Καθομαι τωρα σαυτο το το κηπο των τραυματων ,
που μπαινει στη θαλασσα
κυριολεκτικα
μυριζουν τα ζουμπουλια
και παιζει το πλεηλιστ της η θαλλασα
Εφτασα στα μισα σχεδον
της ζωης για να καταλαβω
πως όποιο μέρος της γης και να επισκεφτώ
εδω ανήκω
εδω στο κήπο των προγόνων μου
Αυτά τα ελαιόδεντρα που με σκίαζαν
από 3 χρονών μωρό
καθώς η μάνα μου μάζευε τις ελιές
και ο πατέρας με το τρίκυκλο
τις μετέφερε για λαδι στο λιοτρίβι
και αυτές οι παλιές βοκαμβιλιες
αρχόντισσες του κήπου
ποια Νέα Υόρκη, Ποια Λισσαβόνα
και ποιο Λονδίνο
μονό αυτός ο κήπος σήμερα με συγκινεί
τόσο
Και για χρόνια τον μισούσα
είχα νευρα γιατί μου έκλεβε τα καλοκαίρια
και στιγμές
μα τελικά έτσι έπρεπε να γίνουν
ήταν γραμμένα στα φύλλα της πορτοκαλιάς
του πατέρα
και της μηλιάς
κι ας ειμαι μονος ξανα μα οχι μονος
τα τζιτζίκια ,
στο μυστικό
τους τραγούδι
τα έλεγαν όλα...
μα ήμουν μεγάλος και δε
το καταλάβαινα
όσο μεγαλώνουμε τόσο γυρίζουμε στις παιδικές μας αναμνήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως πρέπει να το λένε αυτό...
Όλα είναι κύκλος τελικά, όσο για τα Λονδίνα και τα Παρίσια, αυτά είναι για να τα επισκεφτούμε, αλλά όχι για να ριζώσουμε.. Σιδερένιος και καλό σ/κ ✿
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Πριν από 3 χρόνια http://pistos-petra.blogspot.gr/2015/04/blog-post_22.html
Πόσα είναι αυτά που δεν καταλαβαίνουμε πόσο αξίζουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρειάζεται να απομακρυνθούμε λίγο για τα δούμε αποστασιωμένοι.
Φιλάκια πολλά ασωτούλη μου:))
αχ ρε Ασωτε ΑΧ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι επειδή ασωτούλι μου, τα έχω επισκεφτεί πραγματικά τα μέρη που περιγράφεις και έχω καθίσει μια ανάσα απ΄τη θάλασσα και τις βοκαμβίλιες σου, μπορώ να σε βεβαιώσω πως μόνο στη γη του, βρίσκει κανείς γαλήνη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι εκεί τώρα;
Πολλά πολλά ΑΦιλιά ανοιξιάτικα σου στέλνω!
Όλα στην ζωή είναι κύκλος άσωτε απλα θελει χρονο για να το καταλαβουμε.. όσο πιο συντομα γινει αυτό .. τοσο πιο πολλες γαληνεμενες μερες θα απολαμβανουμε...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο ευχωμαι απο καρδιας..! καλο σου ξημερωμα..!!