άγγελοι στη πόλη

τα πρωινά με τη ψύχρα στο ταβάνι της πόλης γίνομαι αόρατος
και πλησιάζω κοντά τους περαστικούς
Χωρίς ντροπή χωρίς  φόβο
Ο  νεαρός εργάτης στην μικρή πλατεια της κυψέλης
Με το μισό τσιγάρο  στο στόμα βάζει  πλάκες
 και κάπου κάπου ρίχνει  ματιές
στις περαστικές κοπέλες
Μυρίζει καφέ φραπέ το στόμα του και είναι μικρός
αλλά ο ήλιος έχει κάψει το μέτωπο του και έχει βαθύνει τις ρυτίδες
Τον φιλάω το μάγουλο και συνεχίζω

Η γιαγιά με το πι στον πεζόδρομο,  
προχωράει σιγά με ανάσες μικρές κοφτές  σα χελώνα
 θέλει να πάει μονη της μέχρι τη γωνιά του τετράγωνου
να πάρει  κάτι από τον  μανάβη.
Δε θέλει να μένει μεσα, νιώθει να τελιωνει ο χρόνος
και αυτό το πι, την πλήγωνε στην αρχή αλλα τώρα έχει γινει 
προέκταση των χεριών της
Τα ματια της γεμάτα θλίψη αλλα και κουράγιο
Ίσως να χει τον σύζυγο της στο σπίτι, ίσως να τον έχει χάσει
ίσως να μένει μονη, εκεί πεισματάρα να μην γίνει βαρος στο γιο της
Της δίνω ένα φιλί και συνεχίζω

Η νεαρός κουρέας στο μικρο μαγαζάκι του
σκουπίζει έξω στην είσοδο, πριν ανοίξει
Η τηλεόραση από μέσα παίζει με ήχο δυνατό πρωινή ενημέρωση
Λαικό καλό παιδι με κοιλίτσα, μόλις παντρεύτηκε
και τα φέρνει πέρα ανεκτά καλα
Τα μάτια του έχει δυο χαμογελα
Ίσως να περιμένει και το πρώτο του παιδι
Μυρίζει φρεσκάδα μαλακτικού καθώς τον πλησιάζω
Του δίνω ένα φιλί και συνεχίζω

Μια γεματούλα κυρία με κόκκινα παπούτσια και κόκκινα βαμμένα 
έντονα χείλια, πράσινα μάτια και πολύ πολύ ξανθό μαλλί
α ναι κατάλαβα
μανικιούρ πεντικιούρ χαλάουα
η βιτρίνα είναι ξεκάθαρη στα φλούο ροζ καλλιτεχνικά  γράμματα της
την πλησιάζω , μυρίζει έντονα άρωμα και έχει ματια κουρασμένα
Τα φέρνει δύσκολα ήθελε να γινει παρουσιάστρια της τηλεόρασης
η και ηθοποιός αλλα γέννησε μικρή, έκανε 3 παιδιά και τώρα στα σαράντα
βαλε, δεν έχει παράπονα από τη ζωη αλλά που κ που όταν βλέπει
τη ξανθιά ζάμπλουτη παρουσιάστρια το μεσημερι , μελαγχολεί
και βάζει τερμα την αντζελα
Της δίνω ένα φιλί και προχωρώ

ψιχαλίζει, οι περαστικοί είναι γρήγοροι
ένας νεαρός  με κοστούμι και  άγχος στα ματια
κρατάει τσάντα και έχει γυαλισμένα παπούτσια
που θα λερώσει η βροχή
δικηγόρος η γιατρός η κάτι άλλο με κουστούμι
δεν έχει βγάλει ακόμη λεφτά
αλλά το παλεύει
θέλει να κάνει οικογένεια
μασάει τσίχλα
είναι γρήγορος
δε προλαβαίνω 
τον χτυπάω απαλά στη πλατη
καθώς διασχίζει το δρόμο
κοιτάει πίσω δε με βλέπει

Κοιτάω την βιτρίνα, βλέπω έναν τύπο,
κουρεμένο σύριζα
με θράσος στο ματι και χαμόγελο
Το βλέμμα του κρύβει λίγη θλίψη αλλά δε φοβάται και πολλά
μόνο κάτι λίγα ανόητα ίσως
Έφυγε από το σπίτι μικρός 
σαν άσωτος γιος επέστρεψε αργότερα
έγινε " μούσκεμα από μπόρες"
 και έμαθε να αγαπα χωρίς ομπρελα
κουράστηκε  αλλα δε το βάζει κάτω
δείχνει μικρότερος από τον αριθμό στην ταυτότητα
γραφει γραφει και σκίζει σελίδες συνεχώς
ένα κατάλαβε μοναχα 
ότι  η Ζωή 
ότι του τάζει το καθενός
αυτά είναι δεν αλλάζουν
όσο και να προσπαθεί να ξεφύγει
προσέχω λίγο καλύτερα τη βιτρίνα
δεν είναι βιτρίνα 
είναι καθρέπτης

είμαι εγώ.

 μου δίνω ένα φίλι και συνεχίζω
βάζω τα ακουστικά στα αυτιά

http://www.youtube.com/watch?v=pRVA1v1i59k&feature=youtu.be

http://www.youtube.com/watch?v=j_jA6J80pWg

11+11+11 (το παιξες και θα το παίξω ξανά)

Ευχαριστώ πολύ το αγαπημένο μπλογκ ΕΚΦΡΑΣΟΥ
για το πολύτιμο δωράκι και την τιμή που μου έκανε
 να με συμπεριλάβει στα βραβεία του
Όπως έχω γράψει και παληότερα  συγκεκριμενα στις  21/3/2012
 (άτιμε χρόνε πως φεύγεις έτσι)
Ειναι  ωραια τα βραβεία, έχουν πλάκα επικοινωνείς και  μόνο χαρα δίνουν
έχουμε κ λεμε λοιπόν
το παιχνίδι έχει ως εξης

Προσθήκη λεζάντας

1. να γράψεις 11 πράγματα για τον εαυτό σου
(δε λες που είναι 11 και όχι 69)
2.να απαντήσεις σε 11 ερωτήσεις του μπλογκερ που σε τίμησε με το βραβειακι του
3.να καλέσεις 11 άλλους φίλους μπλογκερς εσύ και να  τους ενημερώσεις
4. να απαντήσουν στις δικες σου 11 καυτές ερωτήσεις


Ουφ! φτιάξε καφέ και πάμε
απαντώ στις 11 ερωτήσεις του μπλογκ ΕΚΦΡΑΣΟΥ

1. Aν μιλούσες αυτή τη στιγμή στον εαυτό σου σα να ήταν ξένος τι θα του έλεγες?
 θα του λεγα , φιλε έλα απόψε που πονάω (τραγουδιστά πάντα)
2.αν μπορούσες να αλλάξεις το κόσμο με 3 κινήσεις ποιες θα ήταν
Κοιτα πιστεύω ότι ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει, αλλα αν είχα τη δύναμη
θα πατούσα ALT CONTROL & DEL και επανεκκίνηση
3.αν είχες μια μαγική ικανότητα ποια θα ήταν και πως θα την χρησιμοποιούσες
Φυσικά αυτό που  φανταζόμουν από παιδι, θα θελα να ήμουν αόρατος
και θα έκανα πολλές πλακες
4. αν μπορούσες να αλλάξεις μια μερα από τη ζωη σου ποια  θα ήταν αυτή και γιατί
τι δύσκολη ερώτηση, θα θελα να είχα δυο μέρες να αλλάξω
όταν έφυγε ο πατέρας μου και όταν έφυγε ο κολλητός μου ξαφνικά
αλλά μια μερα δε ξέρω ποια να αλλάξω…
ν αλλάξω τη μερα που  είχε διαγνωσθεί καρκίνος στον αδερφο μου? 
να μην είχε γινει αυτό,  ποτε! να την σβήναμε αυτή τη μερα και να κυλούσε η ζωη κανονικά και ανιαρά .. ε?
5. τι σου δίνει χαρα και τι στεναχώρια
χαρα μου δίνει να κάνω δώρα και να προσφέρω , 
στεναχώρια όταν  βλέπω τη  μανα μου
να γερνάει…
6.τι σε ηρεμεί και τι σε ταράζει
με ηρεμεί ένα τραγούδι αγαπημένο , η μια καλη μηλόπιτα
Με ταράζει ένα χαλασμένο μηχανάκι μεσημέρι καλοκαιριού
ν ανεβαίνει και γκρρρρρρπρππτττπργκκρρρρ
7.τι αντέχεις και τι όχι
Αντέχω τη βλακεία δεν αντέχω το ψέμα
8.αν μπορούσες να φτιάξεις ένα έργο στην Ελλάδα ποιο θα ήταν αυτό
Να έχουν ιατρική άψογη περίθαλψη όλα τα νησια και τα μικρά χωρια της χωρας
9.Αν ήθελες να κατεδάφισες ένα έργο ποιο θα ήταν
Νομίζω την ομόνοια, άσχημη και βρωμικη όπως είναι , θα την ξανάκανα συντριβανι
10.Τι θ άλλαζες πάνω σου και γιατί
Θ άλλαζα την ανασφάλεια μου και μόνο
11.τι είναι αυτό που αγαπάς και θα ήθελες να εξελίξεις
νομίζω το γράψιμο

δικες μου ερωτήσεις λοιπόν είναι οι ιδές που είχα κάνει και παληοτερα

1. πρωτη φορα που έκανες σεξ

2.εχεις κρυφές ανομολητες φαντασιώσεις που δεν έχεις ξομολογηθεί παρα μονο στον εαυτό σου?

3.αγαπημενο  αντικείμενο στο σπίτι σου

4.αγαπημενο μπλογκ που δεν έχει σχολιάσει ποτε στο δικό σου

5.εχεις πει ψέμα την τελευταία εβδομάδα?

6. έχεις κλεψει ποτε? 

7.αγαπημενη Ελληνίδα τραγουδίστρια η τραγουδιστής

8. υπάρχει μπλογκερ που αντιπαθείς, μην γράψεις όνομα 

9.τι σημαίνει για σένα  χαρα?

10.εχεις κάνει  1-night -stand?

11: αγαπημένη εποχή

11 μπλογκερς τώρα ε?
 και δε θυμάμαι και ποιος το έχει παίξει και ποιος όχι


κοβοβολτες
σμαραγδένια ρουλα
δελφινάκι
γιαγιά κασιανη
περήφανη Μανιάτισσα
love addict
joan petra
maria ni
μανταρινι
οδός ονειρου

και 11 πράγματα για μένα που δε ξέρετε?

1.έχω χιλιάδες cd 
2. έχω σπουδάσει δημοσιογραφία 
αλλα την εγκατέλειψα η αυτή εμενα ένα από τα δυο
3. έχω ένα αγαπημένο φούτερ από το 89
4.δεν έχω καλη σχέση με το χρήμα
5.λατρευω τα αθλητικά παπούτσια 
6. και τα αγοράζω μονο από το εξωτερικό
7.κατεβαζω μουσική συνεχεια αλλα όχι μονο τζάμπα
8.παω σινεμά με το κολητο μου κάθε πεμπτη κ
βλέπουμε και βητα ταινίες όχι μονο καλες
9.μισώ το γκάζι
10. πίνω   συχνά κονιάκ μεταξα.
11. και με πληγώνει η αδικια

η ευτυχια ειν αυτό (μικρές χαρές)

η ιστορία του Ευτύχη
δες τη
νιώσε την ιστορία
και θα δεις ότι η ευτυχία
είναι τόσο απλή…



Cast:
Lefteris Eleftheriou
Evgenia Deliali

Narrated by:
Makis Revmatas

Directed by: Constantin Pilavios
Written by: Despina Ladi
Director of photography: Zoe Manta
Music by: Christos Triantafillou
Sound Design by: Teo Babouris
Mixed by: Kostas Varibobiotis
Produced by: MovieTeller films

κυριακή πρωί
το σπίτι μυρίζει μαμαδίστικο φάι
ανοιχτό  το παράθυρο 
μπαίνει  χορεύοντας αυτή η δροσιά
μιας μέρας που πάλι δε θα θυμίσει Γενάρη
ακούγεται από τη διπλανή εκκλησια
ο ιερέας να ψάλλει
κυριακάτικους ύμνους
πρωινό μήνυμα στο κινητό
από φιλαράκι
χαμογελώ
πίνω τη ζεστη κουπα καφέ
με κουλουράκι γεμάτο σταφίδες
φτιαγμένο με αγαπη από την θεια Ασημίνα

είναι κι αυτό μια μικρή που μόλις έζησα
ε ? τι λες?

για θυμισου την πιο πρόσφατη στιγμή
που προσπέρασες 
αλλά ίσως μια μικρή απλή χαρά

ω αγαπημένη πληξις

http://www.youtube.com/watch?v=X1UU5TGuyR0
το έβαλα στη διαπασών 
και κάθησα στον καναπέ 
ανοιχτό το  παράθυρο 
 η  ώρα που σουρούπωνει

η μυρουδιά από τα τζάκια ,
 μυρουδιά από καθαρά ξυλα
παίζει στον άνεμο

εδώ δεν έχει αιθαλομίχλη ,
 μονο ομίχλη ρομαντικιά
που έλεγε και η θεια  Μαιρη

Πριν μίλαγα στο κινητό με μια φίλη

τι κανεις τη ρωτάω
μου λέει να ! διαβάζω την μικρή γερμανικά , 
μετά έχουμε αρχαία
τα μισώ τα αρχαία
τι να κάνω?
 κάθε μερα η   ιδια πλήξη

και της απαντάω χωρίς να το σκεφτώ
καλύτερη η πλήξη αυτή που ξέρεις
παρα δυσάρεστες εκπλήξεις από κείνες
που δε θες να ξέρεις,,,
αυτό να λέγεται μου λέει
νύχτωσε
κοίταξα το γραφείο μου

ακαταστασία
αλλα βαριέμαι
το τραγούδαει και μια άλλη Μαίρη
εδώ
δε θα κάνω τίποτα
εδώ θα καθησω
βαριέμαι
και με αρέσει
υστερα από μια χρονια
που μου κάνε πολλά καψόνια
θέλω να βαρεθώ πολύ 

ήταν άνθρωπος…

http://www.ekriti.gr/article/2591/afieroste-liga-lepta-se-mia-istoria-poy-axizei-ton-kopo

αυτή την ιστορία την βρήκα στο facebook, την είχε κάνει ανάρτηση ένας φίλος
Αφιέρωσα λίγα λεπτά και εγώ να τη διαβάσω
Θέλω κι εσύ να αφιερώσεις
Ήθελα αυτή η ανάρτηση η πρώτη της νέας χρονιας
 να είναι αυτή η η ιστορία

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα.
Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη... θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δε σταματούν όταν γιορτάζουμε. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσeξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή.

gria-pinakas.jpg

Ένας παπάς είχε το νου του σε άλλα θέματα και δεν την πρόσeξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δε φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια της γριούλας, δε μίλησε.
Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. 
Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα.
Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε.
Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου».
Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι.
«Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». 
Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.
Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. 
«Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους».

«Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. «Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. 
«Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δε θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.
Αλλ’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.
Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσeξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε Σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».
Στην επόμενη στάση ένα παλικάρι μπήκε στο λεωφορείο. 

Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσικής. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουρια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα.
Το παλικάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα.«Γιαγιά, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.
Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία. 

Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε:«Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ…».