κανε το καλο

Το ανακαλυψα στο αγαπημενο  blog bearpridehiv.blogspot.com/  και θεωρησα χρεος μου να το κοινοποιησω 

ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΩΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ

Το Μαράκι παλεύει με τον καρκίνο, την Neurobehcet’s disease (μια σπάνια αυτοάνοση ασθένεια) και ένα σωρό άλλες ασθένειες για χρόνια τώρα. Μια ψυχή 25 μόλις ετών που ζητά λίγη ποιότητα στη ζωή της και που δεν σταματάει να ονειρεύεται. Οι γιατροί εδώ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα και η μόνη ελπίδα για το Μαράκι είναι ένα εξειδικευμένο ιατρικό κέντρο στις ΗΠΑ. Τα έξοδα είναι αβάσταχτα για την οικογένεια της Μαρίας και το κράτος επιμένει σε δαιδαλώδεις γραφειοκρατίες δυσκολεύοντας -την ήδη δύσκολη- κατάσταση.
Έχουν ανοιχθεί τραπεζικοί λογαριασμοί στους οποίους καλούμαστε όσοι θέλουμε και μπορούμε να βοηθήσουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας το Μαράκι. Σε τέτοιες περιπτώσεις και η πιο μικρή βοήθεια είναι μεγάλη. Ας θυμηθούμε για λίγο ότι πάνω απ' όλα είμαστε Άνθρωποι κι ας βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε ένα συνάνθρωπο μας που παλεύει για τη ζωή. Αυτή που εμείς παίρνουμε ως δεδομένη. Διαδώστε το, μιλήστε σε φίλους και γνωστούς. Ας βοηθήσουμε ΟΛΟΙ μας. Είναι κρίμα κι άδικο. Είναι μόλις 25 ετών...

Λογαριασμοί:
1]. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – SWIFT NUMBER: CCBKCY2N
2]. Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N

Όνομα: Μαρία Δημητρίου Διαβάστε εδώ περισσότερα για την περίπτωση της Μαρίας όπως τα λέει η ίδια:

Η κατάσταση μου εξελίσσεται γρήγορα. Οι όγκοι στη κοιλιά είναι χειρότερα , μεγαλώνουν και πιθανότατα θα κάνουν μετάσταση στις ωοθήκες που ο γιατρός μας είπε πως σίγουρα τη μια ωοθήκη και τη μισή μήτρα θα τη χάσω αν δεν μου κάνουν ολική υστεροκτομή, στο τέλος.. Ο όγκος στην υπόφυση είναι ένα σπάνιο είδος όγκου που επηρεάζει όλα μου τα αισθητήρια όργανα, ήδη μου κατάστρεψε τα περισσότερα όπως και άρχισε να επηρεάζει την μνήμη μου και έτσι κάτι καρκινικά κύτταρα περιτριγυρίζουν το κεφάλι μου με σκοπό την καταστροφή μου. Το υγρό του εγκεφάλου είναι τοξικό από το φούσκωμα του όγκου. Η αυτοάνοση μου σπάνια ασθένεια που λέγεται Neurobehcet’s disease μου χτυπά δυνατά και σαρώνει όλα μου τα όργανα. Τώρα δε ζω τη ζωή μου απλώς υπάρχω γιατί πονάω φρικτά και κάποιες στιγμές παρακαλάω να τελειώνει όλη αυτή η κατάσταση με το τέλος μου για να βρω ξεκούραση και ανακούφισει που τόσο πολύ την χρειάζομαι. Καθημερινά είμαι με τις μορφίνες και άλλα πολλά παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, κορτιζόνη συχνά και ανοσοκατασταλτικά.

Τελευταία μου ελπίδα είναι στην Αμερική στη Μayo Clinic όπου εκεί θα υποβληθώ σε διάφορες και επώδυνες εξετάσεις, επεμβάσεις, χημειοθεραπείες δυνατές που πρέπει να είμαι δυνατή για να αντέξει το σώμα μου. Αλλά χρειαζόμαστε χρήματα για να μας δεχτούν, εμείς δεν έχουμε, τρεφόμαστε από τις συντάξεις των παππούδων μου και το δικό μου αναπηρικό βοήθημα. Αν κανονιστούν όλα τα χρήματα και όλα αυτά τα απαραίτητα, το λιγότερο σε ένα μήνα πρέπει να είμαι εκεί για νοσηλεία. Οπότε ανοίξαμε λογαριασμούς όπου πολλοί φίλοι εδώ μέσα και γιατροί μας είπαν να το κάνουμε γιατί δεν πάει άλλο η κατάσταση μου να περιμένει. Θα δημοσιευτεί και το πρόβλημα υγείας μου και σε κανάλια χωρίς εμένα παρόν γιατί δεν έχω δύναμη σωματική μα ούτε και ψυχική.

Εκεί στόχος μας θα είναι η ποιότητα στη ζωή μου και μια σταθερότητα αν μπορέσουν τελικά γιατί πέρασαν χρόνια άδικα χωρίς καμία βοήθεια και ήδη βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη και άσχημη κατάσταση. Αν ζω ποιοτικά δεν με ενδιαφέρει πότε θα έρθει το τέλος, φτάνει που θα ζω τη ζωή μου και δεν θα υπάρχω απλά. Αν δεν έχω ποιότητα δεν τη θέλω τη ζωή μου.. Αρκετά πέρασα και περνώ μέχρι τώρα, μα η δύναμη μου, είναι η μανούλα μου που με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει άντεξε άγγελε μου άντεξε και θα βρούμε λύση, πάνω από όλα ο Θεός και εσείς όλοι που με στηρίζεται και με αγαπάτε αληθινά...

 

δεν εχω τιποτα να πω-στ! part5

Καλο Χειμωνιατικο σ/κ

και οσοι ψαχονται για κατι δημιουργικο

βοηθηστε τους   ATENISTAS

Πάμε για νέα δράση, καθαρισμός, φύτευση και μια αρτ πινελιά στο τέλος,
ενός οικοπέδου τέρμα Ζήνωνος.
Αυτό το Σάββατο στις 12 το μεσημέρι, στην διασταύρωση 4 δρόμων: τέρμα
Ζήνωνος, αρχές Λεωνίδου και  αρχές Ακομινάτου, και Δεληγιώργη
 
Πρόσβαση:  το Μετρό Μεταξουργείο, ειναι 2 λεπτά με τα πόδια (μπλε
διαδρομή). Όσοι έρθετε από Ομόνοια προτιμήστε να κατεβείτε την Αγ. Κων/
νου και όχι την Ζήνωνος στην οποία έχει κοσμοπλημμύρα λόγω της
αυτοσχέδιας αγοράς που στήνεται τα Σαββατοκύριακα (ροζ διαδρομή).
 
Δείτε εδώ τον atenistas χάρτη πρόσβασης:
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEARMrsy4y4eeo0RsdMqBIQbkt80tcuXHtcur3ZYRm10ILKOo-hk2VCut2BaISQiHC-nCouLr0Dba0H4JnNH4Xwb5jNRIf4L4zHc8FyTxEmxMFDfElJ4QsQoRw2m5jVA0fMYHdWv6-GUQ/s1600/map_zinonos.jpg
 

βρεχει παλι αποψε

εχω ανοιξει παραθυρα και ακουω την βροχη, μαρεσει ο ηχος της βροχης, οι σταλες της πεφτουν αδιστακτα πανω στο παραθυρο και κυλανε...
καθε σταγονα μα μικρη οθονη και βλεπεις  σκηνες απο ενα αυριο αβοηθητο.
προσπαθεις να φτιαξεις το παζλ μα δε γινεται , ισως η σταγονα που σου λειπει επεσε σε μια λακουβα λασπης στην αλλη ακρη της πολης.

οσα δε μπορουν να πουν οι στιχοι λεει η μουσικη του Μ.Χατζιδακι
 

"Παραλογές ή Μικρές καθημερινές τραγωδίες"

Πρόκειται για μία σπονδυλωτή παράσταση - εγκατάσταση, site-specific περφόρμανς, που βασίζεται στις ιστορίες τεσσάρων Παραλογών και σε στίχους ποιημάτων του Τάσου Λειβαδίτη.
( Οι Παραλογές είναι αφηγηματικά τραγούδια, που μοιάζουν με τα ακριτικά και έχουν  έντονο παραμυθικό και υπερβατικό στοιχείο, αυξημένη δραματικότητα και γρήγορη διήγηση)

Γνωστές Παραλογές όπως το "Της σκοτωμένης' και "Η μάνα η φόνισσα" έχουν χρησιμοποιηθεί μεταξύ άλλων στην παράσταση. Κοινό θέμα των ιστοριών είναι ένα γεγονός που απειλεί τους άκαμπτους και απαρχαιωμένους ηθικούς κανόνες της κοινωνίας, προκαλώντας τέτοιες συγκρούσεις μέσα σε μια οικογένεια, που καταλήγει τελικά στον φόνο. Τα ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη (διασκευασμένοι στίχοι από τις συλλογές Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα, Διασπορά, Νυχτερινός επισκέπτης, κ.α.) χρησιμοποιούνται ως σχόλια πάνω στο αίσθημα του παράλογου της ύπαρξης, τη συναισθηματική «τρύπα» που προκαλεί η επίγνωση ότι κάποτε θα πεθάνει.

Πηγα , ενιωσα και ηθελα να το μοιραστω μαζι σας, δεν ειναι αλλη μια δηθενιά, εχει λογο που εγινε αυτη η παρασταση και γω  δεν ειμαι κριτικος , ειμαι απλα ενας θεατης που συνηθως βαριεται στα κουλτουριαρικα που ανεβαζουν στα καταθλιπτικα θεατρακια καποιοι ματαιδοξοι για να τους δουν το σοι τους και οι φιλοι τους

Αυτη δεν ειναι τετοια παρασταση.Μ αρεσε.

Συντελεστές της παράστασης

Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνική επιμέλεια – Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα – Ράνια Υφαντίδου
Σχεδιασμός φωτισμών: Κέλλυ Εφραιμίδου - Μαρία Λαζαρίδου (ομάδα Beforelight)
Επιμέλεια κίνησης: Λία Τσολάκη
Ηχητική επένδυση: Αντώνης Μαράτος, Γιώργος Τσακνιάς
Video: Κατερίνα Αποστολίδου
Ζωντανή διαχείριση εικόνας (VJ): Ανέστης Πάτκας
Τραγούδι: Γιώργος Γλάστρας
Μουσική διδασκαλία: Κίκα Γεωργίου
Παίζουν: Κίκα Γεωργίου, Άννα Ελεφάντη, Χριστίνα Μαξούρη, Αναστασία Μποζοπούλου, Βασιλική Σαραντοπούλου
 στο  BIOS

Πειραιώς 260

Πειραιώς 260, Ταύρος, Τηλ: +30 -210- 3272000

θελω ν αφιερωσω  αυτο το post σε μια παιδικη μου φιλη που μαλλον δε θα το διαβασει καν, αφου η σχεση της  με το διαδικτιο ειναι σαν τη δικη μου σχεση με την μαγειρικη

Ειναι μητερα 3 απιστευτων παιδιων και συζυγος ενος τελειου αντρα

Της συνεβη καρκινος του μαστου πριν 3 χρονια και το παλεψε και χαμογελα με ενα τροπο που με κανει να χαιρομαι

Η Γιωτα συμβολιζει τα παιδικα μου καλοκαιρια, ειναι μεγαλυτερη και μου κανε ιδιαιτερα πριν παω λυκειο στ αρχαια...

Ακομη περναμε τα καλοκαιρια μαζι...

 της αφιερωνω το παρακατω τραγουδι του Xατζιδακη που ξερω οτι το λατρευει και την εθχαριστω που υπαρχει στη ζωη μου

O καρκίνος του μαστού αφορά σε όλες τις γυναίκες. Κάθε χρόνο στη χώρα μας καταγράφονται περίπου 4.500 νέα περιστατικά, ενώ υπολογίζεται ότι 1 στις 8 γυναίκες παγκοσμίως θα εκδηλώσει καρκίνο του μαστού σε κάποια φάση της ζωής της.

Ωστόσο, οι μέθοδοι διάγνωσης και θεραπείας έχουν εξελιχθεί τόσο, ώστε να είναι δυνατή η διάγνωση της νόσου σε πρώιμο στάδιο και να αντιμετωπιστεί με επιτυχία.

Και επειδή η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση, όλες οι γυναίκες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι:

• Ετήσια μαστογραφία, κλινική εξέταση από ειδικό γιατρό και μηνιαία αυτοεξέταση, συμβάλλουν στην έγκαιρη διάγνωση.
• Ο καρκίνος του μαστού μπορεί να είναι πλήρως ιάσιμος, αν διαγνωστεί σε αρχικό στάδιο.
• Ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου του μαστού αυξάνεται με την ηλικία.
• Αν έχετε συγγενείς πρώτου βαθμού με καρκίνο μαστού ή ωοθηκών, έχετε περισσότερες πιθανότητες να νοσήσετε.
• Η σωματική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο.
• Απουσία οικογενειακού ιστορικού καρκίνου, δε σημαίνει απουσία κινδύνου.
• Αποφύγετε να πάρετε πολλά κιλά μετά την εμμηνόπαυση.
• Περιορίστε την κατανάλωση αλκοόλ.
• Η μακροχρόνια χρήση ορμονών μπορεί να πυροδοτήσει τη νόσο.
• http://www.pinkribbon.org/

γιατι η γη ειναι πιο ομορφη απο μας...

Σκέψεις του ποιητη των  "δικων μου δρομων" μαζί με στίχους, ανέκδοτα σχέδια και εικόνες, αλλά και στιγμές από τη συνεργασία του με τον  Μιχαλη και τους  ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ και τις μέχρι σήμερα διαδρομες του, περιλαμβάνει η έκδοση με τίτλο «Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο», από τις εκδόσεις "Οξύ"

Ο ΚΒΗΤΑ Προγραμματίζει «μικρές συναυλίες» το χειμώνα σε πόλεις που έχει πολλά χρόνια να παίξει, γράφει το soundtrack της ταινίας του Μενέλαου Καραμαγγιώλη «J.A.C.E.» και ετοιμάζει νέο άλμπουμ.

                 Στέρεο Νόβα : Ένα κλεμμένο ποδήλατο

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σα μέλι
κι από ένα σημείο τής Γης αυτός ο ήλιος θ' ανατέλλει
πιο όμορφος από ποτέ / σα στρογγυλό χρυσάφι
θα λάμψει στο βλέμμα σου σα μεγάλο διαμάντι

Κι εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι
περνάω μέσα από ένα κρύσταλλο χωρίς να φοβάμαι
γιατί τα όνειρα που κάνω όταν περπατώ στο δρόμο
είναι πιο έντιμα απ' αυτά που μας πλασάρει ο νόμος
ο νόμος μιας εταιρίας, ο νόμος μιας πολιτείας
Η χώρα μου είναι αποικία μιας πιο μεγάλης αποικίας

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Είναι σα μαγνήτης που με κάνει να ονειρεύομαι
να μιλάω στα κτίρια, στα σύννεφα, ή να προσεύχομαι
Να 'χα μια θάλασσα έξω απ' το σπίτι μου
κι όποτε βρέχει να πετάω απ' το μπαλκόνι μου
κρατώντας το χέρι σου για πάντα
στις φραουλένιες πεδιάδες, στις γραμμικές κοιλάδες
Κι όπως συγκρούεται ένα αεροπλάνο στο μυαλό μου
να γίνει το σώμα σου ένα με το δικό μου
Πες μου, πες μου, τι σκέφτεσαι για μένα
όταν τα σώματά μας στέκουν σταυρωμένα
κι από ένα σημείο της Γης αυτός ο ήλιος ανατέλει
Κάποιος τότε σ' ένα στόχο σημαδεύει

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες σου κι όλα τα πλαστικά όπλα
μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Ίσως βρούμε ένα σπίτι για να μείνουμε
ένα τόπο να ζήσουμε και να πεθάνουμε
μιλώντας σε κάποιον που έχει πεθάνει
σε χιονισμένα τοπία, σε δέντρα από μελάνι
ή σε ανθρώπους που ψάχνουν μια κατεύθυνση
προς το θεό, μια άλλη χώρα, μια άγνωστη διεύθυνση
στην οθόνη ενός κομπιούτερ, στα όνειρα του σκύλου
στο ουράνιο τόξο, στην καρδιά ενός φίλου

Φύλαξε τις εικόνες κι όλα όσα πιστεύεις
στο βιβλίο των ματιών σου είναι όλα αυτά που θέλεις
Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

τελος σεζον

γευση απο χειμωνα σημερα και μαρεσει
μερικες εικονες στο δρομο μου με κανουν να χαμογελω..ακομη

ο αερας ο ουρανος οι περαστικοι, τα παλικαρακια δε φορουσαν βερμουδες, τα κοριτσακια δεν φορουσαν τιραντακια.
Μονο που η πατησιων εχει χασει τη χαρα που ειχε,ειναι πια μια μιζερη οδος
Καταστηματα που κλεισανε , καποια που το παλευουν ακομη
Τα Αελλω σινεμα χρεωνουν 8.5 το εισιτηριο, θα κλεισουν λενε, μα με 5 ευρω μπορει και να μην κλεισουν , τα 8.5 ειναι πολλα για ενα μετριο σινεμα, καλα στο Αττικον το συγχωρεις ειναι ενα ιστορικο σινεμα με χωρο που θαυμαζεις .
Δεν ειμαι τσιγγουνης αλλα ας τους πει καποιος οτι η εποχη αλλαξε, γιαυτο ηταν αδεια..
Η πολη αυτη ειναι πια μιζερη αλλα εχει απιστευτο γελιο αν μπορεις να γελασεις ακομη, αν δεν εισαι απολυμενος δηλαδη αν δε σου εχουν κανει μειωση μισθου, αν δε σε εχουν κλεψει στο δρομο...αν δεν εχεις δει να σφαζονται μεταναστες στα 3 μετρα...

ερχεται χειμωναs

η κυρια αν δε το γουσταρει ν... αλλαξει πολη,,

βρηκα αυτα τα χιουμοριστικα βιντεακια στο διαδικτυο και την τραγικη ατακα ενος αποτυχημενου δημαρχου ....

οι αθηναιοι δεν εχασαν ακομη το χιουμορ τους ευτυχως

Νικητα αν αγαπουσες αυτη τη  πολη δε θ απαντουσες ποτε ετσι

καταλαβαινω εχασες την ψυχραιμια γιατι ο κοσμος φωναζει, και οσο κι  αν τις τελευταιες μερες βλεπω στο κεντρο οτι ναι υπαρχει δημοτικη αστυνομια βρε, γιατι πριν  μαυρα ματια καναμε να δουμε, δε μας πειθεις,

οχι δε θ αλλαξω πολη αλλαξε εσυ επαγγελμα

εσυ με ξερεις πιο πολυ γερασιμε αγιε

δε ξερω αν ειμαι καλος χριστιανος και μαλλον στα τυπικα δεν ειμαι αλλα εχω μια μεταφυσικη σχεση με τον αγιο γερασιμο 

Ο δικος μου αγιος γερασιμος υπαρχει,,

Μια σειρα απο συμπτωσεις (?!) απο τοτε που ημουν στη κοιλια της μανας μου, ενα ονειρο σα ασπρομαυρη ελληνικη ταινια,και ενα μικρο εκκλησακι στο κεντρο της Αθηνας, την ομονοια..

Εσυ με ξερεις πιο καλα θα ταν ο τιτλος της σχεσης μου με τον Αγιο και αν και δε πηρα ποτε επισημα  το ονομα του, εγω το γιορταζω, γιατι ετσι νιωθω μεσα μου.

Καθε χρονο τετοια μερα στο εκκλησακι διπλα απο την Πολυκλινικη στην Ομονοια, σ ενα πανβρωμικο δρομο , διπλα απο τα πρεζονια , τους πακιστανους και τις γιαγιουλες με τις εικονιτσες και τα κομποσχοινια κι αναβω ενα κερι... σ ενα μικροσκοπικο εκκλησακι  πεντε επι πεντε.

Για μενα για τη μανα και τους ανθρωπους που αγαπω

Ειναι μια εμμονη που την εχει καθοριση η αναγκη μου να εποικοινωνησω με μια οντοτητα που πιστευω οτι μ εχει βοηθησει

"Το χω καψει..?" λετε εε...

Sacred Whispers (Trailer by Constantinos Isaias)

Sacred Whispers (Trailer) by Constantinos Isaias
Ανέβηκε απÏ AlexiaFanClub. - Δείτε τα πιο πρÏσφατα επιλεγμένα μουσικά videos.

The story takes place back in the 60s'. Thomas Smith had a very religious upbringing. His mother was quite abusive in many ways and forbade him from pursuing, enjoying his passion: Music. This suppression, has turned Thomas into a deprived individual. Therefore he grows up to be a tormented soul, having to fight with his demons trying desperately to find salvation!
The message of this short film is one against racism and discrimination. This film shows how sometimes family, society and extremities such as religious fanaticism can lead to racism. 

No one is born a racist.
And i' m thinking of how beautiful our life would be without discrimination, without comparison: 

as we are all the same, an integral part of one another and of the great big: ONE

*Actors:

David Hardie
Alexia Vassiliou
Monika Hummel
Austin Mensch
Ernest Pierce
Ania Russell
Lyla Wood
Eric Paul Kelly
James Bland
Alain Singaye
Naim Omari
Justin Johanson
NEW YORK FILM ACADEMY (UNIVERSAL STUDIOS)
DECEMBER 2010

το κανεις συχνα ε? και καλα κανεις ΑΛΛΑ....

http://www.positivevoice.gr/prevention

θελω και γω να συμβαλω στην καμπανια , μου το ζητησε ενας αγνωστος φιλος και χαρηκα γιατι μαρεσε η ιδεα, το υποσχεθηκα και να το  post
εμεις που ειμαστε κει γυρω στα 40, ειμασταν μια ατυχη γενια, η πρωτη που μεγαλωσε με την σκια στη χαρα του ερωτα, χωρις πολλες πληροφοριες, με πολλες ενοχες και πολλα ταμπου και κοινωνικο ρατσισμο.
Μεγαλωσαμε ετσι, καποιοι χαθηκαν, καποιοι πληρωσαν το προστιμο της αθωωτοτητας και της αγνοιας
Τις τελευταιες μερες ερχονται πληροφοριες για φιλους και γνωστους
Μα αναρωτιεμαι πως  ειναι δυνατον ακομη να μην προσεχει κανεις?
Το κανεις συχνα? καλα κανεις και γω μαζι σου
αλλα προσεχε λιγο, τα βασικα δηλαδη
Η καμπανια της  www.positivevoice.gr  ειναι μια καλη ιδεα, γενικα να ακουγεται να μην ξεχναμε
τιποτα δε χαθηκε
Ελπιζω στο τελος αυτου του εφιαλτη,,,

και να ευχηθω καλη βδομαδα με το ακολουθο βιντεοτεμαχιον, αφιερωμενο

αντιο κυριε Δαλιανιδη

στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Μουσική: Κώστας Καπνίσης.
Πρώτη εκτέλεση: Μαίρη Χρονοπούλου στη ταινία των Φώσκολου, Δαλιανίδη "ΟΤΑΝ Η ΠΟΛΙΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ", 1969.
Δεύτερη εκτέλεση: Λένα Αλκαίου.

Αντιο κυριε Δαλιανιδη.... (αντιγραφω απο κειμενο του Γιωργου Πανοπουλου που βρηκα στο  FB)

Ο κύριος μπροστά μου, -- φανταστείτε  τον , για μερικά δευτερόλεπτα, δεκατριών χρονών να πηγαίνει στο Αμερικάνικο Προξενείο για να του δώσουν βίζα και να εκλιπαρεί το φύλακα  :΄΄σας παρακαλώ πρέπει να πάω στο Χόλυγουντ, γιατί οι γονείς μου είναι πολύ σκληροί μαζί μου ΄΄ --που μιλάει για τη ζωή του σαν το καλύτερο σενάριο του, που μιλάει σαν σκηνοθέτης για ηθοποιούς που λατρεύουμε μέσα απο τα ασπρόμαυρα φίλμς και τις σινεμασκόπ ταινίες , που πήρε μια δύσκολη δεκαετία και τη φώτισε άλλοτε με ροζ ανταύγιες κι άλλοτε με τρυφερές σκιές , δεν μιλάει απλά  για  σινεμά.  Είναι ο ίδιος Το Σινεμά.  Καλό, ή κακό δεν έχει καμμιά σημασία πια.

Σημασία έχει ότι  είναι Αυτός, που αποφάσισε να ξανα-δημιουργήσει το ελληνικό όνειρο με χολυγουντιανές προδιαγραφές για να περάσει τελικά  ερήμην του στις επόμενες γενιές , σαν Δειαρκής  Εθνική Εμμονή. Εμμονή σε ένα όνειρο που ποτέ δεν υπήρξε , αλλά έμοιαζε πολύ αλήθινό , όταν έλαμπε εκεί  ψηλά στην οθόνη κι είχε χάπυ έντ.

(Αυτή ήταν η εισαγωγή από μια συνέντευξη ποταμό που είχα πάρει στις 19/6/2000 για το περιοδικό Nitro απο τον Γιάννη Δαλιανίδη στο διαμέρισμά του της οδού Αντιφίλου 2 , πίσω από το Holiday Inn)


η συνέντευξή του τέλειωνε :


"Στη ζωή μου όλα τα έκανα πάρα πολύ . Δόυλεψα πάρα πολύ, αγάπησα πάρα πολύ, ερωτεύτηκα πάρα πολύ, έκανα πάρα πολύ σεξ και για όλα αυτά έβρισκα πάντα χρόνο για να τα κάνω. Είμαι χορτασμένος από όλα αυτά που ήθελα. Το γυναικείο φύλο σαν να ένοιωθε μια ενοχή επειδή η μάννα μου με  εδωσε για υιοθεσία και οι γυναίκες με αγάπησαν πάρα πολύ .

Τους λάτρεψα τους ηθοποιούς ήμουν ερωτευμένος με όλους .Λάτρεψα τη Λάσκαρη , λάτρεψα τη Βλαχοπούλου, λάτρεψα το Βουτσα , τον Ντίνο Ηλιόπουλο , τον Κούρκουλο …..Τους ερωτεύτηκα .

Δεν θέλησα να κοροιδέψω τους θεατές .Εδινα όλο μου τον έαυτό και όλες μου τις ικανότητες . Αν ήταν τόσες δεν φταίω εγώ.  Προσπάθησα να πλουτίσω τις γνώσεις μου πάνω στο σινεμά . Δεν νοιώθω καμμιά τύψη, ότι έκανα  ταινίες που δεν είναι καλλιτεχνικές . Οταν με σταματάνε άνθρωποι στο δρόμο λεγοντάς μου΄΄ σας ευχαριστούμε για τις ταινίες σας ΄΄, έ τότε λέω ,΄΄ εντάξει ρε Γιάννη δεν πέρασες έτσι από τη ζωή" .
 

ενα πρωινο που επινε το καφεδακι του στην πλατεια βικτωριας, οπως συνηθιζε του το πα και γω αυτο, ηταν τοσο ευγενικος και διακριτικος, απλος και γλυκος.

we λαβ-α σαντορινη

η σαντορινη τον οκτωβρη ειναι γοητευτικη, ηρεμη, με ωραιους ψαγμενους τουριστες,και καλο φαι.

Δεν ακουγεται κουβεντα ελληνικη, οι ντοπιοι δειχνουν λιγο κουρασμενοι απο την τρελλα του καλοκαιριου.

Οια με τρομερο αγερα και απιστευτη γοητεια,και ντοπια πιτα με λιαστη ντοματα ελιες και ανθοτυρο μιαμ!

διαδρομες με τ αμαξι και ωραια διαθεση...και κατι σταλες βροχης.

Ο ηλιος τα συννεφα ξανα ο ηλιος που δυει.

Τριημερο στο νησι ετσι στα ξαφνικα,με δικες μας "εκρηξεις" του δικου μας  "ηφαιστειου".

Αυτο το νησι εχει απιστευτη δυναμη, και θα μπορουσα να μεινω και χειμωνα , μαυτη τη θεα ενα τζακι και πολυ κρασι  κοκκινο Κamaritis, που το βρισκεις μονο εδω στο τοπικο οινοποιειο

επιτελους ΤΟ ΝΗΣΙ μεσα σε μια ερημο τηλεοπτικη

Επιτελους μεσα μια απιστευτη ερημο τηλεοπτικη, μεσα σε σιλικονατες ξανθιες, μεσημεριανα,realities, τουρκικα και μεταγλωτισμενα, επαναληψεις και απιστευτη βλακεια
Οπου η μιση ελλαδα μαγειρευει για να γινει σεφ(!),η αλλη μιση τραγουδαει γιατι θελει να γινει ρουβας και Βισση, σε μια περιοδος πρικοπων και μιζεριας το  MEGA  κανει την εκπληξη

Το Νησι, μια νεα σειρα που μ ενθουσιασε απο το πρωτο επισοδιο
Ωραια πλανα, καταπληκτικοι ηθοποιοι, ωραια μουσικη,μια παραγωγη που μπορει να συναγωνιστει τις ξενες σειρες εποχης και να εξαχθει γιατι οχι.
Δυνατες ερμηνειες και συγκινηση, γλυκαδα και νοσταλγια..
Αρχικα ειχα αποφασισει να μην το διαβασω γιατι ειχα εκνευριστει με το σουξε του βιβλιου
τωρα καταλαβαινω γιατι εκανε επιτυχια και μαλιστα και στην Αμερικη που ειναι λιγο στο κοσμο τους.Και ετσι το αγορασα χτες και θα το διαβασω...

 Η σειρα βασιζεται  σ ενα παγκοσμιο  best seller  «Το Νησί», της Victoria Hislop

ε2.000.000 πωλήσεις εκ των οποίων 185.000 πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα. Εκδόθηκε στην Αγγλία το 2006, στην Ελλάδα το 2007 καθώς και σε 23 ακόμη χώρες και μέσα σε 4 χρόνια κατάφερε να εκτοξευθεί στις λίστες των πιο επιτυχημένων μυθιστορημάτων παγκοσμίως. Οι πωλήσεις του βιβλίου συνεχίζουν με εκπληκτικούς ρυθμούς εντός και εκτός Ελλάδας.

Το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει επίσης σε: Πολωνία, Σερβία, Ισπανία, Κροατία, Νορβηγία, Ταϊβάν, Γερμανία, Βουλγαρία, Ολλανδία, Σλοβακία, Ιταλία, Ρουμανία, Ρωσία, Κίνα, Σουηδία, Ιαπωνία, Τσεχία, Βραζιλία, Λιθουανία, Τουρκία, Ισραήλ.

http://www.tvsoup.com.cy/tileoptika-nea/2714-to-nisi-i-nea-iperparagogi-tou-mega.html

σ ενα αεροπλανο... (κ.χατζης)

δε ξερω τι με πιασε μαυτο το τραγουδι
ειχα χρονια να τ ακουσω και  μαρεσε πολυ
τις τελευταιες μερες ακουω μονο δυσαρεστα
ευχομαι σε λιγο καιρο ολα αυτα που ζουμε συζηταμε να ναι τοσο ασημαντα και μικρα και να γελαμε
η ζωη ειναι  ωραια, δεν ειναι παντα ωραια αλλα ειναι και ωραια
η ζωη ειναι στιγμες μικρες , μικρες ευτυχιες..., χαμογελα ενα καφε σ ενα ηλιοβασιλεμα,γελια με το κολητο, ονειρα, τραγουδια,καυγαδες,αναμονες γλυκειες και αλλα πολλα
οτι δυσαρεστο μας συμβαινει καποια στιγμη θα ναι μικρο πια μεσα μας και θα χαμογελαμε που ειχαμε κι αυτη τη φορα κουραγιο να το ξεπερασουμε
γιατι καθε φορα νομιζουμε οτι δε μπορουμε αλλα μπορουμε τελικα, παντα μπορουμε
δεν ειχα σκοπο να γραψω τιποτα αλλα ετσι μου βγηκε...

atenistas go green ..

Νέα καταπράσινη δράση των Atenistas. Την Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 10 το πρωί, σε συνεργασία με το Green Design Festival, θα βρισκόμαστε στην Πλατεία Συντάγματος και θα μοιράσουν στους συμπολίτες μας 3.000 φυτά (από ένα στον καθένα).  Μια ενέργειά που πέρα απ’ το ουσιαστικό ότι θα μπει  έστω και λίγο πράσινο στα τσιμεντένια διαμερίσματα, έχει τον συμβολικό στόχο οι Αθηναίοι να πρασινίσουν, βεράντες, ταράτσες, παράθυρα, τα πάντα.

ακου ΝΙΚΗΤΑ....

το βρηκα στην   LIFO και το αντιγραφω

απο τη στηλη  GUEST EDITO

Η εικαστικός Ευφροσύνη Δοξιάδη, κόρη του ανθρώπου που σχεδίασε ολόκληρες πόλεις και είναι υπεύθυνος για μια όμορφη πλευρά της Αθήνας που αγαπάμε, πιστεύει ότι η θητεία του Νικήτα Κακλαμάνη υπήρξε εγκληματική για την πόλη μας. Εξηγεί γιατί.

Μας έχετε καταντήσει να ζούμε μέσα σε μια αθλιότητα, ενώ πληρώνουμε τους υψηλότερους δημοτικούς φόρους. Έχετε σπαταλήσει το δημόσιο χρήμα με τρόπους που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Για πρώτη φορά, πιστεύω, στην ιστορία της σύγχρονης Αθήνας, η εκλογή του επόμενου δημάρχου είναι τόσο κρίσιμης σημασίας. Μία πιθανή επανεκλογή του κ. Κακλαμάνη θα οδηγούσε την Αθήνα στον θάνατο. Ποτέ η πόλη μας δεν ήταν σ' αυτά τα χάλια! Το ιστορικό της κέντρο, που θα έπρεπε να είναι όχι μόνο η βιτρίνα της πόλης αλλά και ολόκληρης της χώρας (βλ. άρθρο του Γιάννη Βούλγαρη «Η καταρρέουσα Αθήνα ψηφίζει», «Τα Νέα», 2 Οκτωβρίου 2010), το τόσο πλούσιο σε μνημεία και αρχαιότητες, αντί για το πολιτιστικό πάρκο που όφειλε να είναι, έχει μετατραπεί σε έναν απόλυτο εφιάλτη όχι μόνο για τους κατοίκους αυτής της περιοχής -όπως είμαι εγώ- αλλά και για τους επισκέπτες της, Έλληνες και ξένους.
Τέσσερις σημαντικές πλατείες του κέντρου -η Ομόνοια, η πλατεία Κοτζιά, η πλατεία Θεάτρου και η κακοπαθημένη πλατεία Μοναστηρακίου- παρουσιάζουν μια δραματική εικόνα. Αυτές οι 4 εξαθλιωμένες, όπως τις κατάντησαν, πλατείες (αλλοτινά στολίδια) «περικλείουν» ασφυκτικά το Μέγαρο του Δημαρχείου. Και αναλογίζομαι και απορώ πώς άραγε μπορεί ο κ. Κακλαμάνης να κάθεται και να εργάζεται στον επίχρυσο θρόνο του μεγαλοπρεπούς γραφείου του μέσα στο Δημαρχείο, όταν το γραφείο αυτό έχει μετατραπεί εδώ χρόνια σε κέντρο του ΚΥΚΛΟΥ της ΚΟΛΑΣΗΣ, ενός κύκλου που ορίζουν οι 4 αυτές πλατείες. Έντονα απορώ...
Είκοσι μέτρα από το Δημαρχείο βρίσκεται η στοά του Πρωτοδικείου, που ενώνει την οδό Λυκούργου με την πλατεία Ομονοίας. Η στοά αυτή κάθε βράδυ μέχρι τα χαράματα γεμίζει από δεκάδες τραγικούς ηρωινομανείς, που με το κλείσιμο των καταστημάτων καταφεύγουν εκεί ημίγυμνοι και εξαθλιωμένοι και τρυπούν με ενέσεις τα γεννητικά τους όργανα μπροστά στο αδιάφορο βλέμμα των περαστικών. Και δίπλα, η πλατεία Ομονοίας, η καρδιά της Ελλάδας, έχει μετατραπεί σε μια απέραντη πασαρέλα από εμπόρους ναρκωτικών, βαποράκια, χρήστες. Μια εικόνα απόλυτης κόλασης! Την ίδια ώρα που μπροστά στον πάγκο με τις εφημερίδες αντηχούν τα γέλια μιας ανέμελης παρέας παλικαριών της Δημοτικής Αστυνομίας. «Δεν είναι δική μας δουλειά τα ναρκωτικά», μου είπαν κεφάτα, όταν τους πλησίασα αγανακτισμένη και τους ρώτησα γιατί δεν κάνουν κάτι. Αντίθετα, είναι δουλειά τους να σουλατσάρουν όλο το 24ωρο κόβοντας κλήσεις, ενώ δίπλα τους χαίνει η άβυσσος... Ούτε, βέβαια, είναι δουλειά του Αστυνομικού Τμήματος Ομονοίας που βρίσκεται 20 μέτρα από την πλατεία, στην οδό Βερανζέρου...
Κύριε Κακλαμάνη, αν δεν έχετε αρμοδιότητες για να δράσετε άμεσα και αποτελεσματικά, να τις αποκτήςετε! Γι' αυτό σας ψήφισαν οι πολίτες της Αθήνας. Δεν σας ψήφισαν για να διοργανώνετε το τραγικό «φεστιβάλ» του Δήμου Αθηναίων στα Τουρκοβούνια ούτε για να καταντήσετε τον δημοτικό σταθμό 9.84 σε κέντρο λαϊκής διασκέδασης και σε σταθμό άθλιας προπαγάνδας και αποσιώπησης! Ο Τζουλιάνι στη Νέα Υόρκη, με θέληση, πυγμή και όραμα άλλαξε την εικόνα της πόλης, τη μεταμόρφωσε, την έσωσε.
Η πλατεία Θεάτρου, πίσω από τη Βαρβάκειο Αγορά, είναι πλέον άβατη λόγω του ότι έχει καταληφθεί από έναν υπόκοσμο πρωτόγνωρο στην ιστορία της Ελλάδας. Η Σοφοκλέους και η Σωκράτους θυμίζουν το αλλοτινό Χάρλεμ. Η απειλή καραδοκεί σε κάθε βήμα σου. Εστιατόρια και μπαρ κλείνουν κακήν κακώς, επιχειρήσεις πολλών ετών μεταφέρονται αλλού για να σωθούν.
Η πλατεία Μοναστηρακίου, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες κιόλας, λόγω της απουσίας συνεργείων καθαριότητας του δήμου, έχει καταστεί εστία μολύνσεων και δυσωδίας. Εργοτάξιο για πολλά πολλά χρόνια, για να ανακαινιστεί ξοδεύτηκε μια περιουσία από το δημόσιο χρήμα και πλακοστρώθηκε ολόκληρη με αμφιβόλου γούστου μωσαϊκό από ακριβά μάρμαρα, το οποίο είναι καλυμμένο μ' ένα τεράστιο στρώμα βρόμας. (Το σχέδιο του μωσαϊκού, βέβαια, με τους κυματισμούς, είναι φρικτά κοπιαρισμένο από τη ριβιέρα του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας! Θλιβεροί απόηχοι από την Κόπα Καμπάνα στη σκιά της Ακρόπολης...) Στο κάτω μέρος της οδού Μητροπόλεως, αυτό με τις ψησταριές και τα κεμπάπ, σιχαίνεσαι να πατήσεις εξαιτίας της συσσωρευμένης στο πεζοδρόμιο λίγδας. Προς τι τα νεοπλουτίστικα κιτς μάρμαρα, κύριοι δήμαρχοι, παρόντες και απελθόντες; Όζουν άπλυτα από δεκαετίες...
Ερχόμαστε μπροστά στην Αγία Ειρήνη, έργο του Λύσανδρου Καυταντζόγλου, όαση πολιτισμού στο εσωτερικό της, όπου ο Λυκούργος Αγγελόπουλος κρατάει ζωντανή με τον πιο συγκινητικό τρόπο την πολιτισμική μας κληρονομιά, ψέλνοντας με τον πιο γνήσιο και άρτιο τρόπο τους βυζαντινούς ύμνους. Στην πλατεία αυτή, χάρη στον θαυμάσιο παπα-Θωμά, γίνεται η ωραιότερη Ανάσταση που μπορεί να ζήσει κάποιος. Χωρίς βεγγαλικά, γιατί κανείς από τους εκατοντάδες παρευρισκόμενους δεν διανοείται να χάσει ούτε μια στιγμή από τη λυρική αυτή εμπειρία, από βαρελότα και τρακατρούκες που εκπυρσοκροτούν. Επί της Αιόλου, όμως, το ευρύτερο περιβάλλον είναι και αυτό απαράδεκτα παραμελημένο από τον δήμο και γεμάτο εστίες μόλυνσης υπό τη μορφή περιφραγμένων με κυματιστή λαμαρίνα νεοκλασικών που χρησιμοποιούνται ως αποχωρητήρια από τα στίφη των πλανόδιων πωλητών, οι οποίοι, φτωχοί και εξαθλιωμένοι, βρίσκουν εκεί τη μόνη λύση. Τούρτες από ανθρώπινα κόπρανα ξαφνιάζουν τον ανυποψίαστο επισκέπτη. Δύο βήματα από τον ιερό βράχο!
Ο πεζόδρομος της Αιόλου καλύπτεται με ένα χαλί από πατημένες μαύρες τσίχλες ετών. Η πρωτοφανής αυτή μάστιγα εξαπλώνεται μέχρι τα πεζοδρόμια της λεωφόρου Αμαλίας. Εκεί απ' όπου περνούν όλοι οι ξένοι επισκέπτες της χώρας μας και φρικιούν με τα κακοχυμένα εξαμβλώματα-προτομές που έχει ορθώσει ο κ. Αβραμόπουλος. Ο πεζόδρομος της οδού Ερμού με τα ακριβότερα εμπορικά ενοίκια έχει επιλεγεί από τους αδίστακτους έμπορους ανθρώπινης δυστυχίας ως ιδανικός τόπος επίδειξης των τραγικών τους θυμάτων. Επί δημαρχίας Μπακογιάννη στήθηκαν δυο αποτρόπαια, κακότεχνα μπρούντζινα γλυπτά στις διασταυρώσεις Ερμού με Βουλής και Ερμού με Νίκης, ποιος ξέρει ποια πελατειακά συμφέροντα υπηρετώντας. Το ένα από αυτά σού πλακώνει την ψυχή, διότι δείχνει δυο ανθρώπινες πατούσες μπηγμένες σε μια σύνθεση από σκουπίδια. Ο αλαφιασμένος περαστικός ταυτίζεται απόλυτα με την εικόνα αυτή - ένας άνθρωπος γυμνός, θαμμένος μες στα σκατά! Μα δεν ντραπήκατε, κ. Μπακογιάννη, να επιλέξετε αυτό το συγκεκριμένο γλυπτό για να κοσμήσει το πλέον κομβικό σημείο της Αθήνας; Το πεζουλάκι του σιντριβανιού, μαρμάρινο, σπασμένο και μονίμως βρεγμένο απωθεί και τον πιο εξαντλημένο διαβάτη. Την ίδια ώρα που τα αριστουργηματικά γλυπτά του Θανάση Απάρτη και του Χρήστου Καπράλου, αφού ξηλώθηκαν από τις θέσεις τους, σαπίζουν στις Δημοτικές Αποθήκες...
Στο Μοναστηράκι, κοντά στον σταθμό του μετρό, βρίσκεται το ιστορικό κτίριο που στέγαζε κάποτε το Κακουργιοδικείο της Αθήνας, το οποίο ανακαινίστηκε πρόσφατα με έξοδα του Ιδρύματος Νιάρχου για λογαριασμό της Εκκλησίας, στην οποία ανήκει το κτίριο, για να στεγάσει μια βιβλιοθήκη της Εκκλησίας. Μετά από δεκαετίες εγκατάλειψης, το κτίριο ανακαινίστηκε πολυτελώς, με τρόπο όμως που έχασε τη λιτή ομορφιά που είχε πριν. Από το τέλος της επισκευής του το κτίριο περιφράσσεται με τη γνωστή κυματιστή λαμαρίνα ύψους δυο μέτρων, η οποία έχει μετατραπεί και αυτή σε δημόσιο αποχωρητήριο. Η μυρωδιά είναι αφόρητη! Και, τελικά, πόσα χρόνια θα μείνει περιφραγμένο το περιουσιακό αυτό στοιχείο, ανεκμετάλλευτο και αχρησιμοποίητο;
Αναίσχυντα η δημοτική Αρχή έχει εγκαταλείψει, εδώ και χρόνια, την καθαριότητα της πόλη μας, γιατί δεν είναι καινούργια όλα αυτά που συμβαίνουν. Ζήσαμε τη μεγαλομανία και το κιτς του κ. Αβραμόπουλου, υποστήκαμε την ασύστολη αδιαφορία και τις προκλητικές σπατάλες της κ. Μπακογιάννη και πρόσφατα υφιστάμεθα την ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ κακοδιοίκηση του κ. Κακλαμάνη.
Κύριοι και κυρίες, μας έχετε ρημάξει! Το 2003 γδύσατε το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, ξηλώνοντας τα εκατόν πενήντα ετών μαρμάρινα πεζοδρόμιά του και τα αντικαταστήσατε με τσιμεντένια που πρόωρα θρυμματίστηκαν, καθότι ήταν ανεπαρκώς ψημένα. Η κλίμακα της τότε καταστροφής κατεγράφη από τον ηρωικό και αείμνηστο Χρήστο Παπουτσάκη στο περιοδικό «Αντί». Η έρευνα του περιοδικού είχε τότε αποκαλύψει ότι τα θαυμάσια αυτά μάρμαρα από τα πεζοδρόμια που ξηλώσατε πήγαν κατευθείαν για πώληση στις μάντρες της Ιεράς Οδού και μοσχοπουλήθηκαν σε κοσμικούς Αθηναίους για να διακοσμήσουν τις νεόπλουτες εξοχικές τους βίλες, κατά κανόνα στα νησιά.
Μας έχετε καταντήσει να ζούμε μέσα σε μια αθλιότητα, ενώ πληρώνουμε τους υψηλότερους δημοτικούς φόρους. Έχετε σπαταλήσει το δημόσιο χρήμα με τρόπους που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι μεγαλομανείς γιορτές σας έχουν αδειάσει τα ταμεία. Η πόλη των Αθηνών, που θα έπρεπε να ανυψώνει το πνεύμα όλων μας με την εγγενή φυσική ομορφιά της, μας υποβαθμίζει και μας ντροπιάζει. Άλλη μια θητεία του κ. Κακλαμάνη θα έδινε τη χαριστική βολή στην πόλη που γεννηθήκαμε, που ζούμε, που αγαπούμε  και που βλέπουμε να βιάζεται μπρος στα μάτια μας καθημερινά εξαιτίας σας.
Έλεος! Δεν σας αντέχουμε πια. Η Αθήνα ψυχορραγεί...

                                                                                       foto by aswtos
Σ αυτα να πρoσθεσω και την πλατεια  Βικτωριας, μιας πλατειας που αδικηθηκε τα τελευταια 15 χρονια, και ο τελευταιος δημαρχος εδωσε την χαριστικη βολη
Μεταναστες που πουλανε τα παντα, δε μπορεις να περπατησεις απο τις τσαντες και τα λοιπα απο φορτιστες μεχρι δονητες και τσοντες, τσαντες και κλεμμενα.
Βρωμια παντου, η δημοτικη αστυνομια ανυπαρκτη εστω για τους τυπους, να υπαρχει καποιος εκει να μη κατουρησει ο πακιστανος στο ερημο το αγαλμα του Θησεα , αλλα ο πακιστανος κατουραει, και ο Θησεας ανυμπορος "ριχνει χριστοπαναγιες " απο μεσα του.
(Πρόκειται για το άγαλμα "Θησέας σώζων Ιπποδάμεια" (1906) του Johannes Pfuhl (ως το 1938 βρισκόταν στο Σύνταγμα) 

Μια πλατεια , μια περιοχη με πολυκατοικιες πραγματικα κοσμηματα , μιας αιγλης που εζησε η Αθηνα

Μια κυρια που μενει 40 χρονια εκει μου ειπε".. φυγε παιδι μου, αγορασε αλλου, εμεις δε μπορουμε καταλαβαινεις..."

μια περιοχη που την υποβαθμισαν καθολου τυχαια για να πουληθει σε 2-3 νοματαιους οπως εγινε με το Γκαζι και να ανθισει αργοτερα πολυ αργοτερα.

Τα μαγαζακια εκλεισαν, και ανοιξαν κινεζικα και τηλεφωνικοι σταθμοι πακιστανων, Το υπεροχο βιβλιοπωλειο Ελλη ακομη αντιστεκεται.

η φωτογραφια ειναι απο το   athensville.blogspot.com

Λυπαμαι Νικητα...

παιδια των δρομων

στο κεντρο της αθηνας τα παιδια μαζευουν απο τα σκουπιδια, οπως τους ειπε η μαμα που ειναι λιγο πιο κατω, ισως για να ζησουν , ισως για να τα πουλησουν καπου
μεταnaστακια η γυφτακια, το απογευμα δεν πανε φροντιστηριο , απλα μαζευουν σκουπιδια,

κι ερχεται ενας  "χειμωνας βαρυς " στην νωθρη επικρατεια...

live enough to find the right (?) one η το τελος της αθωωτητας (part one)

ηθελα να γραψω ενα κειμενο μ ολα αυτα τα κλασσικα που λενε για το  HIV αλλα δε μπορω αυτη τη στιγμη,οτι πρεπει να προσεχουμε και τα λοιπα
Εχω "χασει" παληοτερα ενα φιλο, "αδερφο" θα ελεγα που το κολησε μεσα σε σχεση.
Δεν πεθανε απο την ιδια την αρρωστια αλλα απο μια σειρα λαθη που εκανε αθελα του ο ιδιος
Με αφορμη αυτο πολλες φορες αναρωτιεμαι  υπαρχει αληθινη αγαπη?
Εμπιστοσυνη? ποτε αφηνεσαι σε μια σχεση?

λακηηηηη οχι στα βαθεια παιδι μου...

Ο ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ είναι ο καλλιτεχνικός ηγέτης του κάθε πικραµένου. Αρκεί ο πικραµένος να είναι «λαός»: η γιαγιά στο χωριό, ο µισθοσυντήρητος υπαλληλάκος, οι Μήτσοι – διάφοροι, δηλαδή, που περιµένουν από έναν τηλεοπτικό αστέρα να «τα ρίξει», να τους χαϊδέψει τ’ αυτιά. Πού «τα ρίχνει»; Στους κακούς που πίνουν το αίµα του λαού µε το µπουρί της σόµπας: στην Ευρώπη, την τρόικα, τον Παπανδρέου (όπως παλαιότερα στον Σηµίτη, αλλά όχι στον Καραµανλή), τους εκσυγχρονιστές, σε όσους δεν βδελύσσονται το Μνηµόνιο... Μιλάει για λογαριασµό των καλών: δίκιο έχουν όσοι διαδηλώνουν, όσοι διαµαρτύρονται, οι κοινωνικές οµάδες που αντιστέκονται σε όποια µεταρρύθµιση, ακόµα και σ’ αυτές που η Ελλάδα σέρνεται εκ των πραγµάτων για να αποφύγει τη χρεοκοπία. Προχθές, µετέτρεψε την εκποµπή του σε βήµα αντίστασης των φορτηγατζήδων. Εχουν άραγε δίκιο που επιµένουν να διατηρήσουν το επάγγελµά τους κλειστό, είναι κακό πράγµα να ανοίξει ο ανταγωνισµός στις µεταφορές; Τι τον νοιάζει τον Λαζόπουλο; Το µόνο που τον νοιάζει είναι να συνεχίσει να παριστάνει τη φωνή του πικραµένου. Είναι µια φωνή βουτηγµένη στη συγκίνηση. Η δηµοκρατία που προωθεί είναι µια δηµοκρατία της συγκίνησης, η λογική δεν έχει δουλειά σε ένα πετυχηµένο σόου. Η λογική είναι εξόριστη από το σόου, το προϊόν του Λαζόπουλου. Η κλάψα πουλάει, δεν πουλάνε τα επιχειρήµατα.

Ο Λαζόπουλος παίζει τέλεια τον ρόλο του. Ακκίζεται, κλαψουρίζει, τίγκα στις ευκολίες και τα κλισέ. Γιατί άλλωστε να το κάνει αλλιώς; Τίγκα στις ευκολίες και τα κλισέ ήταν πάντα, παραγωγών σλόγκαν και κλαψούρας. Υποτίθεται ότι είναι µια αντισυστηµική φωνή, παρίστανε τον αντισυστηµικό ακόµα κι όταν είχε βρεθεί στον προθάλαµο µιας ανυπόληπτης εξουσίας, µε αεροσυνοδούς και οιωνοσκόπους. Στην πραγµατικότητα είναι ο πνευµατικός ηγέτης του µόνου συστήµατος στο οποίο µπορεί να απευθυνθεί. Παλιότερα, συνήθιζε να λέει ότι µιλάει για λογαριασµό «της γιαγιάς στο χωριό» επειδή, προσέθετε, «η γιαγιά στο χωριό ξέρει». Ο Λαζόπουλος, φυσικά, ξέρει ότι η γιαγιά στο χωριό δεν ξέρει αλλά η άγνοιά της αυτή είναι που την κάνει πελάτισσά του. Αν ήξερε, δεν θα της έφταναν τα τραγουδάκια, τα συνθηµατάκια και η αφ’ υψηλού «σάτιρα» των τρελών του τηλεοπτικού χωριού. Δεν θα της έφτανε ο παραλογισµός δήθεν της συγκίνησης. Θα ήθελε και λίγη λογική.

[] Περί Λαζόπουλου ΙΙ

Του Ηλία Κανέλλη 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 30 Σεπτεμβρίου 2010

το βρηκα στο ΒΗΜΑ on line και επειδη ειμαι εμπαθης με τον λαζοπουλο που τον βαζω στην ιδια κατηγορια με τον Κακλαμανη για δικους μου λογους το αντιγραφω ,

no ragazzo no

No ragazzo no
No ragazzo no
del mio amore non ridere
non ci gioco più
quando giochi tu
sai far male da piangere
Da stasera la mia vita
nelle mani di un ragazzo no,
non la lascerò più

στο σκληρο δισκο, restart

ξυπολητος στο ξυλινο πατωμα σαυτο το διαμερισμα που με ξερει 14 χρονια
ο ηχος της Αθηνας και φραπε παιζει με την εμβοη στ αυτια μου
εχω αυτη την εμβοη στ αυτια που μαλλον θα πρεπει να ζω μαυτο μου ειπε ο ω-ρι-λας, γιατι καηκαν καποια κυτταρα λεει, και εγω κουναω καταφατικα το κεφαλι, ναι καηκαν γιατρε μου καηκαν εδω και καιρο κατι βραδια στα σκοταδια...
Αλλα δε λυπαμαι τα καψα αυτα θα  φτιαξω αλλα σιγα
Αθηνα λοιπον μετα απο  την "θερινη ναρκη"
ναρκη κανονικα δηλαδη αφου νομιζω οτι κατι θα "πατησω" πανω μου μια λαθος κινηση και θα σωριαστω κατω σαν ετοιμος απο καιρο.
Ειμαι πολυ κουρασμενος και ψαχνω να βρω  να ηρεμησω...
Να παω στις ρυθμισεις, στις επανακινησεις να κανω restart και να βρω την εξοδο κινδυνου
να με ξαναβρω