αντιο παληε κοσμε

Με αφορμή το σχόλιο του Αγαπημένου μου  μπλογκερ  Ephemeron

στην προηγούμενη ανάρτηση

"Άσωτε, τα χρόνια που φεύγαμε από τα μπαρ στις 3 το πρωί για να κατεβούμε στην Ομόνοια για την Κυριακάτικη εφημερίδα, όπου έβλεπες μέχρι και την Άλικη και τον Βλάσση να σταματάμε για την εφημερίδα τους, χωρίς να υπάρχει κανένα πρόβλημα, δυστυχώς έχουν περάσει..  "

σκέφτηκα

Ναι  πάει ο παλιός ο κόσμος, 

 που ξενυχτάγαμε   και  ομιλάγαμε άνετα στα μπαρ,

που πηγαίναμε για κουλούρι η σουβλάκι στην ομόνοια 5 ώρα το πρωί 

ακόμη και  τις καθημερινές, 

η ομόνοια ήταν πάντα μια αδικημένη πλατεία

αλλά τόσο ναρκωτικό, τόσο νιγηριανός να σου κλέβει  τις τσέπες,

τόση πρέζα δεν είχε ποτέ όσο τώρα.

Φεύγαμε από τα μπαρ όχι αγχωμένοι που δε κάναμε γνωριμία 

αλλά παρέες,

και μέχρι να ξημερώσει μιλάγαμε στην Φωκίωνος  και στην Μαβίλη

 Tοτε που οι εφημερίδες είχαν ειδήσεις και δημοσιογραφία 

και όχι  dvds και παραπληροφόρηση, 

και η τηλεόραση είχε φτωχό αλλά ειλικρινές πρόγραμμα .

Μια γενιά που σήμερα είμαστε όλοι 40 και ίσως μεγαλύτεροι,

Τότε γυρνάγαμε χωρίς ταυτότητα στους δρόμους,

δεν υπήρχε ο  φόβος να μας  κάνουν έλεγχο  για εξακρίβωση  στοιχείων , 

δεν υπήρχε λόγος.

Τότε αν κάποιος πραγματικά είχε ανάγκη στο δρόμο  δανείζαμε χρήματα, 

σήμερα η πιο πρόσφατη εικόνα που έχω από άτομο που μου ζήτησε να του δανείσω

ειναι ένα δυστυχισμένο πρεζόνι με μια λουκανικοπιτα ήδη  στο χέρι 

στην πλατεία Εξαρχείων

"...φιλέ πεινώ..." , μου λέει, να μου δανείσεις ένα ευρώ να φάω..

(είχε και πλαφόν όχι κάτω από ευρώ)

και κρατούσε την λουκανικοπιτα στο χέρι, προφανώς το είχε ήδη ξεχάσει.

Τότε που λες δεν είχαμε κινητά ,  και  λα τοπ, είχαμε το σταθερό τηλέφωνο, πιο σταθερό δεν γινόταν

  κει διπλά στο κομοδίνο,  

και λέγαμε το αγαπώ κοιτώντας τον άλλο στα μάτια όχι μέσω α!

Οι κασέτες έπαιζαν  μέχρι 90  & 120 λεπτά και οι δίσκοι ήταν παράγωγες όχι φτηνές αλλά μικρά έργα τέχνης.

Δεν υπηρχε  downloading & mp3

Δεν υπήρχαν τόσοι άστεγοι στους δρόμους, κι αν υπήρχε ενας  δυο θυμάμαι στο κέντρο...

Συχνά πηγαίναμε σάντουιτς σ ένα τύπο κάπου στην Αίολου που είχε 3 σκυλιά, 

ωραίος τύπος.

Σήμερα υπάρχουν άστεγοι παντού, αν περπατήσεις στην 3η Σεπτέμβριου , Αίολου ομόνοια Εξάρχεια θα βρεις γωνίες με κουβέρτες, και μόνους αστέγους.

όπως αυτή η φωτογραφία όπου πέρασε ένα τσόγλανι και έγραψε μετά με το σπρέι , 

γιατί αυτά τα"νέα παιδια"

συχνά, 

μεγάλωνουν και τα χουν  έτοιμα όλα στο σπίτι 

και τώρα θα το φανε το αγγούρι της Κρίσης , αγαπημένη γενιά μου των 592 ευρώ.

Μπορώ να κάνω ένα τεράστιο υπέροχο μνημόσυνο για αυτον το κόσμο  που τότε υπήρχε και τώρα πια δεν υπάρχει..

Υπάρχει μονό φόβος, βρώμια ,καχυποψία ,μοναξιά  και σχιζοφρένεια, 

άνθρωποι μέσα στο δίκτυο 

γκεης  & Στρεητ με  προφίλ, ψεύτικα διπλά τριπλά ,

  in photoshop they trust 

ψαχνουν ψάχνονται ,χανουν & χανονται

κοινος παρονομαστης η μεγαλη μοναξια.

Κανεις δε ξερει τι θελει, και μπορει διπλα σου να περασει το αλλο σου μισο αλλα εσυ να σαι κολημενος στο msn

στο  cyber   με την ξανθια απο την νορβηγια.

Αυτη ειναι η εποχη μας, 

ο καινουργιος κοσμος 

και αυτο που κανει να πιστευω οτι δυστυχως μεγαλωσα

ειναι αυτη η γελοια ατακα που παντα μισουσα να ακουω

"τι ωραια που ηταν τοτε..."

υ.γ Φυσικα μην  τα μηδενισω ολα, η τεχνολογια και οι επιστημη εχει κανει θαυματα ,

κυριως αναφερομαι στο ηθος του τοτε και του σημερα

υ.γ2 ο τιτλος εναι δανεισμενος απο ενα βιβλιο του Στ.Τσαγκαρουσιανου αλλα δεν εχει σχεση με το θεμα του