αγγελοι στη πολη

Ο παιδικός  μου φίλος Γιάννης απο κει ψηλα

  εντος μου κλαίει

και  θέλει να μου πιάσει το χέρι να πάμε μια βόλτα

Μέσα απο   τη πορτοκαλί κορνιζα του ξέρει αυτός 

τα πιο πολλά απο το καθένα

Γιάννη μου 

Ειλικρινά  οτι φοβία είχα ζώντας μέχρι τώρα

 δεν εχω παράπονο την έκανε η ζωή  πραγματικότητα σχεδόν

Θα μου πεις φταίω και εγώ που είχα φοβίες πιο πολλές απο όνειρα

Ε τι να κάνουμε ρε  φιλε, έτσι είμαστε μείς 

Ολα ειναι μια τεράστια αλυσίδα, το ένα φέρνει το άλλο 

και ολα μαζι έρχεται μια στιγμη

και στήνουν χορό

κι  εγω θεατής 

Αλλά τυχερός μέσα σε καθε ατυχία

Γιατί μπορεί να είχα φοβίες αλλά είχα και αγγέλους βοηθούς 

Και ξέρεις αγαπημένε μου αναγνώστη εκεί στην αλλη του υπολογιστή σου

άκουσε με 

Οι άγγελοι που μας βοηθούν ,

δεν έχουν πάντα φτερά και  φως τριγύρω να  και συννεφα

Οι άγγελοι ειναι κι αυτοί που τη κατάλληλη στιγμη σου δείχνουν πόσο σαγαπανε

Που πάνε πιο νωρίς στη δουλεια για να σε βοηθήσουν 

Θελουν  ν ακυρωσουν

τη πτήση τους για να μείνουν να σε βοηθήσουν

Που σε παίρνουν τηλέφωνο και δε μπορείς να εξηγήσεις τι σου συμβαίνει

και παραμένουν  υπομονετικοί στην αλλη άκρη της γραμμής, καθε φορά!

Που σου στέλνουν στις μια ώρα το βραδυ

 μήνυμα αν είσαι καλά

και φωτίζει το κινητό στο σκοτάδι του δωμάτιο σου και εντος σου

Που σε παίρνουν απο το χεράκι πρωί και κάνουν τα πάντα που μπορούν

Που βλέπεις στο βλεμα τους στοργή και αγάπη και νιάσιμο

και τρυφεράδα

Κι ας ειναι κουρασμενοι, αποκαμωμενοι απο τη καθημερινοτητα τους

Χωρίς να περιμένουν τίποτα 

ολα θα πάνε καλά , σου λένε

Μακαρι να γινω και εγω καποτε τοσο φωτεινος
 και τοσο αγγελος για σας

κι εσύ αγαπημένη μου σερενάτα μην ανησυχείς

 που δεν απαντάω στα σχόλια σου

η γενικά στα σχόλια ,

 η που δεν αφήνω σχόλια

Ειναι που δεν εχω χρόνο

Ειναι πολλά

μην ανησυχείς

βαλε  δυνατα τον φοιβο 

αυτος ξερει...

 αυτη αναρτηση γραφτηκ για  τον Νικ, τον Νεκ και τον Ηλ.