αντιο παληοδεκαξι

πάει και το δεκαξι

όταν μεγαλώνεις ο χρόνος τρέχει

βιαστικα 

δε θες

αλλά έτσι είναι

Και καθώς τρέχει ,

τρέχεις κι εσύ

και κουβαλάς 

άγχη έννοιες υποχρεώσεις

βαρίδια ένα σωρό

και η εποχή αγριεύει

δεν έχεις χρόνο για άλλο πόνο

δεν έχεις χρόνο να δεις τον άλλο κατάματα

να ακούσεις τις σιωπές του

και όλα συμπυκνώνονται

σε  emoticons  φατσυλες

σε μηνύματα στο κινητό

16 ήσουν δύσκολο

Τώρα που φεύγεις δεν έχω τίποτα

να μου λείψει

Ήσουν  μια χρόνια που συνηθίσαμε τη βία

και την βλακεία και το νέο καλυμμένο φασισμό

Το φασισμό απ αυτούς που μέχρι τώρα

ήταν και καλά πολέμιοι του φασισμού

Μια χρόνια που πήρα άλλο ένα γέρο μάθημα

το μάθημα ήταν να εμπιστεύομαι μένα

και να μην με ξοδεύω

Αυτό που κρατώ από το 16 και το φυλώ

είναι οι άνθρωποι γύρω μου

που με  στηρίζουν όταν δε το περιμένεις

στα καλά και στα κακά

ένας πυρήνας ανθρώπων που   με φυλανε

Αυτούς παίρνω μαζί μου και στο 17

Το όποιο 17

 είναι και ο αγαπημένος μου αριθμός

όποτε αφού έχω ακόμη την υγεία μου

αφού μπήκα βγήκα σε νοσοκομεία 

αλλά για απλά πράγματα μονο

αφού ζω ακόμη στο σπίτι μου

και δεν έφυγα σε άλλη χώρα 

κι ας γίνεται κι εδω

 ένας άλλο νέος πόλεμος

αφού δε ζητιανεύω στο δρόμο

με χαρτόνι να γράφει σε σπασμένα

γερμανικά πεινώ

αφού το κινητό μου κτυπάει

και τρελαίνεται με τις σαχλαμάρες 

που λέω με τους κολλητούς

αφού  λέμε ακόμη σαχλαμάρες

κάθε Σάββατο πρωί στο γνωστό καφέ

τότε είμαι πολύ καλά

ευχαριστώ

και πάμε σιγά στις ρυθμίσεις

πατάμε επανεκκίνηση

αντιο παλιοδεκαξι

καλή χρόνια να χουμε 

σο δις ισ κριστμας! (μανα ειναι μονο μια )

άκουγα αυτό το τραγούδι 

και μου ρθε μυρουδιά απο φλούδα μανταρίνι

στη σόμπα με τα ξύλα

η γιαγιά μας καθάριζε μανταρίνια και μετα

έριχνε στη ξυλοσομπα πανω τις φλουδες

και μύριζε το δωμάτιο ολο

και ερχόταν η μυρουδιά

και  μπλεκόταν γλυκά με τις άλλες

απο τα μελομακάρονα της μάνας

Της μάνας μου ήταν πάντα πιο ωραία

Απλά μελομακαρονα ,

 με μέτρο χωρις πολλα πολλα
οπως ολος της ο τρόπος

«Έφτιαχνα  μελομακάρονα?»

με ρώτησε χτες η μανα μου

δε θυμάται πια καλα

ειναι  λιγο μετα τα ογδοντα

και η μνήμη της παιζει παιχνίδια

Σα μπαταρια αφόρτιστη

εχει αναλαμπές

Κάποιες φόρες στενοχωριέται που δε θυμάται

δε θελει και πολλα πολλα

Κουρασμένο μυαλό

όλες οι στιγμές 

όλες οι επιλογές 

ρυτίδες παντού

εντος κι εκτος

που να τα θυμηθεί όλα 

πόσα να κρατήσει 

ποσα να πετάξει

η ζωη της  σα σινεμά
με πολεμους
απώλειες
δικτατορίες
σκληρη δουλειά
πιστη πηνελοπη
τα χρονια που ο πατερας
ηταν ναυτικος

Ναι μάνα έφτιαχνες

και έφτιαχνες και ωραίο γλυκό 

«Κοπεγχάγη»

Αλλά τώρα μεγάλωσες

μάνα και πατέρας μαζί τη μίση σου ζωή

Ξέχασες ότι ήσουν γυναίκα

για μας

για να μας μεγαλώσεις

και μεγαλώσαμε  μαμα!

κι έγινες το παιδί μας

Είσαι γιαγιά χωρίς εγγόνια

κι αυτό το βλέπω κάθε μέρα στο βλέμμα σου

μια πιο πολύ βλέπω την αγωνια σου

θυμάσαι δε θυμάσαι

αυτή τη μεταφυσική αγωνια

μη μείνω μόνος τώρα που μεγαλώνω

Τι να σου πω ρε μανα

δε ξέρω 

η ζωή ξέρει καλλίτερα

Ξέρω μονo πως τώρα που είσαι αδύναμη

τωρα που "συλλαβιζεις" ξανα 

τωρα που με το "πι" κανεις τα 

βηματα τα πιο βαρια 

θα κάνω ότι μπορώ για να σου λέω ευχαριστώ

http://www.kolivas.de/archives/187110

αφιερωμενο

στη γιαγια αντιγονη

και σ ολες τις μαναδες του κοσμου

χριστουγεννα (αιμα δακρυα και κρυος ιδρωτας)

Λαμπιόνια και δέντρα στολισμενα

 και δώρα και τραγούδια χριστουγεννιάτικα και ευχές

Χριστούγεννα 

Ξαφνικά σοκ

άνθρωπος σκοτώνει άνθρωπο στη Τουρκια

Άνθρωπος σκοτώνει ανθρώπους στη  Γερμάνια

Τρόμος  και λύπη

Λυπάμαι που το γράφω αλλά η εποχή πια θα είναι έτσι

Κάπως έτσι 

Κάποιες εφημερίδες κλείνουν ,

 ράδιο και έντυπα 

και κάποιοι αριστεροί γνωστοί μου 

χαίρονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

κάνουν πάρτι 

Λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι αριστερά

Τουλάχιστον όχι η αριστερά που όλοι ξέραμε όταν είμαστε 20 χρονω

Δε μπορείς να χαίρεσαι αν κάποιος που σκοτώνεται

 ήταν αριστερός η  δεξιος

Σορρυ  εγώ δε μπορώ να χαρώ

Όσο για τους αριστερούς που χαίρονται με το Βήμα που κλείνει

με το Μεγκα που έκλεισε , το βρίσκω χυδαίο και παιδιαριωδες

Μπορείς να μη συμφωνείς με τον άλλον 

αλλά όχι να εύχεσαι τον αφανισμό του

Όλοι ξέρουμε σ αυτή τη χώρα και σε όλες τις χώρες 

ότι όλα καθοδηγούνται μέσα από τον Τύπο

Ε και? 

Μυαλό δεν έχεις να σκεφτείς να διαβάσεις να φιλτράρεις ν αποφασίσεις?

Πρέπει να κλείσει το Βήμα για να γίνεις πικρόχολος?

ποσο κοντα στον φασισμο ειν αυτο ε?

2 τσιγαρα δρομος βρε

Αύριο αν κλείσει η Αυγή? θα χαρείς?

Το ξέρω ότι γίνομαι δυσάρεστος σε πολλούς αλλά ειλικρινά

Πόση υποκρισία εντος   μας ρε αδέρφισα?

Τα Χριστούγεννα είναι χαρά είναι αγάπη είναι επιστροφή στην οικογένεια

στα παιδικά μας χρόνια  διπλα στο στολισμένο δέντρο φτωχά η πιο άνετα

Δε ξέρω ίσως φταίει που έχω μεγαλώσει αλλιώς σε αλάνες και με  την ελπίδα 

να πούμε τα κάλαντα να μαζέψουμε κάνα φράγκο να πάρουμε ποδήλατο και όχι 

σμαρτ φον

Αλλά θέλω αυτά τα Χριστούγεννα να αγαπηθούμε λίγο περισσότερο

Φίλοι και εχθροί

Γίνεται?

Ο Χριστός θα ξαναγεννηθεί , συμφωνα με τις γραφες

Τ αστερια 

οι Μαγοι 

το προβατακι και η φατνη θα ειναι κει στη θεση τους

Ξέρεις τι θα λείπει? 

θα λείπει η ανθρωπιά μας

Τη χάσαμε πατριώτες

καλά Χριστούγεννα  

και καλά Χριστούγεννα δε μπορείς να κάνεις μόνος σου κλείνοντας 

τα μάτια  στο τι συμβαίνει στη διπλά πόρτα

άκου που σου λέω

ο αη βασιλης ηταν μπλογκερ

ο αϊ Βασίλης δεν ήταν σκέτη λέρα

ήταν μπλογκερ και μάλιστα από ένα μπλογκ

που δεν ηξερα καν  https://crochetandcook.blogspot.gr/
και χαρηκα  που αριχσα να το ακολουθω

έπαθα και εγω χαρά , μεγάλη 

Συγκεκριμένα τη χαρά την έπαθα από την αρχή

 όταν η Μαριλενα από το  

https://marilenaspotofart.wordpress.com 

έκανε κλήρωση για την μυστική ανταλλαγή δώρων

τα Χριστούγεννα

Μου άρεσε πολύ η ιδέα

Είχε πολλή αγάπη και αθωότητα και έλαβα και εγώ μέρος

Η ιδέα του να στείλω σ ενα άγνωστο μπλογκερ

 κάτι που περίπου θα έφτιαχνα εγώ ακόμη

 και τη χριστουγεννιάτικη κάρτα με ενθουσίασε

Έγινα πάλι 10 χρονών πήρα μαρκαδόρο ,

 έβαλα τη φόρμα μου τη παιδική μια αντιντας που μ έβγαλε από τη τρίτη δημοτικού μέχρι αρχές γυμνασίου κάθισα στη φλοκάτη τη λευκή το παιδικού δωματίου που πάντα  ήταν γκρι αφού υπηρξα πολύ άσωτος χαχα και έφτιαξα μια κάρτα

Την ταχυδρόμησα και σήμερα έλαβα  δωράκι από τη μπλογκερ  απάγκιο

πήγα με χαρά στο ταχυδρομείο της οδού πατησιων, 

και οι 3 υπάλληλοι στα ταμεία είχαν  κοινά 

βαρεμάρα στο βλέμμα και τις κινήσεις τους

μια αγένεια οριακή που λες να τη βρίσω πρωί πρωί η ας κάνω ότι  δε ξερώ

σίγουρα είχαν ψηφίσει αγανακτισμένες τον Αλέξη αλλά έχουν νεύρα τώρα

είχαν και οι 3 κότσο και λιγδωμένο μάλιστα

και αφού περίμενα 40 λεπτά να αρθεί ο αριθμός μου 

μου τυχαίνει το μεσαίο ταμείο

η κυρία είχε και τη φωτογραφία της μικρής της κόρης διπλά στο ταμείο οπότε 

την συγχώρησα που είχε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά

δωράκι λοιπόν

μια κάρτα γεμάτη αγάπη 

ένα γούρι που μου ορθέ σπασμένο αλλά αμέσως το κόλλησα

γιατί τα γούρια που στέλνονται με αγάπη

δεν είναι σαν τα γυαλιά-αγαπες

που άμα σπάσουν η ραγίσουν δε ξανακολλανε , 

αμε 

κολλάνε

και ένα βιβλίο με τίτλο

αφού μεγάλωσες καλά να πάθεις

καλά να πάθω λοιπόν

δηλαδή αφού μεγάλωσα 

να πάθω μονό καλά 

χάχα

μονό έτσι το βλέπω εγώ το τίτλο

καλα χρισττουγεννα σε οσους ελαβαν

μερος σ αυτο το τρυφερο παιχνιδι

αλλα και σε ολους μας

αγαπη 

χειμώνας
ο ουρανός εχθρικός τεράστιος
ενα σπίτι φτωχικό
ενα παιδί πίσω απο τη πορτα
περιμένει ισως τον πάτερα απ τη δουλειά
η τηλεόραση ανοιχτή τέρμα

στα τζάμια των παράθυρων
ζωγραφιές παιδικές
φτιαγμένες απο αγάπη και αθωότητα
δυο τετράγωνα πιο κατω
στην ανίερη οδο
λιμουζίνες
χαρούμενα αγόρια
με γενια
  χαμένα στο διαδίκτυο
και στη ζωή
και τραγουδιστριες
με ψεύτικα μαλλια  και βλέμμα

το κοριτσάκι στη πόρτα περιμένει
μια εικόνα μια στιγμή
που διαλύει ολες τις ανόητες φοβίες
και εμμονές
η ζωη ειναι ωραια
φτανει να χεις ενα σπιτι
και παράθυρα  γεμάτα ζωγραφιές

έρχονται χριστουγεννα
το λενε οι διαφημίσεις στη τιβι
τα στολίδια στους δρόμους και στις βιτρίνες
οι περαστικοί με τα ψώνια


δυο γυναίκες
αγκαλιαζονται στο μετρο
περιμένουν το τραίνο...
μια τριτη τις φωτογραφιζει
μια δυνατή εικόνα
που κανει θρύψαλα
όλες τις ανόητες selfie  μας

τα χαικου με βρηκανε

Το χαϊκού (ιαπ.: 俳句, «αστείος στίχος») είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά.
Το χαϊκού είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. Περιγράφει μια εικόνα της φύσης και δίνει στοιχεία για την εποχή του χρόνου μέσα από εποχιακές λέξεις (Κίγκο). Υπάρχουν επίσης ποιητές χαϊκού οι οποίοι ακολουθούν μια πιο ελεύθερη φόρμα. Ο ιδρυτής του σύγχρονου χαϊκού ως αυτόνομης μορφής ποίησης ήταν ο Μασαόκα Σίκι, ο οποίος επίσης διαμόρφωσε τον όρο χαϊκού (από τους παλιότερους χαϊκάιή χόκκου).

Ένα χαϊκού διαβάζεται σε μια αναπνοή…

αντιγραφω απο την αγαπημενη μαγισσουλα που εκτος των αλλων

που μου μαθαινει μεσα απο τον μπλογκο πλανητη της 

 αυτα τα χρονια που την ακολουθω 

μου μαθε και τα χαικου

το μελοδραματικο χαικου

έκλαψα για σε

δεν ήταν αγάπη πια

μοναξιά ας ρθεί

το χαικου των κολλητου

σε βρήκα τυχαία

ταιριαξαν τα χνώτα μας

αγάπη μονο

το χαικου του χειμωνα

σύννεφα θα ρθουν

μαζι ειν καλλίτερα

αγκαλιά παρε 

το χαικου των μπλογκ

λέξεις σε σειρές

αγάπη και μοναξιά

συγγενείς ολοι

το χαικου του ασωτου

αγάπη εντος

καρδιές διορθώνω

σε περιμένω

κι αλλο χαικου

 φεγγάρι  μέγα

φωτίζει  τις πληγες τους

θα ξημερώσει


χαι-κου-για-σε
κα-νε- με- να- γε-λα-ω 
δι-κος-σου- θα- μαι

χαικου  τελευταιο

κι οταν φύγεις

θα σου κρατω χερι

ήταν να γινει

 γω παντως προσπαθησα

προσπαθησε κι εσυ

το ποστ γραφτηκε 

ακουγοντας 

https://www.youtube.com/watch?v=x8AvPX0czVg

μυστικα και ψεματα

ποσο καλα ξερεις τους φιλους σου?
προσφατα ειδα αυτην την υπεροχη ιταλικη ταινια 
https://www.youtube.com/watch?v=f7TahC1Upgw
αλλα  διαβασα πως γυριστηκε ηδη η ελληνικη διασκευη της
απο τον Αθεριδη
https://www.youtube.com/watch?v=5ruibV9fS4Q
πόσο καλά τους ξερεις?
αν  αφησετε ,
ολη η παρεα
τα κινητά πανω στο τραπεζι
σ ενα βραδινό γευμα
ετσι για πλάκα
με τον ορο να διαβάζονται ολα τα μηνύματα
δυνατά και οι κλήσεις των κινητών σε ανοιχτή ακρόαση
θα υπαρξουν εκπληξεις?
Το κινητό μας είναι πραγματικά πια
το μαυρο κουτι της  δικής μας πτήσης στη ζωή
Εχει επαφές και μυστικά και φωτογραφίες
 που ισως κάνεις δε ξέρει
ισως ουτε ο πιο κοντινός μας φίλος

ουτε ο γκόμενος ουτε η σύζυγος , ουτε ο κολλητος

Και τελικά πραγματικός φίλος ειν αυτός που μπορεί
άφοβα να πάρει το κινητό σου και να διαβάσει τα παντα
αλλα και να τ αποδεχτεί
Που ξεκινά και που  τελιωνει η ιδιωτικοτητα μας?
εχει δικαίωμα ο  φιλος μας να ξερει τα παντα?
ακόμη και τα πιο κρυφά μυστικά μας
Ειναι κατι μυστικά μας που  δε τα "ξερουμε"ουτε μεις οι ιδιοι
με την έννοια οτι δε θέλουμε καν να τα παραδεχτούμε σε μας
που ομως απειλούν τη σχέση μας με τους άλλους?
Ειναι οι σχέσεις των ανθρώπων τοσο δυνατές
ωστε να στηριχτούν
στην απόλυτη αλήθεια μας και τα πιο βαθια μυστικα μας?
πόσο κράτα ο έρωτας σε μια σχέση?
οι γάμοι στηρίζονται πάντα σε μικρα ψεματάκια?
ποσο αντέχει μια φίλια τη πιο κρυμμενη αληθεια  μας?
Δικη μου θεση ειναι οτι η αληθεια ειναι ο καλυτερος δρομος
με αυτους που αγαπαμε
αλλα και δυσκολος
αλλα και ποσο αναπολώ τα χρόνια που δεν είχαμε κινητά
γιατι η δικη μου γενιά των σαρανταρηδων
 εζησε και μια  εφηβεία χωρις κινητά
χωρις "γαμω applιcation" γνωριμιων
οπου μπορουσες  μ ενα χαμογελο σ ενα μπαρ να κανεις γνωριμια
ουτε viber & whats up 
ουτε emoticons που δολοφόνησαν τις μικρές τρυφερές μας λέξεις

δειτε την ταινια στα ιταλικα  αν τη βρειτε

μια μικρή ιστορία

Eric & Peety
μια μικρή ιστορία που με έκανε να συγκινηθώ
είναι η ιστορία ενός τύπου που ενας σκύλος του άλλαξε τη ζωη 
αλλά κι αυτός αλλαξε τη μικρή ζωή του σκύλου 
την αφιερώνω στην Ηρα μου που μου κανε παρέα 
απο τα  17 εως τα 30

8 χρονια μετα..

οχτω χρόνια μετά
779 ανάρτησεις
εκατοντάδες σχολια
πολλοι νέοι φίλοι
πολλές συγκινήσεις
αγάπη
χαρές
και μικρολύπες
και νευράκια
ολα αυτά τα ζείς στη μπλογκόσφαιρα
αν δε σε βρίσουν
αν δεν εχεις τουλάχιστον εναν εμπαθή
με το μπλόγκ σου
να γράφει αρνητικά
δεν εχεις καταξιωθεί χεχε
-γράφοντας αυτη την αναρτηση ακουω Χατζιδάκι
https://www.youtube.com/watch?v=H0pH8PJ5zU0
ειναι βραδακι
και ακούγεται ο ηχος
του φθινοπώρου
στο νησί
σε λιγο στη πολη-
που λες
πολλές φορές ειπα να το κλείσω
να μη ξαναγράψω
καποιες φορές
εκλαψα  διαβάζοντας αδικα σχόλια
αλλες τσαντιστηκα
αλλα δε το κλεισα
πανω απ ολα ειναι ψυχοθεραπευτικο
διαβαζω αυτά
που εγραφα
και χαιρομαι
για αυτα που εχω βρει εντος μου
αυτα τα 8 χρονια
και πετάω οτι δε χρειάζομαι πια
μ εχουν τιμησει με σχολια
ανθρωποι που ειναι ηρωες μου
ναι..
εδω μεσα εχω βρει καποιους
που ειναι οι δικοι μου ηρωες
ξέρουν αυτοι ποιοι ειναι
ειναι υπεροχο το γραψιμο
γράφε

οπως και οτι νιωθεις
κι ας κρίνουν
μη μετράς την επιτυχία του μπλογκ
με σχολια
αυτη τη φάση τη περνάς το πρώτο χρόνο
σου γραφω μου γράφεις σχόλιο
σαγαπω μαγαπας
δε παει ετσι
επιτυχια ειναι οταν εσυ εγραψες
αυτο που νιώθεις
το διαβασες το χαρηκες
και το ενιωσαν κι αλλοι
εστω κι ενας ακομη
Επισης σημασία εχει
τι γράφει ο καθε σχολιαστης
μπορει η αναρτηση σου να εχει ενα σχολιο
και ειναι τοσο γεματο
τοσο ουσιαστικο σχολιο
κι ο αλλος να εχει 40 σχολια
και να γραφουν χαζομαρουλες
χαριτωμενιες
βραβεια απο μπλογκς
δωρακια,
εκπομπες σε ιντερνετικα ραδιοφωνα
ολα
κι αλλα πολλα
τι να πρωτοθυμηθω..
σας ευχαριστώ
και συνεχιζω
ετσι ενιωσα και σας τα γραψα
οχτω χρονια μετα

γυαλινο καλοκαίρι

https://www.youtube.com/watch?v=fxbPOzWuMtA

νομίζω το τραγούδι του καλοκαιριού μου ήταν αυτό 

όχι γιατί έζησα ένα άτυχο γυάλινο ερώτα

αλλά γιατί το άκουσα πιο συχνά απο καθε άλλο τραγούδι

(by the way 

η φωνή της Βελεσιωτου με ανατριχιάζει)

διπλά στο θάλασσα πάντα και πίνοντας pimms 

με σπραητ και φράουλες και μέντα και lime μέσα

ένα ποτό  που μας έφτιαξε ένα απόγευμα του Αύγουστου ενας σαουθαφρικανος  φίλος!

παθιάστηκα με το ποτό αυτό, 

ξέχασα και το αγαπημένο μου τζιν τόνικ 

που συντρόφευε τα καλοκαιρινά μου βράδια

πιμς και τόνικ και βελεσιωτου 

άλλο ένα καλοκαίρι τελιωσε ε ?

καλοκαίρι που έφερε αλλαγές

φιλίες κατέρρευσαν σαν  δίδυμοι πύργοι

κορμιά ξένα και γνωστά ήρθαν και φυγαν

(σιγα το πρωτοτυπο)

ολα για κάποιο λόγο γίνονται

(σιγα το νεο)

πια εδω στου δρόμου τα μισά

βρίσκω σχεδόν  αμέσως το λόγο που γίνονται

(εισαι ξεφτερι βρε)

σα λέξη σε σταυρόλεξο

τη γράφω με μολυβάκι ,,,

δεν εχω πια πολλές απορίες

πάνω κάτω ξερω τα λάθη που με βγαλανε

σ αυτήν την όχθη

με θεωρούσα πάντα έξυπνο 

αλλά τελικά τα πάθη μου θόλωσαν το μυαλό

και έκανα  τα λάθη που κορόιδευα

η απλά

ακολουθησα πάντα το μονοπάτι που ψάχνει την αγάπη

όμως τελικά η ζωή θέλει και τη λογική της

τώρα γιατί στα γράφω αυτά?

βραδυ σεπτεβρη και δεν έγραψα όλο το καλοκαίρι

τιποτα

σας διάβαζα όμως που κ που

απόψε όμως τα γράμματα στο πληκτρολόγιο

μαγνήτες έγιναν και άρχισα να γράφω

έτσι χωρίς συντακτικά σωστά

όπως με ξέρεις δηλαδη

και με γευση pimms παλι

ήταν ένα καλοκαίρι απο γυαλί

το σπάω απόψε 

όχι με νεύρα

σαν να ναι ατύχημα το κάνω

σαν να πέφτει απο τα χεριά

που δε πρόσεξα

κι ας πρόσεχα πάντα

το σπάω 

και πέταω καθε μικρό γυάλινο κομμάτι

δεν εχω να κρατήσω τίποτα

συμβαίνουν  κι αυτά 

τι να κάνουμε

κοιτα μεταξύ μας  

εχω δυο τρεις στιγμές που θέλω να κρατήσω

απο το καλοκαίρι

αλλά θα  τις κρατήσω για μένα

καλό καλοκαίρι

καλό καλοκαιρι
 αγαπημενε μου μπλογκερ
εδω θα ειμαι
θα σε διαβαζω
παντα σε διαβαζω
κι ας μη σου γραφω
το μπλογκ αυτο
 εχει τη δικη του  διαδρομη
στο αχανες διαδικτυο

ενα διαστημοπλοιο ειναι
και κανει βολτες
φωτογραφιζει και γραφει
τα ημερολογια διαστηματος
θα σου γραφω που κ που
μην ανησυχεις για μενα
καλοκαιρι ειναι
δεν βαζω οξειες και περισπωμενες
μεγαλωσα και εγω
καλό καλοκαιρι
για καποιο το επομενο τραγουδι
μου θυμιζει ενα απ τα πιο ξενοιαστα καλοκαιρια
της ζωης μου

https://www.youtube.com/watch?v=qHG5Brh4QFc

δεν εχω τιποτα να πω(στ)

κοιτω το μέλλον

                           με κοιτα κι αυτό

ξέρει πιο πολλά

                           παντα θα ξέρει.

μανα ειναι μονο μια (αλλα κανει για εκατο)

Μανάδες,

 αυτή η ανυπέρβλητη ράτσα η ανίκητη

Μητέρες και γιοι, 

μια ιστορία δίχως τέλος.

Μαμάδες και ενοχές ,

που μονο αυτές ξέρουν να διοχετεύουν μυστικά και ήσυχα μ ένα βλέμμα ,

"...τι? θα φύγεις για Πάσχα? δε θα μείνεις με την οικογένεια..?."

"...Ποσα Πάσχα θα ζήσω εγώ ακόμη μήπως..."

 Και να ο ύπουλος αναστεναγμός...

α ρε μάνα

σε λατρεύω για όλα αυτά που κάνεις, 

που είσαι,
που μας έμαθες , 

που μας έδωσες, 

για όλα όσα θυσίασες
 εσύ και η γενιά σου που ήταν αλλιώς 

Αλλά η ζωή ειναι ωραία ειναι μικρή ειναι αυτή που ξέρουμε 

και πρέπει να τη ζούμε δίχως ενοχές

μάνα γέρασες και ξεχνάς 

αλλες φορές   θυμάσαι τα πολυ παλιά

ποτέ δε θυμάσαι τα χάπια

ουτε τι εφαγες το μεσήμερι

γέρασες

τρέμω την ωρα που ισως δε θυμάσαι  

ποιος είμαι

δεν υπαρχει πιο αγριο πιο σφαίρα στη καρδιά

μάνα

μια ζωή ολακερη στη μαυρη αγαπημενη πλεκτη  ζακετα

που την επλεξες εσυ μοναχή σου και υπερήφανη

μάνα 

σ ευχαριστώ

κι ας μη ξερεις οτι στο γράφω εδω τωρα

και το διαβάζουν ξενοι

το βραδυ στις 8 το χάπι

μη ξεχάσω ε

αφιερωνω το τραουδι στη μανα μου

ειναι το αγαπημενο της

καλό μηνα και χρόνια πολλά

χωρίς πολλά λόγια
απλά δες το και σκεψου
νιώσε


 πηγη: astathios pranks team
https://www.youtube.com/user/Astathios

μια βδομάδα που την ελεγαν Μεγάλη

δεν έχω τι να γράψω
απλα κοιτάω το απεραντο γαλάζιο
και ψαχνω τη γαλήνη
μεγαλώνοντας
καταλαβα
οτι
υγεια
αγαπη
και γαληνη ψυχης
αυτα τα μονα σημαντικα
νηστεία?
δε ξερω
μετάληψη
ισως ετσι για το εθιμο
ετσι κι αλλιως
ο θεός ξέρει καλά
αν υπαρχει
εντός σου
τι νιωθεις

κι αν μετανοησες η οχι
ξέρει και πάντα κατανοει.


και μια μικρη πλεηλιστ ν ακους τα βραδια να ηρεμεις

https://www.youtube.com/watch?v=wy6X0K_VIcc
https://www.youtube.com/watch?v=C-wrfdE3AKc
https://www.youtube.com/watch?v=QuoIPPxboiU
https://www.youtube.com/watch?v=GmN0btvrUIY
https://www.youtube.com/watch?v=3CTuWbhnnSE&index=16&list=PL31317790E6254159

η χώρα μου...

Απο τη συλλογή 
"Ενας απλός υπάλληλος βιντεοκλάμπ" 
που κυκλοφορεί από τις 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟΥ

το φως των λεξεων

Το πρώτο βιβλίο του Μιχάλη Δέλτα
 "Το Φως Των Λέξεων" 
κυκλοφόρησε  από τις Εκδόσεις ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ.
https://www.youtube.com/watch?v=G2xDc-FX8rQ 

Τ αγορια δε  κλαινε
καποια,
απ αυτα..
αφου εχουν διασχισει ποταμια θλιψης
βουνα απο ερωτες
και πεδιαδες απο σιωπες
μπορει και να βρουν την Αληθεια εντος τους


και εγω μονος ειμαι, αιωνες τωρα
λες τελικα να ειμαι απο τους γενναιους
και να μη το χω καταλαβει?

ανοιξη (παλι)

Καθώς η Ανοιξη κυλάει
 και κυλιέται στο πράσινο χορτάρι
το μυαλό μου γεμιζει με μαυρα συννεφα ,
και δε θελω
δε θελω
αλλα γεμίζει
και τοτε απενεργοποιω κινητά
κλειδώνω τ ακινητα
και βαζω μαυρα γυαλια
ακουστικα  στ αυτια
και παιρνω τς' αμμουδιες
και ακουω μουσικες
 σαν αυτες πιο κατω  που υπαρχουν παντα σε μια πλεηλιστ
και κοιταζω παντα τη θαλασσα
αυτη εχει τη μεγαλυτερη κατανοηση
 το γραφει και ο μιχαλης Δελτα  (*)

(Μιχάλης Δέλτα "Το Φως Των Λέξεων" / Εκδόσεις ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ 2016)

ALBUM : ΑΘΩΕΣ ΕΝΟΧΕΣ (1994)
ΜΟΥΣΙΚΗ : ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ :ΑΝΘΟΥΛΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ


Alexia Vassiliou - Raices Volantes (Flying Roots),
Music and procuction by Alexia Vassiliou,
Lyrics by Vicky Valanos and Alexia Vassiliou,
Translation - editing: Renia Mitatou,
Edited and corrected by Jaime Svart,
Arrangement and acoustic guitar by Vassilis Stergiou,
Album: Re-bE (Performance Street ©)

Αρλετα - Demo - Album 1974
video by aswtosgios

Ποίηση Οδυσσέας Ελύτης Σύνθεση,
 ενορχήστρωση & ερμηνεία Μαρία Βουμβάκη
 Από το CD "Το τερραίν του παραδείσου" (2006)

 
ALBUM : Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ 
Μουσική : Μιχάλης Καπούλας
Στίχοι : Μαριανίνα Κριεζή

Μουσική - στίχοι: Γιάννης Παλαμίδας
Πιάνο - Programming: Γιάννης Παλαμίδας
Kιθάρα ακουστική & ηλεκτρική: Στράτος Σπηλιωτόπουλος

ημιο

υ

ανοιξη των απο-χαιρετισμων

πρωτη τ απριλη

άνοιξη για τα καλά

μια ανοιξη αλλιωτικη

ελευθερος πια

απο πολλά βαρίδια

ανακαταταξεις

παληες φοβιες κλειδωμενες

στ αμπαρια

μια τρελλαδικο

και μια στη λησμονια

που λεει και το τραγουδι

τι να σου πω και τι να πεις

απλα δες την ανοιξη γυρω σου

νιωσε τον ανθο 

που μοσχοβολα

και απολαυσε τη τρυφερη νυχτα

απο μακρια ακουγεται

απο το μεγαφωνο

η λειτουργια των χαιρετισμων