μανα ειναι μονο μια (αλλα κανει για εκατο)

Μανάδες,

 αυτή η ανυπέρβλητη ράτσα η ανίκητη

Μητέρες και γιοι, 

μια ιστορία δίχως τέλος.

Μαμάδες και ενοχές ,

που μονο αυτές ξέρουν να διοχετεύουν μυστικά και ήσυχα μ ένα βλέμμα ,

"...τι? θα φύγεις για Πάσχα? δε θα μείνεις με την οικογένεια..?."

"...Ποσα Πάσχα θα ζήσω εγώ ακόμη μήπως..."

 Και να ο ύπουλος αναστεναγμός...

α ρε μάνα

σε λατρεύω για όλα αυτά που κάνεις, 

που είσαι,
που μας έμαθες , 

που μας έδωσες, 

για όλα όσα θυσίασες
 εσύ και η γενιά σου που ήταν αλλιώς 

Αλλά η ζωή ειναι ωραία ειναι μικρή ειναι αυτή που ξέρουμε 

και πρέπει να τη ζούμε δίχως ενοχές

μάνα γέρασες και ξεχνάς 

αλλες φορές   θυμάσαι τα πολυ παλιά

ποτέ δε θυμάσαι τα χάπια

ουτε τι εφαγες το μεσήμερι

γέρασες

τρέμω την ωρα που ισως δε θυμάσαι  

ποιος είμαι

δεν υπαρχει πιο αγριο πιο σφαίρα στη καρδιά

μάνα

μια ζωή ολακερη στη μαυρη αγαπημενη πλεκτη  ζακετα

που την επλεξες εσυ μοναχή σου και υπερήφανη

μάνα 

σ ευχαριστώ

κι ας μη ξερεις οτι στο γράφω εδω τωρα

και το διαβάζουν ξενοι

το βραδυ στις 8 το χάπι

μη ξεχάσω ε

αφιερωνω το τραουδι στη μανα μου

ειναι το αγαπημενο της