σουπα με ζυμαρικα γραμματακια

Sτα "ταξίδια" μας στο γαλαξία,

μας σημαδεύουν διαφοροι τυποι "εξωγηινοι",

μας σημαδεύουν διάφορα γεγονότα 

  και μεσα στο  άλμπουμ της ψυχής μας υπάρχουν πάντα ανεξίτηλες φωτογραφίες και άφθαρτα αρχεία βίντεο, σε μορφή heart.

Όταν ήμουν φαντάρος είχα γνωρίσει ένα τύπο μποέμ ,

εκεί ανάμεσα σε τοπία με ομίχλη και χιονόνερο, 

της Σαλονικης 

αναμεσα σε καπνούς σε μπαρ με λίγα φωτα .

Το μικρό του σπίτι, 

γεμάτο από δίσκους και βιβλία, 

χιλιάδες βιβλία,

και μια μέρα που βρέχε , έκανε πολύ κρύο θυμάμαι,

μου λέει " που θα πας?" εδω θα μείνεις!"

θα φτιάξω κάτι να φάμε

και έφτιαξε μια σούπα με  ζυμαρικα γραμματακια μέσα, 

παιδική,

και αυτή η σούπα μου χει μείνει μέσα μου για πάντα..

Καθως καταπιναμε το ζεστο αλφα , το βητα,

το εψιλον και το  ωμεγα 

σκεφθηκα :

οταν μεγαλωσω

(τοτε τα 30 κατι μου φανταζαν σα κατι μακρινο)

θελω να γινω σαν εσενα

σοφος, ευαισθητος & ηρεμος.

Σ ένα ξένο τόπο,

ένας ξένος με μεγάλη κάρδια μου χε μαγειρέψει

Και  εγώ στην ζωή μου είχα πάντα αυτήν την εμμονή, 

άμα μου μαγειρέψεις 

 εισαι "συγγενης για πάντα".

Πέρασαν τα χρόνια και χαθήκαμε , 

και δεν ξέρω όταν περνανε τα χρόνια που πάνε,

υπάρχει πάντα μια μυστική πόρτα και πάνε...

και μένουν καπου μεσα?

παντως θέλω να ξέρουν, 

τα χρόνια, 

ότι εγώ,

τα θυμάμαι όπου κi αν  πάνε.

Και μια μέρα που ήταν δύσκολη για μένα,

με άγχος για μια εξέταση που θα έκανα, 

(ειμαι και φοβιτσιαρης ο πουστης)

τον συνάντησα στην  Ερμού, 

είχε ασημένια μαλλιά, 

και την  σοφια του μεγάλου,, παλι!

με ηρεμησε χωρις να ξερει.

Κι αυτο το γελιο το ασταματητο 

που σε ξεκολα απο την  μιζερια.

Ειναι απ αυτούς που ξυπνάνε τα μεσανυχτα

κι ανοίγουν διάπλατα το παράθυρο, 

και στη θαλασσα εχει ριξει το κρεβατι του

ειναι απ αυτους που γινονται κοματια...

σαν αγαπανε

Μ εχει μάθει ν ακούω Χατζιδάκι την   Λαμπέτη ν απαγγελει ,  μουσική από θέατρο και σινεμά.

Μου  χει γράψει κασέτες με ωραία εξώφυλλα, τις έχω ακόμα..,

και πια ,

μέσα από το υπέροχο μπλογκ του ,

που με ταράζει συνεχεια  & ευχαριστα ,

με την ποίηση που κυλά στο αίμα του και στη ζωη του.

Οποτε επιστέφω στο νησί , 

παίζουν συχνά οι παλιές κασέτες, 

όπως και σήμερα & ταιριάζουν απόλυτα με το ψιλοβρόχι και την γυαλάδα στα καλντερίμια από το φως .

υστερογραφο*

ασχετο με το πω-στ!

θελω ν αφιερωσω αλλο ενα τραγουδι

στο μωρο μου που μου λειπει  αποψε πολυ

 

  

 

λαηφ ιζ biutiful

 λοιπον έχω να σου προτείνω

σινεμά  : biutiful 

Ισπανομεξικάνικη ταινία σε σκηνοθεσία Αλεχάντρο Γκονζάλες Ιναρίτου με τους:

Χαβιέρ Μπαρδέμ, Μαρισέλ Αλβαρέζ, Χάνα Μπουσαϊμπ

Μια ταινία  που πρέπει να την δεις ,

οκ ! δες και την αντζελινα  

αλλα θα πλήξεις στην υπέροχη  Βενετία 

-ασε που αδυνατισε και ειναι ασεξουαλ-

αλλά δες κι  αυτή για να δεις την πραγματική ζωή.

Μια ταινία που θα μπορούσε να διαδραματίζεται άνετα στην Αθήνα 

και ειδικά στο κέντρο, 

γειτονιές γύρω από την ομόνοια, μετανάστες, αγριότητα, πορνεία .

Σκληρή , ρεαλιστική ταινια

Σκηνοθεσία ερμηνείες και φωτογραφία, όλα φωνάζουν "καλό σινεμά". 

αξίζει να τη δεις σε μια αίθουσα όχι σε  dvd

διάλεξε ένα συνοικιακό σινεμά ,να τα στηρίζουμε να μην κλείσουν.

Θέατρο  :  Ωχ τα νεφρά μου

Στη Θεατρική Σκηνή (πλατεία Κολιάτσου, Νάξου 84),

στο στέκι του Αντώνη Αντωνίου, που με συνέπεια σχεδόν τριάντα χρόνια προβάλλει κυρίως Έλληνες συγγραφείς αλλά και ξένους σύγχρονους, παρουσιάζεται το έργο του Μπάμπη Τσικληρόπουλου «Ωχ τα νεφρά μου». Δυο απίθανοι ηθοποιοί "παλιάς κοπής" , Αντωνίου και Βαμβακιδης , σ ένα εκπληκτικό   σκηνικό του Νίκου Κασαπακη, που αν και είναι νέος ακόμη σε ηλικία έχει γράψει την  δίκια του ιστορία στο θέατρο.

Είναι  δυο  φίλοι ρακοσυλλέκτες, σχεδόν μεσήλικοι, ζουν σ' ένα... περιθωριακό δωμάτιο-αποθήκη .Κρυώνουν κι ονειρεύονται ένα ταξίδι σε παραλία της Αφρικής με χουρμαδιές γύρω. Κάποιος «ευπρεπής» κύριος θα εμφανιστεί για να τους κάνει το όνειρο πραγματικότητα, αν προσφέρει ο καθένας τους από ένα... νεφρό για " φιλανθρωπικούς σκοπούς". 

Ένας ύμνος στη φιλία και στην ανθρωπινή αξιοπρέπεια,

σε τούτη την εποχή της βαθύτατης ηθικής κρίσης που βιώνουμε.

Νέο  Cd , αξεπέραστη Tανια Τσανακλιδου σε διπλό cd από τα LiVE

που έκανε στο Μετρό,  

παλιές αγάπες και τραγούδια μεθυσμένα.

και τι δεν τραγουδαει

CD 1
1 ΛΑΛΟΥΝ Τ’ ΑΗΔΟΝΙΑ – Ολοι μαζί
2 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΜΑΣ (παρουσίαση)
3 ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΜΕΡΑ
4 ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ
5 Ο ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ
6 ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ
7 ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ (αυτοσχεδιασμός Μανώλη Καραντίνη)
8 ΜΙΛΗΣΕ ΜΟΥ
9 ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ
10 ΤΙ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΣ
11 Πρόλογος για τον Brecht
12 SARABAYA JOHNNY
13 Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ
14 JOHNNY GUITAR
15 Αυτοσχεδιασμός Μανώλη Καραντίνη – ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ (απόσπασμα)
16 ΠΑΤΩΜΑ
17 Αυτοσχεδιασμός Μανώλη Καραντίνη
18 ΓΥΦΤΑΚΙ
19 ΤΟ ΠΑΡΤΥ (απόσπασμα)
20 ΜΟΙΡΕΣ
21 Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ
22 ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Θα κεντήσω)
23 ΟΔΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
24 ΠΟΙΑ ΝΥΧΤΑ Σ’ ΕΚΛΕΨΕ
25 ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ‘ΒΡΕΧΕ
26 ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΑ

CD 2
01 ΑΧΑΡΙΣΤΗ
02 ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
03 ΖΕΛΑΤΙΝΑ
04 ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ
05 Ο ΠΕΝΗΝΤΑΡΗΣ
06 ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΕΝΑ ΔΕΙΛΙΝΟ
07 ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΜΟΥ
08 ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ
09 Η ΣΟΥΛΤΑΝΑ Η ΦΩΦΩ
10 Ο ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ
11 ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΟΥ
12 ΤΙ ΣΟΥ ‘ΚΑΝΑ ΚΑΙ ΠΙΝΕΙΣ
13 ΑΛΑ
14 ΕΧΩ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗ ΚΑΡΔΙΑ
15 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΜΑΣ
16 ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ (παραδοσιακό)
17 ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΤΣΕ ΦΡΟΝΙΜΑ
18 Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ
19 Ο ΜΠΟΥΦΕΤΖΗΣ (Παρουσίαση)
20 ΑΧ! ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
21 ΑΣ’ ΤΟ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΣΟΥ
22 ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ (πρόλογος)
23 Σ’ ΕΝΑ ΧΑΡΤΑΚΙ ΑΠΟ ΤΣΙΓΑΡΑ
24 ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ
25 ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ
26 ΑΝ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ

τι να γράψει κάνεις για την Τανια (με τα μαύρα τα φουστάνια) , δεν έχει ερμηνεύει ποτέ ένα μέτριο στιχο, δεν έχει πει ποτέ κάποιο ασήμαντο τραγούδι, και ότι έχει πει ,το κάνει δικό της γιατί , αυτή είναι η Tσανακλιδου, πραγματικη καλλιτεχνης, εχει προτεινει ηχους , εχει πειραματιστει και δεν "κυκλοφορει" cd ανα ετος για τα φραγκα.

Συνηθως δεν αγαπαω τα λαιβ  cd  γιατι ειναι λιγο "αρπαχτές" ,

αλλα αυτο μαρεσε πολυ .

 Παληες αγαπες λεει η Τανια Και σας έχω και βιβλίο ,

όχι νέο αλλά παλιό αλλά κλασσικό  μεσα μου

πρέπει να το διαβάσεις 

Μαλβινα Καραλη 

" πιο πολύ πιο πολλοι"

Εκδότης: Αστάρτη

 γιατί Μαλβινα , μας "λυπης" πολυ

(εδω θα γραψουν παλι σχολια για τα ορθογραφικα μου λαθη 

αλλα πρεπει να καταλαβεις εξωγηινε μου αναγνωστη

οτι στη ζωη και στις λεξεις

δεν εχει νοημα η ορθογραφια και ο τονος

 αλλα η "ανορθογραφια "  και ο πονος)

οι παληες αγαπες πανε στο παραδεισο...

σε είδα, 

στο μοναστηράκι,

λίγο πριν το  κανονισμενο ραντεβού μας.

Τυχαία ,

λίγο πριν πάω στο ραντεβού σε βρήκα ξαφνικά,

να περπάτας  αμέριμνος σα τουρίστας  & ωραιος σαν ελλην.

κοίταζες την ακρόπολη από μακριά

δέκα χρόνια είχα να σε δω, και ήταν σα να ταν χτες...

μιλήσαμε , 

γελάσαμε ,

ήσουν  όπως παλιά, δεν είχες αλλάξει εξωτερικά

πως το καταφέρνεις αυτό, σε ρώτησα,
γέλαγες συνεχεια.

ζήσαμε τόσα πολλά σε λίγο χρόνο, 

νιώσαμε ,

παθιαστήκαμε και μετά έφυγες να κάνεις καριέρα εκεί.

Και έμεινα μόνος  ξαφνικά

και όποτε περνούσα απέξω από το διαμέρισμα της Αριστοτέλους , 

είχα ταχυκαρδίες,

εσύ ήσουν πια Γερμανια αλλά εγώ είχα ακόμη ταχυκαρδίες ,

όταν κοίταζα το μπαλκόνι σου.

Ευχαριστώ που σε γνώρισα ,

 ευχαριστώ για τον χειμώνα στο νησί όπου έκανες το αγροτικό σου,

για τα ταξίδια μας,

για τα τραγούδια που μου τραγούδησες, 

για το σταυρουδάκι που δωσες πριν φύγω να με φυλαει

για το τραγούδι που μου χάρισες

γιατί θα σαι πάντα η πρώτη μου αγάπη.

και να φανταστεις οταν μας πρωτοσυστησαν 

  δεν εδωσα καν σημασια,
επληττα μαζι σου

δεν ηθελα να σε ξαναδω αλλα ηταν  "κανονισμενο" φαινεται..

τελικα εχει πολυ πλακα η ζωη

Κι ευτυχως που ησουν εσυ η πρωτη ,

γιατι μετα ακολουθησαν διαφοροι δεσμοι &  επιδεσμοι 

μεχρι να φτασω εδω...

Βρήκαμε αυτόν τον πλανήτη τον ακατοίκητο και αθώο και του δώσαμε ζωή,

και το συμπαν μας επέστρεψε  ένα μέρος μέσα μας , 

αθώο ,τρυφερό και άφθαρτο.

οι παλιά αγάπη παει πάντα στον παράδεισο,

και αυτός ο παράδεισος δεν είναι ένα λιβάδι με λουλούδια και αιώνιο φως 

 ούτε ένα κατάλευκο χιονισμένο δασος  

αλλά ένα νησί κυκλαδίτικο,

ένα σπίτι λευκό πάνω στο βουνό ,

ένα τζάκι και πολλά γέλια, γέλια να γεμίζουν τους τοίχους .

δεν ηταν η καυλα που μας ενωσε

αλλα η αδολη αγαπη.