ενα σύννεφο και ενα βουνό.

Πως γινεται όποτε περνώ απο αυτό το μέρος 

 να βλέπω αυτό το βουνό μ ένα σύννεφο απο πάνω?

Σύννεφο όχι  σκούρο βαθύ γκρίζο  που θα φέρει βροχή, 

  αλλά όμορφο σα ζωγραφιά παιδική,

Ακουμπαει νωχελικά στη κορυφή του βουνού,

σα να του κρατα

κρυφα το χερι, 

για να μη καταλαβει κανεις   περαστικος τη σχεση τους

Όχι , οχι δεν ειναι σα τα σύννεφα της πολης που φέρνουν 

συχνα καταιγιδες

Αυτό ειναι ένα σύννεφο αλλιώτικο, 

το βλεπεις και θες να σκαρφαλωσεις

σε μια γιγαντιαια φασολια

( αν νομιζεις οτι δεν υπαρχουν

ε εισαι χαζο στο λεω)

 και να  χαλαρωσεις πάνω του

Ναι σίγουρα ειναι καλό σύννεφο..

Κοιτά να δεις που συμβαίνει τελικά,,,

 μια φίλη μου , έλεγε οτι σ ένα άλλο βουνό

στο εξοχικό της  βλέπει πάντα ένα σύννεφο ,

 διπλα σε μια βουνοκορφή πολυ συχνά

 αλλά αυτή νομίζει οτι τα συννεφα ειναι ψυχές ανθρώπων \

 και καθε   τοσο οταν   τους λείπουν οι αγαπημένοι τους, 

ερχονται και κάνουν βόλτες 

να δουν , να νιώσουν 

Αυτή η φίλη μου λέει πως οι βροχές δεν ειναι βροχές, 

αλλά δάκρυα απο τα συννεφα 

άκου τώρα, κι αυτή...

(κοιτα να δεις τι σκαρφιζονται οι άνθρωποι ,

 οταν μετρούν τις απουσίες

και τις υγρασιες εντος τους)

Λοιπον τωρα που ξανασκεφτομαι  ναι ετσι ειναι

ερχεται το συννεφο και του κανει παρεα

Κόντρα στου κόσμου τα λογικα

να ζουν αυτόν τον παράφορο ερωτα 

ενα συννεφο κι ενα βουνό

και καθε που περνω και εγω απο κει

βαζω στη διαπασων αυτο το τραγουδι

κι εσεις αμα περασετε 

κρατηστε το χερι του αγαπημενου καθως οδηγει

ετσι για λιγο

δεν εχω τιποτα να πω-στ! part σιξ

είχα να τ ακούσω από το καλοκαίρι αυτό το τραγούδι

και το άκουσα Σάββατο βραδάκι σ εκείνο το μπαράκι 

με τις έξυπνες αμεριμνες φάτσες  στα Εξάρχεια, 

το ζευγαρακι που με  παθος φιλιοταν μπροστα μας

(...μετα με φιλησες απαλα στο λαιμο και εκνευριστικα

γιατι ειμαι μεγαλος κομπλεξικος...)

αυτο το τραγουδι

μου θύμισε το καλοκαίρι , και μελαγχόλησα ...

συνήθως οι αναμνήσεις του καλοκαιριού σου φέρνουν ζεστές εικόνες, 

γεύση από αλμυρα στα χείλη με φραπέ μαζί,

και νοσταλγία.

εμένα αυτό το τραγούδι δε μου φέρε νοσταλγία αλλά μελαγχολία

και σήμερα το απογευματάκι το ψάξα και  το βρήκα

λεω ψιλοβρεχει που ψιλοβρεχει ας "καταστραφω εντελως" 

μετα την μιση μηλοπιτα που "τσακισαμε"

το βαλα να "παίζει"

κι άρχισα να χορεύω στο ξυπόλητος στο ξύλινο πάτωμα,

σήμερα μου φέρε χαρα

και το κανα  "πω-στ"

ειναι σκοτεινός εκεί έξω ο πλανήτης 

μακάρι ο καθένας να χει το αστέρι του...

να δει μεσα στο σκοταδι

οτι σημαινει αστερι  

για τον καθενα

  το αφιερωνω σε σενα

αλλα και στον κολητο μου

που του αρεσει

και το ψαχνε βραδιατικο

κυριακη του ασωτου...

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης 
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

....Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω 

άλλα είναι εκείνα που αγαπώ γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα. 

Στ' αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ' ομολογώ. 

Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά,

πάντα πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.

*•.¸❤ Για σένα,

*•.¸❤ Για σένα,
Έχω φυλάξει τις πιο κρυφές μου σκέψεις...
Της αυγής τη δροσοσταλίδα ..
Και του γλυκοχαράματος τους ψιθύρους....
Για σένα έχω κρατήσει
Τις λέξεις που έχω πιότερο αγαπήσει...Για σένα ..Για μάς.. *•.¸❤

Έχε τα μάτια σου κλειστά και εγώ θα σε κρατώ σφιχτά
Θα είμαι εγώ η βόλτα σου κι η κλειδωμένη πόρτα σου

Μη φοβηθείς ούτε στιγμή κι αν σε τρομάζουν οι καιροί
Θα είμαι εγώ το θάρρος σου στις θάλασσες ο φάρος σου

Ένα θέλω μόνο το πρόσωπό σου για καθρέφτη μου
μέσα του να πιάνω να σταματώ τον κλέφτη μου
Τον χαμένο χρόνο να φυλακίζω μες τα μάτια σου
έλα μη μου σπάσεις και ζω με τα κομμάτια σου

Εσύ κανέναν μην ακούς κι εγώ σε δρόμους μυστικούς
θα είμαι πάντα ο ήχος σου και ο πιο γλυκός ο στίχος σου

Έχε τα μάτια σου κλειστά και εγώ θα σε κρατώ σφιχτά
θα είμαι η κάθε σκέψη σου και η πιο ωραία λέξη σου



Στίχοι: Αλιφραγκή Κοραλία
Μουσική: Κουρουπάκης Νίκος
Ερμηνευτές: Κουρουπάκης Νίκος, Τρίφωνο

αφιερωμένο.

σ εχω κανει θεα!

κι αφού η μανταλένα ξανάπιασε το σταυρό,

πέμπτη μεσημέρι  

"..γιατί ο θεός ξέχνα αλλά δεν αλησμονεί .."

μου ρθε να γράψω για  ένα κορίτσι ,

την κολλητή μου, 

Ήμουν στο σπίτι της φάγαμε, 

ρίξαμε κι ένα υπνάκο στο καναπέ με θεα τα βουνά .

είμαι τυχερός που την έχω στη ζωή μου .

Είναι φίλη από τα χρόνια του σχολειου
  και μεγαλώσαμε μαζί

Δηλαδή δε μεγαλώσαμε ποτέ...

είμαστε ακόμη παιδια

Και κεινά τα καλοκαιρια που πίναμε

γελάγαμε φλερτάραμε συνεχώς

δεν θα πεθάνουν ποτέ.

είναι ένα σπάνιο κορίτσι ,με υπέροχη φωνή και  σπάνιο ταλέντο.
η ευτυχια στο θεατρο, στο πανι , στη τηλεοραση, στα μικροφωνα,στο παλκο...
ενα γλυκο κοριτσι , που κανει τους ρολους της , τοσο αληθινους που οταν τελιωνουν σου λειπουν.

Την έχω δει να παίζει από τραγωδία μέχρι κωμωδία αλλά ο πολύς κόσμος την ξέρει από την κωμωδία στην τηλεόραση και στο θέατρο.

Φυσικά στην Ελλάδα όταν κάνεις κάτι καλά

 στο εξαντλούν σε βάζουν  να παίζεις τα ιδια και τα ιδια.

Έχω ζήσει απίστευτες στιγμές με την Ευτυχία .

Έφυγε από τον  Βόλο και μονη της έχει κάνει βήματα σταθερά έξω από γκομενικα και "παρέες" που κινούν τα νήματα στο καλλιτεχνικό χώρο

Ότι καταφερε το καταφερε μονη της

Είναι ένα κορίτσι που είναι

έντιμο αισιόδοξο ευαίσθητο

Και ήθελα να της γράψω πόσο την αγαπώ 
γιατί εγώ τα σαγαπώ δε τα τσιγκουνεύομαι
αφού τα νιώθω

Ευτυχία ,

απόλυτη σταρ της ζωής μου
εισαι μεγαλη αρτιστα το ξερεις?

Και ευχαριστώ που αγαπάς

ευχαριστώ γιατί έχεις ακόμη κείνη την κάρτα μου

μέσα στη κουζίνα σου καρφιτσωμένη.

ευχαριστώ γιατί όταν γελάς 

γελανε όλα γύρω μας

ευχαριστώ που όταν  με πιανε η μαλάκια

και ήμουν αυστηρός 

εσύ ήσουν πάντα εκεί

αλλά αν μου ξαναΦάς τις τηγανιτές πατάτες με μπέικον και λιωμένο τυρί 

θα χουμε κακα ξεμπερδεματα

χοχο!

αφιερωμενο το ασμα 
και σας  εχω και "αποστολή"
θα  μπειτε ολοι στο  facebook και θα γινετε μελη στο γκρουπ

Ευτυχια Φαναριωτη EFTIHIA FANARIOTI

θα βρειτε τραγουδια και σκηνες απο τηλεοραση 

σ ενα αεροπλανο... (κ.χατζης)

δε ξερω τι με πιασε μαυτο το τραγουδι
ειχα χρονια να τ ακουσω και  μαρεσε πολυ
τις τελευταιες μερες ακουω μονο δυσαρεστα
ευχομαι σε λιγο καιρο ολα αυτα που ζουμε συζηταμε να ναι τοσο ασημαντα και μικρα και να γελαμε
η ζωη ειναι  ωραια, δεν ειναι παντα ωραια αλλα ειναι και ωραια
η ζωη ειναι στιγμες μικρες , μικρες ευτυχιες..., χαμογελα ενα καφε σ ενα ηλιοβασιλεμα,γελια με το κολητο, ονειρα, τραγουδια,καυγαδες,αναμονες γλυκειες και αλλα πολλα
οτι δυσαρεστο μας συμβαινει καποια στιγμη θα ναι μικρο πια μεσα μας και θα χαμογελαμε που ειχαμε κι αυτη τη φορα κουραγιο να το ξεπερασουμε
γιατι καθε φορα νομιζουμε οτι δε μπορουμε αλλα μπορουμε τελικα, παντα μπορουμε
δεν ειχα σκοπο να γραψω τιποτα αλλα ετσι μου βγηκε...

δεν εχω τιποτα να πω-στ! (παρτ φορ)

καλο σεπτεμβρη

σημερα τον ενιωσα τον σεπτεμβρη

σημερα με τα συννεφα

και την αυρα

και επειδη εχω αδυναμια στο κβητα συχνα επιστρεφω στις μουσικες του

Στίχοι: Κωνσταντίνος Βήτα
Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα
Ερμηνεία : Κωνσταντίνος Βήτα 

***

Με κοιτάς, το μέρος μου είν' εδώ
είναι ένας τοίχος σ' ένα δρόμο αδειανό
Και νιώθω τόσο απέραντα φτωχός
στην πιο ωραία αχτίδα του φωτός
Όπως η χλόη βίαια θα κοπεί
έτσι κι εσύ μια μέρα θ' αρνηθείς
Θα καταστρέψεις μια μικρή ζωή
κι αυτό το λάθος μία μέρα θα σε βρει

Όλη η ζωή, οι μέρες που περνάς
τα σύννεφα κοιτάς, κι ο χρόνος φεύγει
Όπως και αυτός που έπεσε στη γη
ήρθε ένα πρωί και έγινε σκόνη

Σ' αγαπώ, το μέρος μου είν' εδώ
με πήρες απ' το χέρι και σ' ευχαριστώ
Ήμουνα σ' ένα δρόμο σκοτεινό
πίστευα πως κανείς δεν πέρναγε από δω
Με κοιτάς, το μέρος μου είν' εδώ
είναι ένας τοίχος σ' ένα δρόμο αδειανό
Και νιώθω τόσο απέραντα φτωχός
στην πιο ωραία αχτίδα του φωτός

Όλη η ζωή, οι μέρες που περνάς
τα σύννεφα κοιτάς, κι ο χρόνος φεύγει
Όπως και αυτός που έπεσε στη γη
ήρθε ένα πρωί και έγινε σκόνη

2 τραγουδια για -τ-αποψε