το μαρμαρωμενο καλοκαιρι

ειναι μια βερυκοκια που την ειχε φυτεψει ο πατερας.

Αυτα λοιπον τα βερυκοκα  εχουν αυτη τη παληα γευση βερυκοκου χωρις τα συντηρητικα...

Αυτην την μυρουδια οταν τα χεις στο τραπεζι, την ομορφη,  την  γευση του απλου οχι του γλυκου τελειου βερυκοκου

Οποτε τα τρως ετσι σκληρα πριν γινουν πολυ κοκκινα , ταξιδευεις  πισω  σαυτο το καλοκαιρι που μαρμαρωσε.

Εκει κατω απο το δεντρο  μπορεις να το δεις,  μαρμαρωμενο και αορατο αλλα μπορεις να το δεις ,να το ζησεις

 Εσυ ...Εφηβος και αλητης, βερμουδα ατριχος και αθωος

Ο πατερας παλευε στο νοσοκομειο , η μανα μαζι σου , ο αδερφος φανταρος και εσυ  μονος , δεν ηθελες  λυπηση απο τους συγγενεις και λοιπες τρυφεραδες ψευτικες  του τυπου  " ωχουτο μωρε το καημενουλι σε λιγο θα ναι ορφανο"

δε πηγαινες ποτε να φας σπιτι τους

Αυτη η βερυκοκια σ  ειχε σωσει

Μαζι με μια ροδακινια που δεν επεζησε απο τους  χιοναδες...

Ετρωγες  oλη μερα βερυκοκα και ροδακινα και κανα πιτογυρο το βραδυ

ξυπολητος παντα

Μονος αλλα αξιοπρεπης,

κραταγες  τη δουλεια μονος  ...

τα βραδυα βολτες με τα γουοκμαν,( η λεξη κασετα σας λεει κατι? )και τις μερες.... δουλεια και ..βουτιες

πρεπει να σουν πολυ θαραλεος τοτε..

Παντως η βερυκοκια  αυτη φετος γεμισε βερυκοκα παλι και εχει σκια φοβερη, ειναι απο τα λιγα δεντρα που εμειναν ορθια με τα χρονια και μοιαζει να κουβαλα στα φυλλα της μια ιστορια μιας οικογενειας που περασε πολλα

οπως πολλες αλλες  εξαλου.

οι καλοι φευγουν παντα καλοκαιρι (μερος Γ)  
(και τελιωνω με τα "ποιοτικα" κουλα  :P)

η φωτο δανεισμενη απο την  main page του πατρελκη ελπιζω να με συγχωρεσει αλλα μαρεσε