μυρίζει-ζουμπούλια-ποστ

Τα αγόρασα από ένα μικρομαγαζο που πουλάει ανθη, με το που πέρασα απέξω, η μυρουδιά τους μ αιχμαλωτησε, πωπω!

Ωπ λέω ανοιξη!

Τα αγαπάω τα ζουμπούλια

  μου θυμίζουν το νησι μου,

τους αγρούς, 

τ ατελιωτα απογεύματα με λασπες στα γόνατα του εφηβικού μου τζιν.

Δειλες βόλτες  και καρδιοχτύπια με την πρωτη αγαπη μου ,

μερικά ζουμπούλια στο χέρι της από μένα 

φωτό από τραπέζι ασωτου όπως ακριβώς ήταν μέχρι και το τσαλακωμένο χαρτί στην ακρη δαινεται

Μου θυμίζουν την γιαγιά μου την Ουρανία -τι ωραιο όνομα- 

που τα φέρνε από το χωράφι μαζι με χόρτα που μάζευε και εφταχνε χορτόπιτα, 

και ξέρεις τι σημαίνει χορτόπιτα της γιαγιάς ε...

 βάλσαμο.

Να τα!

 πάνω στο τραπέζι μου διπλα στο καναπέ, μυρίζει όλο το δωμάτιο τώρα

μυρίζουν ανοιξη, έρχεται αδίστακτη και θαραλλεα, σαν έτοιμη από καιρο.

Πριν απ όλα όμως  έρχεται και ένα τριήμερο 

Οποτε γλεντήσε το, ποτε δε ξέρεις τι μπορεί να συμβεί σε μια τρελλη βραδια  αποκριας.

Κι αν έχουμε κρίση και μιζέρια εμείς  ρε ξέρουμε να γελάμε και να ξεμυαλίζουμε τις δυσκολίες

περιπαθώς και ρουφηχτά

by the way

η νέα μου  μουσική αγαπη 

 είναι η Σοφια Κουρτιδου

άκουσε τη

είναι σημερινός ήχος, είναι έχει τη γλυκάδα των νιατων της και τα λέει μια χαρα