ο εξωγηινος ποιητης

ήταν μια πρωτοχρονιά λίγων ωρών σ ένα απ αυτά τα κλειστά κλαμπ της συμφοράς που ξενυχτούσαμε 

Ένιωθα απίστευτα μόνος μέσα στη παρέα

Πάλι κάτι γκόμενικο με "συγκλόνιζε" και κλόνιζε την ηρεμία μου

Ένιωθα σα μαρμαρωμένος μέσα σ ένα τρελό χορό γύρω μου, όλοι ήταν τόσο ευτυχισμένοι που μπήκε ο νέος χρόνος (!!??) .

Και στάθηκες μπροστά μου εξωγήινε  από τα χρόνια του Graffity , μου ρίξε ένα χαμόγελο και με βάρεσες στον ωμο έτσι δυνατά

Ει μου λες , χόρεψε.

Αυτό το ειι με  το χτύπημα στον ώμο ήταν σαν ραβδί

σα ρεύμα που με χτύπησε

αρχισαμε να χορευουμε το τρελό χορό της πρώτης μέρας της χρονιάς, μέθυσα.

το πρωί 6 ώρα στο Έβερεστ στη Βικτώρια να τρώω τυρόπιτα

σ ευχαριστώ

Μετά σε συναντώ τυχαία πάντα, στην ακρόπολη από κάτω, στην ομόνοια στην πατησιών στα κλειστά κλαμπ της συμφοράς, στις θήκες των δισκοπωλείων.

Είσαι ένας εξωγήινος ποιητής που ήρθε ένιωσε την μοναξιά της εποχής μας

Ένας σαν κι εμάς που κατάλαβε πιο πολλά και ήταν τυχερός γιατί είχε τη μουσική του να τα πει να ησυχάσει

με βλεμμα που έχει ρεύμα και  ένα τυχερό αστέρι.

ευχαριστούμε παιδί που πιστεύεις στην αγάπη.. ακόμη