κάθε χρόνο τέτοιες μέρες
ακούω αυτο το τραγούδι
και πάντα με "πιάνει"
αυτός ο γνωστός κόμπος στο στομάχι
κόμπος απο τα παλιά που δε λυθήκαν
που ειναι άλυτα και δε θα λυθούν ποτέ
θέλουν δυνατούς λύτες
και εγω πάντα ήμουν αδύναμος λύτης
Δε φταίω γω ,
φταίει το ύφασμα
Σε σένα έμοιασα το ξέρω
μου το λένε όλοι
ακόμη στον ήχο της φωνής
το σίγμα σου έχω πάρει.
Αγιε μπαμπά και Άγιε φίλε μου Γιάννη
πάντα λείπετε τέτοιες μέρες πιο πολύ
δηλαδή ειστε εδώ,
σε κάποιες μικρές ανεμπόδιστες
στιγμές λύπης
που κανείς γύρω δε θα παρει
ποτέ είδηση
οτι τις ένιωσα
Πληγές που ανοίγουν
απο τις μυρουδιές των κουραμπιέδων
Να η μάνα μου νέα κει με τη ποδια της
γεματη αχνη
τους φτιάχνει
και συ κουβαλάς τα ξυλα
για τη ξυλόσομπα
γερός και πάντα χαμογελαστός
πάπους γιαγιά , σκυλάκι , γατάκι
και σπίτι παλιό με αυλη μπροστά
και πορτοκαλιά
χαμόγελο τώρα
καλα Χριστούγεννα
