Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

εχεις...ποστ!



Το πιο πληκτικό και άχαρο ειναι να κάθεσαι να μετράς και να προσθέτεις τις αποδείξεις της προηγούμενης χρονιάς για την φορολογική σου δήλωση.
Εκεί μέσα στη χαρτουρα μεγάλων και μικρών αποδειξεων,τσαλακωμενων, με σβησμένο μελανι από το καιρο,ειδα τις στιγμές μας...
Ευτυχώς που δεν μετράμε και τις αποδείξεις από παραγγελίες στο εξωτερικό η αγορές, ο λογιστής θα χε σκισει τα πτυχία του...
Κλείσαμε δυο μισ' χρόνια από κείνο το απόγευμα στο Φλοραλ των Εξαρχείων?
Ποσά φαγοπότια μαζι? είμαστε και φαγάνα τ άτιμα.
Πόσες βόλτες και πόσα σινεμά...?
Ταξίδια  και χιλιόμετρα στην εθνική
Βουνά θάλασσες και ήπειροι, μαζι
Κείνο το βράδυ με την αλλεργία που έτρεχα να βρω διανυκτέρευαν φαρμακείο, το θυμάσαι?
 Για να μη γράψω τ αλλά τα σοβαρά,
 ξουτ στα Όρη στα αγρια βουνά
Μωρό μου, ναι εδω στου δρόμου τα μισά που λέει και το τραγούδι , μπορώ να το νιώσω να το ξερω, ΕΣΥ είσαι που έψαχνα
Σε μια εποχή που άνθρωποι πηδανε από τα μπαλκόνια από απελπισία, κοιμούνται στο δρόμο, κλέβουν και σκοτώνουν για λίγα ευρώ, εμείς σε μια γειτονια χωρίς κανένα ελληνικο,μαθαμε πολύ καλά,
οτι σπίτι δεν ειναι  το εμβαδόν και τα έπιπλα, αλλά η αγάπη.

Νεα υορκη

ενα απλο λιτο πρωινο

στο μετρο..  ΝοΝοΝο!

φεγγαρι τζιν τονικ και ξαπλωστα
Και σ ευχαριστω που με αντεχεις