Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

τιποτα δεν ειναι οπως πριν...


ανήκω  και γη στη γενιά που μεγάλωσε με  το φόβο του ΗIV
στην πρωτη μαλλον γενιά που δεν ήξερε  το τι και το πως
το σώμα διψούσε για οτι δηποτε 
και νικούσε τη λογική
και  κάποια παιδια ήταν άτυχα η έκαναν  νεανικά λάθη
μεγαλώνοντας μετρούσα ξαφνικές απουσίες

συνάντησα ένα φίλο 15 χρονια μετά
τις προάλλες
και έπεσε στην αγκαλιά μου
"χαίρομαι που είσαι ακόμη ζωντανός και υγιής.."
 ψέλλισε
γιατί σ αυτά τα 15 χρονια κάποιοι είχαν φύγει 
όλη εκείνη η παρέα μας  στα κλειστά μπας της συμφοράς
ειχε διαμελιστεί, οχι κολλητοι φιλοι μα γνωστοι
3-4 παιδια δεν υπήρχαν ανάμεσα μας
λυπηρό, μια αλήθεια που συγκλονίζει

έχασα όπως ισως ξέρεις και εγώ ξαφνικά 
τον καλύτερο μου φίλο
έτσι ξαφνικά
και ο φόβος τις νύχτες σα μαύρο ολόγιομο φεγγάρι
ταράχτηκα
όταν το έμαθα τα έβαλα με μια πόρτα αμαξιού στην Αχαρνών
την κλωτσούσα με δύναμη και νευρά
αποτέλεσμα να πάω στη κηδεία του 2 μέρες μετά
κουτσός...

καθε χρόνο τέτοια μέρα  (1 δεκεμβρη)
λιγο πριν λιγο μετα
 πάντα γράφω κατι
η γράμμα στον Γιαννάκη μου που έφυγε
 η κατι
όχι πως πρέπει να περιμένουμε τη μέρα αυτή για να θυμόμαστε 
τον HΙV
απλά τιμής ένεκεν ενός ιού που δε ξέχνα ποτέ
αλλά κάποια παιδια ξεχνάνε τα βασικά
βλέπω πολλούς  μέσα στις πλατφόρμες γνωριμίων
να ζητούν σεξ χωρίς προφυλάξεις
bareback
παιδια μην ψήνεστε, μην ειστε ευκολοπιστοι
κάνεις λογικός υγιής άντρας δε θα έψαχνε κατι τέτοιο
ειναι ωραίο το σεξ ειστε τρυφερό    φίλο σου που τον ξέρεις
μια  δυο μέρες , δέκα μέρες , 3 μήνες
είτε σαν  one night stand
απλά πάντα με τη σωστή προφύλαξη
η ζωή ειναι ωραία 

ξερω δε πεθαίνει κάνεις πια 
ξερω τα φάρμακα λένε ειναι καλύτερα χωρίς παρενέργειες
αλλά τίποτα 
δεν ειναι όπως  πριν
κάνε οτι νομίζεις 
εγώ στα έγραψα για αλλη μια φορά
κάνω μια μεγάλη αγκαλιά στα παιδια
που το παλεύουν με σύνεση και θάρρος
                                                        και χαμόγελο


ωραίο το τραγούδι