θυμαμαι την μερα που εφυγε ο μανος χατζιδακης
ηταν μια ζεστη μερα του ιουνη,
την θυμαμαι σαν να ταν χτες...
μια φορά κι έναν καιρο, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα
συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα
συναισθήματα.Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι
επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε
πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να
βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με
μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και
δεν υπάρχει χώρος για σένα». Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την
Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε
παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα
και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία. Η Λύπη ήταν
πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.«Λύπη άφησέ με να
έρθω μαζί σου». «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η
Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια. Ξαφνικά
ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!». Ήταν ένας
πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια
ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος
έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη
βοήθησε, ρώτησε την Γνώση: «Γνώση, ποιος με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η
Γνώση. «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;» Τότε η Γνώση
χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο
μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».
Μάνος Χατζιδάκης
συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα
συναισθήματα.Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι
επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε
πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να
βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με
μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και
δεν υπάρχει χώρος για σένα». Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την
Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε
παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα
και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία. Η Λύπη ήταν
πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.«Λύπη άφησέ με να
έρθω μαζί σου». «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η
Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια. Ξαφνικά
ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!». Ήταν ένας
πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια
ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος
έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη
βοήθησε, ρώτησε την Γνώση: «Γνώση, ποιος με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η
Γνώση. «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;» Τότε η Γνώση
χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο
μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».
Μάνος Χατζιδάκης
δεν το είχα ξανά ακούσει, υπέροχο και διδακτικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα άσωτε
Αυτή η ιστορία είναι του Χατζιδάκι? Ωραιότατη...
ΑπάντησηΔιαγραφή(και ασχολίαστη)
καλησπερες φουλη
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ναι ειναι παραμυθι του μανου χατζιδακη
Ρε άσωτε τι όμορφο αυτό το ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένος ο Μάνος
Ειχες καιρο να με φτιαξεις (ή μαλλον εκανα λιγο καιρο αποχη απτο ιντερνετ)...Οπως και να χει με εφτιαξες παλι με το τραγουδακι αλλα και με το παραμυθι :) Σπουδαια και βαρια η κληρονομια που μας αφησε ο Μανος Χατζιδακις :) Καλο σου βραδυ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήο μανος χατζιδακης ειναι αξεπεραστικος και μοναδικος
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ συγκινητική ιστορία και φοβερός δημιουργός ο χατζηδάκης που ζει μέσα απ'τη μουσική του και θα συνεχίσει να ζει και να μας αγγίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφο ποστ άσωτε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπήρξεν έτι το άριστον εκείνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλληνικός
ιδιότητα δεν έχ’ η ανθρωπότης τιμιοτέραν·
εις τους θεούς ευρίσκονται τα πέραν.
ζεσταίνομαι, δε μπορώ να αφήσω σοβαρό σχόλιο και δεν σηκωνει η αναρτηση κατι χιουμοριστικο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτο μαζεύω τα κουβαδακια μου και πάω για την ώρα σε άλλη παραλία
αφηνοντας ένα δροσερο φιλί
μαγικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως το καλύτερο παραμύθι που έχω διαβάσει...
http://www.youtube.com/watch?v=PoEvL6lVYBw&feature=related
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=YPkKW807UHs
http://www.youtube.com/watch?v=-IOAkQMw948&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=HCrp_xvrelU&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=SRKu30X--dk&feature=related
κανιβαλε καλημερα, ναι υπαρχουν τοσοι ξενοι που εχουν πει χατζιδακη
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα το θαλασσα πλατεια μονο απο το αλικακι το δεχομαι, ασπρομαυρο και μεσα σε βαρκα χεχε\
φχαριστω για τα λινκς θα τα βαλω σε μελοντικα ποστ