τελευταία της

Οι κληρονόμοι θα τα κονομήσουν , οι εκπομπές θα κάνουν αφιερώματα ξανά, 
τα ραδιόφωνα θα τα βάλουν στις playlist τους

Και ζήσαν όλοι καλα και μεις καλύτερα,
εκτος απ αυτή που δεν ζει πια.

Δεν ζει πια στον κόσμο μας 
γιατί κει πάνω στον άλλο πλανήτη κάνει ντουέτα με την Nina Simone

"...Από τι πέθανες..." την ρωτα η Amy 

H Nina  καπνίζοντας το τσιγάρο της απαντα  " από καρκίνο του πνεύμονα, εσύ?"

".....Εγώ πέθανα από ερωτα, αγαπούσα λάθος άντρες και έπνιγα τον πόνο μου σε ουσίες κι οινοπνεύματα..."

fuck Aids (πριν σε γαμήσει αυτό)-revisited

πριν από ένα περίπου λεπτό

• 
  

Έχω καλα νέα και κακά νέα

Τα καλα νέα ότι με βαρέθηκα να γράφω νεκρολογίες και να κλαίω για αυτούς που με σημαδεψαν και φύγαν η έφυγαν και με σημαδέψαν.

Τα κακά νέα είναι ότι το  AIDS  είναι ακόμη εδώ ενωμένο δυνατό και πρέπει  να προσεχεις  είτε είσαι γκεη η στρεητ

Τώρα πως συνδιαζονται αυτά τα νέα , πιθανώς να μην ξέρεις ότι έχω χάσει ένα φίλο, σαν αδερφό τον είχα ,από  τη κώλο-αρρωστια οποτε το χω πάρει προσωπικά το θέμα.

Έχω ζήσει από κοντα το άγχος του φορέα όταν αρρωσταίνει από μια απλή ίωση, όταν δοκιμάζει το νέο φάρμακο και τις νέες επιτωσεις είναι μανίκι αλλα θα μου πεις δεν είναι και το τέλος του κόσμου, άλλοι παλεύουν με χημειοθεραπείες και δεν νικάνε πάντα στο τέλος.

Στο χέρι μας είναι να μην κολησουμε...

Επίσης στο χέρι μας είναι να μην είμαστε ρατσιστές με τους φορείς, παρα μονο με τουε φορείς βλακείας.

Άσε τι μαλακίες στην ακρη, πρόκειται για τη ζωή σου
μη ρισκάρεις 

Open publication - Free publishing - More aids

Μπορείς να διαβάσεις στο παραπάνω έντυπο πολλά χρήσιμα , 
μια προσπάθεια εξαιρετικής αισθητικής από τον δημιουργο του  Fagazine 
(το οποιο  by the way είναι ένα έντυπο πολύ σεξυ, έξυπνο και έχει λόγο να υπάρχει ανάμεσα στα  free press, αν το βρεις ξεψάχνισε το , έχει ωραίες συνεντεύξεις  από τον Μποσκοιτη ,  όχι δηθενιες,έχει Τελλο Φιλη και σινεμά , έχει Στιφταρη στις φωτογραφίες, έχει πολλά...)

Ξανα πάλι στο  ΚωλοAIDS   δεν αφορα μονο τους γκεη, αφορα όλους μας

FUCK aids για να μη σε γαμήσει, είναι κρίμα ρε παιδι από μια μαλακια της στιγμής ...
Aν θυμάμαι καλα αυτό το single που ακολουθεί είχε βγει από την Λια Βισση και τα έσοδα του είχαν πάει στην  ACT UP για την καταπολέμηση της αρρώστιας
Η πορεία της HIV λοίμωξης παρουσιάζει σταθερά ανοδική πορεία μετά το 2002, ενώ το πρώτο δεκάμηνο του 2011 σημειώθηκε αισθητή άνοδος με 803 νέα κρούσματα. Δεν μπορει λοιπον το AIDS να ειναι εδω, κι εσυ να "είσαι αλλού"

θέλω να πιω όλο το Βόσπορο ( αλλα έχει τσουχτες & σκουπίδια μεσα)

Έχω ακούσει πολλούς που έχουν  ερωτευθεί την Κωνσταντινούπολη, 
Πανε και ξαναπανε και περνάνε πολύ όμορφα..
Εγώ δεν θα ξαναπάω,  αν και η ζωη μου, μ έμαθε να μην  λέω  "..ποτε και πάντα..."
Η Κωνσταντινούπολη που είδα εγώ μοιάζει με τη Λισσαβόνα που λατρεύω  την οποια σίγουρα θα ξανά επισκεφθώ.
Μελαγχολία το σούρουπο διπλα στον επιβλητικό Βόσπορο, αμανέδες, και διάχυτη μυρουδιά από μπαχαρικά.
φτωχογειτονιές, ανηφόρες κατηφόρες

12 κορίτσια μονα...που λέει και η αρλετα

Καστανάδες  στο δρόμο, φτωχολογιά και  "Yiassou file, ellinas, edo kalo bar  family biznes"
Αστυνομία παντού, δεν μιλάνε αγγλικά φυσικά αλλά αυτό συμβαίνει εδώ.
Αυτή η Κωνσταντινούπολη που ένιωσα εγώ είχε λίγο από  την ταινία Biutiful και λίγο από πολιτικη κουζίνα... 
Καταιφια και μπακλαβάδες και τουρκικος καφές με γεύση μαστίχα..
Μουσικές γνώριμες, γωνιες ελληνικές,
 συγκίνηση  στην Αγια Σοφια, 
εκνευρισμός στο Αρχαιολογικό μουσείο με τις ελλιπείς πληροφορίες σχετικά με τα ελληνικα εκθέματα τα οποια είναι πολλά όμως.
Συζήτησα λίγο με Τούρκους και θέλουν πολύ να μπουν στην Ευρώπη, 
ας μπουν κι αυτοί να τους εξηγήσουμε το "όνειρο" που ζούμε εμείς.
Σκληρές φάτσες στους δρόμους,  αγέλαστες,
οι Τούρκοι του σήμερα  μαθαίνουν καλα τον τουρισμό αλλα ξέρεις κάτι, θα σου πω αυτό που μου είπε η  Corinna  η Αγγλίδα  φίλη μου :
"...πήγα  Τουρκια αλλα δε θα ξαναπάω, εσείς οι Έλληνες έχετε κάτι μοναδικό, είστε γενναιόδωροι δεν το προσποιείστε, είστε χαμογελαστοί..."
Νυχτερινή ζωη της δεκαετίας του 90, ακόμη και η αισθητική των  βίντεο κλιπ  τους είναι περασμένης δικιας μας δεκαετίας.
  Χιλιάδες συλλογές  lounge ala tourk  τα μισά τραγούδια των οποιων είναι  Χατζιδακις Θοδωράκης και Ρεμπουτσικα με κλαρίνο ενορχήστρωση τυπου Σαλεας.
Όχι δε θα ξαναπάω στην Πόλη, 
εκτος αν αποφασίσουν  να  πρσοθεσουν  γλώσσα Ελληνικά   στον οδηγό με τις ξένες γλώσσες  που έχουν στην είσοδο για τους επισκέπτες στην Αγια Σοφιά
Ο βασικός επισκέπτης στην πολη είναι ο Έλληνας και δεν τον τιμούν, δε μπορεί να παίρνεις ένα οδηγό να ακούσεις  μεσα στην Αγια Σοφια τις επεξηγήσεις  και να μην έχει ελληνικα. το θεωρώ αγενές για τη γείτονα χωρα ,  που εκτος των άλλων  σαν μουσείο είναι παραμελημένο.
Πάντως ο Ξανθούλης έχει γράψει ένα πολύ ωραιο βιβλίο για την Πόλη,
 Κωνσταντινούπολη Των ασεβών μου φόβων
αν  ποτε πας παρτο και διαβαζετο παράλληλα θα νιώσεις αυτό που δεν πρέπει να χάσεις από την ενέργεια αυτής της πολης.

η μεδουσα στο υδραγωγείο

εδώ η μπλογκερ Coula  μεταμφιέστηκε σε τουρκαλα , είναι μυστική πρακτωρ 

Κάτι ελαφρύ για δεκατιανο

 εδώ τιμιτικη αφισσα για την επισκεψη μου στη πολη,  στην φωτό ο άσωτος

από την ξενιτιά πω-στ

είμαι " εκτος"που λένε στα βιαστικά τηλεφωνα για να μην χρεώνεσαι, στο εξωτερικό
 η για να αποφύγεις να μιλήσεις η στη τελική για να μη πεις που είσαι...
ο μπλογκερ λείπει σε ταξίδι αναψυχής 
μόλις επεστρεψε στο ξενοδοχείο να χαλαρώσει  γιατί έχει υποστεί τέτοιο "πολιτισμικό" σοκ 
που ποσταρει Φαραντουρη  σε  μια  εκδοχή που αγαπα απόψε.


Ourania - Clouds & Sunset 19.17
Maria Farantouri - Taxidi sta Kythera - 8 - cd 1
Eleni Karaindrou/Eleni Karaindrou
Maria Farantouri & Charles Lloyd - Athens Concert - 2010
23-09-2011 - 4


υ.γ
Την πεμπτη αν προλάβω θέλω πολύ να πάω Γκαζάκι να πάω  στο παρτυ Κβητα & Tareq 

αχ αθήνα μου ( Μπάμπη σφίξου δεν καταλαβαίνω τίποτα)

 έκανα μια βόλτα χτες βραδυ στην αδεια αθηνα, 
αδεια μιλάμε, μονο μπάτσοι τρέχαν με τις μηχανές τους , αδεια ταξί 
 (καλα να παθουν τους αντιπαθώ)
άστεγοι κοιμόταν τον ύπνο του αδικου,
ηταν  17 Νοέμβρη ο κόσμος δε βγήκε έξω, 
φοβήθηκε, ούτε στις πορείες πήγε, βαρέθηκε κουράστηκε, έχει να πληρώσει ένα σωρό
Πάντως αυτή η πολη ότι κι αν περνα , θα επιβιώσει, 

ξεφαντώνοντας με τον Πρισλευ,

ταξί στο πεζοδρομο της κυψελης....

 εδώ σ αυτη τη φωτογραφία  ο γνωστός-άγνωστος μπλογκερ σε κρίση αυτογνωσίας,
πριν μπει να γράψει ανώνυμα βρισιές πάντα , εξυπνάδες κι άλλες μαλακίες επώνυμα, ξέρεις εσύ ποιος είσαι. τι ψυχή θα παραδόσεις μωρή?

                                                    πεινας? φάε το πασόκο της γειτονιας

                                                     νέος σκυλος μονος ψάχνει.....

κλεισμένοι δρόμοι γύρω από τα εξαρχεια, αυτή τη φορα δεν έγινε πανικός, όλα ήσυχα σχεδόν
αυτή τη φορα δεν έγιναν προβοκάτσιες...

τραγούδι ποου γίνεται γνωστό αυτό το καιρο από την  ιδιαίτερη φωνή της Φωτεινής Βελεσιωτου ,
το έχω κάνει ποστ ήδη αλλα μαρεσει και  σαυτη τηνν εκτέλεση
  από τον Μακεδόνα, δεν έχει βγει στη δισκογραφία απ όσο ξέρω.

ήταν 17 Νοέμβρη... (αναμνήσεις)

Τι να γράψω για το πολυτεχνείο εγώ?
 ντρέπομαι να γράψω κάτι, νιώθω ασήμαντος να γράψω κάτι,
 δε συγκινούμαι πια όταν περνάω απ έξω με όλο αυτό το "ξεπούλημα" που γίνεται απ  όλα τα κόμματα, 
δε συγκινούμαι και  γιατί δίπλα κάθε στιγμή  τρυπιούνται με θάνατο , 
αυτά τα παιδιά.
Δε θέλω να γράψω τίποτα
 απλα θυμήθηκα κάτι σήμερα

Ζώντας στα εξαρχεια για  αρκετά χρονια έχω "φάει" πολύ δακρυγόνο, 
και έχω κυνηγηθεί χωρίς να ανήκα ποτε σε ομάδες, 
απλα γιατί τα μπατσάκια κυνηγούσαν τους 
 κάτω από 25 ντυμένο φοιτητικά.

Ηταν  17 Νοέμβρη, εμενα  τότε στο τέλος της Καλλιδρομιου, 
τα εξαρχεια είχαν γεμίσει μικρές φωτιές
 και κάτι ελικόπτερα πετούσαν ακριβώς από πάνω μας,

Έτρεχα  λοιπόν σπίτι γιατί τα μπατσάκια ήταν ξεχυμένα στους δρόμους και κυνηγούσαν  πάλι.
Βλέπω την Αρλετα μπρος μου έξω από το σπίτι της , ήρεμη  σα να ζούσε στο δικό της σύμπαν, με το σκυλάκι της, το χε βγάλει βόλτα, σουρούπωνε κιόλας.

Ο κόσμος γύρω , χαμός! 
Σταματάω εγώ η ψωνάρα, και της  λέω, αγαπητή Αρλετα σας θαυμάζω και ευχαριστώ για τα τραγούδια σας .

Μάλιστα αρκετά απ αυτά είχαν κρατήσει παρέα την εποχή που ζούσα τον πρώτο μου ερωτα με μια συμμαθήτρια μου στην Β λυκειου... της λέω
 "και πως τελιωσε ο ερωτας αυτός " με ρωτάει χαμογελώντας
"...Ε τελιωσε ψελιζω εγώ που πίστευα ότι οι έρωτες μπορεί και  να μην τελιωνουν , είμαστε φίλοι πια..."

Α ,  πολύ καλα κάνατε ..., μου απαντα

Με  ξανακοιτάει , η Αρλετα και μου  λέει  "...νεαρέ μου να ξέρεις  , ότι κάνω  ήρθε και με βρήκε , δε το κυνήγησα..."
Η  υπερυψωμένη γκαρσονιέρα του ισογειου , στην οποια εμενα ως φοιτητής έβλεπε στο σπίτι της Αρλετας .
Είχα αναψοκοκκινησει που μου έδωσε   λίγη σημασία, και ευτυχισμένος μπήκα σπίτι , έτρεξα στην μπαλκονόπορτα και την παρακολούθησα να μπαίνει στο δικό της σπίτι .
Εννοείται ότι έβαλα την κασέτα με τραγούδια της Αρλετας και ένα αφιέρωμα μέχρι αργά το βραδυ
Το τραγούδι που ακολουθεί δεν είναι  με την Αρλετα,
 αλλα με την απίστευτη απίθανη Βίκυ Μοσχολιου σ ένα τραγούδι επίκαιρο ,
 που μου φέρνει επίσης αναμνήσεις από τα χρονια του Λυκείου, 
το τραγούδησα μαζι με τον κολητο μου τον Κωστή, αυτός έπαιζε κιθάρα, σε μια γιορτή.

έκανα το κέφι μου (μονος μου τα έφαγα)

κέφι < τουρκική keyif < αραβική kayf كيف

κέφι ουδέτερο

1. η χαρούμενη και εύθυμη διάθεση
2. η όρεξη, η καλή διάθεση για να κάνει κάποιος μια εργασία

[]Εκφράσεις

• κάνω κέφι: ευθυμώ, διασκεδάζω
• κάνω κέφι κάτι: επιθυμώ κάτι, θα με ευχαριστούσε να το έχω

Χειμώνιασε αδέρφια, εμείς τα ελληνάκια ας μην χάσουμε το κέφι μας ε?

Εγώ σε πείσμα των  καιρών και των υστερικών αναλήψεων των Ελλήνων από τις τράπεζες 

τούτη τη βδομάδα, 

έκανα το κέφι μου, βγήκα έξω στην αγορά και έγινα η χαρα του Έλληνα καταστηματάρχη

ψώνισα ,ότι έκανα κέφι,
 και μάλιστα σκέφθηκα το πιο απλό, αφού μου ήρθε το χαράτσι  και θα ρθουν κι αλλα και μου τα παίρνουν άδικα γιατί να μην τα φάω από μονος μου.

Κανονικό σοπινκ-θεραπι ντε!

χουχουλιάσε τώρα μεσα στο ζεστό σπιτάκι σου , απόλαυσε την  υπεροχη χειμωνιάτικη εικόνα κει έξω

και καλη βδομάδα