Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

το καλοκαίρι είναι μέσα μας


θέλω ν αποχαιρετίσω άλλο έναν Αύγουστο
με αυτό το τραγούδι


και
συνεχίζω μαυτο το τραγούδι

που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες παίζει συνεχεια στο  ipod


το καλοκαίρι είναι μεσα μας
το καλοκαίρι είναι παιδι που παίζει αθώα
 και ανέμελα στην Αμμουδιά
το καλοκαίρι είναι οι ερωτευμένοι στη θαλασσα
και τα τρυφερά αγγίγματα στο νερο κρυφά
το καλοκαίρι είναι τηγανητές πατάτες
αυγά ματια και χωριάτικη..
με ντομάτες από το κήπο
καρπούζι και σταφύλια
το καλοκαίρι είναι η αλμύρα 
και το ζννν του κουνουπιού
το καλοκαίρι είναι θερινο σινεμά
και παγωτό χωνάκι να λερώνει τη βερμούδα
το καλοκαίρι είναι  ξαπλώστρα
αραχτοί να μιλάμε ακατάπαυστα
και να κοιτάμε τον έναστρο ουρανο

το καλοκαίρι κρατάει για πάντα
μεσα μας.
φετινά γλυκα σταφυλια


ηλιος και θαλασσα

φεγγάρι τ Αυγούστου


αραλίκι


δανεισμένη από τον Νίκο Πατρελακη

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

μέρες του αυγουστου


 ένα τρυφερό τραγούδι του χτες ξανά "ειδωμένο"
ακομπλεξαριστα και με αγαπη
 από τον  Filtig

έφτιαξα αυτό το βίντεο ένα βραδυ του Αυγούστου
και εγώ με αγαπη
αντε κάνε κάνα λαικ ...
μπορείς να μπεις και εδώ.
http://kasetina.bandcamp.com/

το συγκεριμενο προζεκτ έχει ποπ τραγούδια παληα κι αγαπημένα
 Σαν μια παληα κασσετα 60αρα με ωραιο εξώφυλλο κολάζ με κολλα UHU


"η Κασετίνα είναι ένα project μνήμης και αναζήτησης της εσωτερικής παιδικότητας και αφέλειας. Μέσα στον αναδημιουργημένο χωροχρόνο της Κασετίνας, έννοιες όπως 'σοβαρή' ή 'ελαφρή' μουσική σταματούν να έχουν αξία και δίνουν τη θέση τους σε μια κατανόηση της μελωδίας καθαρά συναισθηματική. ."

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

πως έφυγες.


Στίχοι & μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού, «ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΑ ΧΕΙΛΗ», 

1981 όπου η Κυρία Μοσχολιού εμπιστεύθηκε ένα ολόκληρο δίσκο
 σε έναν άγνωστο τότε συνθέτη-στιχουργό, τον Σταμάτη Κραουνάκη.
Εδώ είναι δεύτερη εκτέλεση, a capella, 
σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του Κώστα Κωτούλα, 
δίσκος «ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΥΜΝΟ», 1992.

 σαν σήμερα έφυγε η  Βικαρα, 
απίθανη φωνή, 
γοητευτική προσωπικότητα..
ανεπανάληπτη...

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

15 Αύγουστος (ξανά..)

είχα αποφασίσει να μην γράψω
μετά έγραψα
μετά το αποθήκευσα στα πρόχειρα.

Αποφάσισα ότι δεν έχει νόημα άλλο ένα μνημόσυνο ποστ.
θέλω απλα να  αφιερώσω το τραγούδι αυτό στην  παιδική μου φίλη

είναι τα παιδιά  μεσα μας 
που κάνουν αυτή τη φιλια ξεχωριστή ήρεμη  αθώα και δυνατή.
Σ ευχαριστώ για την εξομολόγηση χτες βραδυ
μην φοβάσαι τίποτα
 Α !  και πατερα δεν νιώθω πια οργή που με άφησες σ ένα κόσμο χωρίς εσένα
νιώθω πολύ περήφανος που είμαι γιος σου.

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

γραψατολ

τις τελευταίες μέρες και νύχτες συβαινουν γύρω μου ,
στους άλλους, όλα αυτά που εύχομαι να μη μου συμβούν και ευτυχώς δεν  μου έχουν συμβεί μέχρι τώρα.
Σα να περπατώ σε μια ξύλινη γεφυρα και είμαι ασφαλής ενώ γύρω άλλοι παθαίνουν ατυχήματα σοβαρά,ζημιες από αστείες έως σοβαρές , γκαντεμιές και όλα αυτά που σε κάνουν να χάσεις από χαμόγελο μέχρι την ηρεμία σου και τον εαυτό σου
Eγώ και το φεγγάρι τ Αυγούστου , δε τα πάμε καθόλου καλά πια.
Το κεφαλι μου βουίζει σα χαλασμένο ψυγείο σε κατάσταση απόψυξης
και η βροχή που μου υποσχέθηκες δεν ήρθε να δροσίσει λίγο.
Φίλοι στη κοσμαρα τους και στον εαυτούλη τους...
Θέλω να πάρω ένα χάπι και να τα ξεχάσω όλα αυτά τα μίζερα καθημερινά
ένα γραψατολ.
υπάρχει?



και μετά χεράκι χεράκι πλατς πλουτς στο κύμα, εγώ κι εσύ μαζι, τόσα καλοκαίρια
που μας είχαν φύγει από τα χέρια