ανοιξη (μερος α)

                               Άνοιξη

                       εμπρός βήμα ταχύ

               να την προϋπαντήσουμε παιδια στην έξοχη

όταν ήμουν μικρός βεβαία νόμιζα ότι έλεγε βήματα Χι ,  και έλεγα καλά μα χαζοί είναι γιατί να μην πάμε ίσια και να πάμε με βήματα χι να την προϋπαντήσουμε στην έξοχη

κι αφού εγώ ζούσα σε έξοχη , δε χρειαζόταν να την προϋπαντήσω

Ερχόταν σιγά,με τιτιβισματα και γαιδουρακια ,και αλητακια μπομπιρες στην διπλανη αλανα να σκουζουν μεχρι την ωρα που βραδιαζε,"....Νικολόοοοοοοοο θαστακοψου τ αυτια αμα δε ρθεις μεσα τωραααα..."

Πρασίνιζε τα πάντα σε χρόνους ανύποπτους και γέμιζε άνθη παντού και κυρίως γύρη πολλή γύρη , όψου και γειτσες.

Πάντως και τότε δεν ήμουν ο κλασικός μπόμπιρας , που χεζοτανε από τη χαρά του για την άνοιξη , απριλη Μάη και μετά καλοκαίρι,

Πάντως τώρα που κοιτάζω έξω από το παράθυρο την πόλη και τον θρασύτατο ήλιο της πέμπτης, σκεφτομαι πως η πιο έντονη ανάμνηση που έχω από άνοιξη είναι κάτι  βράχια λευκά μεγάλα  στην άκρη της πόλης του νησιού, που πηδαγαμε για να πάμε σ αυτά, καμία φορά πέφταμε και στην θάλασσα 

και θυμάμαι που πηγαίναμε με τον κολλητό μου τον Κωστή και ηχογραφούσαμε τα κύματα, σε κασετες , τωρα που το σκεφτομαι μας εχει ηδη κοπιαρει ο Σπανουδακης

γιαυτο σας λέω από μικρός ήμουν "χτυπημένος".

Και καλά ο Κωστής  "σώθηκε" την βρήκε την άκρη του, εγώ ακόμη άσωτος 

Η ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥ -

ΚΑΤΙΑΝΑ ΜΠΑΛΑΝΙΚΑ
απο την παρασταση εκτο πατωμα
Μουσική Σταμάτης Κραουνάκης
Στίχοι Λίνα Νικολακοπούλου