Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

fog and rain, tears and pain (δυστυχο διστιχο)


Πάτησα το  play  δυνάμωσα την ένταση , όσο πιο πολύ.
Η θάλασσα έφτανε μέχρι την άκρη, τα αθλητικά μου γίνονταν μούσκεμα , το χιονόνερο έπεφτε με τσαμπουκά στο πρόσωπο.
Ήταν το τέλειο soundtrack αυτό το τραγούδι.
Ήταν το τέλειο μέρος η αμμουδιά  για να μη δει κάνεις τα δάκρυα μου.
Αυτή τη μαλάκια έχω, μπορώ να συγκρατήσω μέσα μου άπειρες θλίψεις αλλά μια στιγμή  θα έρθει  , κι ενώ θα τα κάνω τα πάντα να μην, θα ανοίξει σα χείμαρρος και δε μπορώ να σταματήσω.
Είναι μαλάκια , το ξέρω
Μονό εσύ το ξέρεις, δηλαδή είναι  γελοίο τόσο μεγάλος πια να μην μπορείς να τα συγκρατήσεις και να χάνεται η φωνή μέσα στους λυγμούς
Έλεος
Το ξέρω έχω πολύ πλακα
Όλο επιστρέφω εδω, όχι δε το κάνω για σένα όπως λέω  για να αποσπάσω το βλήμα συμπαθείας των μεγάλων ,το κάνω για μένα, εγώ έχω την αδυναμία και επιστρέφω.
Κάποια στιγμή πρέπει να επιστρέψω  αλλά διαφορετικός, δυνατός και  να πετάξω όλο αυτό μέσα στη θάλασσα, να πάρω το αμάξι  να πατήσω φρένο να βάλω  στη διαπασών  το ραδιόφωνο της επαρχίας  και να  κάνω την βόλτα μου .


1 σχόλιο:

  1. σε αλλη παραλια
    βορεια και ομιχλώδη εγω
    κατανοώ
    πως το ιδιο ακουσμα μπορει
    να ξεκλειδώσει δακρυα
    μαζεμένα με προσοχή κι οδυνη
    δακρυα απο καιρο λησμονημένα
    και να τ αφήσει
    να κυλήσουν αναπάντεχα
    μεχρι την πιο στριφνή στροφή
    της ραγισμένης καρδιας
    κι ισως
    μεταφυσικά
    να επανασυγκολήσουν τα κομμάτια
    ενος παζλ που διαλύθηκε
    απο τον χρόνο
    τον εγωισμό
    και τον φόβο
    ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή