χειμώνας
ο ουρανός εχθρικός τεράστιος
ενα σπίτι φτωχικό
ενα παιδί πίσω απο τη πορτα
περιμένει ισως τον πάτερα απ τη δουλειά
η τηλεόραση ανοιχτή τέρμα

στα τζάμια των παράθυρων
ζωγραφιές παιδικές
φτιαγμένες απο αγάπη και αθωότητα
δυο τετράγωνα πιο κατω
στην ανίερη οδο
λιμουζίνες
χαρούμενα αγόρια
με γενια
  χαμένα στο διαδίκτυο
και στη ζωή
και τραγουδιστριες
με ψεύτικα μαλλια  και βλέμμα

το κοριτσάκι στη πόρτα περιμένει
μια εικόνα μια στιγμή
που διαλύει ολες τις ανόητες φοβίες
και εμμονές
η ζωη ειναι ωραια
φτανει να χεις ενα σπιτι
και παράθυρα  γεμάτα ζωγραφιές

έρχονται χριστουγεννα
το λενε οι διαφημίσεις στη τιβι
τα στολίδια στους δρόμους και στις βιτρίνες
οι περαστικοί με τα ψώνια


δυο γυναίκες
αγκαλιαζονται στο μετρο
περιμένουν το τραίνο...
μια τριτη τις φωτογραφιζει
μια δυνατή εικόνα
που κανει θρύψαλα
όλες τις ανόητες selfie  μας

μανα ειναι μονο μια (αλλα κανει για εκατο)

Μανάδες,

 αυτή η ανυπέρβλητη ράτσα η ανίκητη

Μητέρες και γιοι, 

μια ιστορία δίχως τέλος.

Μαμάδες και ενοχές ,

που μονο αυτές ξέρουν να διοχετεύουν μυστικά και ήσυχα μ ένα βλέμμα ,

"...τι? θα φύγεις για Πάσχα? δε θα μείνεις με την οικογένεια..?."

"...Ποσα Πάσχα θα ζήσω εγώ ακόμη μήπως..."

 Και να ο ύπουλος αναστεναγμός...

α ρε μάνα

σε λατρεύω για όλα αυτά που κάνεις, 

που είσαι,
που μας έμαθες , 

που μας έδωσες, 

για όλα όσα θυσίασες
 εσύ και η γενιά σου που ήταν αλλιώς 

Αλλά η ζωή ειναι ωραία ειναι μικρή ειναι αυτή που ξέρουμε 

και πρέπει να τη ζούμε δίχως ενοχές

μάνα γέρασες και ξεχνάς 

αλλες φορές   θυμάσαι τα πολυ παλιά

ποτέ δε θυμάσαι τα χάπια

ουτε τι εφαγες το μεσήμερι

γέρασες

τρέμω την ωρα που ισως δε θυμάσαι  

ποιος είμαι

δεν υπαρχει πιο αγριο πιο σφαίρα στη καρδιά

μάνα

μια ζωή ολακερη στη μαυρη αγαπημενη πλεκτη  ζακετα

που την επλεξες εσυ μοναχή σου και υπερήφανη

μάνα 

σ ευχαριστώ

κι ας μη ξερεις οτι στο γράφω εδω τωρα

και το διαβάζουν ξενοι

το βραδυ στις 8 το χάπι

μη ξεχάσω ε

αφιερωνω το τραουδι στη μανα μου

ειναι το αγαπημενο της

κυριακες

Κυριακές  

Με Ψητό στου φούρνο και  πατάτες

Συνταγή αήττητη μαμάς

Μυρουδιά   φαγητού στα ρούχα

Στρώσιμο τραπεζιού, 

ήχος από δελτίο ειδήσεων

 Κυριακές

Επιστροφή στη πόλη που σου  γιάτρευε

 Τα φαγωμένα από  πέτρες  παιδικά σου γόνατα

Βόλτες στη λίμνη

Αναμνήσεις σου κρατούν το ένα χέρι , το άλλο η αγάπη σου

Κυριακές

  ηρεμία στο σπίτι του τρίτου

Αγκαλιές και στοργή που άρχισες να θυμάσαι

Κυριακές

Στα γήπεδα  νικητές και ηττημένοι

Ιδρώτας  μπιλιάρδο και φιλότιμο

Κυριακές

Καφέδες με το φίλο

Βόλτα και  ιστορίες από

"Τις φωτιές που αναψανε"

 τα σαββατόβραδα

Κυριακές

Βραδάκι ,

 μια αδιόρατη θλίψη

που με νικάει
αλλοι ερχονται
αλλοι φευγουν 

και  όλα τελειώνουν

Γρήγορα  η αργά 

Όπως οι Κυριακές

έμεινε λιγο κοκκινο κρασί
στο πατο του ποτηριού
αλλα δε θα το πιώ
γιατι μου αρεσει να μην ειναι αδειο
να χει λιγο κόκκινο

 αφιερωμενη η αναρτηση

στον τζερυ, στον ζανακη,  στον nothing really matters

και στο βζουτακο

τα μπλογκς πεθαινουν παντα καλοκαίρι?

Πεθαίνουν τα μπλογκς?
Η για λιγο ξαποσταίνουν?
 δε ξερω , στο λεω δε ξερω τι θελω απ αυτο το μπλογκ
ουτε τι  θελει αυτο απο μένα
ολο λεω να το κλεισω να γραψω ενα αποχαιρετιστήριο ποστ
να μπειτε να  κλαψουμε ολοι μαζι
 γιατι οι αποχαιρετισμοι ε ,
ενα δακρυ το έχουν...
"...οχι οχι δεν ειναι δάκρυ, μπηκε ενα σκουπιδακι .."
Κι ολο δε το κάνω
δε ξερω τι περιμενω και δε το κάνω
Η ίσως δεν εχουν γραφτεί ολα ακόμη?
αγαπημένο μου διαδικτυακο ημερολόγιο
και τι δεν εχεις δει , διαβάσει και ακούσει
αυτα τα χρονια
Κοσμος σε αγάπησε, σε μισησε
πάντως  δεν αδιαφόρησε
Η αληθεια ειναι οτι και να αδιαφορουσε  ο κόσμος
δε θα το παιρνα κατάκαρδα
Εγω για να ξεμυαλισω τις μιοναξιες μου
τις μελαγχολιες μου και  τις φοβιες μου
ενα βραδυ πατησα το εντερ
και μπηκα στο διαστημοπολοιο μου
τσουπ στον πλανήτη των μπλογκς
Και βρηκα εσάς ενα σωρο μικρους πριγκηπες
και πριγκηπισσες , ξωτικά και νεραηδες
( εδω είμαι σιγουρος οτι εχει κανει ηδη εμετο η μαγισσα Κίρκη)
ολα παιδια ενος κόσμου που ειχε
την αναγκη  και φωναζεε
ει  δωσε μου λιγη σημασία, λιγα ψίχουλα αγαπης

Αυτο που καταλαβα ειναι οτι ακόμη
κι αυτοι που ειναι οι "μπαμπούλες"
του χωριου , αυτοι ειναι που εχουν
πιο μεγαλη αναγη για αγαπη.

Οπως και να χει δε ξερω τι μ επιασε απόψε
και στα γραφω
αλλα αφου παλι με ξέρεις καλα
οτι νιωθω  θα στα γραφω

ειναι ενα απο κεινες τις στιγμές
που παιρνεις φιλους και  κανεις δε απαντάει
και η κληση προωθείται
και ριχνεις φασκελο στο i phone
 η μια σμς , ειμαι με το γκόμενο
ο αλλος σμς κανω διάδρομο θες κάτι?
ο τριτος κοιμαται στάνταρ

και θες να μιλήσεις να κλαυτείς λίγο
να σου χαιδεψουν το κεφαλάκι
να σου πουν ολα καλα θα πανε
και εσυ που ξέρεις οτι αυτό το "ολα  καλα θα πανε"
ειναι σα το ντεπον το αναβράζων
παιρναει για λιγο ο πονοκέφαλος
και όχι η αιτια που τον δημιοργησε

αυτη η γαμω αιτια..

και θες να ξαναγινεις  20αρης
αμεριμνος και  ν αλητεύεις χωρις ευθύνες
και ν ανακαλυπτεις τις ηδονές
νταξ δε σε πηραν τα χρονια...
αλλα μερικοι ζουν ευκολες ζωες
γω  γιατι όχι?

εσυ που με ξερεις πιο καλα
ξερεις οτι με τρωει το αγχος αυτες τις μέρες
οχι για μενα
αλλα για τον "πόνο του αλλου"
θελω να μαγαπανε και οι πετρες
το ξερω οτι ειμαι πιο δυνατος
απ οτι σου δείχνω

μα που εχουν παει ολοι οι φιλοι απόψε?
γιατι δεν απαντάει κανεις?
και καθομαι και σου γραφω
να ειδες αν σ ειχα κλείσει
τωρα σε ποιον θα γραφα?
τα μπλογκς δε πεθαινουν ποτε
ειναι κει και θα ναι κει
ηλεκτρονικα αποτυπώματα
στο αχανες διαδικτυακο σύμπαν
μικρες κουκιδες της μεγάλης μας αληθειας.
 οκ εχω πιει και δυο τζιν τονικ
μη με παρεξηγείς

υπαρχει ελπιδα?

Ο τίτλος έχει να κάνει με κατι 
που δε θέλω να μοιραστώ εδω 

Αλλά όμως θέλω να  μοιραστώ ένα τραγούδι 

και να το αφιερώσω  
σε δυο κορίτσια που γνώρισα  

στον πλανήτη των μπλογκς
 και με συγκινούν πάντα.

ξέρουν αυτές

Γιαγιά Αντιγόνη και ονείρου οδός.
σας ευχαριστώ

η θαλλασσα εντος σου

αυτό το τραγούδι είναι για σένα, υπαρχουν ανθρωποι

 που ζουν μοναχοι μα οχι μονοι, ειχες πει.

θυμάμαι αγαπούσες πολύ την φωνή της αλεξιου αν και Άγγλος ένιωθες περισσότερο παρα καταλάβαινες τα τραγούδια της

Κάθε χρόνο ερχόσουν στο νησι και μου λεγες απιστeυτες ιστορίες από τη πολυτάραχη ζωη σου

Ένα πρωινό ήρθες και μου πες, χτες το βραδυ έπινα ούζο με την Αλεξιου

Λέω   φιλε μου το πιο πιθανό είναι ότι ήπιες πολλά ούζα χτες το βράδυ

Νοοοο! δες τη φωτογραφία, έπεσε πολύ γέλιο, ήσουν όντως στο ίδιο μπαράκι

και έτυχε να είναι η Αλεξιου στο νησι για λίγες μέρες

Στις φλέβες σου, έλεγες κυλάει ελληνική θαλασσα και γέλαγες βροντερά,

another ouzo plizzz!

Είχες το αιγαίο μεσα σου,  το βλέπαμε στους πινακες που ζωγραφιζες... 

 Από χτες  σ έχει και το αιγαίο μεσα του, όπως ακριβώς το θελες.

Την ώρα που έδυε ο ηλιος, σε μια βαρκα η  γυναικα της ζωης σου και μεις, 

 δωσαμε ενα κοματι σου στο άνεμο και στη θαλασσα .

Γιατι το πιο γλυκο το δυνατο το πιο σημαντικο το εχουμε μεσα μας 

και κανεις δε μπορει να το παρει.

 Περίεργο που το γραφω έτσι αλλα είμαι σίγουρος

 ότι καπου κει πάνω  θα χαμογέλαγες με ένα ποτήρι ούζο και παγο.

Και τώρα να σαι σίγουρος είσαι στη θαλασσα, στο αεράκι την ώρα που δύει ο ηλιος,

 είσαι  εδώ που αγάπησες πολύ και σε αγάπησε πολύ.

μπισκοτακι μου... ( ετσι για να μπει γλυκα η εβδομαδα)

"...δυσκολα τα χρονια παιδι μου..."

μαρεσε πολυ το τραγουδακι αυτο 

εχει μυρουδια απο το σαλονι της γιαγιας μου,

το τσιγγινο κουτι με τα ΜΙΡΑΝΤΑ μπισκοτακια, της τα εκλεβα..

 η γιαγια μου ηταν τυφλη τα τελευταια χρονια

εμπαινα εγω κρυφα και τσουπ της τα κλεβα

 αυτη ηξερε οτι μου αρεσανε και τ αφηνε στο τραπεζακι της 

εκανε την αδιαφορη...

 εκανε οτι δεν καταλαβαινε..

α ρε γιαγια ...!

και καλο μηνα απριλη 

ασχετο1:
 o Σταματης Κραουνακης ειναι αγαπημενος συνθετης και επειδη τον παρακολουθω συχνα στο φατσοβιβλιο , ειναι και ο μονος που εχει αποψη για την εποχη που ζουμε 

και αποψη αιχμηρη, τον ευχαριστω, μερικες φορες λεει σε μια ατακα

οσα  δεκα δελτια ειδησεων

δεν έχω τίποτα να πω-(στ!)** τα λέει όλα η σιωπή.

ακοκαμωμενη την πηρε ο ύπνος
στο άδειο λεωφορείο, ήταν κλειστο,  περασμένα μεσάνυχτα, την ξεχάσανε?

πίσω μπαλκονι

πανεπιστημιου λίγο πριν ...

σκοτώνουν τα αλογα όταν γεράσουν?

νεαρός χαρούμενος..

ψαλιδοχερης στα εξαρχεια,,,

Θησείο μια κυριακη που έβρεχε..
και όταν ξεπροβάλει 
η Ακρόπολη 
εκεί κοντα 
αγέρωχη στους αιώνες
λέω δε μπορεί
κάτι θα συμβεί 
δε μπορεί ρε γαμώτο

και μια αφίσα που βρήκα στο φατσοβιβλιο
μου άρεσε!

και μια τζούρα από νέο Κβητα που έρχεται

3000 θερμιδες υπερ αναπαυσης των ψυχων part II

Εκλογες σημερα οι αποφασεις παρθηκαν μα πριν απο την ψηφο, ειχαμε το πρωι  μνημοσυνο  του θειου που εφυγε περυσι τετοια μερα ετσι ξαφνικα...οπως φευγουν συνηθως, οι ανθρωποι.

Πηγα συγκινηθηκα ,εφαγα και τα κολυβα υπερπαραγωγη, ηπια τον ελληνικο πετιμεζι, σφηνακι κονιακ μετα και δευτερο γιατι το καλουσε η στιγμη, στο προαυλιοτης εκκλησιας  ενεκα του κλιματος καποιοι μιλουσαν για τις εκλογες...

Θειε εσενα αναπαυθηκε η ψυχουλα σου, ειναι σιγουρο, ηρθες εζησες μια εποχη που παντα θα νοσταλγουμε εμεις, εκανες μια υπεροχη οικογενεια, εκανες τα ταξιδια σου σαν ναυτικος, ενα  tatoo στο χερι  μ εκανε παντα να σε θαυμαζω και να σε εκτιμω.

Ησουν παντα cool  και σεμνος και εφυγες γεματος απο τη ζωη κει γυρω στα 80 κατι

Καλα ειναι πιστευω μακαρι να φτασουμε στα χρονια αυτα εμεις οι γενιες μετα ...

Δε ξερω αν υπαρχει ζωη μετα, αν παιρνετε πρεφα τα μνημοσυνα εδω , και τις στιγμες  που εμεις  στελνουμε σκεψεις κει περα , αν τις διαβαζετε τις σκεψεις, αν μας συγχωρειτε, αν μας νιωσατε ποτε, αν ξεπερασατε τα παθη σας και ειστε ανωτερες μορφες ζωης τωρα, 

Δε ξερω απλα ελπιζω να υπαρχει κατι κει περα...εγω παντως σας σκεφτομαι συχνα, εσενα τον πατερα, τον γιαννη το κολητο μου , και καμια φορα σας μιλαω κιολας, και αν μπορειτε να μ ακουτε ξερω οτι θα γελατε πολυ με το reality  της ζωης μου, ουουυυυ θα κατουριεστε απο το γελιο,, μ αυτα που μας απασχολουν

Αν μας "πιανετε" κει περα με καποια  "δορυφορικη ιερη κεραια"  σιγουρα  οι ζωες μας θα χουν μεγαλη τηλεθεαση ,θα πεφτει γέλιο τρανταχτο...θα μαστε το αγαπημενο σας προγραμμα, η μηπως οχι?  μμμ καλα παω να ψηφισω

α και μην ξεχνιομαστε

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου μετά τις 8 το βράδυ
παρουσίαση του βιβλίου (θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο)του κΒΗΤΑ
στο καφέ βιβλιοπωλείο floral
στα Εξάρχεια
θα παω και γω

iz gettin cold on this island... bang bang.!.

is gettin  cold on this island  my love