μες στη καταιγιδα μια σχεδια

οι μέρες κυλούν αδιάφορα αλλά μέσα στη αδιαφορία  

 δεν εγκαταλείπουμε 

τις αγαπημένες συνήθειες, τσαγάκι σε καφέμπαρ 

παληα 

η αλλα νεα

που μας αρέσει να ανακαλύπτουμε

κινέζικο τη Κυριακή στη νέα Φιλαδέλφεια

βόλτες στη πόλη ,

 ξέρεις τα χουμε ξανά πει αυτές τις χωρίς σκοπό 

προχθές το βραδυ

 μετά τις μεγάλες ξαφνικές καταιγίδες 

συνέβη κατι που με ανατριχιασε

πέρναω πάντα απο τους ιδίους δρόμους

πάντα κοιτώ ένα ετοιμόρροπο σπίτι 

ανάμεσα σε δυο αλλά παλιά επισης

στο ισόγειο του Παληου σπιτιού ξεπηδούσαν πάντα γατάκια

μικρά κ μεγάλα

                                                 τα ταιζαν κατι γειτονες

Η μεγάλη βροχή έδωσε τη χαριστική βολή

στο παλιό σπίτι

κατέρρευσε 

όπως μπορείς να δεις στην κακή φωτογραφία που τράβηξα

το βραδάκι περασμένα μεσάνυχτα

ήταν εκεί μια απο τις γάτες στα χαλάσματα

και νιαούριζε με αγωνια

έψαχνε η τα μικρά της πιθανώς

μέσα στις πέτρες 

η συντρόφισσες γάτες

Την αλλη μέρα το απόγευμα  σούρουπο

την ξαναβρήκα εκεί

ήταν ήρεμη

το χε παρει αποφαση

το αδικο της ζωης

 ήταν κει

μέσα στις καταιγίδες των ήμερων που πέρασαν

βρήκα μια σχεδία

ένα περιοδικό δρόμου

κάνει 3 ευρώ και κάνει πολύ καλό

δες  εδω τι ειναι η ΣΧΕΔΙΑ

Γιατί αγαπημένε μου

οι καταιγίδες χτυπούν ξαφνικά

σε κάνουν μούσκεμα

και μερικές φόρες αργείς να στεγνώσεις

και μπορεί να μην φταις εσύ

που βγηκες εξω  κι εγινες μουσκεμα

μπορει απλα παντα να σε ακολουθει ενα συννεφο

και να ριχνει βροχες

μονο σε σενα 

και σε μενα

γιατι ετσι ειναι η ζωη

Η "Σχεδία", εντάσσεται στα 122 πλέον Περιοδικά Δρόμου, που κυκλοφορούν σε παγκόσμιο επίπεδο. "121 (μέχρι το λανσάρισμα του ελληνικού περιοδικού) εφημερίδες δρόμου, 40 χώρες, 6 ήπειροι, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια" είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org).

Πωλητές από ευπαθείς ομάδες

Οι πωλητές της "Σχεδίας" προέρχονται από ευπαθείς ομάδες συμπολιτών μας:

Άστεγοι, άνεργοι και άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη.

Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα Περιοδικά Δρόμου που εκδίδονται αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Η λογική της κυκλοφορίας τους, είναι υπέρ του πωλητή τον οποίο και προσπαθούν να ενισχύσουν.

Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.

Συγκεκριμένα. Ο πωλητής αγοράζει αντίτυπα της εφημερίδας/περιοδικού, καταβάλλοντας το 50% σε σχέση με την αναγραφόμενη στο εξώφυλλο τιμή πώλησης της εφημερίδας/περιοδικού και στη συνέχεια τα πουλάει, κρατώντας το σύνολο των εσόδων για τον εαυτό του.

Πρόκειται για μια βασική βοήθεια έτσι ώστε οι ευπαθείς συμπολίτες μας να μπορέσουν να εξασφαλίσουν ένα μίνιμουμ έστω έσοδο την ημέρα, για τις πιο βασικές τους ανάγκες.

Ένα ανεξάρτητο, συνεπές, δημοσιογραφικό περιοδικό με έντονα τα κοινωνικά χαρακτηριστικά

Το περιοδικό δρόμου "Σχεδία" εκδίδεται από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία "ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ", η οποία ιδρύθηκε το 2010 με στόχο την παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών στους αστέγους και σε άλλους κοινωνικά και οικονομικά ευάλωτους πληθυσμούς, και την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Το περιεχόμενο του περιοδικού, θα εστιάζει σε θέματα κοινωνικά. 

δεν ειναι ωραιο?

εύγε δεσποινακι!

σε μια εποχή που οι καλλιτέχνες πχιοτικοι και μη 

έχουν πάθει την απόλυτη μουγγαμάρα, 

ενώ θα έπρεπε να διαμορφώνουν γνώμες με τη στάση τους

και τη τέχνη τους, 

μονο δηλαδή  ο κραουνακης έμεινε να λέει την άποψη του

στο ραδιόφωνο και στις επικές αναρτήσεις του στo facebook

μου έκανε ιδιατερα καλη εντύπωση η δεσποινα βανδη και η δήλωση της

 Νότη τον συνάντησα για πρώτη φορά πριν 16 χρόνια. Από τότε κατάλαβα πως ήταν ένας άνθρωπος ιδιαίτερος, όπως και αν ακούγεται και μεταφράζεται αυτό, ξεχωριστός ως καλλιτέχνης και με συνέπεια ωστόσο ως προς και τα δύο, όλον αυτό τον καιρό. 

Ακραίος και ανατρεπτικός σε αξίες και πιστεύω. Δικαίωμα του κάθε ελεύθερου ανθρώπου σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, να λέει τη γνώμη του και να την υποστηρίζει. 

Διαφωνούσα κατά καιρούς σε πολλά από αυτά που έλεγε, άλλοτε συμφωνούσα, όσο εξτρεμιστικά και αν εκφραζόταν (Νότης είναι αυτός). Παρά την διαφορετική άποψη που έχουμε γενικότερα στις σχέσεις, στην ζωή και τη δημοκρατία, θεωρούσα ότι καλλιτεχνικά θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε σε μια μουσική σκηνή. 

Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι ότι τα πράγματα που μας χωρίζουν είναι περισσότερα από αυτά που μας ενώνουν. 

Αποχωρώ με λύπη. 

Και κάτι τελευταίο... 

Εμένα οι γονείς μου ήταν μετανάστες... 

Αυτό.” 

Δέσποινα Βανδή.

μπράβο δεσποινακι , 

το ξέρω ότι ήταν πολλά τα φραγκα αλλα ευτυχώς την   έκανες νωρίς!

Κάτι άλλες πχιοτικιες  το μονο που ξέρουν είναι να μαζεύουν από μικρομεσαίες επιχειρήσεις

 φραγκα για πμευματικα δικαιώματα  σε εταιρείες

 η και να φτιάχνουν νέες εταιρείες τυπου Ερατώ ΑΕΠΙ κτλπ

Δε λέω καλο και το πνευματικό δικαίωμα καλη μου και χίλια δικια έχεις

 αλλα τώρα που ζούμε την απολυτη 

μετά δικτατορία και ανεβαίνει ο φασισμός

που είσαι ? 

να πεις κάτι?

να στηρίξεις τους μετανάστες και τους γκεη που διώκονται?

θα μου πεις ειδικά τους γκεη δε τους στήριξες ούτε με τη στάση ζωης σου 

αφού μια ζωη κρυβόσουνα και εσύ

ειδικά οι γκεη έχουν στηρίξει πολύ κάποιες απ αυτές τις τραγουδίστριες

αυτά είχα να γράψω

 και πάω να φτιάξω πλεηλιστ με όλα τα σουξέ της βανδη

απόψε θα το κάψουμε 

 

της παναγιας

Της παναγιας  σήμερα

κάθε παναγιας

της παναγιας του αιγαιου 

κου ψηλού βουνου

της παναγιας της Πατησιων

και της Αχαρνών 

και της φυλης

κάθε φυλής

η Παναγια δεν είχε θέμα

εμείς έχουμε

λοιπόν εγώ πιστεύω στην παναγιά 

και συ τραγουδα όσο θες

σήμερα αξιώθηκα και πήγα σ ένα μοναστήρι

καπου σ ένα νησι στην Ελλάδα

λίγα να λεμε πολλά να νιώθουμε

εφτά βουνά περπατήσαμε

και δε πεινάσαμε 

μήτε κουραστήκαμε

μονο νερό

και μανταρίνια μυριζαν 

οι πλαγιες

από τις τσέπες των παιδιών

πιστη πολλή πιστη

βαθειά πιστη

 από τα έγκατα των αρχαίων μας ψυχών

και συγκίνηση

ξυπόλητοι άνθρωποι

μεσα στις λασπες των βουνών

και ελπιδα στα ματια τους

και εγώ που το "παιζα" σοβαρός

και "ναι θα ρθω μαζι σας

για την θέα στα βουνα…"

ξάφνου

όταν μου λάχε να κρατήσω για μισό λεπτό

την εικόνα

έτσι απροσδόκητα

ανατρίχιασα

δε ξέρω πως και γιατί

είμαι και αλαφροισκιωτο

δε το συζητώ

χρονια πολλά στις μικρές παναγιες του κόσμου

καλο είναι να πιστεύουμε στα θαύματα

μονο αυτά μας μείναν

Στις 21 Νοεμβρίου γιορτάζουμε τα Εισόδια της Θεοτόκου. Πατέρας της Παναγιάς μας ήταν ο Ιωακείμ και μητέρα της η Άννα. Μέχρι τα βαθιά τους γεράματα δεν είχαν αποκτήσει παιδί. Υποσχέθηκαν λοιπόν, στο Θεό, πως αν τους χαρίσει ένα παιδάκι, μόλις γίνει τριών ετών θα το αφιερώσουν στο ναό Του.

Το κοριτσάκι που απέκτησαν οι ευσεβείς αυτοί άνθρωποι το ονόμασαν Μαρία. Όταν έγινε τριών ετών, οι γονείς της την οδήγησαν στην εκκλησία. Αυτή η είσοδος της Μαρίας στο ναό ονομάστηκε «Εισόδια της Θεοτόκου».

Την υποδέχτηκε ο Αρχιερέας Ζαχαρίας, ο οποίος την οδήγησε στο ιερό του Ναού, στα Άγια των Αγίων. Δώδεκα χρόνια έμεινε η Παναγία μας στο ναό.

Η Παναγία είναι η μόνη γυναίκα σ’ όλο τον κόσμο που συγκέντρωνε όλες τις αρετές, ήταν δηλαδή «κεχαριτωμένη». Αυτήν την κεχαριτωμένη και καθαρή από αμαρτίες παιδούλα, διάλεξε ο Θεός και την αξίωσε να γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, το Χριστό μας.

ο εχθρός μου

Έχω την τύχη η την ατυχία να μένω κοντά στο πολυτεχνείο
Κάθε χρόνο τέτοια μερα πάντα τα ιδια
Δηλώσεις των πολιτικών να λένε ακριβώς τα ίδια
Θλιβερό αυτό όμως
Πιο θλιβερό κάτι νέα παιδιά να προσπαθούν να πουλήσουν
τον Οδηγητή έξω από το πολυτεχνείο , δίπλα στους πλανόδιους
με τα γαρίφαλα
Μίλησα με μια κοπέλα, δεν κατάλαβε, άρχισε να λέει αυτά που είχε μάθει καλά
Και το λέω αυτό γιατί στα 17 μου, στη β λύκειου είχα υποστεί και εγώ και η κοπελιά
μου τότε τέτοια πλύση εγκεφάλου από κάτι ξαδέρφια που είχα πωρωθεί
Έφυγα χαμογελώντας
Δε ξέρω τι σημαίνει πια το πολυτεχνείο για αυτά τα νέα παιδιά , για τους μαθητές
Θυμάμαι ακόμη πόσο ανατρίχιασα όταν σε μια σχολική γιορτή  που ετοιμάσαμε
στο λύκειο, τραγουδάγαμε τραγούδια σχετικά με την ημερα
Ορέστη από βολο , Μαρία από τη σπαρτη…
Το μονο που εύχομαι είναι να μη γινουν έκτροπα αύριο να μη χυθεί αίμα,
να μη χρησιμοποιηθεί η μερα για κανένα λόγο γιατί το τελευταίο καιρο
έχουμε ξεφύγει λίγο
Κατά τ αλλα οι μέρες κυλούν και γω μπαίνω κανονικά σε μια πολυπόθητη
χειμερία νάρκη
Είχα ανάγκη τόσο τον χειμώνα που ήρθε ξαφνικά χτες το βραδάκι
Σήμερα κύλησε η μέρα με καφέ και γλυκό και τη κολλητή μου σε τσάρκες χωρίς σκοπό.
Χτες το βράδυ είδα και μια ελληνική ταινία
"Ο εχθρός  μου" του Τσεμπεροπουλου
Είχα πάει προκατειλημμένος γιατί εγώ και το νέο ελληνικό σινεμά δε τα φτιάξαμε ποτε
Μου άρεσε πολύ
Επιτέλους μια νορμάλ ελληνική ταινία
 μ ένα θέμα που αφορά και το προσεγγίζει με τόση ειλικρίνεια
Ένιωσα ότι ο σκηνοθέτης με κοίταξε κατάματα και με ένιωσε
Είμαι σίγουρος ότι θα την θάψουν οι "πχιοτικοι" κριτικοί
 Μιλάει για τη ξενοφοβία  και μιλάει ακομπλεξαριστα
αλλα και αλλα θέματα του σήμερα
Τα τελευταία 5 χρονια η ζωη μας έχει αλλάξει δραματικά

Να πας να τη δεις, είναι ακριβό το σινεμά το καταλαβαίνω αλλα αξίζει!
και τώρα σώπασε και κου τη βικαρα να το ερμηνεύει
σας το αφιερώνω

μιση ζωη μετα..

Η μεσόκοπη κινεζουλα χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας.

Η μέρα ήταν ακόμη ζεστή σα Σεπτέμβρης

παρόλο που το ημερολόγιο έδειχνε 30 οκτωβρη.

Τρελός καιρός έτσι?

Κοίταξα απο το παράθυρο της κουζίνας με παιδική περίεργα να δω ποιος κτυπάει το κουδούνι χρονιάτικα, είχα κι αυτή τη πικρίλα του καφέ στο στόμα

πηγη φωτογραφίας http://simpleman-theskyisthelimit.blogspot.gr
αφιερφωμενη στην  joan Petra και το σχόλιο της

Είδα την γλυκιά κύρια με τα γαλαζια αθλητικά παπούτσια να περιμένει , 

το πρόσωπο της ειχε μια υπέροχη ηρεμία και μια κούραση ζωής .

Τουρίστρια τέλη οκτωβρη στο νησί?

Τι γυρεύει?

Μπορεί απλά να χάθηκε  σκεφθηκα

Κι αν χάθηκε γιατί δε  ερωτάει στο μπακάλικο απέναντι?

Η γυναικα τιυ μπακαλη. μανταμ σουσου

 ειχε καρφωθεί στην εξώπορτα να μάθει τα πάντα..

Μ ολα αυτά τα ερωτηματικά κι ακόμη περισσότερα πήγα ν ανοίξω τη πόρτα

Με κοιτά με βλέμμα διαπεραστικό και με  ρωτάει

Εδω ειναι το σπίτι  της κύριας ....... (τ όνομα της  μητέρας μου) στ αγγλικά φυσικά

Της λέω ναι ποια είστε?

Μπεττυ  μου απαντάει

Μπεττυ? σκέπτομαι

Είμαι ο γιος της λέω

-Κατι μου λέει αυτό το όνομα αλλά δε μπορώ να καταλάβω τι-

Θέλετε να φωνάξω την μητέρα μου της λέω?

 και πριν προλάβω να ολοκληρώσω την πρόταση

Με δάκρυα στα μάτια, μου λέει

ξέρετε 40 χρονια πριν μου ειχε δώσει δουλεία και ένα δωμάτιο να μείνω η μητέρα σας

Μπετυ.. ε?

Φωνάζω την μανα μου, η οποία ποτέ δε θυμάται να πάρει ποιο χάπι ποια ώρα

αλλά μόλις είδε την μικροκαμωμένη κινέζου , άρχισε να κλαίει κι αυτή

Θυμήθηκε τα πάντα

Ο χρόνος κυλίει τόσο γρήγορα τόσο αδίστακτα αλλα αυτα που γραφει

δε σβηνονται με τιποτα.

40 χρονια μετά

Η  Μπετυ για κάποιους  λόγους οικογενειακούς δυσάρεστους

 ειχε αφήσει την Αμερική

και ταξιδεύοντας η μοίρα την έφερε στο νησί

Βρέθηκε στο σπίτι των δικών μου και εκείνοι της έδωσαν να μείνει , 

ένα φαί και σε αντάλλαγμα

αυτή μας πρόσεχε έτσι γιατί ένιωθε οτι έπρεπε να προσφέρει κατι

Είμαι τόσο περήφανος για αυτούς τους γονείς 

πολύ όμως

Ήμουν μωρό νεογέννητο 

Απλά πάντα θυμόμουν ιστορίες της μάνας και του αδελφού μου που εχει λίγο πιο ξεκάθαρη εικόνα μέσα του για τη Μπετυ

Μίση ζωή μετά η μπετυ μας έψαξε.

Ήρθε απο την αλλη άκρη τιυ κόσμου (μένει στο  LosAngeles και ειναι ζωγράφος)

Για  να πει ένα ευχαριστώ και να ξαναδεί το αγαπημένο της νησί

Σ ευχαριστώ Μπετυ  που με είχες στην αγκαλιά σου μωρό παιδ

 και κρίμα που δε το θυμάμαι

Αλλά σίγουρα τώρα ξερω γιατί όταν θέλω να κάνω πλακα

μιλάω κινέζικα ακαταλαβίστικα

μάλλον εκεί οφείλεται