spring rolls part two (Γκρικ beauty νοτ ιν κραησις)

 

κι ενώ η άνοιξη μολάρει με θράσος μέσα στα κύτταρα μου ,

ανήμπορος να γράψω οτιδήποτε, να εκφράσω λύπη και χαρα

απλά βγάζω φωτογραφίες, στιγμές δίκες μου , συννεφιές και λιακάδες

και λουλούδια που φυτρώνουν σε πέτρες ελληνικές

και θήλασες και βάρκες και ψαράδες.

και συμφωνώ απόλυτα με την αφίσα που λέει

η ελληνική ομορφιά δε βρίσκεται σε κρίση ρε. φιλe!

η δίκια σας κρίση προωθείται,

τι να μας πει κι εσύ από τη ζωή σου γερμανέ 

και ολλανδέ και λοιποί ευρωπαιοι

κοιμάστε κι ονειρεύεστε τον ήλιο μας  και τις θάλασσες μας

 

χρυσαλλιδα (ανοιξιατικο ποστ)

χρυσαλλίδα < αρχαία ελληνική χρυσαλλίς

το δεύτερο στάδιο

 μεταμόρφωσης εντόμων, νύμφη

  

εδω στο νησί  καταλαβαίνεις την άνοιξη αλλιώς, 

μακριά από σκυθρωπούς έλληνες και ξένους 

μακριά από την βρώμικη σκόνη της πόλης

τα κατουρα στις γωνίες του κέντρου, τις σύριγγες

την αγενια , τον βρώμικο ιδρώτα τους

στην πόλη όταν και αν  χαμογελάσεις

στην καλύτερη περίπτωση σκεφτονται 

οτι έχεις "πιει" κατι η δεν είσαι νορμάλ

εδω ειναι τόσο κανονικό  να χαμογελάς

η θάλασσα ο ήλιος, το πράσινο, οι γλαροι..

τα ήσυχα βράδια

ακούω νέο Κωνσταντίνο βήτα και  ταιριάζει

τόσο  σ αυτή την άνοιξη μου

ειδικά τα απογεύματα που φοραω τα ακουστικά

και περπάταω στην αμμουδιά,

ο ήλιος κρύβεται πίσω από το βουνό

κάθε μέρα σχεδόν την ιδία ώρα

είμαι πάντα πιστός στο ραντεβού μας

τον βλέπω να κρύβεται και συνεχίζω τη γνωστή διαδρομή

αυτή η άνοιξη νομίζω βρήκε το φετινό soundtrack της

ειναι η ωρα που λεω ευχαριστω 

δεν ειμαι αχαριστος

εχω κατι καραφερει κατι  και γω. 

ασχετο ενα

ακουω τις ειδησεις 

γελαω πια τοσο. 

"...μαμα δεν υπαρχει δεξια κι αριστερα πια.."

ποτε δεν υπηρξε σαυτο το τοπο εξαλλου

μη φοβασαι δε θα σου κοψουν τη συνταξη 

παιρνεις μονο 300

και να στα κοψουν θα στα δινω εγω... 

ασχετο δυο

σας ευχαριστω τοσο για τα σχολια σας,

μερικες φορες ειναι πιο σημαντικα απο τα ποστ

μερικες φορες γραφετε και ανατριχιαζω τοσο

αφιρωμενο το τραγουδι αρχικα στην kovovoltes

που με προλαβε και το εκανε ποστ

 και στη συνεχεια σε ολους σας, τους γνωστους

αγνωστους 

σας θαυμαζω ολους

 

 

αποχαιρετισμοι (για λιγο)---"Αυτό το έχω ξαναζήσει ..."---

Αυτό το κλάμα σου το ξαφνικό το βουβό, 

με αναφιλητά, με ράγισε μ έκανε χίλια κομμάτια

Και εγώ δε γίνομαι εύκολα , η ζωη με κανε ατσαλι μεσα

Δεν σ είχα δει ποτέ έτσι

αυτό δε το χα ξαναζήσει μαζι σου.

Να οδηγείς και να κλαις βουβά

Είχα χαθεί στο τραγούδι μέσα και κοιτούσα τα δέντρα που ετρεχαν
 αντίθετα από τη κατεύθυνση του αμαξιού.

 σκεφτόμουν  οτι μέρες σαν την σημερινή την είχα ξαναζήσει πολλές φόρες

Ένα αεροπλάνο στον ουρανό ,που πάει?

Ναι αυτο  το  εχω ξαναζησει, ρε πουστη μου, ετσι ειν η ζωη.

Μου πιασες το χέρι και σε κοίταξα , βροχή στα μαγουλα τα δάκρυα.

αυτό δεν το είχα ξαναζήσει

ΣαγαπΩ (με περισπωμένη)

και οτι γραφει δε ξεγραφει

καθε ομοιοτητα με καταστασεις και προσωπα 

δεν ειναι συμπτωματικη και στηριζεται σε πραγματικα γεγονοτα

ειχα σκεφτει οτι δε θα γραφα κατι για αυτο  λογοτεχνικο σαββατο

αλλα τελικα γραφτηκε μονο του.

Μια σημαια... (revisited-my-own-private-revolution)

Κοίτα αν μου το λεγες στα 20 οτι θα το πάθαινα αυτό θα σ έλεγα τρελό...

κι όμως συνέβη και αυτό στην άσωτη ζωή μου.

Όπως ξέρεις ζω στο ιστορικό  κεντρο με τις ανιστόρητες συνθήκες ζωής

-πρέζα-κάτουρα-έγκλημα-παράνομοι μικροπωλητές-

Όλοι εμείς οι λίγοι Έλληνες
που μας έχουν γραμμένους όλους κανονικά,
νιώθουμε λίγο σα ξενιτιά εδώ,
 αλλά το παλεύουμε

Ο καθένας με το τρόπο του

Σημερα το πρωί καθώς περπατούσα στη γειτονιά
είδα  μπαλκόνι μιας κύριας που την ξερω ελάχιστα αυτή τη σημαία,
 την ελληνική.

Και μην σοκαριστείς

Αλλά ανατρίχιασα..

Εγώ με τα σύμβολα τα ελληνικά "δε το είχα" ποτέ  .

Ένιωσα σα να ζούσα στη ξενιτιά και είδα ελληνική σημαία.

Και για μας που έχουμε ζήσει έξω για λίγο η πολύ,
οτι και μαλακίες να λέμε, όταν βλέπεις σημαία η ελληνικό σύμβολο , νιώθεις κάπως.

Ναι ανατρίχιασα,
μεχρι που σκέφτηκα να βάλω και γω,
μια σημαία  για την εθνική γιορτή..
Βεβαια κάτι τυπου αριστεροι, αν δουν σημαία στα μπαλκόνια
θα σε πουν κι εθνικιστή και εθνικόφρονα

εκεί φτάσαμε.

Αλλά μου άρεσε αυτή η κίνηση , της  κύριας

Μια γενιά κει γύρω στα 60-70 που έζησε τα πάντα αυτή τη χώρα
 και τώρα ακόμη βάζει τη σημαία στο μπαλκόνι του,
 ακόμη νιώθει υπερήφανος εθνικά?

 Κι ας τους κοψανε τη σύνταξη και ας μην τους σεβάστηκε κάνεις

πως να το ερμηνεύσω?

γιατί εγώ δε νιώθω πια υπερήφανος

Εγώ νιώθω απλά μαλάκας .

κι ενα βιντεο εκπληξη
Μανος παιζει Μικη στο πιανο

Υ.Γ
σας ευχαριστω ηδη για τα  πρωτα σχολια 
τα οποια με καναν να βγω εξω να παω να βρω μια σημαια
να τη βαλω
θα ναι σαν μια μικρη επανασταση
στην " ξενιτια των καιρων μας"
 Να !
σα   να  βλεπω τον εικοσαχρονο εαυτο μου
να με κοροιδευει  απο τη δεκαετια του 90
αλλα του χαμογελω 
να ξερες τι θα ζησεις...
μετα.

το παιξες και θα το παιξω ( 11+11+11)

Είστε μεγάλες λέρες το ξέρετε που καθε τρεις και λίγο ξαμολάτε μπλογκοπαιχνιδα για να τα μαθαίνετε όλα  χάχα

και εγώ με τη σειρά μου τα απαντώ όλα γιατί ξέρετε οτι είμαι μεγάλη Ψωνάρα

Από την μια η Τζιντζερ που αγαπώ πολύ κα από την άλλη η Λία που ειναι νέα αγαπημένη φίλη

Πρέπει να σας ξαναπώ οτι ειναι πολύ ωραίο που επικοινωνούμε έτσι

  και επειδή είσθε 2 μαζι θα απαντησω όλες τις ερωτήσεις

1. Tι θα σ'εκανε να ευχόσουν να ζήσεις 100 χρόνια ακόμα?  (τι όχι ποιος) -- χμμμ! μονο αν ήμουν πάμπλουτος--
2. Τι σου χαλάει τη μέρα όσο τίποτα άλλο?  (τι όχι ποιος) --μου χαλάει τη μερα  η γκρίνια--
3. Ποιό βασικό στοιχείο της ζωής σου θα άλλαζες? --το σπίτι μου,για ένα καλύτερο --
4. Ποιό όνειρό σου δεν πραγματοποιήθηκε ως τώρα και σε λυπεί αυτό?--να δώσω αγαπη σ  ένα παιδάκι που έχει ανάγκη--
5. Θα εγκατέλειπες ξαφνικά το blog σου χωρίς μιά ενημέρωση προς τους blog-o-φίλους σου?-- όχι... νομίζω δε θα το κάνα--
6. Κάποτε με διαβεβαίωσαν (χμ) πως όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι, υπάρχει κάτι που θα σε ανάγκαζε ν'αφαιρέσεις μιά ζωή (ανθρώπινη ή μη)? -- ποτε δε ξέρεις τι μπορεί να σε φέρει σε μια τέτοια κατάσταση,ισως σε συνθήκες πολεμου να το κάνα αν ήμουν σε κατάσταση απειλής της δικης μου ζωης--
7. Ποιά είναι η μεγαλύτερη θυσία που θα έκανες γιά μιά μεγάλη αγάπη ?--να ζήσω στο μανστεστερ και να βρέχει κάθε μερα --
8. Ποιά είναι η μεγαλύτερη τρέλλα που θα μπορούσες να κάνεις γιά έναν τρελλό έρωτα? --την έχω κάνει ήδη, συγκατοίκησα κι αυτό για μένα είναι τρελλα--
9. Εχεις αρνηθεί τη συγνώμη σου σε άνθρωπο που σε αγαπάει?  Αν ΝΑΙ, γιατί? --όχι ποτε!--
10. Τι προσπαθείς να έχεις πάντα μαζί σου όπου και να πας? --χωρίς χρήματα δε πάω πουθενά--
11. Ποιά ψυχολογική κατάσταση μισείς περισσότερο? --την θλίψη--

1. Τι φοράς; Εντάξει, πλάκα κάνω! Ποιος ήρωας από ταινία/σειρά/θεατρικό έργο θα ήθελες να ήσουν;  

είμαι σπίτι και όταν είμαι σπίτι φορώ το βαρκάκι μου , χάχα!

κοιτά επειδή ήμουν πολύ φαν του LOST ,

 στάνταρ θα θελα να είμαι ο Τζακ ο γιατρός

2. Με ποιο χρώμα θα περιέγραφες τη ζωή σου αυτή τη χρονική περίοδο; 

μπλε βαθύ          

 3. Πού νομίζεις ότι θα μπορούσες να ζήσεις για πάντα;

     στη Νέα Υόρκη και στο Παρίσι

4. Ποιος ήταν ο ήρωας των παιδικων χρονων

ο πατερας

5. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ζώο

σκυλος ασυζητητι

6. Τι κάνεις για να κατευνάσεις το θυμό σου;

 μίλαω με φίλους  η τρώω μηλόπιτες

7. Τι μουσική ακούς

ολα εκτος απο χεβι μεταλ και πανταζη 

8. Ποιο μάθημα σου άρεσε στο σχολείο

εκθεση  

9. Ποιο λάθος σου θα ήθελες να ξανακάνεις;

δε θέλω να ξανακάνω κανένα λάθος  

10. Ποιο όνειρό σου έκανες πραγματικότητα;

ένα μικρό όνειρο ήταν που αγόρασα το σπίτι που μένω τώρα

11. Ποιο είναι το αγαπημένο σου μπλοκ και γιατί;

αγαπημένους μπλογκερς  εχω πολλούς και τους σχολιάζω όλους

αλλά αυτός που λατρεύω και δεν γράφει συχνά εξαφανίζεται αλλά θα θελα να εχω την γραφή του ειναι ο TakisX

οκ τωρα πρεπει να καλεσω  11  ε και να μην  τους εχετε καλεσει και εσεις που με καλεσατε? χμ δυσκολο τωρα αυτο

εχουμε και λεμε

καθαρματενιος μαγειρας

Blueprints

φανη 

Veronica

Anisixos

towards zero

kovoltes

nikatsou

katerina

serenata

nasia

απο χτες μου "κολλησε" αυτο το τραγουδι

το ακουσα σ ενα μπαρακι 

σας το αφιερωνω

 κι

11 ερωτήσεις δικες μου

1. πρωτη φορα που έκανες σεξ

2.εχεις κρυφές ανομολητες φαντασιώσεις που δεν έχεις ξομολογηθεί παρα μονο στον εαυτό σου?

3.αγαπημενο  αντικείμενο στο σπίτι σου

4.αγαπημενο μπλογκ που δεν έχει σχολιάσει ποτε στο δικό σου

5.εχεις πει ψέμα την τελευταία εβδομάδα?

6. έχεις κλεψει ποτε? 

7.αγαπημενη Ελληνίδα τραγουδίστρια η τραγουδιστής

8. υπάρχει μπλογκερ που αντιπαθείς, μην γράψεις όνομα 

9.τι σημαίνει για σένα  χαρα?

10.εχεις κάνει  1-night -stand?

11: αγαπημένη εποχή

στον κινηματογραφο

μια ιστοριουλα για το μπλογκ "λογοτεχνικο Σαββατο"

Αυτό που τον εκνεύριζε πιο πολύ απ όλα ειναι να τον στήνουν και η κοπέλα η του τον είχε στήσει άλλη μια φορά

Είχε νευρα πολλά νευρα και κοίταζε με μανία το ρόλοι του, η ταινία θα άρχιζε σε 5 λεπτά.

Είχε ήδη αποφασίσει οτι θα της έλεγε μετά την ταινία να χωρίσουν,

σημερα ηταν η καταλληλη μερα θα χρησιμοποιούσε μια από τις γνωστές ατάκες χωρισμού για να της  χρυσώσει το χάπι.

Ξέρεις  " δε σου αξίζω" , "είμαι σε μια φάση που καλύτερα να μείνω μόνος, δε φταις εσύ εγώ φταίω" δεν εχω ξεπερασει την πρωην(ουπς αυτο δεν ειναι και τοσο ψεμα σκεφτηκε) 

Ήταν πάντα ασυνεπής αυτή η κοπέλα και συμπεριφερόταν σαν να  να στρεφόταν γύρω της ολακερο το συμπαν.

Τι θα ελεγε αραγε ο Κοελιο που ξερει απ αυτα? ε?

Ενας μήνας ήταν αρκετός, ασε που το σεξ ηταν χλιαροτατο! 

Ασε που τον ξενερωνε το πλαστικο βυζι!

Γενικά μετά τον χωρισμό του με την Έλενα δεν είχε στεριώσει με καμία
 Επιτέλους Ήρθε, 

μπήκαν μέσα βιαστικά, είχαν ήδη κλείσει τα φωτα και επαιζαν οι πρωτες σκηνες της ταινιας.

 Κάθισαν σε 2 τυχαία καθίσματα βιαστικα.

Δεν είχε πολύ κόσμο η προβολή.

Σύντομα συνειδητοποίησε οτι ένα γνώριμο άρωμα μέσα στο σκοτάδι, τον ειχε κυκλωσει.

Το άρωμα της πρώην, της Ελενας.

Αυτο το χαρακτηριστικο αρωμα που σε συνδιασμο με το φυσικο της αρωμα  τον καυλωνε αλυπητα.

Μετά από 3 χρονια σχεσης  πολλους χωρισμους , και ενα σπασμενο μπουκαλι απ αυτο το  ιδιο το αρωμα την μερα που χωρισαν ,γιατι δεν την παντρευοταν, ηξερε καλα την μυρουδια αυτη.

Μυριζε το δυαρι στο πεμπτο ενα μηνα απ αυτο το αρωμα

Γυρίζει δεξιά και συνειδητοποιεί οτι ήταν αυτή

Γαμωτο!!!!! 

Απ όλες τις θέσεις , όλων των σινεμά που παίζουν αυτή τη ταινία ,διάλεξα να καθίσω   αποψε  διπλα της? σκεφτηκε

Κοιτάζει παραδίπλα της ,ενας τύπος με μούσι

Ε όχι  ρε παιδια αυτή μισεί το μούσι ψελισσε, πως ξεπεσε ετσι?

"...ειπες κατι αγαπουλινι..." ψιθυριζει η αλλη- που την ειχαμε χεσμενη μεχρι τωρα γιατι  αυτη τη ιστορια χωραει μονο δυο και ενα αρωμα-

Η καρδια  του άρχισε να κτυπάει δυνατά, ποια ταινία και ποια πλοκή?

 δεν είχε παρακολουθήσει τίποτα

Σκαφτόταν πως να "την κάνει" μέσα στο σκοτάδι πριν το διάλλειμα.

Δεν είχε καν αντίληψη του χρόνου και  τσουπ βλέπει στην οθόνη να γράφει "Διάλειμμα"

 με κείνη τη κιτς γραμματοσειρά της δεκαετίας του 80.

'..Ω ρε γαμωτο .." γαμιεται το συμπαν αποψε σκεφτηκε

Ανάβουν τα φωτα και τα κοιταζονται αυτοματα σαν να ηταν το πιο φυσικο που θα μπορουσε να συμβει , οταν αναψουν , να μη κοιταξει την κοπελια του αλλα απο την αλλη πλευρα

" πιο ομορφη απο ποτε η πουτανα, σκεφτηκε!

Η Ελενα ταράζεται κι αυτη με να τρόπο που μονο αυτός ξερει να αναγνωρίσει.

Λέει κατι στον μουσάκια και πάει έξω βιαστικα

"Πάω για κόκαλα  ζερο..." του λέει η κοπελιά του και κεινος   κατακόκκινος , κάνει ένα νεύμα και σηκώνεται να πάει τουαλέτα κι αυτος.

Μπαίνει στο προθάλαμο και η Ελενα  ειναι κει.

Μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας... και χωρίς να καταλάβουν και οι δυο φίλιουνται με πάθος.

Ένα φιλί από κεινά τα δικά τους τα γεμάτα τρευφεραδα και  παθος συναμα  αμεσως του σηκωθηκε , κι ειχε καιρο να του συμβει αυτο το αμεσως με τις αλλες.

Κοσμος μπαινοβγαινει και τουε κοιταει

για αυτους τους δυο δεν υπηρχε χρονος και τοπος

Ένα καζανάκι της τουαλετας  τους κανει να σταματήσουν ...

Κοιτάζονται ξανα  με θερμη.. και αναψοκοκκινισμενοι και οι δυο

"Θέλω να σε ξανά δω"  της λέει θελω να μαστε ξανα μαζι, θελω να με παντρευτεις"

ετσι απλα και μαυτη τη σειρα.

" Ναι μωρο μου ναι..." ετσι απλα και  χωρις πολλα πολλα

3 μηνες μετα μετά παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο, στην αγαπημένη τους πόλη, την Λισαβόνα

Η ελινα ηταν εγκυος ηδη δυο μηνων.

μικρή ζωη...

ήλιος ξανά
βόλτα
κουλουρι στην αιολου
καφές
φίλοι
γέλια
βλέμματα
ξεκούραση
αγια ειρηνη
Μοναστηράκι
Θησείο
Ακρόπολη
σουρουπώνει...
εφημερίδες κυριακάτικες από την ομόνοια
βράδυ Σαββάτου
κυριακη πρωί
καφές
εκδρομή
Σούνιο
Ήλιος,
θαλλασσα
φως εκτυφλωτικό
αέρας που σου δίνει δύναμη

πέρνα καλά, μην είσαι μονος-η

τραγούδι από
Πόπη αστεριαδη σε μουσική Κβητα

πολλα κομματα...καμια τελεία?

Σημερα εχω τα νεύρα μου γιατί  ειναι η πρώτη λιακάδα μετά από μέρες και εγώ εχω φαρυγγολαρυγγιτιδα  και  μίλαω σαν τον Βασίλη Καρρά  ,  άσε  που όλοι ειναι άρρωστοι γύρω μου και  αυτος ο επιμονος ηλιος  παιζει με τη κουρτινα μου με θρασσος.

Έβλεπα  που λες τα γκάλοπ για τα νέα κομματα, πολλα κομματα ρε παιδια,

 ελλας ο παραδεισος του πολυκομματισμου χα!

Κι εχω ως άσωτος και ως γιος  τις εξής πανανθρώπινες απορίες ενός μέσο--αστού

Α. υπάρχει κόσμος που ψηφίζει ακόμη Πασοκ & Νδ?αν ναι ας μου απαριθμησει ενα-δυο λογους

β. καλά μια αριστερά  σ  αυτή τη χωρα και δεν μπορεί να βρει μια κοινή γλωσσα?

να ενωθεί να  γίνει κατι?

γ. Λαός (4%)  και Χρυσή αυγή (4.5%) ? ποπό ε-ρε-γλέντια- που θα  κάνουν στον αϊ Παντελεήμονα (μεγάλη η χάρη σου)
δ, αυτός ο Λαζοπουλος-λέγε-με-λαικοπαιδι & ρομπεν των φτωχψν- γιατί κάνει ακόμη εκπομπή? 

 Παω να φταξω τωρα τελειο φασκομηλο με μελι και να ακουσω μουσικες να χαλαρωσω

ρακομελο λες ? αντε καλα!

παρε τεστ που σε βοηθα και καλα να δεις τι πρεπει να ψηφισεις 

 τωρα αν σου βγαλει ΚΚΕ, η ακροδεξια  αυτο να το προσεξεις, κανεις δεν ειναι τελειος.
και τελειωνω με αγαπημενο σαλονικιωτικο  γκρουπ!

ίσως η αγαπη να είναι ένα σκυλί που κουνάει ακόμη την ουρα του

Πιθανώς να το έχεις δει παλιότερα  το βίντεο στο διαδίκτυο 
εγώ δε το χα είδα  δει και με συγκλόνισε...

"....ξυπνα αγαπη μου, ξυπνα φιλαρακι μου γλυκο , ξυπνα

βοηθεια

ας βοηθησει καποιος

ξυπνα

οχι δε μπορει να συμβαινει αυτο

μη μαφησει μονο

δεν αντεχεται αυτη η πολη χωρις εσενα

δεν αντεχεται αυτη η σκυλοζωη χωρις εσενα

...βοηθεια

ας βοηθησει καποιος

βοηθεια

σαγαπω μη φυγεις..."

και  δυο δικες μου  street pics από χτες
λατρεύω τα σκυλιά  

από μπόμπιρας είχαμε πάντα σπίτι ένα
αφιερώνω αυτη την ανάρτηση στην ηρα μου 
ένα haskey την είχαμε 15 χρονια
μου ομόρφυνε την εφηβεία και ακόμη μου λείπει


όταν κάθομαι στο κηπο και χαλαρώνω τα βραδια
καμια νιώθω ότι περνάει από διπλα, 
νιώθω τον αέρα από την ουρα της

street stories-ιου ιου ιου δε μου κανει τσιου

νιωσε!

εκφρασου

αμα νιωσεις θα σου κανει, στανταρ!

κι ενα τραγουδι για τη 'βδομαδα που ερχεται...κι ας εχει γκρι ουρανους εκει εξω ακομη...

εμεις "βουταμε  γυμνοι..."

"Τέλος επειδή το καλοκαίρι έρχεται ξανά καταπάνω μας, άγριο και εκτυφλωτικό κι έχουμε -πιο πολύ απο ποτέ- ανάγκη
να βαπτιστούμε στα καθαρά νερά του, να βρούμε μια νέα χαρά...
βουτάμε γυμνοί..."

Στίχοι, μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Ενορχήστρωση: Νίκος Πορτοκάλογλου με την βοήθεια των μουσικών

και μη ξεχνας υπαρχει ενα ιστολογιο που σου δινει ιδεες να γραφεις

ριξε μια ματια γιατι ".. ειν  ωραιο να  μεγαλωνουν οι παρεες.."

το κοριτσι με την γατα στον ωμο

Κορίτσι με τα μαύρα μακριά μαλλιά κοτσίδα, σε συναντώ συχνά την ώρα που σου σουρουπώνει, κει στο γωνιακό τυροπιτάδικο λες και περιμένεις κάποιον.

Το βλέμμα σου  ασυνηθιστα κουρασμενο για την ηλικια σου  και άδειο, συχνά ρίχνεις ματιές στον  μεγαλο ουρανό η στους πάνω ορόφους της πολυκατοικίας , δεν εχω καταλάβει...

Φοράς πάντα  αυτά τα μακριά φουστάνια και μάλλινη μακρια  ζακέτα, έχει να πλυθεί καιρό στα σίγουρα.

Κι αυτα τα ασυνηθιστα παπουτσια..., ενα νουμερο πιο μεγαλα στα ποδια σου.

Έχεις κόκκινο κραγιόν στα χείλια και στον ωμό σου  ένα γατάκι σου κάνει πάντα συντρόφια.

Μοιάζεις σαν ηρωίδα από ταινία μιας αλλης  εποχής αλλά ζεις σημερα

Καμία φορά αναρωτιέμαι αν σε βλέπω μονο εγώ και δεν μπορούν οι άλλοι.

Μια φορά  από περιέργεια αγόρασα μια αθλία τυροπιτα κι ένα ακόμη πιο άθλιο εσπρέσο και κάθισα διπλά σα να περιμένω και γη κάποιον, σου εγνέψα ένα γεια αλλά δε με ειδές καν.

Κορίτσι παράξενο και όμορφο, θλιμμένο και μοναχικό, άραγε τι μυστικά κρύβεις μέσα σου? ποια παιδικά χρόνια ειναι η πατρίδα σου?

Κι αυτή η πιστή ήρεμη γάτα πως κάθεται πάντα στον ωμό σου  έτσι ασάλευτα? 

Σαν να ειναι φύλακας σου, σαν να ειναι η μονη που ξέρει την ιστορία σου..

Κι ουρανός εκεί ψηλά η ο εκτός όροφος της πολυκατοικιας  τι σου ψιθυρίζει που δε μπορώ εγώ να ακούσω?

γυναικες στα προθυρα νευρικης κρισης

Γυναίκα χρόνια πολλά, 
φίλη , μητέρα , αδελφή, ξαδέρφη, σύζυγε, γιαγιά , θεια , άγνωστη μπλογκερ.
Ξερω σημερα ειναι η μέρα σου και καλά και όλοι μέσα στη καλή χαρα, 
έξω μαγαζια σου  δίνουν λουλουδια στους δρόμους , 
το βραδυ θα έχει  βραδιές για κορίτσια μονο και αλλα τέτοια  χαριτωμένα.
Έχεις μπερδευτεί λίγο έτσι?
 θα σου πω τη γνώμη μου ως άντρας με 3 κολητες εκεί γύρω στα σαράντα ανύπαντρες και οι τρεις..."νέες ωραίες και ευτυχείς (????)".
Και φυσικά δε σημαίνει ότι έχω και δίκιο.
Μα καλά τι σου συμβαίνει εκεί-γύρω-στα 35-plus-φιλες μου? 
Μη μου πεις πως δεν υπάρχουν άντρες 
Και πως όλοι τον παίρνουν και δεν στον δίνουν 
γιατί αυτό δεν φταει γι τη μοναξιά σου, το ξέρεις.
Και καλα κάνουν και τον παίρνουν αφού έτσι νιώθουν.
Υπάρχουν άντρες και το ξέρεις, 
Καραστρεητ μια χαρα αντρες που ονειρεύονται πολύ να σε κάνουν δική τους,
να σου κάνουν ερώτα πιστά  να σε προσέχουν, να σε αγαπανε, να σου κάνουν μωράκι, να το μεγαλώσετε μαζι, να είστε μια χαρα.
Πως δεν υπάρχουν ...
απλά το χεις χάσει λίγο, κι εσύ γιατί άλλο θες, άλλο προβάλεις  απ αυτό που εισαι,άλλο ψάχνεις και άλλον παντρεύεσαι η κάνεις γκόμενο.
Μήπως η καριέρα σε αποροφησε? 
Μήπως τα τεκνα σε παρέσυραν και σου φαγανε τα χρονια?
Άφησες τον εαυτό σου και μοιάζεις με νταλικιέρη?
η μήπως πάντα έμπλεκες με λάθος ανθρώπους και καταστρεφόσουν γιατί οι γονείς δε σε μάθαν να εκτιμάς τον εαυτό σου?
τίποτα απ όλα αυτά ?
και είσαι  ακόμη μονη? 
δεν ξέρεις δεν απαντάς?
Θα μου πεις μονο εσύ?
 Ολος ο κόσμος, το χει χάσει.
Κι έχεις έρθει  φιλενάδα, γύρω στα σαράντα και ο ενας σου βρωμάει,
 ο άλλος έτσι , ο τρίτος γιουβέτσι και στο τέλος  συζητάς με  τον γκέι φίλο σου να κάνεις παιδί μαζι του γιατί είσαι πια 45 και δεν βρήκες αυτόν που ονειρεύτηκες, 
η παντρεύεσαι ένα "καλό παιδί" και ζεις μια ζωούλα που κορόιδευες, η χωρίζεις μετά το παιδί.

Σε βλέπω έξω στα μπαρ με τις φίλες σου , πολλές μαζι, οι γυναικοπαρεες ειναι στάνταρ πιο πολλές από τις αντροπαρέες.

κατι γίνεται έτσι? κατι πάει λάθος...
Στην λέω άσχημα ναι το ξερω αλλά σορρυ αν δε στα πω εγώ που  σ αγαπώ 
ποιος θα στα πει?
Κι αν εχω άδικο να μου την πεις κι εσύ, γι αυτό είμαστε εδώ.
όπως και να έχει σας αγαπώ και σας αφιερώνω αυτό το τραγούδι
μπορείς να με βρίσεις άνετα χαχαχα!

bring Μελινα back to life

Να! σα τώρα τη θυμάμαι
 Είχε έρθει στο νησι να εγκαινιάσει τον θεσμό των Ελεθερων ανοιχτών Πανεπιστημιων.

Ήταν καλοκαιρι η σχεδόν καλοκαίρι δε θυμάμαι..

Το μονο που θυμάμαι καλα είναι ότι ήταν ξυπολητη...
στην εξεδρα που ειχαν στησει για την ομιλια της

 Φορουσε  ένα τζιν σε στυλ ψαράδικο.

Είχε μαγέψει όλο το κόσμο ακόμη
 και τους αντιπαλους της...

Μελινα  (Αθήνα, 18 Οκτωβρίου 1920 –  
Νέα Υόρκη, 6 Μαρτίου 1994)
εμπευστηκα το τιτλο απο την αναρτηση του Νικατσου

πολυτιμα αντικειμενα

Ενας αρκουδος  μέσα σε γυάλινη μπάλα χριστουγεννιάτικη,

 την ταράζεις και χιονίζει, χιονίζει τον αρκούδακο.

Θυμάσαι?

 Την πηρες δώρο από τα  Goodies μαζι με γεύμα…

Στην πραγματικότητα δε πεινούσες  ποτε  αλλά σ άρεσε πάντα να αγοράζεις

αυτά τα γεύματα που την εποχή των Χριστουγέννων εδιναν έξτρα δωράκια με θεμα τον αρκουδο, και επιπλεον καποιο αντιτιμο χρηματικο που πηγαινε στα χωρια ΣΟΣ

Κι είχες μαζέψει πολλά αρκουδάκια, κορνιζα με αρκούδα, αρκουδινα με φούστα, αρκούδι μαξιλάρι, αρκούδι παιδική κουβέρτα…

Μα τι θα τα κάνεις όλα αυτά, παιδια δεν θα κάνεις? Σου λεγα με υφος

Κάνε ένα καλό και ριχτο  στο γιαλό μου λεγες

 και αχαχούχα μ εκείνο το τρανταχτό γέλιο.

Σαράντα μέρες μετά τη κηδεία σου, ο αδελφός σου μας κάλεσε όλη τη παρέα σπίτι  , να μας μοιράσει πράγματα δικα σου.

Μάζευα  όλα τα αρκουδοπραγματα και εκλαιγα , τα κρατούσα  σφιχτα και τα εφερα σπίτι μου.

Τριανταπεντε χρονων αντρας να περπατα στη διαδρομη από το σπιτι σου στο δικο μου με ένα μικρο σακ βουαγιαζ γεματο αρκουδακια.

Δεν ήθελα να τα βλέπω κάθε μέρα αλλά ήθελα να τα εχω.

Τα εκρυψα μέσα στο δερματινο μαυρο μπαούλο στο χολ,

ξέρεις εκείνο που είχαμε βρει στα σκουπίδια στα Εξάρχεια ένα βραδυ και το καβαλάγαμε σα τρελλά παιδιά τα ξημερώματα.

Είναι κει  ακόμη μέσα  στο μπαούλο , μια  παραξενη  κλειστη παιδική χαρα για αρκουδοπαιχνιδια.

Μονο την γυάλινη μπάλα εχω έξω απο το μπαούλο,

 να παίζει με το φως του σαλονιου

 και όποτε μου λείπεις την κουναω γερά και με δύναμη

 και χιονίζει τον αρκούδακο.

Ανοιξη καλοκαίρι φθινόπωρο χειμώνας...

 χιονίζει στο αρκουδακι  που με κοιτά σα να μου λέει  :

Ε ψιτ!! η ζωή συνεχίζεται εκεί έξω ,

μην πατας ποτε pause 

 σπάσε τη δική σου γυάλα και ζήσε όλες τις εποχές σου 

η ζωη ειναι μονο αυτη που ξερουμε...

  το κειμενο γραφτηκε με αφορμη τα λογοτεχνικα σαββατα που ειναι εμπνευση της Βερονικας  και αυτη τη φορα ειχε τιτλο πολυτιμα αντικειμενα

σαυτο το μπλογκ ειμαι σιγουρος οτι θα βρειτε ενα σωρο πολυτιμα κειμενα