ο ελβις θα γινει πενηντα

Αγαπημένε μου ελβις

Αν υπήρχαν κασέτες θα σου έφτιαχνα μια

σαν εκείνη όταν  πήγαινες φαντάρος

και σου  εκανα κολαζ

εξώφυλλο τον όλβος

στα μάτια μου ήσουν σαν τον Ελβις

λαμπερός

και πάντα ροκ

ροκαρες και ρολαρες  τη ζωη σου

μ ενα τροπο που θα κατακτησω στα 80 μου

Εικοσι επτα χρονια μετα κεινη η πρωτη στιγμη

ειναι   σαν ομιχλη

 που με διαπερνα ακομη

οχι σαν  υγρασια

αλλα σαν  τρυφεραδα

Ενα φεγγαρι στην αλεξανδρας

δυο παιδια  αγνωστα  μεταξυ τους

 με  τη μοναξια της επαρχιας τους

στους ωμους τους

και τη λαχταρα να βρουν

ενα δρομο που να τους αγαπα

να περπατησουν ξυπολητα

οπως τοτε τα καλοκαιρια στην αμμουδια τους

40 κυματα μακρια   τα νησια τους

στο περιστέρι η γκαρσονιέρα

με την μικροσκοπική τουαλέτα

πλαφ !

όταν έκανες ντους το νερό έτρεχε

να ξεφύγει

 και έφτανε

 στη κουζίνα διπλά ακριβώς

το ότι ήταν κουζίνα διπλά ακριβώς

το καταλάβαινες από τα εκατοντάδες

άπλυτα πιάτα

κι η γκαρσονιέρα μου στη κυψέλη

ένα κρεβάτι

ένα καφάσι για κομοδίνα

ισόγειο,

νεραντζιά απέξω

και απομεσα  αρκετη τρελλα

και πολλά μεθύσια

πάνω στο παπί το μπλε

τ αλμυρά τα δάκρυα

εκαναν  βόλτα

 από τα δικά σου μαγούλα

στα δικά μου

και μετά ήρθε η νύχτα στην Αθηνα

μεγάλη ατελείωτη

η νύχτες μας  ένα ατέλειωτο beat

η κάρδια μας έψαχνε τις αλήθειες της

στερεο νοβα

φιλια

σώματα

αγάπες μικρές

μεγάλες

στρατός

αποχαιρετισμοί

κτελ

σακ βουαγιαζ

σημειώματα

τηλεφωνα

τηλεκάρτες

μετά μεγαλώσαμε

μπήκαμε σε δυάρι

σε τριάρι

σε τεσσάρι

αλλά η τι σημασία έχουν

 τα δωμάτια και

οι όροφοι

μείς μεγαλώσαμε  όμορφα

αλλάξαμε

 πονέσαμε

αγαπήσαμε

πληγωθήκαμε

φοβηθήκαμε

κάποιες φόρες

δεν αντέξαμε 

ο ένας τον άλλον

το ξέρω

αλλά τον έχει

τον έχει όντος του

ότι και να γίνει μικρέ μου ελβις

εγώ  εχω σκοπο ναι μαι εδω

 το  χεις παρει πρεφα ετσι?

φλύαρος και υπερβολικός

με το καθρεφτάκι στο χέρι

χαμομηλακι και βολτες στη πλατεια με το Πι

και θα σου κρατώ το χέρι σφιχτά

τα βράδια που  το έχεις ανάγκη

τώρα που έχω ζήσει 

και εγώ σχεδόν μισό αιώνα

τώρα ξέρω πως δε θέλω να σε χάσω με τίποτα

τώρα πια δεν είσαι φίλος 

αλλά αδελφός

ότι και να γίνει μας ενώνει

ένα αίμα  μεταφυσικο

αυτό που κυλαει εντος μας

όχι κόκκινο

είναι αόρατο...

κάτι σα  συνδεση γουαί φα

να σου δώσω να καταλάβεις

συνδεόμαστε  έτσι χωρίς κωδικό

μη σου πω και χωρις δικτυο

γιατι μεις μεγαλωσαμε χωρις τα δικτυα τους

και φτιαξαμε τα δικα μας 

που  ειναι αητητα

δεν υπάρχουν κασέτες  Ελβις  μου πια

μονο σε κάτι κουτιά μου παλιά 

γιοματα αναμνησεις

και το στύλο δε γράφει σε χαρτί όπως παλιά

αρνείται δε ξέρω γιατί,

μισεί τα δάχτυλα που κατέχουν το πληκτρολόγιο

είναι ένας εγωιστής αυτό το παλιό μπικ στύλο

και μια βραδια σαν κι αυτή

με τη αγερωχη πασχαλια  

της διπλανής αυλής

να μου χαιδευει τον σβερκο

θα θελα να ακουγαμε μια κασετα ακομη

χωρις να σκεφτομαστε τιποτα

 βαλε τωρα λιγο δυνατα αυτο το τραγουδι

https://www.youtube.com/watch?v=RYgxxU1wKTc