σουπα με ζυμαρικα γραμματακια

Sτα "ταξίδια" μας στο γαλαξία,

μας σημαδεύουν διαφοροι τυποι "εξωγηινοι",

μας σημαδεύουν διάφορα γεγονότα 

  και μεσα στο  άλμπουμ της ψυχής μας υπάρχουν πάντα ανεξίτηλες φωτογραφίες και άφθαρτα αρχεία βίντεο, σε μορφή heart.

Όταν ήμουν φαντάρος είχα γνωρίσει ένα τύπο μποέμ ,

εκεί ανάμεσα σε τοπία με ομίχλη και χιονόνερο, 

της Σαλονικης 

αναμεσα σε καπνούς σε μπαρ με λίγα φωτα .

Το μικρό του σπίτι, 

γεμάτο από δίσκους και βιβλία, 

χιλιάδες βιβλία,

και μια μέρα που βρέχε , έκανε πολύ κρύο θυμάμαι,

μου λέει " που θα πας?" εδω θα μείνεις!"

θα φτιάξω κάτι να φάμε

και έφτιαξε μια σούπα με  ζυμαρικα γραμματακια μέσα, 

παιδική,

και αυτή η σούπα μου χει μείνει μέσα μου για πάντα..

Καθως καταπιναμε το ζεστο αλφα , το βητα,

το εψιλον και το  ωμεγα 

σκεφθηκα :

οταν μεγαλωσω

(τοτε τα 30 κατι μου φανταζαν σα κατι μακρινο)

θελω να γινω σαν εσενα

σοφος, ευαισθητος & ηρεμος.

Σ ένα ξένο τόπο,

ένας ξένος με μεγάλη κάρδια μου χε μαγειρέψει

Και  εγώ στην ζωή μου είχα πάντα αυτήν την εμμονή, 

άμα μου μαγειρέψεις 

 εισαι "συγγενης για πάντα".

Πέρασαν τα χρόνια και χαθήκαμε , 

και δεν ξέρω όταν περνανε τα χρόνια που πάνε,

υπάρχει πάντα μια μυστική πόρτα και πάνε...

και μένουν καπου μεσα?

παντως θέλω να ξέρουν, 

τα χρόνια, 

ότι εγώ,

τα θυμάμαι όπου κi αν  πάνε.

Και μια μέρα που ήταν δύσκολη για μένα,

με άγχος για μια εξέταση που θα έκανα, 

(ειμαι και φοβιτσιαρης ο πουστης)

τον συνάντησα στην  Ερμού, 

είχε ασημένια μαλλιά, 

και την  σοφια του μεγάλου,, παλι!

με ηρεμησε χωρις να ξερει.

Κι αυτο το γελιο το ασταματητο 

που σε ξεκολα απο την  μιζερια.

Ειναι απ αυτούς που ξυπνάνε τα μεσανυχτα

κι ανοίγουν διάπλατα το παράθυρο, 

και στη θαλασσα εχει ριξει το κρεβατι του

ειναι απ αυτους που γινονται κοματια...

σαν αγαπανε

Μ εχει μάθει ν ακούω Χατζιδάκι την   Λαμπέτη ν απαγγελει ,  μουσική από θέατρο και σινεμά.

Μου  χει γράψει κασέτες με ωραία εξώφυλλα, τις έχω ακόμα..,

και πια ,

μέσα από το υπέροχο μπλογκ του ,

που με ταράζει συνεχεια  & ευχαριστα ,

με την ποίηση που κυλά στο αίμα του και στη ζωη του.

Οποτε επιστέφω στο νησί , 

παίζουν συχνά οι παλιές κασέτες, 

όπως και σήμερα & ταιριάζουν απόλυτα με το ψιλοβρόχι και την γυαλάδα στα καλντερίμια από το φως .

υστερογραφο*

ασχετο με το πω-στ!

θελω ν αφιερωσω αλλο ενα τραγουδι

στο μωρο μου που μου λειπει  αποψε πολυ