αντιο παληοδεκαξι

πάει και το δεκαξι

όταν μεγαλώνεις ο χρόνος τρέχει

βιαστικα 

δε θες

αλλά έτσι είναι

Και καθώς τρέχει ,

τρέχεις κι εσύ

και κουβαλάς 

άγχη έννοιες υποχρεώσεις

βαρίδια ένα σωρό

και η εποχή αγριεύει

δεν έχεις χρόνο για άλλο πόνο

δεν έχεις χρόνο να δεις τον άλλο κατάματα

να ακούσεις τις σιωπές του

και όλα συμπυκνώνονται

σε  emoticons  φατσυλες

σε μηνύματα στο κινητό

16 ήσουν δύσκολο

Τώρα που φεύγεις δεν έχω τίποτα

να μου λείψει

Ήσουν  μια χρόνια που συνηθίσαμε τη βία

και την βλακεία και το νέο καλυμμένο φασισμό

Το φασισμό απ αυτούς που μέχρι τώρα

ήταν και καλά πολέμιοι του φασισμού

Μια χρόνια που πήρα άλλο ένα γέρο μάθημα

το μάθημα ήταν να εμπιστεύομαι μένα

και να μην με ξοδεύω

Αυτό που κρατώ από το 16 και το φυλώ

είναι οι άνθρωποι γύρω μου

που με  στηρίζουν όταν δε το περιμένεις

στα καλά και στα κακά

ένας πυρήνας ανθρώπων που   με φυλανε

Αυτούς παίρνω μαζί μου και στο 17

Το όποιο 17

 είναι και ο αγαπημένος μου αριθμός

όποτε αφού έχω ακόμη την υγεία μου

αφού μπήκα βγήκα σε νοσοκομεία 

αλλά για απλά πράγματα μονο

αφού ζω ακόμη στο σπίτι μου

και δεν έφυγα σε άλλη χώρα 

κι ας γίνεται κι εδω

 ένας άλλο νέος πόλεμος

αφού δε ζητιανεύω στο δρόμο

με χαρτόνι να γράφει σε σπασμένα

γερμανικά πεινώ

αφού το κινητό μου κτυπάει

και τρελαίνεται με τις σαχλαμάρες 

που λέω με τους κολλητούς

αφού  λέμε ακόμη σαχλαμάρες

κάθε Σάββατο πρωί στο γνωστό καφέ

τότε είμαι πολύ καλά

ευχαριστώ

και πάμε σιγά στις ρυθμίσεις

πατάμε επανεκκίνηση

αντιο παλιοδεκαξι

καλή χρόνια να χουμε