ναητ αουτ

αυτη η νυχτα μενει...

Παρασκευή βράδυ κάπου στην Πατησίων σ ένα μέρος ξεχασμένο από το χρόνο, κάπου κει γύρω στα 60 η 70.

Τραπέζια παλιομοδίτικα κιτς, μυρουδιά υγρασίας, καπνός.

Μια γκαρσόνα κάτι μεταξύ Μάρθας Καραγιαννη και Μαρία Ιωαννιδου, να σερβίρει και να χορεύει με σκέρτσο συνεχεία όμως, απόλυτη ηρωίδα από ταινία του Αλμοντοβαρ.

Μια κύρια  με τα πανέρια με  λουλούδια πάνω από το ένα από τα 2 μοναδικά τραπέζια που έχει το μαγαζί χασμουριέται   , δε θα γίνει "ζημία" απόψε στο μαγαζί , τα Σάββατα έχει πιο πολύ κόσμο.

Ο μαέστρος του μαγαζιού μπροστά σ ένα συνθεσάιζερ (βλέπε ρακιτζής) παίζει όλα τα τραγούδια από κάρβουνα μέχρι Πορτοκαλόγλου ρου και λαϊκά ρεμπέτικα, και Χατζιγιαννη

Οι ερμηνευτές νιώθουν, ερμηνεύουν με μικροφωνο
τεράστιο-μπανάνα παλιό, από τραπέζι σε τραπέζι,

Το κοινό τους ( δηλαδή τα 2 τραπέζια παρέες και κάνα 2 -3 αλβανοί στο μπαρ ) τους αποθεώνει

Η λουλουδού μας προσφέρει 3-4 πανέρια να κάνουμε σαματά, και σφηνάκια ( πορτοκαλάδα με γρεναδινη-sic!!-)

σκηνές από ταινία η μήπως η ζωή  είναι πιο σινεμά κάτι βράδια στην επαρχία η στην Αθηνα.

τα χρόνια μου σεντόνια μου

τσιγάρα να τα σβήσω

αυτή η νύχτα μένει...