Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

είδα τα σύννεφα να περνούν

σου χει τύχει να βάζεις ένα τραγούδι τέρμα , 
τόσο τερμα που νικάει κάθε άλλο ήχο εντός σου
 και να κοιτάζεις την θέα απέναντι και να παγώνει το βλέμμα 
να νικιέται από την ομορφιά της εικόνας, 
από τη θλίψη και τη χαρα της
από τη μοναξιά της

μου χε λείψει και ήθελα να το ακούσω 
και το παιξα τερμα ξανά και ξανά 

(ο κβητα έχει  μετά-ποιησει τη μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων
έτοιμη για ταξίδι στο αχανές σύμπαν)

είμαστε τόσο μικροί μεσα  σαυτο
μικρές  μολυβένιες κουκκίδες αγαπης που σβήνονται
ξεχύνονται στο τετράδιο ορθογραφίας της  βητα δημοτικού
και γω μια με φωτογραφική μηχανή να προσπαθώ 
να αιχμαλωτίζω τις στιγμές που μ αιχμαλώτισαν
και ένα βιολί στο τέλος του τραγουδιού
να υπογραμμίζει την ματαιότητα
αλλα και ότι τίποτα δε κρατάει για πάντα
η μήπως η αγαπη?

σε περίπτωση που έκλαψες
είμαστε συγγενείς


Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

αντίο καλοκαίρι

χελο μαι λαβ
ιζ γκετιν  κολντερ ον δις αηλαντ

αντίο καλοκαίρι
και συννεφα  χαρούμενα
που κάνατε παιχνίδια με τον ηλιο
και σύννεφα που φέρατε μπουρίνια
και ήρεμες νύχτες μοναξιάς 
 διπλα στο κύμα

αντίο θερινο σινεμά
κοκκινο κρασί 
έναστρος ουρανος 
 και δροσια της βοκαμβιλιας
και κουνουπι απτόητο
να κανεις βόλτες 


και συ φεγγάρι 
του Αυγούστου
αντίο 
που σκορπάς  υποσχέσεις 
καλοκαιρινων
ερώτων που ζουν ένα βραδυ μονο
αντίο 
και σεις περαστικοί
που αγαπησατε το νησι
μονο  για λίγο
και δε σκεφθήκατε 
πόση μοναξιά νιώθει το χειμώνα

αντίο..

το καλοκαίρι σας πηρε μαζι του

και ο Νικήτης τα πηρε  όλα

αντίο καλοκαίρι
δε μου κανες τη χαρη
αλλα σε κατανοώ.









γράφτηκε ακούγοντας https://www.youtube.com/watch?v=oiTa_t92E-k