η θαλασσα εντός μου

Όποτε δεν είμαι καλά ,

και  οι δαίμονες του μυαλού μου 

ραπαρουν διάφορα στιχακια

εντος του,

όποτε μου φταίνε όλοι και εγώ   πιο πολύ απ όλους ,

βάζω τα ακουστικά i -pod  στ αυτιά μου 

  και ψάχνω θάλασσα να δω.

ασωτος *  καλοκαιρι 2009

 Τα κύματα ειναι γραμμένα μέσα στο dna  μου

αγρια και ήμερα

  και εχω αδυναμία στ αγρια,

όταν χαλάει ο καιρός και αυτά αφηνιάζουν και βγάζουν αφρούς

 

αυτα τα κυματα με ξερουν πιο καλα 

Τοτε ειναι η καλύτερη συνέδρια που μπορώ να μου κάνω,

καλύτερη ψυχοθεραπεία δεν υπάρχει.

Και ειναι κάποια θάλασσα που  μ  έχει σημαδεψει βαθειά μέσα .

Αυτή που ξέρει από  μικρό παιδί, 

ξυπόλητο και αγρίμι, αλήτακι και ανυπάκουο

με γρατσουνιές στα γόνατα 

και παντα να χανω τα παπουτσια μου,

-καημο το χε η μανα μου μ αυτα τα παπουτσια-

Αυτή η θάλασσα  μου λείπει, όταν τριγυρνώ στη πόλη.

Αυτή η θάλασσα που με ξέρει πιο καλά

Τα μακροβούτια στο άηχο βυθό ...

ξέρεις το καλλίτερο κλάμα μπορείς να το ρίξεις στη θάλασσα,

κάνεις δε θα το προσέξει γύρω σου αν έχει κόσμο

Θα χεις δάκρυα στο  βρεγμενο πρόσωπο και κόκκινα τα μάτια 

και κανείς δε θα καταλάβει τίποτα..

Μονό τα ψάρια που σε ξέρουν , όταν περνάς από τα μέρη τους, 

και πονανε  μονό 3 δευτερόλεπτα,

μετά όχι,

Μην μπερδευτείς δεν θυμούνται μονό 3 δεύτερα όπως λένε, 

όχι!

Εχει αποδειχτεί τα ψάρια εχουν μνημη

αλλα πονανε μονο 3 δευτερολεπτα

κατά τη στιγμή του τραυματισμού τους

Τι ωραία θα ηταν να ισχύει και για τους ανθρώπους αυτό, 

να σε πληγώνει ο άλλος μονό 3 δευτερόλεπτα,

με τη στάση του  με τις λέξεις , με τις πράξεις του.

Αυτή η θάλασσα μου λείπει, κι όταν πάω σε άλλες θάλασσες καμία δεν ειναι τόσο όμορφη σα την θάλασσα μου.

Αυτή που ειναι εντος μου.


το παρακατω ποιημα 
ειναι για μια αλλη θαλασσα  ομως
του πρωιου
αφιερωμενο

Ποίηση: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης