ακου ΝΙΚΗΤΑ....

το βρηκα στην   LIFO και το αντιγραφω

απο τη στηλη  GUEST EDITO

Η εικαστικός Ευφροσύνη Δοξιάδη, κόρη του ανθρώπου που σχεδίασε ολόκληρες πόλεις και είναι υπεύθυνος για μια όμορφη πλευρά της Αθήνας που αγαπάμε, πιστεύει ότι η θητεία του Νικήτα Κακλαμάνη υπήρξε εγκληματική για την πόλη μας. Εξηγεί γιατί.

Μας έχετε καταντήσει να ζούμε μέσα σε μια αθλιότητα, ενώ πληρώνουμε τους υψηλότερους δημοτικούς φόρους. Έχετε σπαταλήσει το δημόσιο χρήμα με τρόπους που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Για πρώτη φορά, πιστεύω, στην ιστορία της σύγχρονης Αθήνας, η εκλογή του επόμενου δημάρχου είναι τόσο κρίσιμης σημασίας. Μία πιθανή επανεκλογή του κ. Κακλαμάνη θα οδηγούσε την Αθήνα στον θάνατο. Ποτέ η πόλη μας δεν ήταν σ' αυτά τα χάλια! Το ιστορικό της κέντρο, που θα έπρεπε να είναι όχι μόνο η βιτρίνα της πόλης αλλά και ολόκληρης της χώρας (βλ. άρθρο του Γιάννη Βούλγαρη «Η καταρρέουσα Αθήνα ψηφίζει», «Τα Νέα», 2 Οκτωβρίου 2010), το τόσο πλούσιο σε μνημεία και αρχαιότητες, αντί για το πολιτιστικό πάρκο που όφειλε να είναι, έχει μετατραπεί σε έναν απόλυτο εφιάλτη όχι μόνο για τους κατοίκους αυτής της περιοχής -όπως είμαι εγώ- αλλά και για τους επισκέπτες της, Έλληνες και ξένους.
Τέσσερις σημαντικές πλατείες του κέντρου -η Ομόνοια, η πλατεία Κοτζιά, η πλατεία Θεάτρου και η κακοπαθημένη πλατεία Μοναστηρακίου- παρουσιάζουν μια δραματική εικόνα. Αυτές οι 4 εξαθλιωμένες, όπως τις κατάντησαν, πλατείες (αλλοτινά στολίδια) «περικλείουν» ασφυκτικά το Μέγαρο του Δημαρχείου. Και αναλογίζομαι και απορώ πώς άραγε μπορεί ο κ. Κακλαμάνης να κάθεται και να εργάζεται στον επίχρυσο θρόνο του μεγαλοπρεπούς γραφείου του μέσα στο Δημαρχείο, όταν το γραφείο αυτό έχει μετατραπεί εδώ χρόνια σε κέντρο του ΚΥΚΛΟΥ της ΚΟΛΑΣΗΣ, ενός κύκλου που ορίζουν οι 4 αυτές πλατείες. Έντονα απορώ...
Είκοσι μέτρα από το Δημαρχείο βρίσκεται η στοά του Πρωτοδικείου, που ενώνει την οδό Λυκούργου με την πλατεία Ομονοίας. Η στοά αυτή κάθε βράδυ μέχρι τα χαράματα γεμίζει από δεκάδες τραγικούς ηρωινομανείς, που με το κλείσιμο των καταστημάτων καταφεύγουν εκεί ημίγυμνοι και εξαθλιωμένοι και τρυπούν με ενέσεις τα γεννητικά τους όργανα μπροστά στο αδιάφορο βλέμμα των περαστικών. Και δίπλα, η πλατεία Ομονοίας, η καρδιά της Ελλάδας, έχει μετατραπεί σε μια απέραντη πασαρέλα από εμπόρους ναρκωτικών, βαποράκια, χρήστες. Μια εικόνα απόλυτης κόλασης! Την ίδια ώρα που μπροστά στον πάγκο με τις εφημερίδες αντηχούν τα γέλια μιας ανέμελης παρέας παλικαριών της Δημοτικής Αστυνομίας. «Δεν είναι δική μας δουλειά τα ναρκωτικά», μου είπαν κεφάτα, όταν τους πλησίασα αγανακτισμένη και τους ρώτησα γιατί δεν κάνουν κάτι. Αντίθετα, είναι δουλειά τους να σουλατσάρουν όλο το 24ωρο κόβοντας κλήσεις, ενώ δίπλα τους χαίνει η άβυσσος... Ούτε, βέβαια, είναι δουλειά του Αστυνομικού Τμήματος Ομονοίας που βρίσκεται 20 μέτρα από την πλατεία, στην οδό Βερανζέρου...
Κύριε Κακλαμάνη, αν δεν έχετε αρμοδιότητες για να δράσετε άμεσα και αποτελεσματικά, να τις αποκτήςετε! Γι' αυτό σας ψήφισαν οι πολίτες της Αθήνας. Δεν σας ψήφισαν για να διοργανώνετε το τραγικό «φεστιβάλ» του Δήμου Αθηναίων στα Τουρκοβούνια ούτε για να καταντήσετε τον δημοτικό σταθμό 9.84 σε κέντρο λαϊκής διασκέδασης και σε σταθμό άθλιας προπαγάνδας και αποσιώπησης! Ο Τζουλιάνι στη Νέα Υόρκη, με θέληση, πυγμή και όραμα άλλαξε την εικόνα της πόλης, τη μεταμόρφωσε, την έσωσε.
Η πλατεία Θεάτρου, πίσω από τη Βαρβάκειο Αγορά, είναι πλέον άβατη λόγω του ότι έχει καταληφθεί από έναν υπόκοσμο πρωτόγνωρο στην ιστορία της Ελλάδας. Η Σοφοκλέους και η Σωκράτους θυμίζουν το αλλοτινό Χάρλεμ. Η απειλή καραδοκεί σε κάθε βήμα σου. Εστιατόρια και μπαρ κλείνουν κακήν κακώς, επιχειρήσεις πολλών ετών μεταφέρονται αλλού για να σωθούν.
Η πλατεία Μοναστηρακίου, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες κιόλας, λόγω της απουσίας συνεργείων καθαριότητας του δήμου, έχει καταστεί εστία μολύνσεων και δυσωδίας. Εργοτάξιο για πολλά πολλά χρόνια, για να ανακαινιστεί ξοδεύτηκε μια περιουσία από το δημόσιο χρήμα και πλακοστρώθηκε ολόκληρη με αμφιβόλου γούστου μωσαϊκό από ακριβά μάρμαρα, το οποίο είναι καλυμμένο μ' ένα τεράστιο στρώμα βρόμας. (Το σχέδιο του μωσαϊκού, βέβαια, με τους κυματισμούς, είναι φρικτά κοπιαρισμένο από τη ριβιέρα του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας! Θλιβεροί απόηχοι από την Κόπα Καμπάνα στη σκιά της Ακρόπολης...) Στο κάτω μέρος της οδού Μητροπόλεως, αυτό με τις ψησταριές και τα κεμπάπ, σιχαίνεσαι να πατήσεις εξαιτίας της συσσωρευμένης στο πεζοδρόμιο λίγδας. Προς τι τα νεοπλουτίστικα κιτς μάρμαρα, κύριοι δήμαρχοι, παρόντες και απελθόντες; Όζουν άπλυτα από δεκαετίες...
Ερχόμαστε μπροστά στην Αγία Ειρήνη, έργο του Λύσανδρου Καυταντζόγλου, όαση πολιτισμού στο εσωτερικό της, όπου ο Λυκούργος Αγγελόπουλος κρατάει ζωντανή με τον πιο συγκινητικό τρόπο την πολιτισμική μας κληρονομιά, ψέλνοντας με τον πιο γνήσιο και άρτιο τρόπο τους βυζαντινούς ύμνους. Στην πλατεία αυτή, χάρη στον θαυμάσιο παπα-Θωμά, γίνεται η ωραιότερη Ανάσταση που μπορεί να ζήσει κάποιος. Χωρίς βεγγαλικά, γιατί κανείς από τους εκατοντάδες παρευρισκόμενους δεν διανοείται να χάσει ούτε μια στιγμή από τη λυρική αυτή εμπειρία, από βαρελότα και τρακατρούκες που εκπυρσοκροτούν. Επί της Αιόλου, όμως, το ευρύτερο περιβάλλον είναι και αυτό απαράδεκτα παραμελημένο από τον δήμο και γεμάτο εστίες μόλυνσης υπό τη μορφή περιφραγμένων με κυματιστή λαμαρίνα νεοκλασικών που χρησιμοποιούνται ως αποχωρητήρια από τα στίφη των πλανόδιων πωλητών, οι οποίοι, φτωχοί και εξαθλιωμένοι, βρίσκουν εκεί τη μόνη λύση. Τούρτες από ανθρώπινα κόπρανα ξαφνιάζουν τον ανυποψίαστο επισκέπτη. Δύο βήματα από τον ιερό βράχο!
Ο πεζόδρομος της Αιόλου καλύπτεται με ένα χαλί από πατημένες μαύρες τσίχλες ετών. Η πρωτοφανής αυτή μάστιγα εξαπλώνεται μέχρι τα πεζοδρόμια της λεωφόρου Αμαλίας. Εκεί απ' όπου περνούν όλοι οι ξένοι επισκέπτες της χώρας μας και φρικιούν με τα κακοχυμένα εξαμβλώματα-προτομές που έχει ορθώσει ο κ. Αβραμόπουλος. Ο πεζόδρομος της οδού Ερμού με τα ακριβότερα εμπορικά ενοίκια έχει επιλεγεί από τους αδίστακτους έμπορους ανθρώπινης δυστυχίας ως ιδανικός τόπος επίδειξης των τραγικών τους θυμάτων. Επί δημαρχίας Μπακογιάννη στήθηκαν δυο αποτρόπαια, κακότεχνα μπρούντζινα γλυπτά στις διασταυρώσεις Ερμού με Βουλής και Ερμού με Νίκης, ποιος ξέρει ποια πελατειακά συμφέροντα υπηρετώντας. Το ένα από αυτά σού πλακώνει την ψυχή, διότι δείχνει δυο ανθρώπινες πατούσες μπηγμένες σε μια σύνθεση από σκουπίδια. Ο αλαφιασμένος περαστικός ταυτίζεται απόλυτα με την εικόνα αυτή - ένας άνθρωπος γυμνός, θαμμένος μες στα σκατά! Μα δεν ντραπήκατε, κ. Μπακογιάννη, να επιλέξετε αυτό το συγκεκριμένο γλυπτό για να κοσμήσει το πλέον κομβικό σημείο της Αθήνας; Το πεζουλάκι του σιντριβανιού, μαρμάρινο, σπασμένο και μονίμως βρεγμένο απωθεί και τον πιο εξαντλημένο διαβάτη. Την ίδια ώρα που τα αριστουργηματικά γλυπτά του Θανάση Απάρτη και του Χρήστου Καπράλου, αφού ξηλώθηκαν από τις θέσεις τους, σαπίζουν στις Δημοτικές Αποθήκες...
Στο Μοναστηράκι, κοντά στον σταθμό του μετρό, βρίσκεται το ιστορικό κτίριο που στέγαζε κάποτε το Κακουργιοδικείο της Αθήνας, το οποίο ανακαινίστηκε πρόσφατα με έξοδα του Ιδρύματος Νιάρχου για λογαριασμό της Εκκλησίας, στην οποία ανήκει το κτίριο, για να στεγάσει μια βιβλιοθήκη της Εκκλησίας. Μετά από δεκαετίες εγκατάλειψης, το κτίριο ανακαινίστηκε πολυτελώς, με τρόπο όμως που έχασε τη λιτή ομορφιά που είχε πριν. Από το τέλος της επισκευής του το κτίριο περιφράσσεται με τη γνωστή κυματιστή λαμαρίνα ύψους δυο μέτρων, η οποία έχει μετατραπεί και αυτή σε δημόσιο αποχωρητήριο. Η μυρωδιά είναι αφόρητη! Και, τελικά, πόσα χρόνια θα μείνει περιφραγμένο το περιουσιακό αυτό στοιχείο, ανεκμετάλλευτο και αχρησιμοποίητο;
Αναίσχυντα η δημοτική Αρχή έχει εγκαταλείψει, εδώ και χρόνια, την καθαριότητα της πόλη μας, γιατί δεν είναι καινούργια όλα αυτά που συμβαίνουν. Ζήσαμε τη μεγαλομανία και το κιτς του κ. Αβραμόπουλου, υποστήκαμε την ασύστολη αδιαφορία και τις προκλητικές σπατάλες της κ. Μπακογιάννη και πρόσφατα υφιστάμεθα την ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ κακοδιοίκηση του κ. Κακλαμάνη.
Κύριοι και κυρίες, μας έχετε ρημάξει! Το 2003 γδύσατε το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, ξηλώνοντας τα εκατόν πενήντα ετών μαρμάρινα πεζοδρόμιά του και τα αντικαταστήσατε με τσιμεντένια που πρόωρα θρυμματίστηκαν, καθότι ήταν ανεπαρκώς ψημένα. Η κλίμακα της τότε καταστροφής κατεγράφη από τον ηρωικό και αείμνηστο Χρήστο Παπουτσάκη στο περιοδικό «Αντί». Η έρευνα του περιοδικού είχε τότε αποκαλύψει ότι τα θαυμάσια αυτά μάρμαρα από τα πεζοδρόμια που ξηλώσατε πήγαν κατευθείαν για πώληση στις μάντρες της Ιεράς Οδού και μοσχοπουλήθηκαν σε κοσμικούς Αθηναίους για να διακοσμήσουν τις νεόπλουτες εξοχικές τους βίλες, κατά κανόνα στα νησιά.
Μας έχετε καταντήσει να ζούμε μέσα σε μια αθλιότητα, ενώ πληρώνουμε τους υψηλότερους δημοτικούς φόρους. Έχετε σπαταλήσει το δημόσιο χρήμα με τρόπους που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι μεγαλομανείς γιορτές σας έχουν αδειάσει τα ταμεία. Η πόλη των Αθηνών, που θα έπρεπε να ανυψώνει το πνεύμα όλων μας με την εγγενή φυσική ομορφιά της, μας υποβαθμίζει και μας ντροπιάζει. Άλλη μια θητεία του κ. Κακλαμάνη θα έδινε τη χαριστική βολή στην πόλη που γεννηθήκαμε, που ζούμε, που αγαπούμε  και που βλέπουμε να βιάζεται μπρος στα μάτια μας καθημερινά εξαιτίας σας.
Έλεος! Δεν σας αντέχουμε πια. Η Αθήνα ψυχορραγεί...

                                                                                       foto by aswtos
Σ αυτα να πρoσθεσω και την πλατεια  Βικτωριας, μιας πλατειας που αδικηθηκε τα τελευταια 15 χρονια, και ο τελευταιος δημαρχος εδωσε την χαριστικη βολη
Μεταναστες που πουλανε τα παντα, δε μπορεις να περπατησεις απο τις τσαντες και τα λοιπα απο φορτιστες μεχρι δονητες και τσοντες, τσαντες και κλεμμενα.
Βρωμια παντου, η δημοτικη αστυνομια ανυπαρκτη εστω για τους τυπους, να υπαρχει καποιος εκει να μη κατουρησει ο πακιστανος στο ερημο το αγαλμα του Θησεα , αλλα ο πακιστανος κατουραει, και ο Θησεας ανυμπορος "ριχνει χριστοπαναγιες " απο μεσα του.
(Πρόκειται για το άγαλμα "Θησέας σώζων Ιπποδάμεια" (1906) του Johannes Pfuhl (ως το 1938 βρισκόταν στο Σύνταγμα) 

Μια πλατεια , μια περιοχη με πολυκατοικιες πραγματικα κοσμηματα , μιας αιγλης που εζησε η Αθηνα

Μια κυρια που μενει 40 χρονια εκει μου ειπε".. φυγε παιδι μου, αγορασε αλλου, εμεις δε μπορουμε καταλαβαινεις..."

μια περιοχη που την υποβαθμισαν καθολου τυχαια για να πουληθει σε 2-3 νοματαιους οπως εγινε με το Γκαζι και να ανθισει αργοτερα πολυ αργοτερα.

Τα μαγαζακια εκλεισαν, και ανοιξαν κινεζικα και τηλεφωνικοι σταθμοι πακιστανων, Το υπεροχο βιβλιοπωλειο Ελλη ακομη αντιστεκεται.

η φωτογραφια ειναι απο το   athensville.blogspot.com

Λυπαμαι Νικητα...