Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

you cant stop the waves...





αμήχανος  και αγχωμένος  
για οσα  ερχονται
για οσα δε μπορω να ελέγξω
εγω ο control freak  της παρέας 
και οι φανταστικοί μου φίλοι
στέκομαι  στην ακρη της θαλασσας
με ζεσταίνει  ευγενικα ο ηλιος
καθως δύει
καθως ετοιμάζεται
να παει στον αλλο κόσμο
για τις επόμενες ώρες
και σκέφτομαι οτι  πρέπει
να μαθω να μην φοβάμαι
"...Αργησες...."
 μου λέει 
ενας απο τους φανταστικους μου φιλους
Έπρεπε ηδη να μην φοβόσουν
να ησουν σίγουρος
δυνατός και έτοιμος

"....Ποτε δε θα μαι ετοιμος..."

και πηδαω στη τρυπα του χρόνου
για λιγη ευτυχια ακόμη 
εγω παιδι με κοντα παντελονακια
και ξυπόλυτο με το παγωτό ξυλακι 
στο χέρι
να κολλάνε τα δάχτυλα


θα γινω ομως δυνατος  και σίγουρος
στο υποσχομαι.


δε μπορείς να σταματήσεις τα κύματα
αλλα μπορεις να μαθεις να σερφάρεις...



Σάββατο 18 Μαΐου 2013

τα μπλογκς πεθαινουν παντα καλοκαίρι?

Πεθαίνουν τα μπλογκς?
Η για λιγο ξαποσταίνουν?
 δε ξερω , στο λεω δε ξερω τι θελω απ αυτο το μπλογκ
ουτε τι  θελει αυτο απο μένα
ολο λεω να το κλεισω να γραψω ενα αποχαιρετιστήριο ποστ
να μπειτε να  κλαψουμε ολοι μαζι
 γιατι οι αποχαιρετισμοι ε ,
ενα δακρυ το έχουν...
"...οχι οχι δεν ειναι δάκρυ, μπηκε ενα σκουπιδακι .."
Κι ολο δε το κάνω
δε ξερω τι περιμενω και δε το κάνω
Η ίσως δεν εχουν γραφτεί ολα ακόμη?
αγαπημένο μου διαδικτυακο ημερολόγιο
και τι δεν εχεις δει , διαβάσει και ακούσει
αυτα τα χρονια
Κοσμος σε αγάπησε, σε μισησε
πάντως  δεν αδιαφόρησε
Η αληθεια ειναι οτι και να αδιαφορουσε  ο κόσμος
δε θα το παιρνα κατάκαρδα
Εγω για να ξεμυαλισω τις μιοναξιες μου
τις μελαγχολιες μου και  τις φοβιες μου
ενα βραδυ πατησα το εντερ
και μπηκα στο διαστημοπολοιο μου
τσουπ στον πλανήτη των μπλογκς
Και βρηκα εσάς ενα σωρο μικρους πριγκηπες
και πριγκηπισσες , ξωτικά και νεραηδες
( εδω είμαι σιγουρος οτι εχει κανει ηδη εμετο η μαγισσα Κίρκη)
ολα παιδια ενος κόσμου που ειχε
την αναγκη  και φωναζεε
ει  δωσε μου λιγη σημασία, λιγα ψίχουλα αγαπης

Αυτο που καταλαβα ειναι οτι ακόμη
κι αυτοι που ειναι οι "μπαμπούλες"
του χωριου , αυτοι ειναι που εχουν
πιο μεγαλη αναγη για αγαπη.

Οπως και να χει δε ξερω τι μ επιασε απόψε
και στα γραφω
αλλα αφου παλι με ξέρεις καλα
οτι νιωθω  θα στα γραφω

ειναι ενα απο κεινες τις στιγμές
που παιρνεις φιλους και  κανεις δε απαντάει
και η κληση προωθείται
και ριχνεις φασκελο στο i phone
 η μια σμς , ειμαι με το γκόμενο
ο αλλος σμς κανω διάδρομο θες κάτι?
ο τριτος κοιμαται στάνταρ

και θες να μιλήσεις να κλαυτείς λίγο
να σου χαιδεψουν το κεφαλάκι
να σου πουν ολα καλα θα πανε
και εσυ που ξέρεις οτι αυτό το "ολα  καλα θα πανε"
ειναι σα το ντεπον το αναβράζων
παιρναει για λιγο ο πονοκέφαλος
και όχι η αιτια που τον δημιοργησε

αυτη η γαμω αιτια..

και θες να ξαναγινεις  20αρης
αμεριμνος και  ν αλητεύεις χωρις ευθύνες
και ν ανακαλυπτεις τις ηδονές
νταξ δε σε πηραν τα χρονια...
αλλα μερικοι ζουν ευκολες ζωες
γω  γιατι όχι?

εσυ που με ξερεις πιο καλα
ξερεις οτι με τρωει το αγχος αυτες τις μέρες
οχι για μενα
αλλα για τον "πόνο του αλλου"
θελω να μαγαπανε και οι πετρες
το ξερω οτι ειμαι πιο δυνατος
απ οτι σου δείχνω

μα που εχουν παει ολοι οι φιλοι απόψε?
γιατι δεν απαντάει κανεις?
και καθομαι και σου γραφω
να ειδες αν σ ειχα κλείσει
τωρα σε ποιον θα γραφα?
τα μπλογκς δε πεθαινουν ποτε
ειναι κει και θα ναι κει
ηλεκτρονικα αποτυπώματα
στο αχανες διαδικτυακο σύμπαν
μικρες κουκιδες της μεγάλης μας αληθειας.
 οκ εχω πιει και δυο τζιν τονικ
μη με παρεξηγείς



Τρίτη 14 Μαΐου 2013

strange relatives



Mετά από όλη αυτή τη βροχή νόμιζα οτι ειχε περάσει το καλοκαίρι και κάπου το έχασα, κάπου δε το κατάλαβα και το έχασα.
Τελικά βγήκε ο ήλιος , με τα δόντια όμως , και να Μαϊ και εγώ σαν τον κλασσικό Σκανδιναβό\με τραπεζάκι στον ήλιο, διπλά στο κύμα να σου γράφω
Αλλά εχω πάθει το εξής
Δε μπορώ πια να γράψω και τίποτα.
Τι να γράψω?
οι φίλοι μου κάνουν αναρτήσεις συνεχεία στο φατσοβιβλιο, για την άνοδο  της χρυσής αυγής, άλλος  για το χαράκωμα στο πρόσωπο του άτυχου Αφγανού, ενας άλλος
ένα τραγούδι όχι πια έρωτες, καλά αυτός το χει ξεφτιλίσει, καθε βδομάδα ερωτεύεται μετά βαριέται και μια βδομάδα δε θέλει πια έρωτες
Μια άλλη ζει στον απόλυτο κόσμο της, και αναφτεί  κατι το kke
άδω  μπορείς να γελάσεις...
Δε κάνω  like  δε σχολιάζω , πολύ σπάνια
Τι να γράψω και τι να γράψεις
Σ αυτή τη χώρα κανείς δε καταλαβαίνει κανένα
Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει  τι χάσαμε αυτά τα λίγα χρονια της κρίσης
Χάσαμε πολλά και σημαντικά και δεν ειναι χρήματα.
Σημερα ένα φιλαράκι  που δε ξερω προσωπικα
αλλα εκτιμω τις εκπομπες του
έγραψε κατι πολύ γλυκό
Για τις αγιάτρευτες απουσίες...
Εκείνες τις ξαφνικές, 
με τα πολλά γιατί που μένουν μέσα στο παιδικό μυαλό μας
και μένουν για πάντα, 
και ένα κομμάτι του μυαλού μένει κι αυτό αθωο
και τα φιλοξενεί.
Εκείνες τις απουσίες που μας άλλαξαν 
 και μας έμαθαν καλά
οτι τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο
μικρέ μου τυμπανιστή , κι εσύ!
σου εχω αφιέρωση

                            http://www.youtube.com/watch?v=avSj1sR63-Q
(καθε τεταρτη 6-8 @ www.clipartradio.gr ακουμε φανατικα τον σοφοκλη)


κι ενα μεγαλο ευχαριστώ στην αχτιδα μας
δε χρειάζεται να σας την συστήσω εγω, ενα απο τα φωτεινα μπλογκο σπιτα
και χρησιμοποιω τη λεξη σπιτι
γιατι το μπλογκ αυτο ειναι σπιτενιο γεματο μυρουδιες απο γλυκα, θετικη ενεργεια και παιδια γελακια
να σαι καλα
ο πινακας ειναι ήδη στο δωμάτιο
και μου αρεσει πολύ.


Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

ατελιωτα χρυσανθεμα


Κι αφού φάγαμε , ήπιαμε ξανα-φαγαμε ξανα-ηπιαμε
Κάναμε τις βόλτες μας, αγαπηθήκαμε ξανά,
Ξεκουράσαμε για λίγο την εθνική μας μιζέρια
Σε χωριά και σε νησιά
Πατρικά σπίτια γεμάτα εικόνες και μυρουδιές
Επιστροφή στην πραγματικότητα
Δε ξερω πως νιώθεις εσυ 
Εγώ μια χαρα ευχαριστώ
Το ίδιο επιθυμώ και για σας

Για τα ήσυχα βράδια του Μάη




(..Οι ψυχές που τις λένε αθάνατες, όταν φθάσουνε στην άκρη της αψίδας, περνάνε πέρα, στέκουν επάνω στο καταράχι τ' ουρανού, και καθώς στέκουν τις πάει γύρω η περιφορά, κι αυτές βλέπουνε τα όσα είναι πέρα από τον ουρανό...
Φαίδρος , Πλάτων 247c) αντιγραφη απο Κβητα




μουσική/λέξεις/φωτογραφίες/bleach art: κ.βήτα

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

ο ασωτος γιος "μεταληψιας"



μεταληψίας? υπαρχει τωρα αυτη η λεξη? 
 (αφου υπάρχει καταληψίας απο το κατάληψη σκέφτηκα)
ΩΧ θα μου "τη πεσει" η Νασια και καλα η Νασια που την αγαπάμε 
μη μου την πέσουν κατι "πχιοτικοι κουλτουριάρηδες" -μακριά απο μας-.
Λοιπον μετά απο 15 χρονια είπα να κάνω το χατίρι της  μητρός 
και να την πάω να μεταλάβει
Αντε να μεταλάβω και εγώ .
Υπάρχει εδω στο  νησί αυτό το "πολυυυυυύ χριστιανικό" έθιμο
να γινεται μετάληψη 5 το πρωί τα ξημερώματα
(Γιατι δε το κανανε 7 την ωρα που εκπεμπει κι ο Αυτιας?)
Τιιιιιιι? 5 το πρωι???  ( ε αστο ....αντε μη το πω και παω και για μεταληψη)
Αντε καλα σκεφτηκα  θα της κανω το χατηρι,
δε μπορεί αν περπατήσει κιόλας κανονικά  ένεκα  του γήρατος,
 δε θέλω να της χαλάω το χατίρι, θα την πάω.
 Ξεκινάμε να παμε , 
5 και μίση φτάνουμε στην εκκλησία, 
ξημέρωνε κιόλας, ήταν ωραία στιγμη.
Ειχε αυτήν την ωραία δροσιά του Μάη, 
και τα χρώματα στον ουρανο ήταν μαγικά.
Κόσμος και κοσμακις,μεσα στην εκκλησία  ηλικιωμένοι
 αλλά και νέοι,
μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός 
οτι υπήρχαν πολλά παιδια απο 15 έως 30 χρονών.
Έλειπε ο παπάς όμως
Ειναι νέος σχετικά ηλιακά αλλά και στην ενορία μας, 
απ οτι με ενημέρωσε το γκρουπ-κολλητές της μαμάς
Λέω γκρουπ γιατί μαζεύονται τα πρωινά και μετράνε πιέσεις ,
 ζάχαρες και αλλά, η μανά μου πρώτη εχει άποψη για ολα ,
μιας και εχει τις σχετικές συσκευές για πίεση και ζάχαρο,
 και την λαμβανουν υποψη   πιο πολύ κι απο τον καρδιολόγο τους.
Αν δεν πιάσει το χάπι το αντί υπερτασικό
 ρίχνουν και ένα ξεμάτιασμα και φεύγει το κακό.

Εδω ο παπάς εκεί ο παπάς? που ειναι ρε παιδια ο παπάς?
Ψάχναμε να τον βρούμε.
(Μην εκανε γκεστ σε καμια αλλη ενορια για εξτραδακι?
Μην απολυθηκε σαν δημοσιος υπαλληλος?)

Και ακούω το ψίθυρο τον υπέρτατο απο χείλη σε χείλη γιαγιάδων
"....Τον πηρε πάλι ο ύπνος...."
(Πάλι καλά σκέφτηκα ο αμαρτωλός ο άσωτος που δε τον πηρε και ο ξύπνιος)
"...Τον ειχε ξαναπάρει και σ ένα γάμο απόγευμα Κυριακής και τον περίμενε ο κόσμος
εξαλλη η Νυφη, την χτυπουσε και το 15ποντο)
Είχα κατι νευρα με τα ιερά και τα όσια  αλλά συγχρόνως προσπαθούσα να το δω λίγο κινηματογραφικά 
Θα μπορουσε να ειναι σκηνη απο σακελαριο , παληο ελληνικο σινεμα
Το τζενακι να παντρευοταν και ο παπας αφαντος
η σε ταινια του Τορνατορε οπως το σινεμα ο Παραδεισος ,
η ακομη ακομη απο ταινια του αλμοδοβαρ εξτριμ, ο παπας 
να εκανε ντραγκ σοου το βραδυ και το πρωι να καθυστερησε να παει 
στην εκκλησια, μεχρι να ξεβαφτει.
(θε-μου-συγχωραμε αλλα τα είπαμε ταε συμφωνήσαμε
εγω σαυτο το μπλογκ
θα γραφω οτι θελω, δε τά παμε? αφου με  παιδευεις και σε παιδευω)


(Μέσα μου νιώθω ουσιαστικά χριστιανός γιατί προσπαθώ να είμαι κάλος 
και να βοηθώ αλλά σέβομαι φυσικά και καθε θρησκεία που εχει άξονα την αγάπη.
Σε ώρες ανάγκης πάντα ζήταμε τη βοήθεια της παναγίας, εγω ωστοσο
όχι τόσο στενά , όπως την ορίζει η θρησκεία
αλλά σαν υπέρτατη δύναμη
Σε ώρες ανάγκης πάντα έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε κατι)

Με αυτά και τα αλλά έκανε εμφάνιση  ο παπάς, σεμνά και ταπεινά, και οι χριστιανοί 
αφήσαμε τα σχόλια, τα classi greek -ξέρεις εσύ μη στα γράφω τώρα-
 και πήγαμε να αγιάσουμε, να κοινωνήσουμε την θεια κοινωνία
με ψωμί και κρασί, και τα "θεια " λόγια που ψιθυρίζει ο ιερέας
( ο αργοπορημένος βεβαίως βεβαιως μη ξεχνομαστε)
Η αλήθεια ειναι οτι αυτή η γεύση της θειας μετάληψης με ηρέμησε,
 δε ξερω τι βάζουν μέσα
Τον εχω ικανό να έριξε και κάνα ξαναξ για να ηρεμήσει το πλήθος 
(χάχα) που τον  περίμενε.
Ένα εχω να σας πάω το έζησα κι αυτό ο άσωτος

βραδιάζει τώρα που σου γράφω και εσύ που ξέρεις πιο καλά απ όλους
ξέρεις οτι ειναι η αγαπημένη μου ώρα αυτή
θέλω τώρα ν ακούσεις αυτό 
καλή ανάσταση να έχουμε