Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

τι ξερεις κοριτσι για το πολυτεχνειο?

Περναω απο το πολυτεχνειο, παντου αφισες του ΚΚΕ, μπερδεμενες φρασεις για μνημονια, εργατια, λαος και αναρωτιεμαι, ποιος θυμαται για ποιον λογο , γιατι εγινε,γιατι το τιμουμε το Πολυτεχνειο
Μια κοπελια με σταματα ... " θελετε να ενισχυσετε το ΚΚΕ? "
στο σακιδιο της στη πλατη ενα πλαστικο μπουκαλι Cola zero
την κοιταω βουβος κανει και διαιτα σκεφτομαι

Τι ξερεις κοριτσι για το πολυτεχνειο??

στο Γυμνασιο ειχα βρεθει να πουλαω οδηγητη γιατι ειχα ερωτευτει μια κνιτισα
ναι!
Γιατι στον ερωτα και στον πολεμο ολα επιτρεπονται χεχε
Ηταν ο πρωτος μου ερωτας και οπως καταλαβαινετε τι με νοιαζε μενα για την  ΚΝΕ? 
εγω την κοιταζα κι ελιωνα
τωρα τα θυμομαστε και γελαμε 

δεν ειχαμε ακουσει  λοιπον ποτε την πραγματικη ιστορια μονο αυτες τις ατακες εναντια στους εχθρους  φασιστες  τις οποιες μασαγαμε σα τσιχλες
τι μπορει να ξερει ενα δεκαεξαχρονο κοριτσι ?
οσα ηξερα και γω  
απουσιολογος και προεδρος της ταξης
αγαπητος σε ολους καθηγητες και μαθητες
ηθελα να κανω εντυπωση απο αναγκη να ειμαι αγαπητος και το παιζα τσε γκεβαρα
ακουγα νταλαρα και στη προετοιμασια για την γιορτη του πολυτεχνειου ειχα αντιγραψει 
απο κατι εκδοσεις του ΚΚΕ ολοκληρες φρασεις για το γεγονος 


ο δρομος ειχε τη δικη του ιστορια και ο δικος μου δρομος την δικη μου
μεγαλωνοντας καταλαβα πολλα, αγαπησα τον Πανουση και οχι τον Νταλαρα
ειδα την ουσια


αφιερωνω αυτο το τραγουδι στην αθωα εφηβεια μας
στις γιορτες του πολυτεχνειου στο σχολειό μας στο νησι
σ εκεινο το μικρο σινεμα 
επαιζε κιθαρα ο κωστης και γω με την Μαρουλα
τραγουδαγαμε

Το τραγούδι αυτό σε στίχους του Ιρλανδού ποιητή Brendan Behan, μεταφράστηκε από το Βασίλη Ρώτα και μελοποιήθηκε από το Μίκη Θεοδωράκη, τον Οκτώβρη του 1961 στο Παρίσι.
Το 1962 ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά με την ερμηνεία της Ντόρας Γιαννακοπούλου και το Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα. Ομως η πιο γνωστή ερμηνεία είναι αυτή της Μαρίας Φαραντούρη στο δίσκο “Ενας Ομηρος’’ που κυκλοφόρησε 10 χρόνια αργότερα.
Το τραγούδι αναφέρεται στην καταπίεση των Ιρλανδών από τους Βρετανούς αλλά και στην εμφύλια διαμάχη που ακολούθησε μετά την αυτονομία της Ιρλανδίας. Γι’ αυτό και ο αρχικός στίχος ήταν “σκοτώσαν οι δικοί μας το γελαστό παιδί” αφού το “γελαστό παιδί” σκοτώθηκε από σφαίρα συμπατριώτη του Ιρλανδού και όχι από “βόλι Εγγλέζου”…
 Ωστόσο, μετά τη μελοποίηση του Μίκη Θεοδωράκη, αγκαλιάστηκε απ’ όλο το λαϊκό κίνημα στη Χούντα αλλά και αργότερα. Αλλάζοντας τον επίμαχο στίχο (‘’σκοτώσαν οι φασίστες / οι εχθροί το γελαστό παιδί’’), το κομμάτι μετατράπηκε σε τραγούδι αντίστασης και αγώνα.
υγ. θα στεναχωρηθω πολυ αν στις πορειες αυτες τις μερες γινουν εκτροπα φασαριες  φωτιες και ζημιες στα μαγαζια,δεν αντεχει αυτη η πολη τιποτα αλλο πια...

19 σχόλια:

  1. Χτες είπα σε κάτι παιδάκια να ζητήσουν από τον καθηγητή τους να μην τα πάει στο πολυτεχνείο που θα γίνεται και χαμός.. να προτιμήσει να τα πάει στους τάφους των παιδιών που σκοτώθηκαν στο πολυτεχνείο το '73.
    Ενθουσιάστηκαν όλα τους.
    Σε αναμονή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όστα χρόνια του γυμνασίου όταν είσαι ερωτοχτυπημένος όχι μόνο οδηγητές πουλάς, αλλά και στο φεγγάρι πας αν σου το ζητήσει ο άλλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έκλεισα τηλεόραση, έκλεισα κινητό, και απόλαυσα την υπέροχη ερμηνεία της Αλέξιας.
    Βρε Ασωτε άλλη μια φορά με συγκίνησες. Το θυμάμαι χαρακτηριστικά το Πολυτεχνείο. 9 χρονών ήμουν.
    Αλλος ένας λόγος που έχεις μπει στην καρδιά μου. Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγόρι πέρνα από το μπλογκ μου! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μανα>? εχω παει και στο φεγγαρι, ειμαι αστροναυτης παρτ-ταημ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αρκουδε με συγκινησες και συ που σαρεσε η αναρτηση μου
    να σαι καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. kala min valeis kai ta klamata ama ginoun episodeia, kala ti blog ki afto ti mia milas politika tin ali paizeis alexia (eeeeleeeeooos!)
    ligi sovarotita de vlaptei kai min ksanaasxolithis me to KKE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι ήταν και πώς κατάντησε...
    Κάποιοι, όμως, ξέρουν... κι είναι αυτοί, που μένουν μακριά τέτοιες μέρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. βίος και πολιτεία ο άσωτος...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Είναι δυστυχώς η ευτυχώς πολύ μεγάλη η αντοχή μας και η αντοχή αυτής της πόλης. Να περιμένεις πολλά.

    Κανείς δεν ξέρει πολλά πια για το Πολυτεχνείο κι αν ξέρει δεν θυμάται όπως παλιά. Μοιάζει όλο αυτό σαν νεράντζι πατημένο από τριαξονικό στην μέση της ασφάλτου 'Όλα πια είναι μια τρέλα.

    Την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ποιος ο λόγος για να σχολιάζει κάποιος ανώνυμα & μάλιστα απαξιωτικά;

    Μ'άρεσες πραγματικά πολύ & με μελαγχόλησες!!

    εξαιρετική ανάρτηση !!

    μπράβο σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. μα δεν εχεις καταλαβει οτι παντου τα ανωνυμα σχολια ειναι υβριστικα,καθενας εχει την αποψη του, τωρα αμα αυτος ειναι δειλος-η να την υπογραψει ειναι δικο του θεμα.
    εχω αποψη για το ΚΚΕ γιατι μεγαλωσα σε μια οικογενεια αριστερων που ολοι τωρα πια ψηφιζουν μεγαλα κοματα οποτε ξερω την εξελιξη , λατρευω αλεξια γιατι ειμαι φωναρα και μενω διπλα στο πολυτεχνειο οποτε εχω καταγραψει με λεπτομερειες και κινησεις ολων των επισκεπτων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Candyblue ωραια παρομοιωση, φυσικα δεν βρισκεις ευκολα νερατζιες στο κεντρο τις εχει ξεριζωσει ο niquita
    (humor kano e)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. μπορεί το κορίτσι των 16 μαϊων να μη ξέρει πολλά αλλά είμαι σίγουρη πως ξέρει αρκετά, τα πιο σημαντικά για το θέμα και δεν στέκεται εκεί μόνο από έρωτα :)
    καλημέρα!

    υγ. φυσικά και μόνο από έρωτα να στέκεται εκεί εμένα προσωπικά μου φαίνεται πολύ όμορφο αυτό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. http://trupokarudos.blogspot.com/2010/10/blog-post_30.html

    παιδιά διαβάστε αυτό σας παρακαλώ και υπογραψτε όλοι για να σωθεί μια ζωή ένα νέο κορίτσι. Είναι κρίμα να χαθεί έτσι απλά. Είναι ζωή. Ένας μικρός Άγγελος που το θελουμε κοντά μας.

    Σας ευχαριστούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θά'μουνα 16 κι η μάνα είχε κλειδώσει την πόρτα του διαμερίσματος. Εγώ αγκαλιά το ραδιόφωνο ν'ακούω το 'Εδώ Πολυτεχνείο..' και να, το δάκρυ ποτάμι. Κάθε χρονιά τους τιμώ μέσα μου για το κουράγιο που είχαν αυτοί αλλά εγώ όχι (και δεν ντρέπομαι γι'αυτό - δεν είμαστε όλοι ίδιοι). Δεν αντέχω να πάω να δώ το πανυγηράκι. Σχέση δεν έχω ιδιαίτερη με καμμιά πολιτική παράταξη πόσο μάλλον κόμματα. Θα μπορούσα να ήμουν ένα από εκείνα τα τότε-παιδιά αλλά κι εγώ θεωρώ ότι δεν ξέρω ακριβώς τι έγινε τότε. Απαντώ λοιπόν κι εγώ στον τίτλο σαν πρώην-κορίτσι (λόγω ηλικίας μονο) > "όχι πολλά πράγματα, φίλε"

    ΑπάντησηΔιαγραφή