Αυτό το κλάμα σου το ξαφνικό το βουβό,
με αναφιλητά, με ράγισε μ έκανε χίλια κομμάτια
Και εγώ δε γίνομαι εύκολα , η ζωη με κανε ατσαλι μεσα
Δεν σ είχα δει ποτέ έτσι
αυτό δε το χα ξαναζήσει μαζι σου.
Να οδηγείς και να κλαις βουβά
Είχα χαθεί στο τραγούδι μέσα και κοιτούσα τα δέντρα που ετρεχαν
αντίθετα από τη κατεύθυνση του αμαξιού.
αντίθετα από τη κατεύθυνση του αμαξιού.
σκεφτόμουν οτι μέρες σαν την σημερινή την είχα ξαναζήσει πολλές φόρες
Ένα αεροπλάνο στον ουρανό ,που πάει?
Ναι αυτο το εχω ξαναζησει, ρε πουστη μου, ετσι ειν η ζωη.
Μου πιασες το χέρι και σε κοίταξα , βροχή στα μαγουλα τα δάκρυα.
αυτό δεν το είχα ξαναζήσει
ΣαγαπΩ (με περισπωμένη)
και οτι γραφει δε ξεγραφει
καθε ομοιοτητα με καταστασεις και προσωπα
δεν ειναι συμπτωματικη και στηριζεται σε πραγματικα γεγονοτα
ειχα σκεφτει οτι δε θα γραφα κατι για αυτο λογοτεχνικο σαββατο
αλλα τελικα γραφτηκε μονο του.
Αν κλάψω μη με φοβηθείς δεν λέει το τραγούδι? Μη φοβάσαι λοιπόν...;)
ΑπάντησηΔιαγραφήδε φοβάμαι να σαι σίγουρη
Διαγραφήρεαλιστικο και συγκινητικό...αυτα που εχουμε βιώσει ετσι απλα βγαινουν απο μονα τους!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήμονα τους ναι αποφασιζουν να ζήσουν
ΔιαγραφήΈτσι γράφτηκε γιατί έτσι το αισθάνθηκες και το έζησες... Φιλιά και ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆυριο δεν είναι μία σπουδαία μέρα στην Ελλάδα;
ναι σήμερα είναι μια σπουδαία μερα για την ψυχή του Έλληνα
ΔιαγραφήΤι να πω τώρα μου λες; Φτάνει μονάχα το "βίοι παράλληλοι"; Το τραγούδι, η εικόνα που επαναλαμβάνεται...που έχω ξαναζήσει... τι να πω βρε Άσωτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις πόσο σε αγαπώ (περισπάται βεβαίως), διότι παρότι λες για σίδερο εγώ βλέπω κι άλλα πράγματα.
Κι μέλισσες... το ακούω και το ξανακούω τώρα. Φιλί κ μεγάλη αγκαλιά
http://seiriopolis.blogspot.com/2010/08/blog-post_29.html
Καλή αυριανή που λένε στα μέρη μου!
θα διαβάσω μετά την ανάρτηση σου να σαι σίγουρος\σευχαριστω \καλη βδομάδα
ΔιαγραφήΠολύ ωραίο άσωτε. Και οι φωτογραφίες είναι φανταστικές! Αυτό το κλάμα το βουβό.. εύχομαι καιρό να κάνεις να το ξαναδείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟλλά φιλιά!
ναι κι εγώ το εύχομαι αν και τα κλάματα των ανρθωπων δε φοβάμαι, εκείνο που φοβάμαι είναι κάποιος να μη μπορεί να κλάψει
ΔιαγραφήΕτσι γράφονται μερικά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνα τους...
Δεν το θέλεις ή μήπως;...
Είναι μερικές πληγές που δεν κλείνουν...
έχεις δίκιο σερενάτα μερικές πληγές δε κλείνουν
ΔιαγραφήΕτσι ειναι η ζωή ΑΣΩΤΕ...ζούμε και ξανα ζούμε πραγματα και καταστάσεις...κανει κύκλους η άτιμη η ζωή!!!!!καλο βραδυ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκύκλους η ζωη μας κάνει όντως
Διαγραφήμωρε ξερεις.. αυτα τα δακρυα που σου καινε το προσωπο και σε κανουν να αναρηγεις, μετα αφηνουν μια ηρεμια μεσα σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήαν κλαις συνεχεια, βγαινει λιγος-λιγος ο καημος. αν ξεσπασεις ομως ετσι ξαφνικα,γιατι εισαι ανθρωπος και οσο κ να κρατιεσαι, πρεπει να τα βγαλεις καποια στιγμη απο μεσα σου, ειναι σαν τις μπορες τις ανοιξιατικες, ριχνουν ο,τι εχουν να ριξουν με ενταση και μετα ηλιος παλι.
φανη ευχαριστώ για το σχόλιο, ναι ξέσπασμα ήταν όχι δικό μου
Διαγραφήταξίδι-εικόνες-δάκρυα...
ΑπάντησηΔιαγραφήναι... θυμάμαι... και εγώ το έχω ζήσει...
καλό ξημέρωμα άσωτε!
όλοι έχουμε μια τέτοια στιγμή...
Διαγραφήδάκρυα!! έρωτα, πόνου,θλίψης..
ΑπάντησηΔιαγραφήας είναι δάκρυα χαράς στο μέλλον
Καλημερα
καλη βδομάδα φουλη
ΔιαγραφήΑυτά τα ταξίδια μας ζούν και υπάρχουν για να μας δελιχνουν πόσο σημαντικά είναι στην ζωή μας κάποια πρόσωπα,στιγμές,καταστάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτά τα δάκρυα,ψίθυροι ψυχής είναι που βγαίνουν στην επιφάνεια.
Καλή κυριακή φίλε μου.
καλη βδομάδα Νόστε , έτσι είναι
ΔιαγραφήΑ πα πα ... άσωστος τελικά είσαι, παιχνίδι είναι αυτό βρε ή η λίμνη με τις κλαίουσες; Με λίγες λέξεις έπεσα στα πατώματα. Αμ το τραγούδι... το τραγούδι και όλο αυτό το σκηνικό, πού το ήξερες ότι το έχω ξαναζήσει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ... θα με πεθάνεται εσείς με τα κείμενά σας (γριά γυναίκα...) πάω στην Coula μπας και δεν έχει κλάμα εκεί... στα διάλα πολύ συγκινούμαι σήμερα)
*** «πεθάνετε» φυσικά, α πα πα και την ορθογραφία ξέχασα
ΑπάντησηΔιαγραφήτι να κανω ελενη μου? γραφω απλα αυτα που νιωθω
ΔιαγραφήΕλένη τελικά και εγώ είμαι μεγάλη λερα χάχα! τι να κάνω ζωης όπως την ζουμ έτσι είναι οι αναρτήσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήτρυφερος οπως παντα
ΑπάντησηΔιαγραφήνομιζω σε ξερω απο τις αναρτησεις σου πια
να σαι καλα ετοιμαζω αλλαγες
ΔιαγραφήΠόσο ωραίο!Ναι βρε Άσωτε,έτσι είναι η ζωή ..."και δε ξεγράφει".
ΑπάντησηΔιαγραφήΆπειρα φιλιά :)
Καλή μας βδομάδα!
Λια καλη βδομαδα να χεις
Διαγραφήτι θα γίνει ρε ξαδελφάκι μου θα σ ανατριχιάζω...θα με κανεις να κλαίω...
ΑπάντησηΔιαγραφήθα σου το ξαναπώ αυτό σου το αφαιρετικό το λατρεύω...
τώρα θα μου πεις αν δεν ταιριάζαμε δεν ξαδελφιαζαμε!... ;-)
Ελενα ασε σου εχω νεα επομενο οκτ θα μαι κυπρο και οχ μονος , καταλαβες ποια θα εμφανιζεται κει και λςω να περασω κανα 4 ημερο εννοειται οτι θα σε δω
ΔιαγραφήΤο αγαπώ με περισπωμένη ακόμα στα αυτιά μου. έτσι το έγραφα και γω μα λίγοι το θυμούνται έτσι.Η περισπωμένη κάνει το "ω" να ακούγεται σαν ερωτηματικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμησες αυτό.
"Το σώμα μου περισπωμένη πάνω στο δικό σου
Τα χέρια σου παρένθεση στο χώρο
Κι η ανάσα μας ένα θαυμαστικό.
Θέλω να διαρκέσει, σβήσε την τελεία
Ή μάλλον βάλε κι άλλες δυο,
Ν’ αποσιωπήσουν τον παράδεισό μου.
Γιάννης Ευθυμιάδη
τι ωραιο μαρεσε πολυ !
Διαγραφή