γυρνας σπίτι και δε θες να πεις κουβέντα,
θες απλα να βάλεις
την αγαπημένη σου playlist να παίξει
που όρεξη να γράψεις...
Αυτός ο Απρίλης ,
είναι θρασύς και απαιτητικός.
Κάθε μέρα του
σε βάζει σε σκέψεις πως θα είναι η ζωη μετά
Δε θελω να σκέφτομαι αρνητικά
αλλα η κούραση δε βοηθά και πολύ.
Κοιτώ την αλληλογραφία και τσουπ
ενα δεματάκι απο την αλλη ακρη της Ευρώπης
Εφυγε ,
ηρθε Αθηνα, δε παραδοθηκε ποτε...
γιατί μια χοντρή υπάλληλος του ταχυδρομείου
με μεγάλα φρύδια και ασχημη αναπνοή
ειχε διάφορα θέματα να λυσει
και δεν εγινε ποτε μπλογκερ για να ψυχοθεραπευτει
Επιστράφηκε ξανασταλθηκε αυτη τη φορά σε αλλο προορισμό και τσουπ,
απόψε μου κανει παρεακι καλό...
Ε γίνεται να μην γλυκάνει η διάθεση
με τον μασκωτιτσο της τζίντζερ.
Πως γίνεται να μην αγαπάς αυτούς τους Bloggers?
γιαυτο και εχω αφιέρωση για την τζιντζερ ενα τραγούδι που σ αυτη την σπανια εκδοχη
αγαπώ ιδιαίτερα
