Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

νοσταλγια...( ενα παιχνιδι)



μπλογκοπαιχνιδο ξανά (?)!
Aν και στην αρχή ένιωσα μια βαρεμάρα στο κάλεσμα χωρίς παρεξήγηση
 δεν έχει να κάνει με τον blogger  που με κάλεσε προς θεού ( καλα λατρευω αυτη τη φραση και τη κοτσαρω συχνα)
Απλά ειδικά φέτος εχω καλέσει ένα σωρό άτομα , με κάλεσαν , με ξανακάλεσαν,
ε τα εχω πει όλα πια , μοναχα τι βρακι φοραω δε ξερετε χεχε!
μη γινόμαστε και κουραστικοί
Με κάλεσε ο μπλογκερ mag-gr.blogspot.com  ο οποιος εχει 2 ωραια μπλογκς  
και το θεμα ειναι νοσταλγία
και το μυαλο  πήγε αμέσως  σ αυτό το τραγούδι

  τραγούδι που με πάει κατευθείαν στ πρώτο μου ερώτα, αθωο και καλοκαιρινο
 ξερεις ολο το σετ :
  φεγγάρια ακρογυαλιες,υποσχεσεις ,βραδινα μπανια, σημαδια στο λαιμο
 αεροδρόμια και τραίνα, Ελλάδα Mανστεστερ Αυστραλία Ελλάδα, κλαματα καυγαδες, χωρισμοι
τι να σου λέω
Νοσταλγία
Μια ηλικια που για τον ερωτα θα εκανα τα παντα
Μια εποχή που μικρές επαναστάσεις  καθόρισαν τη ζωή  μου μετά.
Δεν μετάνιωσα για τίποτα
Και όποτε θυμάμαι νιώθω αυτή τη γλυκεία νοσταλγία.

και κατι αλλο που με κανει να νοσταλγω 
ειναι οι πατατες οι τηγανιτες με αυγα
της μανας

απλα θ αλλαξω λιγο τους ορους του παιχνιδιου δε θα καλεσω 10 μπλογκερς
οποιος νιωσει το θεμα παιζει.

26 σχόλια:

  1. Καλοκαίρια με πλατσούρισμα απο το πρωί μέχρι το βράδυ...Και εκείνες οι φέτες οι αλειμένες με μερέντα μετά το μπάνιο...μαλλί της γριάς και ηλιόλουστες τσάρκες στην παραλία...τσακωμοί για το ποιός έφαγε πιο πολλά παγωτά και έκανε περισσότερα μπάνια (ε, δεν τα μετρούσαμε??)...αργότερα ερωτοχτυπήματα χωρίς δεύτερη σκέψη και φοβίες...φθινοπωράκια με λαχτάρα για αντάμωμα και πάλι με τους συμμαθητές...και εκείνη η μυρωδιά απο τη σάκα και τις γόμες...αργότερα μια αναιδής αισιοδοξία νιότης ότι όλα θα πάνε καλά. Και στη δουλειά και στις σχέσεις και...και...και...νύχτωσε...
    αλλά είναι όμορφα ακόμη. Απλά...αλλιώς.
    Και αν δεν ζούσαμε όλα αυτά πώς θα φτάναμε εδώ?
    *απλά μια αλλαγή άσωτε μου...Νοσταλγία νιώθει όποιος δεν ζει το τώρα και ζητά απεγνωσμένα το χθες γιατί μόνο τότε έζησε. Έτσι λένε και μάλλον έχουν δίκιο. Μνήμη πασπαλισμένη με ζάχαρη θα την έλεγα εγώ. Γλυκειά μνήμη...
    **συγγνώμη για τις...πολλές μνήμες μου...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χιλια ευχαριστω για το υπεροχο σχολιο , σχολιο πασπαλισμενο απο ζαχαρη οντως
      μαρεσε πολυ

      Διαγραφή
  2. χρονια πολλα ασωτε
    πολλα τραγουδια eighties μου φερνουν νοσταλγια ειδικα το σταλια της αλεξιας
    καλα οι τηγανητες πατατες μου θυμιζουν παντα το βραδακι καλοκαιριου στο χωριο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ε μα αυτο ειναι σκανδαλο , αλεξια ε χαχα!@ βαλτος εισαι?
      τηγανιτες πατατες ολταιμ κλασικ

      Διαγραφή
  3. τρωγαμε τοσες τηγανιτες πατατες που λεγαμε στη μανα μας πως θα φυτρωσουν μεσα μας!!!!!!!νομιζω πως και ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος ολο και κατι θα νοσταλγει απο το παρελθον..............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πέρασα να σου πω μια "Καληνύχτα" πριν φύγω στο ταξιδάκι μου.Το μπλοκοπαίχνιδο όμορφο θα παίξω μόλις γυρίσω! ( λες να με πιάσουν τα Τουρκαλάκια για..χανουμάκι;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δε σε φοβαμαι εσενα, θα τους βαλεις τα δυο ποδια σ ενα παπουτσι, να περασεις τελεια

      Διαγραφή
  5. μέχρι Αυστραλία έφτασες βρε άσωτε (και καλά έκανες!)

    καλά πατάτες τηγανητές και αυγά...όλα τα λεφτά...δεν ξέρω κανένα που να μην του αρέσουν...οι αλήθεια είναι όμως πως του τότε ήταν αλλιώς...άλλη γεύση βρε παιδί μου...ίσως που ήταν της μάνας...ποιος ξέρει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ισως ναι ξαδερφουλα, οι πατατες της μαμας εχουν αλλη γευση

      Διαγραφή
  6. πατάτες με αυγά...το αγαπημένο μου φαγητό το "καλυτερότατο" χαχα!!Η γιαγιά μου είχε βαρεθεί να μου φτιάχνει!(τώρα τελευταία τις ελάττωσα)
    Νοσταλγία με πολλές προεκτάσεις!
    Καληνύχτα Άσωτε!!!
    Φιλάκια πολλά!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. λια τελικα οι πατατες οι τηγανιτες εχουν διαχρονικη αξια εεε

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα άσωτε και Χρόνια Πολλά.
    Που το θυμήθηκες το τραγουδάκι????
    Το είχαμε λιώσει εκείνο το καλοκαίρι ,της γνωστής αθωωότητας.
    Όσο για τις πατάτες με τ'αυγά.....ακόμα τηγανίζεται ,καθ'ότι διαχρονικό φαγητό και αξεπέραστο.
    Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχ μεγάλο θέμα...
    Νοσταλγώ το Λονδίνο, το χρόνο που έζησα μαζί του.
    Το πρώτο ραντεβού.....
    Μεσάνυχτα στο studio flat του.
    Πικ νικ στο πάτωμα, σ' ένα καρώ τραπεζομάντιλο.
    Τυριά, κρασί σε κολονάτα ποτήρια και κλασσική μουσική.
    Το χαμόγελό του......
    Κλάματα στο σταθμό του South Kensington κάθε Τετάρτη πρωί...
    Οι άνθρωποι απ' το μαγαζί με τις μεγάλες πολύχρωμες ομπρέλες να μας κοιτούν....
    Στο Ronnie Scots αργά το βράδυ.
    Να ψάχνουμε ATM που να μην έχει ξεμείνει από λύρες Κυριακή βράδυ.
    Να ψήνομαι απ' τον πυρετό, στο κρεβάτι του.
    Κι κείνος να μου βάζει θερμόμετρο, να μου αλλάζει t-shirts....
    Ολη νύχτα......
    Η φωνή του, το χιούμορ του....
    Το γέλιο του......
    Ας με σταματήσει κάποιος θα γράφω όλη μέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχ ρε σερενατα , τι ωραιες στιγμες , ειδες πως εχουν γραφτει μεσα σου?

      Διαγραφή
  9. πατάτες τηγανητές,αυγά και θα προσθέσω σαλάτα χωριάτικη.Με μπόλικη φέτα.Τι να λέμε τώρα..Όποτε δεν ξέρει η μάνα τι να μαγειρέψει.."πατάτες με αυγά ρε μάνα να ξεμπερδεύεις".Λατρεμένο φαγητό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ω! καλως ηρθες εννοειται χωρις φετα δεν γινεται και χωρις χωριατικη

      Διαγραφή
  10. Εδώ φτάσαμε απο το μονοπάτι της Νοσταλγίας. Σπαρμένο με αγριολούλουδα στα ρύθρα, δύσβατο στο διάβα του. Αλλά χωρίς αυτόν τον δρόμο δεν είμαστε πουθενά.
    Πόσο με συγκίνησες με τις πατάτες τηγανητές με αυγά και ...... χόρτα.
    Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θα ερθείς στο Λογοτεχνικό Σάββατο μας; Το θέμα: "Η τιμιότητα είναι ένας αδίστακτος εκτελεστής"

    Φιλάκια!

    Είμαι η Βερόνικα... θα με βρείς εδώ

    http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.com.es/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θα ερθω να σας διαβασω δεν εχω κφια για γραψιμο τελευταια

      Διαγραφή
  12. Ρομαντικοί έρωτες με μουσική υπόκρουση Lady Jane, καμάκια με όσες αλλοδαπές πιτσιρίκιες πατούσαν το πόδι τους στον Πόρο, κιθάρες, συγκροτήματα, θάλασσα, Ήλιος, ατέλειωτα ούζα, αμέτρητα πόδια από χταπόδια και πάνω απ΄όλα, η αίσθηση πως όλα αυτά θα κρατήσουν αιώνια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πορος ε? πωπω τι μου θυμισες , καλως ηρθες να σαι καλα ερχομαι να σε διαβασω

      Διαγραφή
  13. Επειδή δεν κατάλαβα, το παιχνίδι ποιο ακριβώς είναι; Να θυμηθούμε ότι μας έρχεται πρώτο στο μυαλό; Αν ναι, εγώ θυμάμαι την αυτοκράτειρα Ζωή, που πρόσεχε πάντα τη σιλουέτα της, να ψήνει τις τηγανίτες και να μαγειρεύει την πίτσα στον ατμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με κάλεσε ο μπλογκερ mag-gr.blogspot.com ο οποιος εχει 2 ωραια μπλογκς
      και το θεμα ειναι νοσταλγία

      Διαγραφή